Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,699 μηνύματα.
17-08-19
17:29
Εγω πάντως που ήμουν γερός καπνιστής 12 ολόκληρα χρόνια (05/2001 - 24/8/2013), δεν κατάλαβα Χριστό από εθισμό. Δε λέω ότι δεν υπάρχει, δε λέω ότι μπορεί να το βίωσα και να μη το κατάλαβα (πχ η κίνηση που κάνεις να πιάσεις ένα τσιγάρο ενω ξέρεις οτι δεν έχεις πακέτο πια στο σπίτι μπορεί να είναι κάτι τέτοιο).
Πραγματικά όμως, πιστεύω ότι εάν κάποιος έχει ισχυρή θέληση μπορεί να ξεφύγει από πολλές κακές συνήθειες και οτι ο εθισμός που λέμε είναι και μιας μορφής "δικαιολογώ την αδυναμία του εαυτού μου και της θέλησής μου να λύσουν τα προβλήματά τους αλλιώς και καταφεύγουν στο αναγκαίο τσιγάρο, στο αναγκαίο ποτό, στην αναγκαία γλυκιά λιχουδιά".
Τώρα, μπορεί απλά να είμαι ηλίθιος και ξερόλας που τα λέω αυτά, ή απλά να προβάλλω τη δική μου ισχύ και ικανότητα ως ανικανότητα και αδυναμία των άλλων. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι αν πραγματικά θες κάτι, το καταφέρνεις.
6 χρόνια χωρίς τσιγάρο, με τον πειρασμό για άτμισμα ή ναργιλέ να έχουν περάσει απο τη σκέψη αλλά να έχουν φύγει όπως ήρθαν, μπορώ να καταλάβω τους καπνιστές όταν λένε 2-3 πραγματάκια:
1. Το τσιγάρο ειναι αγχολυτικό (στην αρχή στις πρώτες ρουφηξιές, ειδικά μαζί με καφεδάκι και αραλίκι). Τουλάχιστον δείχνει έτσι. Εμένα με φούντωνε χειρότερα από ένα σημείο και ύστερα στους σφυγμούς.
2. Τουαλέτα. Δεν κάνω πλάκα. Τσιγαράκι και πας κυριλέ, άκοπα.
3. Κοινωνική ενσωμάτωση. Όταν όλοι γύρω σου καπνίζουν θες κι εσυ να αναμειχθείς ομοίως. Το κατάλαβα όταν πήγαινα κι εγω να κάνω την κίνηση και θυμόμουν ότι δεν καπνίζω και καθομουν σαν κούκος με άδεια χέρια. Γελοίο σαν επιχείρημα το ξέρω, αλλά υπάρχει ένα άδειασμα, ένα κενό απαξ και το κόψεις.
4. Η απόλαυση του να εισπνέεις βαθιά και να εκπνέεις τον πηχτό καπνό κάτω από το φως και να αισθάνεσαι ότι ξεφορτώνεσαι τα άγχη σου ομοίως.
5. Οι άνθρωποι που δεν καπνίζουν όντως κάνουν σαν κακογαμημένες πεθερές όταν βλέπουν έναν καπνιστή. Και χειρότερες πεθερές είμαστε συνήθως όσοι το κόψαμε. Το παίζουμε τόσο ενάρετοι απέναντι στους καπνιστές και κουνάμε -δικαίως μεν, αλλά υπερβολικά δε- το δάχτυλο στους καπνιστές, ξεχνόντας ότι κι εμείς αγαπήσαμε το τσιγάρο. Θα έπρεπε όσοι το έχουμε βάλει στο στόμα μας να περνάμε μεν την εμπειρία μας στους καπνίζοντες αλλά να μην είμαστε τόσο υπερβολικοί και υποκριτές.
Τουλάχιστον εμένα αν δεν καπνίζει ο άλλος μπρος στη μούρη μου όταν τρώω (είναι το μόνο που πραγματικά με ενοχλεί και τώρα και όταν κάπνιζα), τον αφήνω να καπνίσει σπίτι μου. Ελεύθερα. Αρκεί να ανοίξει ένα παραθυράκι να βγεί ο καπνός. Τίποτε άλλο.
Θεωρώ ότι αμα ο καπνιστής βλάπτει εσένα, οφείλεις να κάνεις παράπονο. Ειδάλλως να τον σεβαστείς αν το κάνει στο χώρο του ή μακριά σου. Και τη συμβουλή σου, μόνο αν σου ζητηθεί, ή έστω αν έχεις άνεση με τον άλλο, πες την κι άστην. Όχι υστερίες.
Εντούτοις ναι, ειναι μακράν καλύτερη η ζωή χωρίς αυτό και τα πραγματικά πλεονεκτήματα πολύ περισσότερα. Χωρητικότητα πνευμόνων, αντοχή, καθαρή μυρωδιά, αποταμίευση χρημάτων, διατήρηση υγείας κλπ κλπ.
Πράγματι είναι μια ιδέα. Και εαν κανείς το κόψει και μαχαίρι (χωρίς μετάβαση σε άτμισμα) θέλει πολλά κιλά αρχίδια αλλά είναι και τεράστιο στοίχημα. Και η ηδονή του να μην το χάσεις το στοίχημα, κάποια στιγμή ξεπερνάει τόσο πολύ την ανάγκη για τσιγάρο που σώζεσαι χωρίς να το καταλάβεις από τον ίδιο σου τον εγωισμό. Είναι πραγματικά ηδονικό αυτό το "αντε γαμηθείτε, το κανα!". Νιώθεις αλλιώς για την ισχύ σου όταν ξέρεις ότι έχεις επιβληθεί στα χειρότερα ένστικτά σου όπως η ανάγκη του καπνίσματος ή γενικότερα μιας κακής συνήθειας. Όπως ακριβώς και στη δίαιτα αν πετύχει. Είναι ένα συναίσθημα που πρέπει ο καθένας να το ζήσει για να το καταλάβει και προσφέρει τεράστια ευχαρίστηση.
Πραγματικά όμως, πιστεύω ότι εάν κάποιος έχει ισχυρή θέληση μπορεί να ξεφύγει από πολλές κακές συνήθειες και οτι ο εθισμός που λέμε είναι και μιας μορφής "δικαιολογώ την αδυναμία του εαυτού μου και της θέλησής μου να λύσουν τα προβλήματά τους αλλιώς και καταφεύγουν στο αναγκαίο τσιγάρο, στο αναγκαίο ποτό, στην αναγκαία γλυκιά λιχουδιά".
Τώρα, μπορεί απλά να είμαι ηλίθιος και ξερόλας που τα λέω αυτά, ή απλά να προβάλλω τη δική μου ισχύ και ικανότητα ως ανικανότητα και αδυναμία των άλλων. Αυτό όμως δεν αναιρεί ότι αν πραγματικά θες κάτι, το καταφέρνεις.
6 χρόνια χωρίς τσιγάρο, με τον πειρασμό για άτμισμα ή ναργιλέ να έχουν περάσει απο τη σκέψη αλλά να έχουν φύγει όπως ήρθαν, μπορώ να καταλάβω τους καπνιστές όταν λένε 2-3 πραγματάκια:
1. Το τσιγάρο ειναι αγχολυτικό (στην αρχή στις πρώτες ρουφηξιές, ειδικά μαζί με καφεδάκι και αραλίκι). Τουλάχιστον δείχνει έτσι. Εμένα με φούντωνε χειρότερα από ένα σημείο και ύστερα στους σφυγμούς.
2. Τουαλέτα. Δεν κάνω πλάκα. Τσιγαράκι και πας κυριλέ, άκοπα.
3. Κοινωνική ενσωμάτωση. Όταν όλοι γύρω σου καπνίζουν θες κι εσυ να αναμειχθείς ομοίως. Το κατάλαβα όταν πήγαινα κι εγω να κάνω την κίνηση και θυμόμουν ότι δεν καπνίζω και καθομουν σαν κούκος με άδεια χέρια. Γελοίο σαν επιχείρημα το ξέρω, αλλά υπάρχει ένα άδειασμα, ένα κενό απαξ και το κόψεις.
4. Η απόλαυση του να εισπνέεις βαθιά και να εκπνέεις τον πηχτό καπνό κάτω από το φως και να αισθάνεσαι ότι ξεφορτώνεσαι τα άγχη σου ομοίως.
5. Οι άνθρωποι που δεν καπνίζουν όντως κάνουν σαν κακογαμημένες πεθερές όταν βλέπουν έναν καπνιστή. Και χειρότερες πεθερές είμαστε συνήθως όσοι το κόψαμε. Το παίζουμε τόσο ενάρετοι απέναντι στους καπνιστές και κουνάμε -δικαίως μεν, αλλά υπερβολικά δε- το δάχτυλο στους καπνιστές, ξεχνόντας ότι κι εμείς αγαπήσαμε το τσιγάρο. Θα έπρεπε όσοι το έχουμε βάλει στο στόμα μας να περνάμε μεν την εμπειρία μας στους καπνίζοντες αλλά να μην είμαστε τόσο υπερβολικοί και υποκριτές.
Τουλάχιστον εμένα αν δεν καπνίζει ο άλλος μπρος στη μούρη μου όταν τρώω (είναι το μόνο που πραγματικά με ενοχλεί και τώρα και όταν κάπνιζα), τον αφήνω να καπνίσει σπίτι μου. Ελεύθερα. Αρκεί να ανοίξει ένα παραθυράκι να βγεί ο καπνός. Τίποτε άλλο.
Θεωρώ ότι αμα ο καπνιστής βλάπτει εσένα, οφείλεις να κάνεις παράπονο. Ειδάλλως να τον σεβαστείς αν το κάνει στο χώρο του ή μακριά σου. Και τη συμβουλή σου, μόνο αν σου ζητηθεί, ή έστω αν έχεις άνεση με τον άλλο, πες την κι άστην. Όχι υστερίες.
Εντούτοις ναι, ειναι μακράν καλύτερη η ζωή χωρίς αυτό και τα πραγματικά πλεονεκτήματα πολύ περισσότερα. Χωρητικότητα πνευμόνων, αντοχή, καθαρή μυρωδιά, αποταμίευση χρημάτων, διατήρηση υγείας κλπ κλπ.
Πράγματι είναι μια ιδέα. Και εαν κανείς το κόψει και μαχαίρι (χωρίς μετάβαση σε άτμισμα) θέλει πολλά κιλά αρχίδια αλλά είναι και τεράστιο στοίχημα. Και η ηδονή του να μην το χάσεις το στοίχημα, κάποια στιγμή ξεπερνάει τόσο πολύ την ανάγκη για τσιγάρο που σώζεσαι χωρίς να το καταλάβεις από τον ίδιο σου τον εγωισμό. Είναι πραγματικά ηδονικό αυτό το "αντε γαμηθείτε, το κανα!". Νιώθεις αλλιώς για την ισχύ σου όταν ξέρεις ότι έχεις επιβληθεί στα χειρότερα ένστικτά σου όπως η ανάγκη του καπνίσματος ή γενικότερα μιας κακής συνήθειας. Όπως ακριβώς και στη δίαιτα αν πετύχει. Είναι ένα συναίσθημα που πρέπει ο καθένας να το ζήσει για να το καταλάβει και προσφέρει τεράστια ευχαρίστηση.
Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 28,699 μηνύματα.
01-04-09
11:43
Συζυγος 37 ετων γνωστος μου, με παιδακι 1 ετους. Ξεροβηχας επιμονος επι 3μηνου, παει να το κοιταξει --> μικροκυτταρικος καρκινος μεσοθωρακιου. Βασικη αιτια : καπνισμα. Προσδοκιμο επιβιωσης : 6μηνο.
Σε λιγο θα μεινει μια μανα νεα, που επιτελους ειχε αρχισει να νιωθει οτι ολα πανε καλα, ...που θα μεγαλωσει ενα παιδι χωρις πατερα (τουλαχιστον για αρκετο χρονικο διαστημα), με οτι συνεπειες θα εχει αυτο και για τους 2 ...
..γιατι πολυ απλα νομιζουμε οτι το τσιγαρο ειναι πολυ πιο ακακο απο οσο ειναι..
Oh my Gods! Έχω δίπλα μου ένα γεμάτο πακέτο και ίδρωσα ολόκληρος όταν το είδα αυτό το πόστ... Δεν το παίρνω μαζί μου σήμερα... Πρέπει να το κόψω Πρέπει να το κόψω Πρέπει να το κόψω
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.