Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
04-01-22
23:36
Christina Quarles
Η γκροτέσκα του Αρφαρά, καθόμουν και τη χάζευα στην πινακοθήκη γύρω στο ένα τέταρτο, έχει πάνω από κρεμάστρες μέχρι πεντάλ ποδηλάτου...
Προσχέδιο του Γύζη, θα ήθελα να το αντιγράψω κάποια στιγμή.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
29-11-20
23:47
Αυτός δεν είναι που έκανε το εξώφυλλο του teenage dream; Είναι η ίδια αισθητική/τεχνική/ιδέα
Δεν το ήξερα γιατί δεν ακούω Katy Perry αλλά το έψαξα και ναι, έχεις δίκιο!!
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
29-11-20
21:36
Το θέμα μόλις απέκτησε ενδιαφέρον...Τετοια βάζε Αγάπη και σε λίγο θα ανεβάσω και γω τα αγαπημένα μου ΧΕΝΤΑΙ!
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
29-11-20
20:11
Will Cotton:
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
25-11-20
22:44
Daniel Horowitz
Adolf Schaller
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
25-11-20
12:36
Παιδιά, άλλο δε μ' αρέσει κάτι κι άλλο δεν το θεωρώ τέχνη, μ' αρέσει που το τόνισα κιόλας. Εμένα ο λευκός καμβάς ούτε αποστροφή μου δημιουργεί ούτε θα κρίνω αυτόν που του αρέσει να τον κοιτάει ΑΛΛΑ δεν είναι τέχνη για μένα. Είναι ένα διακοσμητικό, ένας καμβάς απλώς, είναι ένα αντικείμενο, και το να μου πεις ότι ο καλλιτέχνης τη στιγμή που άπλωνε τη λευκή μπογιά στον πίνακα με τρεις πινελιές προς τα δεξιά και δύο προς τα αριστερά, σκεφτόταν τα πουλιά που πετούν προς απ τη Δύση προς την Ανατολή, δε μου προσθέτει απολύτως τίποτα, απεναντίας το θεωρώ δήθεν. Τα γυαλιά που ανέβασα πιο πάνω είναι ένα ζευγάρι γυαλιά οράσεως, από αυτά που φοράμε στην καθημερινότητά μας. Μπορεί όντως να είναι χειροποίητα και από αυτή την άποψη να θεωρηθεί τέχνη (τα έφτιαξε ένας τεχνίτης), αλλά δεν ανήκει (για μένα) στις καλές τέχνες. Ο πίνακας του Piet Mondrian είναι ένα όμορφο διακοσμητικό αντικείμενο, με έντονα χρώματα και γεωμετρία, είναι ωραίο μοτίβο για ρούχα αλλά για εμένα δεν είναι ένα έργο τέχνης. Γιατί; -Αναπαράγεται πανεύκολα με μηδενικά skills
-Δεν είναι καν κάτι πρωτότυπο ή ευφάνταστο
-Δε μου προκαλεί κανένα απολύτως συναίσθημα, δε με μεταφέρει κάπου, δεν εισπράττω τίποτα όταν το βλέπω. Μου αρέσει οπτικά, μου αρέσουν τα χρώματά του, αλλά μου αρέσει όπως θα μου άρεσε ένα εμπριμέ μαξιλάρι απ το ικεα.
Γιατί λοιπόν αυτό είναι προσβολή προς την τέχνη; Γιατί θεωρώντας πως οτιδήποτε σ' αυτόν τον κόσμο μπορεί να σταθεί ως τέχνη (ως καλή τέχνη μάλλον), αναιρείς την τέχνη ως έννοια. Τι είναι τέχνη; "Οτιδήποτε". Α ωραία, ας πατήσω άτσαλα πλήκτρα στο πιάνο, παράγω τέχνη χωρίς να ξέρω καν τις νότες. Ας κόψω τα νυχια μου κι ας τα κολλήσω σ ένα χαρτί, είναι τέχνη. Ε όχι παιδιά, εγώ δεν το βλέπω έτσι και λυπάμαι βαθύτατα που βλέπω τον πολιτισμό μας να οδεύει προς τέτοιες νιχιλιστικές αντιλήψεις. Πέστε να με φάτε.
-Δεν είναι καν κάτι πρωτότυπο ή ευφάνταστο
-Δε μου προκαλεί κανένα απολύτως συναίσθημα, δε με μεταφέρει κάπου, δεν εισπράττω τίποτα όταν το βλέπω. Μου αρέσει οπτικά, μου αρέσουν τα χρώματά του, αλλά μου αρέσει όπως θα μου άρεσε ένα εμπριμέ μαξιλάρι απ το ικεα.
Γιατί λοιπόν αυτό είναι προσβολή προς την τέχνη; Γιατί θεωρώντας πως οτιδήποτε σ' αυτόν τον κόσμο μπορεί να σταθεί ως τέχνη (ως καλή τέχνη μάλλον), αναιρείς την τέχνη ως έννοια. Τι είναι τέχνη; "Οτιδήποτε". Α ωραία, ας πατήσω άτσαλα πλήκτρα στο πιάνο, παράγω τέχνη χωρίς να ξέρω καν τις νότες. Ας κόψω τα νυχια μου κι ας τα κολλήσω σ ένα χαρτί, είναι τέχνη. Ε όχι παιδιά, εγώ δεν το βλέπω έτσι και λυπάμαι βαθύτατα που βλέπω τον πολιτισμό μας να οδεύει προς τέτοιες νιχιλιστικές αντιλήψεις. Πέστε να με φάτε.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
24-11-20
10:05
Η «δυσκολία» είναι καθαρά υποκειμενική, σε κάθε μορφή τέχνης. Αν για έναν άνθρωπο είναι οι ιδέες του αυτές που εκφράζει, του είναι πολύ πιο εύκολο να μεταχειριστεί μέσα που μας φαίνονται μακρινά και «δύσκολα» - είτε λέγεται Μιχαήλ Άγγελος είτε Νταλί.
Τώρα, σε σχέση με το αν ένα έργο είναι π.χ. αντιγραφή τοπίου ή αποκύημα της φαντασίας κάποιου, επίσης δεν ξέρω αν μεταβάλλει κάπως την «αξία» του προς κάποια κατεύθυνση. Γιατί, και πάλι, ανάλογα με τον άνθρωπο, μπορεί απλώς να εξυπηρετεί - τεχνικά, ή σε ζητήματα έκφρασης - ή ό,τι άλλο.
Σε σχέση με την πνευματική ανύψωση, τώρα, αυτό είναι και πάλι καθαρά υποκειμενικό, οπότε δε χωράει συζήτηση. Αλλά, δεν υπάρχουν έργα των οποίων αγνοούμε το background story, απλώς κάποια έχουν έναν κοινό μας τόπο για υπόβαθρο - π.χ. μία προσωπογραφία, ένα τοπίο κ.λπ.. Άλλωστε, η τέχνη μιλούσε σχεδόν πάντα με συμβολισμούς - δεν είναι «ανακάλυψη» της μοντέρνας τέχνης αυτό. Το να εστιάζουμε τόσο πολύ στα «τεχνικά» στοιχεία είναι σαν να αξιολογούμε πρώτα τον καλλιτέχνη ως μπογιατζή και μετά ως ό,τι άλλο.
Τώρα, όσο για τις λευκές κόλλες κ.λπ., δε βλέπω τον λόγο να αρνηθεί κανείς ότι είναι τέχνη. Υπάρχει τέχνη που μας αρέσει και τέχνη που δε μας αρέσει, αλλά δεν έβλεπα ποτέ γιατί να πούμε ότι αυτό που δε μας αρέσει - ή ένα μέρος του, τουλάχιστον - «δεν είναι τέχνη».
Μα, δεν είπα ποτέ ότι δε θεωρώ τέχνη αυτά που έστειλα επειδή απλά δε μ' αρέσουν· ο λόγος που δεν τα θεωρώ τέχνη είναι γιατί είναι προσβολή για την τέχνη αυτό το πράγμα. Είναι σαν να βάζω στην ίδια κατηγορία της "τέχνης" αυτά τα δύο τραγούδια και ακόμη χειρότερα, να προσπαθώ να πείσω και τους υπόλοιπους γιατί το 2ο έχει την ίδια αξία με το 1ο:
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Επειδή διαφωνώ με κάποιον για το τι ορίζω ως τέχνη δε σημαίνει ότι τον ντροπιάζω για το προσωπικό του γούστο, έλεος.Η τέχνη είναι υποκειμενική και καλό θα ήταν να μην ντροπιάζουμε τον άλλον για το προσωπικό του γούστο.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
23-11-20
17:07
Για τον συγκεκριμένο πίνακα είναι δύσκολο να σου απαντήσω γιατί τα παραπάνω - ως πλαίσιο - μου ήταν γνωστά πριν τον δω, οπότε τα αναγνώρισα εξ αρχής ως στοιχεία - στο λογικό κομμάτι, αυτό. Στο συναισθηματικό, προσωπικά δημιουργεί διάφορα συναισθήματα, από το πολύ πρωτόγονο της έλξης για τα χρώματα, τις «άτσαλες» πινελιές κ.λπ., μέχρι πιο σύνθετα συναισθήματα - εδώ όμως παρεμβαίνει και το λογικό. Για εμένα, δηλαδή, το έργο, έχει νόημα, δεδομένου ότι έχω στον νου μου το πλαίσιο. Αλλά και για ένα άτομο που δεν έχει κατά νου το πλαίσιο, μπορεί να έχει νόημα τελείως διαφορετικό από αυτό που είχε, ενδεχομένως, για την καλλιτέχνιδα.
Γενικά, ο,τιδήποτε μπορεί να σταθεί, κατ' εμέ, σαν έργο τέχνης. Την ίδια ερώτηση θα μπορούσαμε να θέσουμε π.χ. για όλη αυτή τη νεκρή φύση που έχουμε δει από τους Φλαμανδούς καλλιτέχνες, τα τοπία κ.λπ.. Ουσιαστικά, δεν είναι παρά μία αποτύπωση αυτού που βλέπουμε με τα μάτια μας πάνω σε άλλο υλικό, άρα γιατί στέκεται σαν έργο τέχνης; Στέκεται γιατί μας μεταφέρει ο καλλιτέχνης τη ματιά του για τον κόσμο - που, για τον φυσικό κόσμο σπάνια διαφέρει αυτή η ματιά από άνθρωπο σε άνθρωπο - και γιατί θαυμάζουμε, ενδεχομένως, την τεχνική του, την καθαρότητα της γραμμής κ.α. Ωστόσο, το ίδιο ακριβώς κάνει και η μοντέρνα τέχνη. Φεύγοντας από πράγματα απτά και που μας περιτριγυρίζουν, δεν μπορεί παρά να είναι πιο μακριά από τα συνήθη αισθητηριακά δεδομένα που προσλαμβάνουμε. Μοιραία, είναι και πιο υποκειμενική, καθώς δεν ξεκινά, πάντα, από έναν κοινό τόπο για την πλειονότητα, αλλά από κάτι, ενδεχομένως, πολύ υποκειμενικό.
Το ότι τα «καλλιτεχνικά στάνταρ πέφτουν» είναι αυθαίρετο συμπέρασμα, δεν καταλαβαίνω από πού προκύπτει. Η τέχνη που αναφέρεις ως προσιτή είναι «αναχρονιστικά» προσιτή, από εμάς, στο τώρα. Στο τότε, ο κόσμος αδιαφορούσε πολύ περισσότερο, είχε επαφή με πολύ πιο λαϊκά μέσα διασκέδασης και ψυχαγωγίας, είχε μία τελείως διαφορετική θέση για την τέχνη από αυτή που έχουμε τώρα.
Κατά τα άλλα, τα άτομα που ζούσαν από την τέχνη ανέκαθεν επιδίωκαν στο να βγάλουν λεφτά από αυτήν, αυτό δεν είναι σημάδι των νεώτερων χρόνων. Και στο σήμερα, άλλωστε, πίνακες του Rembrandt και του da Vinci έχουν πωληθεί για τεράστιες τιμές, επίσης, όπως και έργα μοντέρνας τέχνης. Επίσης, νομίζω ότι ερμηνεύεις με «βολικό» τρόπο τον υποκειμενισμό της μοντέρνας τέχνης. Δεν είναι ότι «δεν είναι για όλους», αλλά ότι ο κάθε άνθρωπος έχει λόγο στη μοντέρνα τέχνη, μπορεί να βάλει τη θέση του στο έργο ισότιμα με τον καλλιτέχνη - σχεδόν. Το ότι έχει δημιουργηθεί και μία «κάστα» κριτικών που «μονοπωλεί», τρόπον τινά, την ερμηνεία της τέχνης αποκόπτοντας το κοινό εν μέρει από αυτήν είναι αδιαμφισβήτητο, ωστόσο:
Τώρα, για εμένα, όλη αυτή η στροφή σε νέα εκφραστικά μέσα, σε εσωτερικά αναπαραστάσεις έρχεται να εκφράσει ταυτόχρονα πολλαπλά νοήματα και ανάγκες:
- αυτό συνέβαινε και παλαιότερα - τα μεγάλα έργα τέχνης ποτέ δεν ήταν εξίσου προσιτά σε όλον τον κόσμο,
- το ότι υπάρχουν δε σημαίνει ότι εμποδίζεται ο κόσμος από μία πιο προσωπική ερμηνεία της τέχνης.
Θα σταθώ στο τελευταίο. Τα παλιά εκφραστικά μέσα δεν επαρκούν, προφανώς, για να εκφράσουν τις νέες μας θεωρήσεις για τον κόσμο, όπως ακριβώς η απουσία προοπτικής περιόριζε την τέχνη πριν την Αναγέννηση και η «απαγόρευση» της καθολικής εκκλησίας να χρησιμοποιούνται «διάφωνα» διαστήματα (3ες, 6ες κ.λπ.) εμπόδιζε την εξέλιξη της μουσικής σε αυτό που γνωρίζουμε σήμερα. Έτσι, η απλή αποτύπωση της φυσικής πραγματικότητας και του περιβάλλοντός μας δεν επαρκεί για να περιγραφούν πιο αφηρημένα νοήματα. Για παράδειγμα, όπως οι μη ευκλείδειες γεωμετρίες που έρχονται στο προσκήνιο στα μέσα του 19ου αιώνα - στα χαρτιά - ΄προκαλούν σοκ στον τρόπο που βλέπουμε τον κόσμο είναι πράγματα που δεν μπορούν να χωρέσουν στην παλιά μας οπτική έτσι και η ανάγκη της τέχνης και των καλλιτεχνών να εκφράσουν όλα τα παραπάνω είναι πράγματα που δεν εκφράζονται με τα παλιά μέσα.
- την ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφραστεί με τρόπο διαφορετικό από τους προκατόχους του,
- την ανάγκη του καλλιτέχνη να εκφράσει νοήματα διαφορετικά από τους προκατόχους του,
- την εναρμόνιση με την τεράστια μετάβαση των προηγούμενων σχεδόν δύο αιώνων σε έναν νέο κόσμο, πιο αφηρημένο, πιο πολύμορφο, έξω, σε έναν τεράστιο βαθμό, από την αισθητηριακή μας αντίληψη.
Σε σχέση με το αν τα μοντέρνα έργα μπορεί να τα σχεδιάσει ένα πεντάχρονο, ίσως, δεν ξέρω, αλλά η διαφορά έγκειται στη συνειδητότητα - ακριβώς όπως και με την ανάβαση στο όρος Βεντού, του Πετράρχη. Δεν είναι έργα τέχνης τόσο για το ίδιο το αντικείμενο που αναπαριστούν, όσο για το ότι αποτελούν προϊόν συνειδητής προσπάθειας για κάτι - ακόμα και η τυχαιότητα (automatic writing/panting) είναι η συνειδητή προσπάθεια να αποβάλει κανείς για μια στιγμή (ή παραπάνω) τη συνείδησή του. Η φύση ήταν εκεί και πριν τον Μικελάντζελο, δεν ήταν αυτή η τέχνη. Τέχνη ήταν ότι την παρατήρησε και την αποτύπωσε, όπως ο Πετράρχης. Έτσι, ο κοσμολογικός ορίζοντας ήταν εκεί - μάλλον, αν όσα βλέπουμε στο σύμπαν υπάρχουν χωρίς εμάς :Ρ - και πριν τον Betrami και τον Lobatchevsky. Η λευκή σελίδα που έστειλες ήταν εκεί, ανέκαθεν. Ωστόσο, τέχνη την καθιστά, αρχής γενομένης, το ότι κάποιος την αντιλήφθηκε ως τέτοια, ακριβώς όπως τα παραπάνω - ή, στη μουσική, π.χ. το 4:33 του John Cage.
Προσωπικά κρίνω ένα έργο τέχνης πάνω σε 3 άξονες:
1ον, πόσες ώρες δουλειάς και πόσο μεγάλη δεξιότητα απαιτείται για τη δημιουργία του έργου,
2ον, κατά πόσο είναι βασισμένο στη φαντασία του καλλιτέχνη και κατά πόσο αντιγραφή από εικόνες που έχει μπροστά του και,
3ον, πόσο σου μένει στο μυαλό μετά από μια ματιά, πόσο σε καθηλώνει χωρίς να γνωρίζεις απολύτως τίποτα για το background story του, πόσο ανυψώνει το πνεύμα σου και τον συναισθηματικό σου κόσμο.
Όταν είδα τον πίνακα που ανέβασες, τον κοίταξα και σκέφτηκα "χμ, ωραία χρώματα" και προχώρησα παρακάτω. Όταν έκανες όλη αυτή την ανάλυση για το τι συμβολίζει το τριγωνάκι και το ένα και το άλλο, γέλασα σαρκαστικά και είπα "πόσο δηθενιά", δηλαδή μου χάλασε και την απλοϊκή αλλά μέτρια άποψη που είχα εξαρχής για τον πίνακα.
Από την άλλη διαφωνώ με την άποψη που η τέχνη πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στη λεπτομέρεια και την τεχνική, γι' αυτό και δε θεωρώ ότι έπεσαν τα καλλιτεχνικά στάνταρ επειδή η ζωγραφική άρχισε να αποκλίνει από τον ρεαλισμό (ειδικά από την εφεύρεση της φωτογραφίας κι έπειτα). Για μένα πχ ο Πικάσσο είναι ένας εκπληκτικός καλλιτέχνης, όχι για τους συμβολισμούς του (δεν ασχολούμαι ποτέ με αυτά εξάλλου), αλλά για το ιδιαίτερο, ευφάνταστο κι ενδιαφέρον οπτικό αποτέλεσμα που έχουν ορισμένοι πίνακές του. Είναι σαν να σε μεταφέρει σ' έναν δικό του, πολύχρωμο κόσμο. Το αγαπημένο μου καλλιτεχνικό ρεύμα είναι ο σουρρεαλισμός ακριβώς επειδή δημιουργεί εικόνες που δεν μπορείς να βρεις στην πραγματική ζωή.
Ωστόσο δε θεωρώ σε καμία περίπτωση τα πάντα "τέχνη".
Αυτό δεν είναι τέχνη.
Αυτό δεν είναι τέχνη.
Αυτό είναι παρακμή και η δηθενιά σε όλο της το μεγαλείο.
Η μοντέρνα "τέχνη" είναι σκατά... στην κυριολεξία.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
21-11-20
00:31
Πεζή ερμηνεία: Εκείνο το τριγωνάκι στο κέντρο του κύκλου το βλέπεις;
Ερμηνεία με βάθος: Η Hilma af Klint είχε, σχετικά νωρίς, ασπαστεί τη Θεοσοφία και την ευρύτερη διδασκαλία της Μπλαβάτσκυ και της παρέας της, με αποτέλεσμα, πέρα από τις επιρροές της από τις ανατολικές θρησκείες - ιδιαίτερα, δε, τη Θιβετιανή διδασκαλία - είχε δεχθεί και ιδιαίτερες σχέσεις με την αλχημεία. Όχι τόσο ως προς την πρακτική της - άλλωστε αυτή πέθανε οριστικά πλέον με τον Νεύτωνα - αλλά όσο με την εσωτερική αλχημεία και τα όσα αυτή συμβολίζει για τον θεοσοφισμό και την εσωτερική φιλοσοφία γενικότερα. Στο πλαίσιο της αλχημείας, long-story short, ο κύκνος είναι ένα από τα πολλά σύμβολα της ένωσης των αντιθέτων, της κυκλικής δομής των πραγμάτων και, γενικότερα, αυτού του δυϊσμού της ύπαρξης, καθώς επίσης και του εσωτερικού ταξιδιού αναζήτησης της αλχημικής μεταστοιχείωσης - που εκφράζεται συμβολικά με την αναζήτηση της φιλοσοφική λίθου από τους αλχημιστές.
Η μετάβαση στη μοντέρνα τέχνη, για εμένα, είναι το ανάλογο της ανάβασης στο όρος Βεντού του Πετράρχη απλά μεταφερμένο σε άλλο context. Ακριβώς όπως από εκεί που ο άνθρωπος του Μεσαίωνα ζούσε μέσα στη φύση, σχεδόν φυλακισμένος, χωρίς να έχει αντίληψη του εύρους του κάλους της - με αποτέλεσμα να θεωρείται ριζοσπαστικό να γράψει κανείς για την ομορφιά της και να ανέβει σε ένα βουνό απλά για να τη θαυμάσει. Ακριβώς με τον τρόπο που αυτή η στροφή στη φύση φέρνει αλλαγές για αιώνες σε όλες τις μορφές της τέχνης - προφανώς, αυτό δεν το πιστώνω στον Πετράρχη, αλλά το έργο του είναι ενδεικτικό μιας εποχής - έτσι και η στροφή στα νέα εκφραστικά μέσα που δίνει η εσωτερική θεώρηση της τέχνης αποτελεί μία απαλλαγή από προηγούμενες αισθητικές και όχι μόνο νόρμες - η οποία φτάνει σε ακραίες μορφές όπως π.χ. η θέση του John Cage ότι τα πάντα είναι μουσική.
Πίσω στον κύκνο της af Klint, αν θυμάμαι καλά, είναι ο τρίτος σε μία σειρά κύκνων που σχεδίασε στη διάρκεια της ζωής της, όλοι τους με ίδιο, σε γενικές γραμμές, εσωτερικό περιεχόμενο. Ωστόσο, ο πρώτος της, για παράδειγμα, κάνει τις όλες αντιθέσεις πολύ πιο σαφείς - εσωτερικά, είναι πιο «νηπιακό».
View attachment 72343
Μη με παρεξηγήσεις για την ερώτηση που θα σου κάνω, αλλά εσύ ας πούμε βλέπεις τον πρώτο πίνακα που μας έστειλες, σκέφτεσαι όλα αυτά που μας επεξηγείς εδώ και σου προκαλείται κάποιο συναίσθημα; Αισθάνεσαι κάποια ταύτιση με τον άνθρωπο του Μεσαίωνα, συγκινείσαι; Για την Hilma af Klint μπορεί να σήμαιναν κάτι όλα αυτά τα σχήματα - εσένα, σαν Βασίλη, πώς σε αγγίζει όλο αυτό; Και τέλος, αν δεν ήξερες όλη αυτή την ιστορία, θεωρείς ότι ο πίνακας που μας έστειλες μπορεί να σταθεί από μόνος του ως έργο τέχνης;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
20-11-20
20:21
Gyuri Lohmuller
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
28-09-20
15:09
Σ΄ευχαριστώ πολύ φιλενάδα όμως έχω μεμονωμένους τόμους για τον καθένα από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του είδους.
Αυτό που ψάχνω είναι κάτι σαν εγκυκλοπαίδεια των ιμπρεσιονιστών που να τους περιλαμβάνει όλους.
Έχει και 2 τέτοια άμα ψάξεις στο σαιτ, γενικά είναι οι αγαπημένες μου εκδόσεις σε ό, τι έχει να κάνει με τέχνη και φωτογραφία.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
28-09-20
12:20
Λέγε τώρα ποιο βιβλίο έχεις επειδή μ΄ενδιαφέρει πάρα πολύ ο ιμπρεσιονισμός και θα ήθελα να το πάρω κι εγώ!
S’il te plaît mon cher ami!
Έχει η Taschen ολόκληρη σειρά και πολύ οικονομική μάλιστα :
https://www.taschen.com/pages/en/ca...basic_art_series_ten_in_one_impressionism.htm
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Μερικά ακόμη sketchbooks:
Embroidery art:
Και για σβήσιμο λίγο Jean-Michel Basquiat:
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
26-09-20
23:01
edgy teenager aghapeeh
Προσέβαλα ή κορόιδεψα εγώ ποτέ το γούστο σου;
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
26-09-20
22:48
Σ αυτό το σημείο να πω ότι αγαπώ τα sketchbooks. Πιο πρόχειρα, αληθινά και δημιουργικά! Μερικοί βέβαια το έχουν εξελίξει και ζωγραφίζουν κανονικά εκεί, αλλά δείτε (οι καλλιτέχνες είναι άγνωστοι):
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
10-09-20
18:17
Friederich Hundertwasser
Paul Nash
Frantisek Kupka
Και πάμε στον αγαπημένο μου Tim White και το αγαπημένο μου είδος τέχνης (retro sci fi):
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
06-09-20
23:41
Rick Guidice
Paul Jean Gervais
Dali
Stephen Fabian
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.