Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
26-03-20
22:14
Παιδιά μου, μπορεί να μη με βοηθήσατε στο να αποφασίσω τι να κάνω αλλά ομολογώ ότι μου χαρισατε άφθονο γέλιο με τις απαντήσεις σας. Μπα σε καλό σας.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
25-03-20
22:18
Αντί να τους πείτε και μπράβο που έκαναν καραντίνα παρέα ενώ όλοι οι άλλοι είμαστε χαζοί και κάνουμε με τους γονείς μας...
Το "περνάμε την καραντίνα με ερωτικό χουχουλιασμα" απέχει απ το "κάνουμε σεξ λες και πάμε στο Βιετνάμ να πολεμήσουμε" :Ρ
Αλλά και πάλι, ξαναλέω αν ήμουν μόνη μου ή με οποιονδήποτε άλλον δε θα είχα θέμα, αλλά με γονείς... Ιιιιχ.
Agaphbou
Περιβόητο μέλος
Η Αγάπη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 26 ετών. Έχει γράψει 5,328 μηνύματα.
25-03-20
21:44
Αναβιώνω αυτό το θέμα γιατί δεν την παλεύω. Καταρχάς να σημειωθεί ότι δεν είμαι καμία γεροπαράξενη, όταν έμενα μόνη μου και συνέβαινε αυτό δεν είχα θέμα. Ίσα ίσα, καλά να' ναι τα παιδιά. ΑΛΛΑ. Υπάρχει ένα αλλά.
Πλέον έχω επιστρέψει στο πατρικό μου και 2 ορόφους κάτω μένει ένας φοιτητής με την κοπέλα του (ή τον επισκέπτεται καθημερινά τέλος πάντων). Ε όταν αποφασίζουν να το κάνουν (πράγμα που συμβαίνει συχνά και σε διάφορες ώρες, πρωί μεσημέρι βράδυ), του δίνουν να καταλάβει. Φωνές, τραπέζια καρέκλες να σέρνονται πέρα δώθε και μερικές φορές με τη συνοδεία Οικονομοπουλου ή Παντελίδη στη δια πασων (χωρίς να καλύπτονται τα βογκητα, ωστόσο). Το θέμα είναι ότι όταν μένεις με γονείς, δημιουργούνται awkward moments, συν το γεγονός ότι στον 2ο όροφο είναι το γραφείο της μάνας μου και πολλές φορές τους ακούμε εν ώρα εργασίας. Κάθε φορά η καημένη βρίσκει ένα άρθρο στο ίντερνετ και αρχίζει να μου το διαβάζει για να καλύψει το αμήχανο κενό. Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον. Να το υπομεινω μέχρι να χωρίσουν ή να μετακομίσει αυτός; Να αφήσω ένα χαρτάκι κάτω απ την πόρτα με χαριτωμένο και χιουμοριστικο ύφος που να τους λέει να κάνουν ησυχία; Χελπ.
Πλέον έχω επιστρέψει στο πατρικό μου και 2 ορόφους κάτω μένει ένας φοιτητής με την κοπέλα του (ή τον επισκέπτεται καθημερινά τέλος πάντων). Ε όταν αποφασίζουν να το κάνουν (πράγμα που συμβαίνει συχνά και σε διάφορες ώρες, πρωί μεσημέρι βράδυ), του δίνουν να καταλάβει. Φωνές, τραπέζια καρέκλες να σέρνονται πέρα δώθε και μερικές φορές με τη συνοδεία Οικονομοπουλου ή Παντελίδη στη δια πασων (χωρίς να καλύπτονται τα βογκητα, ωστόσο). Το θέμα είναι ότι όταν μένεις με γονείς, δημιουργούνται awkward moments, συν το γεγονός ότι στον 2ο όροφο είναι το γραφείο της μάνας μου και πολλές φορές τους ακούμε εν ώρα εργασίας. Κάθε φορά η καημένη βρίσκει ένα άρθρο στο ίντερνετ και αρχίζει να μου το διαβάζει για να καλύψει το αμήχανο κενό. Δεν ξέρω τι να κάνω πλέον. Να το υπομεινω μέχρι να χωρίσουν ή να μετακομίσει αυτός; Να αφήσω ένα χαρτάκι κάτω απ την πόρτα με χαριτωμένο και χιουμοριστικο ύφος που να τους λέει να κάνουν ησυχία; Χελπ.