Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
15-04-08
11:03
Εμένα φίλε Valder δεν με πειράζει ιδιαίτερα να την αγγίξει άλλος την πρώην. Όταν τελειώνει μια σχέση, έχει μάλλον τους λόγους της. Αγάπη σημαίνει να χαίρεσαι με τη χαρά του άλλου, δεν είναι;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
14-04-08
00:51
Και εμένα με ξενίζει το πόσο γρήγορα ξεπερνούν τον πρώην. Εγώ χρειάστηκα αρκετό χρόνο να ξεπεράσω τον πρώτο έρωτά μου, ταλαιπωρώντας το καημένο το παλικάρι που είχα δίπλα μου
Η διαφωνία μου συνίσταται στο γεγονός ότι αυτές οι γυναίκες είναι μάλλον λίγες. Οι συνειδητοποιημένες γυναίκες, στα 28 μάλλον τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και δεν τους καίει ιδιαίτερα το να παντρευτούν. Άν κάτσει έκατσε, αλλιώς δεν θα τρελλαθούνε κιόλας...Όσο για παιδί, ε αυτό δεν χρειάζεται και γάμο σώνει και καλά για να γίνει και αυτόν τον μύθο τον έχουν ήδη καταρίψει...
Το πρώτο που γράφεις δεν το κατανοώ καθόλου. Γιατί να μην τον ξεπερνούν; Σε ξενίζει το αυτονόητο; Μου θυμίζει την αντιμετώπιση που υπήρχε κάποτε με τις χήρες, να μην βγάλουν γρήγορα τα μαύρα. Το ζητούμενο είναι όταν τελειώνει μια σχέση, να την ξεπερνάς. Θα κάνουμε και παρατήρηση σε όσους/ες το πράττουν; Θεωρείς πως έκανες καλά που ταλαιπωρούσες το παλληκάρι; Μάλλον όχι, θέλω να πιστεύω. Τότε θα ήταν καλύτερα να έχεις ξεπεράσει τον πρώην και να κοιτούσες μπροστά.
Για το δεύτερο, ωραία είναι όλα αυτά θεωρητικά, αλλά φοβάμαι πως κινούνται στη σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας. Πού είναι όλες αυτές οι συνειδητοποιημένες και δεν τις έχω δει εγώ, μα τα γένια του Προφήτη;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Great Chaos
Περιβόητο μέλος
Ο Όττο αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 56 ετών, επαγγέλεται Συγγραφέας και μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 4,911 μηνύματα.
13-04-08
23:34
Δεν είναι συμβιβασμός;τα μακρυά του μαλλιά ξέρεις ότι είναι κάτι του παρελθόντος καθώς και οι κοιλιακοί... Αχνοφαίνεται η καραφλίτσα καθώς και η δική σου κοιλίτσα... μαθαίνεις να ζεις με αυτά, δεν είναι συμβιβασμός το να ψάχνεις συντροφικότητα κι όχι κεραυνοβόλο έρωτα με την πρώτη ματιά και σαρανταδύο κολωτούμπες
Ο λόγος? Γιατί τα άτομα αυτά ξέρουν ότι παντρεύονται γιατί θέλουν να κάνουν οικογένεια και να έχουν για πάντα δίπλα τους έναν άνθρωπο που δεν θα καίγονται από έρωτα και πάθος για πάρτη του αλλά θα αγαπούν θα εκτιμούν το άτομο το οποίο είδαν ότι μπορούν να βρούν ΠΛΕΟΝ αυτά που δεν βρήκαν σε όλες τις σχέσεις των 25 τους.
Όταν βλέπεις μια γυναίκα παντρεμένη και θεωρητικά ευτυχισμένη, με βάση τα παραπάνω, να κοιτάει με βλέμμα νοσταλγίας, έλλειψης, μέχρι και μίσους, ένα ερωτευμένο ζευγαράκι, πέρα στο απέναντι παγκάκι...
Όταν βλέπεις έναν εξίσου ευτυχισμένο άντρα να κοιτά τη μικρούλα που πέρασε με τα σάλια να του τρέχουν και τις αλλοδαπές κι ημεδαπές πόρνες να θησαυρίζουν...
Όταν βλέπεις την ιερή οικογένεια σε στιγμές οικογενειακής ευτυχίας, με τα κουτσούβελα, να κοιτάν ο ένας τον άλλον με βλέμμα απαξίωσης, του στυλ "τι του/της βρήκα πανάθεμά με"...
δεν είναι συμβιβασμός; Ο ορισμός του συμβιβασμού!
Αρχική Δημοσίευση από LaLuna:αλλο ο ερωτας κι αλλο η αγαπη. Η αγαπη ερχεται με τον καιρο.
Μάλιστα! Ένας ακόμη ορισμός...
Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:όλα όσα ήθελα να πω τα είπε η περιεκτικότατη LaLuna
Σωστός, κατά τη συνομιλήτρια...
Άρα, αυτό που γράφει εδώ...
Αρχική Δημοσίευση από Κακή Επιρροή:και τον ερωτεύτηκα τελικά ναι, αλλά πολύ μετά... αφού πρώτα τον είχα αγαπήσει... τον είχα εκτιμήσει!
...δεν μπορεί να οριστεί ως "Έρωτας". Απλή συνεπαγωγή.
Τότε γιατί τον παντρεύτηκες; Μάλλον κάτι δεν κατάλαβα καλά εδώ. Ήξερες από το πρώτο εξάμηνο των 7 ετών ότι δεν θα πετύχει, ή μετά τα 7 χρόνια παντρεύτηκες και αμέσως μετά κατάλαβες πως δεν θα πετύχει, αφού πέρασε ένα εξάμηνο έγγαμου βίου; Αν ισχύει αυτό...αν λάβεις υπόψη σου ότι τον πρώτο μου άντρα τον παντρεύτηκα μετά από 7 χρόνια σχέσης...ήξερα στον πρώτο μου γάμο απ το πρώτο εξάμηνο ότι ΔΕΝ θα πετύχει!
Τώρα, θα πω την άποψή μου.
Η δική μου εμπειρία, μαζί με πολλών άλλων που γνωρίζω κι έχω συζητήσει λέει πως οι περισσότεροι λιμνάζουμε σε μια σχέση για 5-8 χρόνια, πριν φτάσουμε στα 30 και όταν η σχέση έχει τελειώσει, τότε ακριβώς αποφασίζουμε να παντρευτούμε. Αν ήδη έχουμε παντρευτεί μέσα στο χρονικό όριο που θέτω, την ώρα που νιώθουμε ότι η σχέση έχει πεθάνει ή ότι πνέει τα λοίσθια, εμείς αποφασίζουμε να κάνουμε ένα παιδί, για να τη διαιωνίσουμε ("να τη σώσουμε").
Αν πάλι ο ένας απ' τους δυο έχει το θάρρος να παραδεχτεί ότι "τετέλεσθαι", πριν καταλήξουν σε γάμο, όπως λιγότερο συχνά συμβαίνει, τότε ο άλλος/η καταλαμβάνεται από υστερία και αμόκ. "Με πήραν τα χρόνια", "εγώ πότε θα γίνω ΜΑΝΑ", "η ΜΑΝΑ μου γκρινιάζει, πότε θα παντρευτώ να ησυχάσει από μένα, να πάει και στα Μέθανα για λουτρά με τις φιλενάδες της", "εγώ πότε θα καταξιωθώ κοινωνικά επιτέλους" κλπ. Τότε, αν γνωρίσεις μία/έναν γύρω στα 30, πρώτα σου λέει πως θέλει να παντρευτεί και μετά πως την/τον λένε...
Λέγαν πως οι γάμοι από συνοικέσιο κρατούσαν περισσότερο και ήταν γενικά πιο πετυχημένοι από αυτούς που ξεκινούσαν από έρωτα. Λένε ακόμη πως οι μόνες αξιόπιστες σχέσεις, είναι οι σχέσεις συναλλαγής κι αυτό ίσως να εξηγεί το αμέσως προηγούμενο.
Πέρυσι τέτοιον καιρό το έλεγα, έτσι δεν είναι; Φαίνεται πως το εννοούσα. Θα το ξαναπώ λοιπόν...
Θάνατος στην αστική οικογένεια. (βλάπτει σοβαρά την ψυχική και σωματική υγεία)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.