Georgiapon25
Νεοφερμένος
Η Γεωργία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 23 ετών, επαγγέλεται Φοιτητής/τρια και μας γράφει απο Χανιά (Χανιά). Έχει γράψει 47 μηνύματα.
30-04-20
02:27
Δεν ξέρω εάν αυτό είναι ένα παραλήρημα που απορρέει απο την όλη απελπιστική κατάσταση της καραντίνας αλλα με απασχολεί και θα εκτιμήσω κάθε απάντηση που μπορεί να με κάνει να το δω με άλλη ματιά. Όλοι αναπόφευκτα κάνουμε σχέδια για το μέλλον, για τη καριέρα/επιχείρηση/εργασία που θέλουμε να κάνουμε. Όταν είσαι 20 χρονών με τα μυαλά στον αέρα βέβαια είναι λίγο δύσκολο να κοιτάξεις γύρω σου και να δεις πραγματικά εάν τα σχέδιά σου είναι υλοποιήσημα τη σήμερον ημέρα, ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Σπουδάζω Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο Κρήτης, νιώθω ευγνώμων που έχω τη θέση αυτή και προσπαθώ να την αξιοποιώ, κάποιες μέρες αποτελεσματικά, κάποιες άλλες όχι τόσο. Είναι μέρες σαν αυτή που δε ξέρω εάν αξίζει να παίρνω τα λεφτά που μου δείνουν οι γονείς μου εάν είναι να καταλήξω να κάνω δουλειές του ποδαριού. Βλέπω τόσους νέους ανθρώπους με πτυχία να κάνουν τη πιο άσχετη δουλειά και να βαλτώνουν ψυχολογικά επειδή δεν τους καλύπτει, ειδικά σε μια τόσο μικρή κοινωνία που ζώ τα παραδείγματα είναι πολλά και δεν είναι προς μίμηση. Για να μη μακρυλογώ, το σχέδιό μου είναι να τελειώσω τη σχολή μου, να κάνω μεταπτυχιακό στη Κοινωνική Εργασία και κάποια στιγμή, όταν και αν αποκτήσω την απαραίτητη προϋπηρεσία στον τομέα, να ανοίξω ένα κέντρο απασχόλησης παιδιών συνδυάζοντας τη θεραπεία μέσω τέχνης ή άλλους τρόπους με τους οποίους μπορώ να βοηθήσω κάποιο παιδί που αντιμετωπίζει προβλήματα. Νιώθω οτι το σχέδιο αυτό πατάει στη γή, αλλά δεν μου αρκεί το να το πιστεύω απλά, και με όσα συμβαίνουν γύρω μου, συσσωρεύεται η απαισιοδοξία και χάνω τον δρόμο μου. Το ερώτημά μου είναι το εξής: Τι σκατά με εμποδίζει να το κάνω αυτό; Είναι κάτι υλοποιήσιμο σαν ιδέα ή δεν έχω ιδέα τι συμβαίνει γύρω μου και δε μπορώ να προσαρμοστώ σε έναν κόσμο που συνέχεια εξελίσσεται; Μήπως γράφω αυτή τη στιγμή σε λάθος θέμα και πρέπει να πάω στα εκτός θέματος; Βοήθεια.