08-09-18
11:14
Καταλαβαίνω πώς το λέτε αλλά λόγω που είμαι άνθρωπος των άκρων, δεν μπορώ να πιστέψω οτι όταν αγαπώ πραγματικά έναν άνθρωπο ως φίλο μου θα έρθει στιγμή που θα σταματήσω να νοιάζομαι για αυτόν. Το οτι έτσι τα έφερε η ζωή, αυτός πχ παντρεύτηκε και εργάζεται και δεν προλαβαίνει ή μετακόμισε κλπ δε μού είναι αρκετή δικαιολογία. Ζούμε στην εποχή της τεχνολογίας, μπορείς πάντα να ξοδέψεις 10 δευτερόλεπτα και να γράψεις σε κάποιον ένα μήνυμα, μέιλ, οτιδήποτε και να τους πεις "ήθελα να σού γράψω οτι σε σκέφτομαι και σε αγαπάω". Αυτό που περιγράφετε μού κάνει πιο πολύ για συμβατικές φιλίες που βολεύουν εκείνη την περίοδο και τους δύο και έχουν ελεύθερο χρόνο αλλά όταν αλλάζουν τα δεδομένα ο ένας ή και οι δύο απομακρύνονται. Για μένα βέβαια υπάρχουν είτε γνωστοί είτε φίλοι της καρδιάς, δεν έχω κάτι ενδιάμεσο. Οπότε ίσως εγώ βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Γενικά, όπως είχα πει και στο θέμα "γιατί αργεί να απαντήσει στο μήνυμα;", όταν κάποιος ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει αν είσαι καλά και νοιάζεται, θα κινήσει γη και ουρανό να στείλει έστω ένα μήνυμα. Εδώ οι άνθρωποι στους προηγούμενους αιώνες επικοινωνούσαν εν μέσω πολέμων με γράμματα. Αλίμονο αν συγχωρώ κάποιον όταν μού διατείνεται οτι δεν βρήκε χρόνο ή τρόπο να επικοινωνήσει μαζί μου με τέτοια τεχνολογία. Όχι. Δεν το δέχομαι.
Γενικά, όπως είχα πει και στο θέμα "γιατί αργεί να απαντήσει στο μήνυμα;", όταν κάποιος ενδιαφέρεται και θέλει να μάθει αν είσαι καλά και νοιάζεται, θα κινήσει γη και ουρανό να στείλει έστω ένα μήνυμα. Εδώ οι άνθρωποι στους προηγούμενους αιώνες επικοινωνούσαν εν μέσω πολέμων με γράμματα. Αλίμονο αν συγχωρώ κάποιον όταν μού διατείνεται οτι δεν βρήκε χρόνο ή τρόπο να επικοινωνήσει μαζί μου με τέτοια τεχνολογία. Όχι. Δεν το δέχομαι.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-09-18
12:44
Μα αυτό λέω, οτι κάποιους δεν τους πειράζει να χαθούν και δεν αρχίζουν να αμφισβητούν την αγάπη και τη φιλία του φίλου τους αν δε βρεθούν για καιρό. Ξέρουν οτι ο φίλος τους είναι εκεί και ανά πάσα στιγμή σηκώσουν το τηλέφωνο, θα τον βρουν και θα είναι πάλι μια χαρά. Αν τελικά κάποιοι χαθούν και τους παρασύρει τόσο πολύ η ζωή, ας το πούμε έτσι, αρχίζω να αμφισβητώ την εξ' αρχής φιλία τους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
07-09-18
12:26
Εγώ πάλι έχω ακούσει ανθρώπους να λένε ότι ο τάδε είναι τόσο πολύ φίλος μου που και μήνες να έχω να του μιλήσω, μόλις του ξαναμιλήσω θα είναι σαν να μην πέρασε μια μέρα ή ξέρω ότι θα είναι εκεί όταν τον χρειαστώ (συναισθηματικά, όχι οικονομικά ξέρω γω) και θα είμαι κι εγώ εκεί για κείνον. Δεν χρειάζονται δηλαδή αυτή τη συνεχή επιβεβαίωση και αναθέρμανση αφού για αυτούς επιβεβαίωση αρκετή είναι το παρελθόν που έχουν μαζί, οι δύσκολες στιγμές που πιθανόν έχουν περάσει μαζί, οι περιπτώσεις που αλληλοβοηθήθηκαν.
Εμένα αυτη η συνεχής συντηρηση που λες Πέτρο πιο πολύ με αγχωνει και μου δείχνει ότι οι βάσεις αυτής της φιλίας δεν είναι τελικά και τόσο γερές αφού χρειάζονται συνέχεια φροντίδα.
Επίσης, είναι τόσο εύκολο για όλους να κάνουν διαρκώς νέους φίλους; Μήπως μιλάμε για απλά γνωστούς με τους οποίους λεμε και δύο προσωπικά μας;
Εμένα αυτη η συνεχής συντηρηση που λες Πέτρο πιο πολύ με αγχωνει και μου δείχνει ότι οι βάσεις αυτής της φιλίας δεν είναι τελικά και τόσο γερές αφού χρειάζονται συνέχεια φροντίδα.
Επίσης, είναι τόσο εύκολο για όλους να κάνουν διαρκώς νέους φίλους; Μήπως μιλάμε για απλά γνωστούς με τους οποίους λεμε και δύο προσωπικά μας;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.