Stitchpunk
Δραστήριο μέλος
Η Eternal Sunshine αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 596 μηνύματα.
10-12-18
14:10
Δεν σας προλαβαίνω! Όταν έφυγα το υποθετικό παιδί του ντεβιλ ήταν πολύ σκληρός για να πεθάνει κ τώρα γυρίζω κ τον έχετε βγάλει Ι5. Κ αφού λύσατε όλα τα δικά σας, πιάσατε κ τα παιδιά των υπολοίπων!
Ένα πράγμα έχω να πω. Έξω απ'τον χορό, πολλά τραγούδια λέμε. Στη θεωρία όλα πάνε καλά, στην πράξη τι γίνεται όμως. Όπως δεν μπορείς να κρίνεις έναν γονέα ή το παιδί του αν δεν έχεις ζήσει πως είναι να μεγαλώνεις παιδί, έτσι δεν μπορείς να κρίνεις τον δάσκαλο ή καθηγητή αν δεν έχεις μπει σε τάξη να διδάξεις. Να έχεις 25 παιδιά σε κάθε τμήμα, όχι ένα που εχεις στο σπίτι, 25. Το καθένα με τη δική του νοοτροπία από το σπίτι, να προσέχεις τι θα πεις μην και πατήσεις στο πρόβλημα κάποιου άλλου παιδιού, το οποίο εσύ αγνοείς γιατί δεν βρίσκεσαι μες το σπίτι τους, που ο καθένας γονιός είτε νομίζει ότι ξέρει το καλύτερο για το παιδί του χωρίς να έχει βασικές γνώσεις, είτε δεν έχει χρόνο ή απλά αδιαφορεί και χίλια δυό άλλα, και κάνουν όλοι του κεφαλιού τους λες και είναι πειραματόζωα τα παιδιά, και τρέχα εσύ μετά να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα! και όλα αυτά πάνω σε ένα εκπαιδευτικό για το πέος, σχεδιασμένο στις ανάγκες του μετρίου, όταν στην πραγματικότητα, τα 20 από τα 25 παιδιά απέχουν αρκετά είτε προς τα πάνω είτε κάτω του μετρίου.
Δεν δικαιολογώ κανέναν. Φυσικά υπάρχουν κακοί δάσκαλοι, που μόνο στον τίτλο είναι δάσκαλοι. Και κάνουν ακόμη πιο δύσκολο το έργο για τους υπόλοιπους.
Όπως όμως θα πεις "αν δεν κάνεις γι'αυτή τη δουλειά, πήγαινε γίνε κομμωτής" έτσι και για τους γονείς. Αν δεν λύσεις τα ψυχολογικά σου πρώτα, μην κάνεις παιδί.
Δεν υπάρχει συνταγή. Τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης. Όλοι κάνουν λάθη, ακόμη και ο πιο προετοιμασμένος και οργανωμένος γονέας. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν σε προετοιμάζει αρκετά, απλά αν έχεις μερικές βασικές γνώσεις, μπορείς να αποφύγεις κάποια πράγματα.
Το παιδί είναι σαν πηλός. Κάποιοι πηλοί είναι πιο εύπλαστοι από άλλους, αλλά κατά γενική ομολογία είναι ένα υλικό που το διαμορφώνεις εσύ. Το παραμικρό άγγιγμά σου αφήνει κι ένα αποτύπωμα πάνω του. Θα ήταν ανόητο να προσπαθήσεις να αλλάξεις την σύστασή του. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις απ'το παιδί αυτά που έχει μέσα του και να τοποθετήσεις τα δικά σου. Πόσο μάλλον σε μια σχετικά μεγαλύτερη ηλικία που του έχουν χώσει κ τα έξτρα. Μπορείς όμως να δουλέψεις με το υλικό που έχεις, αρκεί να μπορείς να νιώσεις πως λειτουργεί κ να το χειριστείς σωστά.
Σκέψου τώρα να προσπαθείς να διαμορφώσεις ένα κομμάτι πηλό κ να έχεις έξτρα χέρια βοηθείας. Ένα ζευγάρι χέρια μπορεί να βοηθήσουν, αν όμως ανακατευτούν πολλοί, θα τα κάνετε σκατά.
Αυτά είναι πράγματα που δεν τα αποφασίζεις από πριν, ο καλός γονέας δεν είναι απαραίτητα αυτός που έχει βγάλει πρόγραμμα από πριν τι θα κάνει, γιατι έτσι λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο.
(Τελικά δεν είπα ένα πράγμα! έχω κι άλλα απλά δεν ξέρω από που να το πιάσω! Σεντονάκι να σκεπάσεις το παιδί μη σου κρυώσει!)
Ένα πράγμα έχω να πω. Έξω απ'τον χορό, πολλά τραγούδια λέμε. Στη θεωρία όλα πάνε καλά, στην πράξη τι γίνεται όμως. Όπως δεν μπορείς να κρίνεις έναν γονέα ή το παιδί του αν δεν έχεις ζήσει πως είναι να μεγαλώνεις παιδί, έτσι δεν μπορείς να κρίνεις τον δάσκαλο ή καθηγητή αν δεν έχεις μπει σε τάξη να διδάξεις. Να έχεις 25 παιδιά σε κάθε τμήμα, όχι ένα που εχεις στο σπίτι, 25. Το καθένα με τη δική του νοοτροπία από το σπίτι, να προσέχεις τι θα πεις μην και πατήσεις στο πρόβλημα κάποιου άλλου παιδιού, το οποίο εσύ αγνοείς γιατί δεν βρίσκεσαι μες το σπίτι τους, που ο καθένας γονιός είτε νομίζει ότι ξέρει το καλύτερο για το παιδί του χωρίς να έχει βασικές γνώσεις, είτε δεν έχει χρόνο ή απλά αδιαφορεί και χίλια δυό άλλα, και κάνουν όλοι του κεφαλιού τους λες και είναι πειραματόζωα τα παιδιά, και τρέχα εσύ μετά να συμμαζέψεις τα ασυμμάζευτα! και όλα αυτά πάνω σε ένα εκπαιδευτικό για το πέος, σχεδιασμένο στις ανάγκες του μετρίου, όταν στην πραγματικότητα, τα 20 από τα 25 παιδιά απέχουν αρκετά είτε προς τα πάνω είτε κάτω του μετρίου.
Δεν δικαιολογώ κανέναν. Φυσικά υπάρχουν κακοί δάσκαλοι, που μόνο στον τίτλο είναι δάσκαλοι. Και κάνουν ακόμη πιο δύσκολο το έργο για τους υπόλοιπους.
Όπως όμως θα πεις "αν δεν κάνεις γι'αυτή τη δουλειά, πήγαινε γίνε κομμωτής" έτσι και για τους γονείς. Αν δεν λύσεις τα ψυχολογικά σου πρώτα, μην κάνεις παιδί.
Δεν υπάρχει συνταγή. Τα παιδιά δεν έρχονται με οδηγίες χρήσης. Όλοι κάνουν λάθη, ακόμη και ο πιο προετοιμασμένος και οργανωμένος γονέας. Στην πραγματικότητα τίποτα δεν σε προετοιμάζει αρκετά, απλά αν έχεις μερικές βασικές γνώσεις, μπορείς να αποφύγεις κάποια πράγματα.
Το παιδί είναι σαν πηλός. Κάποιοι πηλοί είναι πιο εύπλαστοι από άλλους, αλλά κατά γενική ομολογία είναι ένα υλικό που το διαμορφώνεις εσύ. Το παραμικρό άγγιγμά σου αφήνει κι ένα αποτύπωμα πάνω του. Θα ήταν ανόητο να προσπαθήσεις να αλλάξεις την σύστασή του. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις απ'το παιδί αυτά που έχει μέσα του και να τοποθετήσεις τα δικά σου. Πόσο μάλλον σε μια σχετικά μεγαλύτερη ηλικία που του έχουν χώσει κ τα έξτρα. Μπορείς όμως να δουλέψεις με το υλικό που έχεις, αρκεί να μπορείς να νιώσεις πως λειτουργεί κ να το χειριστείς σωστά.
Σκέψου τώρα να προσπαθείς να διαμορφώσεις ένα κομμάτι πηλό κ να έχεις έξτρα χέρια βοηθείας. Ένα ζευγάρι χέρια μπορεί να βοηθήσουν, αν όμως ανακατευτούν πολλοί, θα τα κάνετε σκατά.
Αυτά είναι πράγματα που δεν τα αποφασίζεις από πριν, ο καλός γονέας δεν είναι απαραίτητα αυτός που έχει βγάλει πρόγραμμα από πριν τι θα κάνει, γιατι έτσι λογαριάζεις χωρίς τον ξενοδόχο.
(Τελικά δεν είπα ένα πράγμα! έχω κι άλλα απλά δεν ξέρω από που να το πιάσω! Σεντονάκι να σκεπάσεις το παιδί μη σου κρυώσει!)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stitchpunk
Δραστήριο μέλος
Η Eternal Sunshine αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 596 μηνύματα.
09-12-18
22:58
Devil όταν δίνεις δικαιώματα σε πεθερικά σχετικά με την ανατροφή του παιδιού σου, αναπόφευκτα θα πάρουν δικαιώματα κ στην σχέση σου, κ θα πρέπει να δεχτείς κ τα λάθη π θα κάνουν κι εκείνοι με το παιδί. Στην πρώτη διαφωνία, θα έχεις να κάνεις με όλο το σόι. Τέλος πάντων, δικό σου θέμα, δικές σου οι αποφάσεις.
Βλέπω όλο το σόι να το τρέχεις στη φύση
Με άκουσε όλο τετράγωνο..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Stitchpunk
Δραστήριο μέλος
Η Eternal Sunshine αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 596 μηνύματα.
09-12-18
19:21
Χωρίς καμία διάθεση να πω στον καθένα τι να κάνει με το παιδί του, απλά για να το έχεις στο πίσω μέρος του μυαλού σου.
Είναι κανόνας πως πολλά από τα παιδιά που εκφοβίζουν, έχουν δεχθεί κάποια μορφή καταπίεσης, λάθος διαχείρισης της εξουσίας πάνω τους. Είτε από γονείς ή από κάποιον άλλο "μεγαλύτερο" κ μην μπορώντας να αντιδράσουν πάνω τους, αντιδρούν στον πιο αδύναμο. Συμβαίνει κ στη φύση αυτό.
Το παιδί σου ντέβιλ δεν είναι στρατιώτης να του πεις "πέσε δέκα νέος κ στέρηση εξόδου". Αν μη τι άλλο, αντί να το τιμωρήσεις με λάθος τρόπο, θα πρέπει να εντοπίσεις τους λόγους που τον/την οδήγησαν εκεί. Γιατί συνήθως τους δικούς μας λάθος χειρισμούς πληρώνουν τα παιδιά. Κανείς δεν γεννήθηκε επαγγελματίας κακός κ ακόμη κ η φυλακή ως θεσμός δεν θα έπρεπε να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά σωφρονιστικό. Να δώσεις στο παιδί πραγματικά να καταλάβει γιατί είναι λάθος κάτι κ όχι να μην το κάνει επειδή φοβάται τον μπαμπούλα π θα τον τιμωρήσει. Μπορώ να σκεφτώ 100 τρόπους που μπορεί να εξελιχθεί στραβά μια τέτοια κατάσταση μες το σπίτι κ να έχεις αντίθετα αποτελέσματα.
Είναι κανόνας πως πολλά από τα παιδιά που εκφοβίζουν, έχουν δεχθεί κάποια μορφή καταπίεσης, λάθος διαχείρισης της εξουσίας πάνω τους. Είτε από γονείς ή από κάποιον άλλο "μεγαλύτερο" κ μην μπορώντας να αντιδράσουν πάνω τους, αντιδρούν στον πιο αδύναμο. Συμβαίνει κ στη φύση αυτό.
Το παιδί σου ντέβιλ δεν είναι στρατιώτης να του πεις "πέσε δέκα νέος κ στέρηση εξόδου". Αν μη τι άλλο, αντί να το τιμωρήσεις με λάθος τρόπο, θα πρέπει να εντοπίσεις τους λόγους που τον/την οδήγησαν εκεί. Γιατί συνήθως τους δικούς μας λάθος χειρισμούς πληρώνουν τα παιδιά. Κανείς δεν γεννήθηκε επαγγελματίας κακός κ ακόμη κ η φυλακή ως θεσμός δεν θα έπρεπε να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα, αλλά σωφρονιστικό. Να δώσεις στο παιδί πραγματικά να καταλάβει γιατί είναι λάθος κάτι κ όχι να μην το κάνει επειδή φοβάται τον μπαμπούλα π θα τον τιμωρήσει. Μπορώ να σκεφτώ 100 τρόπους που μπορεί να εξελιχθεί στραβά μια τέτοια κατάσταση μες το σπίτι κ να έχεις αντίθετα αποτελέσματα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 5 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.