28-03-16
23:23
Καλά, όσο για τα λεωφορεία και τα τρένα στην Αθήνα...
Για τακτικούς χρήστες λεωφορείων και τρένων συνίσταται η ακρόαση μουσικής στ’ ακουστικά. Έτσι, η διαδρομή γίνεται λιγότερο πληκτική και δεν αναγκάζεσαι να ακούς βαρετές χαζοκουβέντες πεζής καθημερινότητας του πάσα ένα συνεπιβάτη, ιδιαιτέρως αν πρόκειται για ζωντόβολο που... γκαρίζει στο κινητό.
Νομίζω πως έχει πια καθιερωθεί να ακούς μουσική καθισμένος και χαζεύοντας απ'το παράθυρο τη διαδρομή. Και για έναν ακόμα λόγο: αν σου καταλογιστεί αδιαφορία για τον ηλικιωμένο που ξεροσταλιάζει τόση ώρα δίπλα σου κι εσύ πέρα βρέχει, λες εκεί ένα "συγγνώμη, δεν σας είδα", του δίνεις τη θέση σου και ξεμπερδεύεις. Κι επειδή δεν είσαι ο μόνος που αδιαφορείς, σπάνια θα ενδιαφερθεί κανείς να σου καταλογίσει αδιαφορία.
Ξέρω, σκέφτομαι ποταπά και πονηρά. Είμαι απαίσιος. Αλλά δε φταίω μόνο εγώ. Παλιότερα, για παράδειγμα, είχα σηκωθεί για να δώσω την θέση μου σ’έναν ηλικιωμένο που στεκόταν δίπλα μου, λέγοντάς του (πώς μου'ρθε κι εμένα να το πω! ) "κάτσε, παππού". Και η απάντηση που πήρα ; "Παππού να πεις τον πατέρα σου".
Τέλος πάντων, επειδή δεν έχω όρεξη για τέτοια, σηκώνομαι απ' τη θέση μου μόνο αν πρόκειται για... υπερήλικες.
Δεν την παραχωρώ, σηκώνομαι απλώς και δεν λέω τίποτα (κάνω πως ετοιμάζομαι να κατέβω στην επόμενη στάση). Ε, τώρα αν αντί για τον υπερήλικα σπεύσει κι αρπάξει τη θέση κάνα άλλο "γαϊδούρι"... δικιά του ευθύνη.
Για τακτικούς χρήστες λεωφορείων και τρένων συνίσταται η ακρόαση μουσικής στ’ ακουστικά. Έτσι, η διαδρομή γίνεται λιγότερο πληκτική και δεν αναγκάζεσαι να ακούς βαρετές χαζοκουβέντες πεζής καθημερινότητας του πάσα ένα συνεπιβάτη, ιδιαιτέρως αν πρόκειται για ζωντόβολο που... γκαρίζει στο κινητό.
Νομίζω πως έχει πια καθιερωθεί να ακούς μουσική καθισμένος και χαζεύοντας απ'το παράθυρο τη διαδρομή. Και για έναν ακόμα λόγο: αν σου καταλογιστεί αδιαφορία για τον ηλικιωμένο που ξεροσταλιάζει τόση ώρα δίπλα σου κι εσύ πέρα βρέχει, λες εκεί ένα "συγγνώμη, δεν σας είδα", του δίνεις τη θέση σου και ξεμπερδεύεις. Κι επειδή δεν είσαι ο μόνος που αδιαφορείς, σπάνια θα ενδιαφερθεί κανείς να σου καταλογίσει αδιαφορία.
Ξέρω, σκέφτομαι ποταπά και πονηρά. Είμαι απαίσιος. Αλλά δε φταίω μόνο εγώ. Παλιότερα, για παράδειγμα, είχα σηκωθεί για να δώσω την θέση μου σ’έναν ηλικιωμένο που στεκόταν δίπλα μου, λέγοντάς του (πώς μου'ρθε κι εμένα να το πω! ) "κάτσε, παππού". Και η απάντηση που πήρα ; "Παππού να πεις τον πατέρα σου".
Τέλος πάντων, επειδή δεν έχω όρεξη για τέτοια, σηκώνομαι απ' τη θέση μου μόνο αν πρόκειται για... υπερήλικες.
Δεν την παραχωρώ, σηκώνομαι απλώς και δεν λέω τίποτα (κάνω πως ετοιμάζομαι να κατέβω στην επόμενη στάση). Ε, τώρα αν αντί για τον υπερήλικα σπεύσει κι αρπάξει τη θέση κάνα άλλο "γαϊδούρι"... δικιά του ευθύνη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 8 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.