crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
22-10-07
14:18
Μια και σας έχω συνηθίσει στις ιστοριούλες, κάτι που συνέβει πριν λίγους μήνες :
Βρίσκομαι στην πλατεία της Ν.Σμύρνης με την αδελφή μου και μια παρέα και επιστρέφουμε σπίτι μετά από απογευματινό καφέ. Μας πλησιάζει ένας μαυρούλης και με σπαστά ελληνικά μας λέει : "Πεινάω, έχω να φάω 2 μέρες". Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να του πούμε ένα γρήγορο όχι, και να τον προσπεράσουμε. Στα επόμενα 5 δευτερόλεπτα έχουμε σταματήσει ταυτόχρονα εγώ και η αδελφή μου, κοιταζόμαστε στα μάτια και αρχίζω να φωνάζω τον μαυρούλη ο οποίος δεν έχει απομακρυνθεί. Πηγαίνουμε οι τρεις μας στα GOODY'S και τον αφήνουμε να παραγγείλει ό,τι θέλει. Του σερβίρουμε το φαγητό του και φύγαμε νιώθοντας πολύ καλύτερα με τους εαυτούς μας.
Τελικά σόι πάει το βασίλειο!
Βρίσκομαι στην πλατεία της Ν.Σμύρνης με την αδελφή μου και μια παρέα και επιστρέφουμε σπίτι μετά από απογευματινό καφέ. Μας πλησιάζει ένας μαυρούλης και με σπαστά ελληνικά μας λέει : "Πεινάω, έχω να φάω 2 μέρες". Η πρώτη μας αντίδραση ήταν να του πούμε ένα γρήγορο όχι, και να τον προσπεράσουμε. Στα επόμενα 5 δευτερόλεπτα έχουμε σταματήσει ταυτόχρονα εγώ και η αδελφή μου, κοιταζόμαστε στα μάτια και αρχίζω να φωνάζω τον μαυρούλη ο οποίος δεν έχει απομακρυνθεί. Πηγαίνουμε οι τρεις μας στα GOODY'S και τον αφήνουμε να παραγγείλει ό,τι θέλει. Του σερβίρουμε το φαγητό του και φύγαμε νιώθοντας πολύ καλύτερα με τους εαυτούς μας.
Τελικά σόι πάει το βασίλειο!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
23-11-05
15:19
Αρχική Δημοσίευση από yiannis:Μακάρι να το εκτιμάει όμως αυτό που κάνεις ο άλλος γιατί υπάρχουν και ζητιάνοι που νομίζουν ότι είσαι υποχρεωμένος να τους δώσεις.
Έχεις δίκιο Γιάννη μου. Όμως πρέπει να προσέχεις ποιούς βοηθάς, για να μην καταλήξεις να σε βρίζει το κάθε κωλόπαιδο που αντί για 1 ευρώ του έδωσες 50 λεπτά, όπως πολύ σωστά έγραψαν τα παιδιά σε προηγούμενα μηνύματα.
Εγώ πλέον τους καταλαβαίνω με το που θα κοιτάξω τα μάτια τους. Η απελπισία διακρίνεται με το πρώτο κοίταγμα. Αν δεν υπάρχει αυτό το "κάτι" δεν ασχολούμαι, γιατί δεν υπάρχει λόγος.
Παιδιά, ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια, αλλά ειλικρινά ότι κάνω το κάνω γιατί ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ να κάνω διαφορετικά. Δεν πάει η καρδιά μου, ενώ ξέρω ότι μπορώ να προσφέρω, έστω και το απειροελάχιστο, να προσπεράσω αδιάφορα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
crazyhelen
Διάσημο μέλος
Η crazyhelen αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 2,771 μηνύματα.
15-11-05
14:25
Έχω και άλλη μία παρόμοια ιστορία.
Χριστούγεννα, ανήμερα, και είμαι καθ'οδόν για ένα club. Περνώντας έξω από ένα μεγάλο ξενοδοχείο των Αθηνών, από την πίσω μεριά, βλέπω κουρνιασμένο έναν άνθρωπο ανάμεσα στην είσοδο του προσωπικού του ξενοδοχείου και της διπλανής πολυκατοικίας. Σταμάτησα το αυτοκίνητο, κατί που δεν θα έκανα αν ήταν οποιαδήποτε άλλη μέρα, αλλά λόγω Χριστουγέννων ένιωθα κάπως..... Δεν κατέβηκα, αλλά μπόρεσα να διακρίνω ότι ήταν γυναίκα, όχι παραπάνω από 50 χρονών, σίγουρα όχι ζητιάνα ή τσιγγάνα ή οτιδήποτε τέτοιο, και έκλαιγε.
Πήρα το δρόμο προς το σπίτι μου (το οποίο ήταν αρκετά κοντά) πήρα ένα πάπλωμα που είχα στο πατάρι και δεν το χρησιμοποιούσα ποτέ, λίγο φαγητό σε ένα τάπερ από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και ξαναγύρισα στην γυναίκα.
Δυστυχώς δεν δέχθηκε τίποτα. Μου είπε ότι είναι άστεγη μεν, αλλά ουδέποτε είχε δεχτεί το παραμικρό από ελεημοσύνη. Με ευχαρίστησε και μου ευχήθηκε ότι καλύτερο.
Χριστούγεννα, ανήμερα, και είμαι καθ'οδόν για ένα club. Περνώντας έξω από ένα μεγάλο ξενοδοχείο των Αθηνών, από την πίσω μεριά, βλέπω κουρνιασμένο έναν άνθρωπο ανάμεσα στην είσοδο του προσωπικού του ξενοδοχείου και της διπλανής πολυκατοικίας. Σταμάτησα το αυτοκίνητο, κατί που δεν θα έκανα αν ήταν οποιαδήποτε άλλη μέρα, αλλά λόγω Χριστουγέννων ένιωθα κάπως..... Δεν κατέβηκα, αλλά μπόρεσα να διακρίνω ότι ήταν γυναίκα, όχι παραπάνω από 50 χρονών, σίγουρα όχι ζητιάνα ή τσιγγάνα ή οτιδήποτε τέτοιο, και έκλαιγε.
Πήρα το δρόμο προς το σπίτι μου (το οποίο ήταν αρκετά κοντά) πήρα ένα πάπλωμα που είχα στο πατάρι και δεν το χρησιμοποιούσα ποτέ, λίγο φαγητό σε ένα τάπερ από το χριστουγεννιάτικο τραπέζι και ξαναγύρισα στην γυναίκα.
Δυστυχώς δεν δέχθηκε τίποτα. Μου είπε ότι είναι άστεγη μεν, αλλά ουδέποτε είχε δεχτεί το παραμικρό από ελεημοσύνη. Με ευχαρίστησε και μου ευχήθηκε ότι καλύτερο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.