Silver Queen
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
12-05-20
18:47
Έχω πολλά να πω, αλλά δεν προλαβαίνω γιατί σε λίγο σχολάω και δε θα έχω υπολογιστή .Τα ίδια ακριβώς ένστικτα που οδηγούσαν τους Ρωμαίους να ζητοξραυγαζουν στο Κολοσσαιο ήταν και αυτά που τους οδηγούσαν στο να κατακτήσουν τη μεσόγειο και να εκπολιτισουν όλη την Ευρώπη.
Ο άνθρωπος είναι βίαιο και κυριαρχικο ον. Αλλά μέσω αυτόν των τάσεων δεν δημιουργούνται μόνο πόλεμοι και δυστυχία, αλλά ταυτόχρονα οικονομική ανάπτυξη, επιστημονική πρόοδος και ευημερία.
Δεν μπορείς να έχεις το ένα δίχως το άλλο κατ εμέ.
Πάντως με κούρασες (θετικά) . Έχω έναν ψιλοπονοκέφαλο με τόσο γράψιμο και σκέψη . Αλλά θα επανέλθω!
Φιλικά
Silver Queen
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
12-05-20
18:32
Έντιμος ναι, αφού είχαν αναγκαστεί να παλέψουν. Αλλά αυτό δε σημαίνει , ότι αυτοί που το έφτιαξαν είχαν αυτό στο μυαλό τους. Αλλά από την κρίση που επικρατούσε, κάπως ο κόσμος θα έπρεπε να διασκεδάζει...Το κυνήγι πέραν του ότι έχει πολλά οφέλη για την ψυχική υγεία των αντρών είναι και ο πιο έντιμος και φυσικός τρόπος να φας. Το γουρούνι που θα σκοτώσεις στο βουνό και θα φας τουλάχιστο έζησε ελεύθερο, έτρεξε, αγωνίστηκε για την επιβίωση του και έχασε. Είναι ένας έντιμος θάνατος. Το γουρούνι που το ταΐζουν όλη μέρα ορμόνες σε ένα κλουβί για να το σφάξουν και να φάμε σουβλάκια γιατί είναι πιο δικαιολογημένος θάνατος?
Όταν έκανα λόγω για κυνήγι, εννοούσα την καθαρή διασκέδαση. Υπάρχουν κι άτομα όπου σκοτώνουν για το θρύλο και μόνο, όχι για να φάνε. Εγώ αυτό κατέκρινα.
Δεν γίνεται να κρίνεις μια άλλη εποχή με βάση τα ηθικά στάνταρ του σήμερα. Το Κολοσσαίο ήταν ένας έντιμος θάνατος, και πολλοί άνθρωποι τότε προτιμούσαν να πεθάνουν έντιμα στην μάχη.
Τώρα φυσικά και πρέπει να κρίνουμε με κριτήρια του σήμερα. Βλέπουμε το παρελθόν, διαβάζουμε την ιστορία του , την κρίνουμε και υποτίθεται προσπαθούμε να εξαλείψουμε παρελθοντικά κατάλοιπα που δεν ταιριάζουν, δεν αρμόζουν ούτε προοδεύουν την κοινωνία και κατ επέκταση τον άνθρωπο.
Αλλά με την ευρεία έννοια , κατάλοιπα μένουν. Τσίρκα με ζώα, video games (call of duty) , ταινίες πολέμου και δράσης (όπλα και ξύλο) , πυγμαχίες , κυνηγητό αστυνομίας-δράστη που προβάλλεται κλπ. Όλα αυτά υπάρχουν για να ξεσπούν και να διασκεδάζουν οι άνθρωποι.
Που σημαίνει είναι στο DNA μας η βία.
Silver Queen
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
12-05-20
16:45
Για εμένα θα έλεγα ότι είμαι οπαδός της αιτιοκρατίας.Από φιλοσοφικής πλευράς οι ντετερμινιστές φαίνεται προς το παρόν ότι έχουν δίκιο, καθώς σε ένα οποιοδήποτε σύστημα έχεις μεταβλητές και κανόνες που διέπουν την συμπεριφορά των μεταβλητών. Από καθαρά μαθηματική οπτική αν γνωρίζεις όλες τις εναρκτήριες καταστάσεις όλων μεταβλητών ενός συστήματος και όλους τους κανόνες που διέπουν τις αλλαγές τους τότε μπορείς ανά πάσα στιγμή δοθείσης αρκετής υπολογιστικής ισχύς να ξέρεις ακριβώς την κατάσταση της κάθε μεταβλητής. Άρα αν πάρουμε τον κόσμο μας ως σύστημα, αν γνωρίζαμε την κατάσταση του κβάντου του σύμπαντος και είχαμε έναν πανύσχυρο υπολογιστή θα μπορούσαμε να γνωρίζουμε το μέλλον και το παρελθόν ανά πάσα στιγμή που σημαίνει ότι ο κόσμος μας είναι ντετερμινιστικός και άρα δεν υπάρχει ελεύθερη βούληση.
Από πλευράς φυσικής δεν γνωρίζουμε ακόμη όλους τους κανόνες του σύμπαντος και μάλιστα η κβαντική θεωρία μας λέει πως υπάρχει μια εγγενής τυχαιότητα στα βασικά δομικά της φύσης και άρα η τυχαιότητα αυτή δεν επιτρέπει τον ντετερμινισμό. Σε αυτό το κομμάτι δεν ξέρω να πω περισσότερα καθώς δεν έχω γνώσεις φυσικής.
Στη δική μου κοσμοθεωρία, όλα πρέπει να έχουν ένα τουλάχιστον αίτιο και κατ επέκταση όλα στο φυσικό και συμπαντικό κόσμο υποβάλλονται σε έναν τουλάχιστον περιορισμό.
Η έννοια της αβεβαιότητας μου δημιουργεί μια αίσθηση φόβου αλλά συγχρόνως δεν μπορώ να τη φανταστώ, γι αυτό και "έχω επιλέξει" (κοίτα να δεις ειρωνεία) να την απορρίψω.
*Βέβαια αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να ισχύσει.
Στη φυσική, ούτε εγώ έχω επαρκείς γνώσεις. Οι παρατηρήσιμες ιδιότητες που μπορεί να έχει ένα σώμα ,δεν καθιστά αδύνατο να υπάρχουν κι άλλες , τι οποίες ο άνθρωπος λόγω έλλειψης φαντασίας/νέων θεωριών/παρατηρήσεων/πειραμάτων κλπ ,δεν μπορεί αυτή τη συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο να τις κατανοήσει/ανακαλύψει.
Συνεπώς λόγω ακριβώς αυτής της έλλειψης , συνεχίζω να απορρίπτω την αρχή της αβεβαιότητας.
Οι άνθρωποι όπως όλα τα όντα έχουν κωδικοποιημένες κάποιες συμπεριφορές στο DNA τους. Όσο πιο σημαντικές είναι οι συμπεριφορές αυτές τόσο πιο κωδικοποιημένες είναι σε κατώτερα εγκεφαλικά επίπεδα (ερπετικό εγκέφαλο) και άρα τόσο πιο αυτόματα γίνονται και χωρίς την κρίση μας (αν σου ορμήξει σκυλί από το πουθενά πετάγεσαι αυτόματα χωρίς να το σκεφτείς ή να το εγγρίνεις). Στο επίπεδο των αντανακλαστικών ας πούμε γενικά θεωρούμε πως δεν έχουμε ελεύθερη βούληση και αυτό είναι κοινά αποδεκτό. Για παράδειγμα ένας στρατιώτης που έχει περάσει εκπαίδευση μάχης έχει μάθει υποσυνείδητα να είναι σε ετοιμότητα και αν τον ξαφνιάσεις από πίσω για πλάκα μπορεί να σε χτυπήσει αντανακλαστικά. Εκεί όλοι θεωρούμε πως δεν υπήρχε κίνητρο και η πράξη δεν ήταν δόλια.
Επίσης διάφορες εμπειρίες, όπως παιδικά βιώματα καταγράφονται στο υποσυνείδητο του ανθρώπου, δηλαδή σε κάποιο τμήμα του κατώτερου εγκεφάλου και στην συνέχεια επηρεάζουν την μετέπειτα συμπεριφορά μέσω των συναισθημάτων. Κάποιος που έχει παιδικά τραύματα αντιδρά μη φυσιολογικά σε κάποιες κατά τα άλλα φυσιολογικές καταστάσεις. Μπορεί να αγχώνεται όταν μιλάει με άλλους, μπορεί να αντιδρά βίαια σε διάφορα ερεθίσματα όπως κάποια αστεία κ.ο.κ.
Ο άνθρωπος επίσης διαθέτει και ανεπτυγμένο prefrontal cortex ο οποίος του επιτρέπει να ελέγχει τις πράξεις του σε βαθμό πάρα πολύ μεγάλο. Από εκεί πηγάζει και η ιδέα πως ο άνθρωπος διαθέτει ελεύθερη βούληση και άρα agency και συνεπώς θα πρέπει να θεωρείται υπεύθυνος για τις πράξεις του. Επειδή κατανοούμε ότι αυτό το κομμάτι του εγκεφάλου πολλές φορές δεν είναι αρκετά ανεπτυγμένο ή δεν λειτουργεί σωστά, η κρίση μας ως προς την υπευθυνότητα μιας πράξης συμπεριλαμβάνει και αυτήν την παράμετρο.
Για παράδειγμα αν ένα παιδάκι ή ένας νοητικά ανάπηρος κλέψει χρήματα συνήθως δεν καλούμε την αστυνομία γιατί γνωρίζουμε πως γενικά δεν έχει την ικανότητα να ελέγχει πλήρως τις πράξεις του, όπως το ίδιο κάνουμε όταν ένα ζώο μας ενοχλεί.
Σε επίπεδο ενστίκτου δε διαφωνώ. Ο άνθρωπος καθορίζεται κατά μεγάλο πoσοστό από το DNA του. Από τα εξωτερικά του χαρακτηριστικά, από τι αρρώστιες μπορεί να εμφανίσει, από το ποσοστό βιαιότητας που μπορεί να παράξει μέχρι και φυσικά το διανοητικό του επίπεδο.
Όλα αυτά σε συνδυασμό με το περιβάλλον και τις συνθήκες που βιώνει καθορίζουν την εξέλιξη ενός ατόμου. Εάν πχ. ένα άτομο το οποίο έχει εγγεγραμμένο στο DNA του σε μεγάλο βαθμό έναν συγκεκριμένο γενότυπο με προδιάθεση βίας ,το γονίδιο ΜΑΟ-Α,τότε αυτό έχει και μεγαλύτερες πιθανότητες εκδήλωσης επιθετικής και αντικοινωνικής συμπεριφοράς ,ειδικά εάν το περιβάλλον του είναι τέτοιο που να ευνοεί τέτοιες καταστάσεις.
Όσο για τους μετωπιαίους λοβούς σε περίπτωση τραυματισμού ή που φέρουν κάποια δυσλειτουργία, τότε βλέπουμε προβλήματα στο λόγο, στην κίνηση, στην όραση ,άρση και αναστολή κοινωνικών συμπεριφορών, ελλειμματική προσοχή,κατάθλιψη/ψευδοκατάθλιψη και άλλα τέτοια σύνδρομα και λοιπά.
Άρα όντας η ύλη τόσο ισχυρή ,όσο να ρυθμίζει την συμπεριφορά μας, η ελεύθερη βούληση φαντάζει μια ψευδαίσθηση για να λέμε ότι εμείς έχουμε τον έλεγχο .
Απόψεις/αντιδράσεις τόσο βαθιά ριζωμένες (τώρα υπάρχει νέα έρευνα που θεωρεί ότι το έμβρυο αναπτύσσει συμπεριφορές όντας αγέννητο ακόμη) που είναι δύσκολο να τις ξεριζώσει.Για τις περισσότερες πράξεις όμως, των περισσοτέρων ατόμων ο εγκέφαλος λειτουργεί σε επαρκή βαθμό. Μπορεί λοιπόν κάποιος αν έχει παιδικά τραύματα να ξεσπάει τα νεύρα του σε αθώους αλλά αυτό δεν σημαίνει πως δεν είναι επιλογή του, καθώς εάν θέλει όντως μπορεί να μην το κάνει. Επιλέγει όμως να ενδώσει στο συναίσθημα που του λέει να ξεσπάσει αντί να ακολουθήσει την λογική. Συνεπώς μπορούμε να πούμε πως οι περισσότεροι άνθρωποι, για τα περισσότερα ζητήματα έχουν σε πολύ μεγάλο βαθμό ελευθερία βούλησης.
Το άτομο που μπορεί να φωνάξει στο παιδί του κι έπειτα να σηκώσει το τηλέφωνο ψυχραιμότατος, έχει να κάνει με την ενέργεια που έχει συσσωρευμένη μέσα του σε/για ένα χ άτομο, αλλά και με την έλλειψη φόβου.
Δηλαδή, εάν έχει πει 100 φορές στο παιδί να μην τσιρίζει κι αυτό συνεχίζει, τότε θα του φωνάξει. Ο θυμός του θα απευθύνεται στο παιδί.
Εάν το τηλ χτυπήσει κι είναι το αφεντικό του ,εννοείται ότι θα συγκρατηθεί. Δε θα ήθελε άλλωστε να χάσει τη δουλειά του. Εάν όμως τηλεφωνούσε η μάνα του, ίσως να μην απαντούσε τόσο ψύχραιμα. Ανάλογα τι φοβόταν να δείξει.
Φυσικά δεν συμφωνώ στο να φωνάζουμε στα παιδιά, αλλά πήρα το παράδειγμά σου και προσπάθησα να το δικαιολογήσω.
Το γιατί επιλέγουμε να μείνουμε ίδιοι και γιατί δεν προσπαθούμε να εξελιχθούμε έχει να κάνει πάλι με το DNA και τον εγκέφαλό μας.
Δηλαδή εάν είμαστε εκ φύσεως καταθλιπτικοί ή έχουμε μειωμένη διάθεση /ενέργεια, αυτά οφείλονται στα παραπάνω.
Άτομα ας πούμε με θυρεοειδή έχουν τάσης υπνηλίας, μειωμένη διάθεση ή νιώθουν συχνά κουρασμένοι. Άντε τώρα να τους πείσεις ότι θα πρέπει να γυμνάζονται καθημερινά . Είναι δύσκολο να ξεφύγεις κι ούτε εμείς οι ίδιοι κατανοούμε το γιατί, και καταλήγουμε στην κριτική.
Το φυσικό δίκαιο στηρίζεται στον ανθρώπινο λόγο/λογική. Δεν έχει να κάνει με το DNA. Η επιβίωση έχει.Αρχικά υπάρχει το φυσικό δίκαιο, το οποίο είναι κάποιες συμπεριφορές δικαιοσύνης που είναι κωδικοποιημένες στο DNA μας. Για παράδειγμα ο φόνος δίχως πρόκληση ενός ατόμου που βρίσκεται στην ομάδα σου, θεωρείται αδικία και το συναντάμε σε όλες τις κοινωνίες όλων των εποχών.
Μετά το φυσικό δίκαιο υπάρχει η ηθική της ομάδας. Που είναι η ηθική την οποία ασπάζεται σε μεγάλο βαθμό η ομάδα στην οποία ανήκει το άτομο και η οποία επηρεάζει ως ένα βαθμό την ηθική του ίδιου του ατόμου.
Τέλος έχουμε και την προσωπική ηθική η οποία μπορεί να διαφέρει κατά πολύ από άτομο σε άτομο και διαμορφώνεται ανάλογα με τις προωπικές εμπειρίες, ψυχοσύνθεση και νουμοσύνη του ατόμου.
Καθολικά δεν υπάρχει ηθική, πέραν ίσως από το φυσικό δίκαιο.
Ο φόνος θεωρείται από τις περισσότερες κοινωνίες κατακριτέος, όμως εάν αφήναμε την κοινωνία ελεύθερη χωρίς νόμους, τι πιστεύεις ότι θα γινόταν?
Έπειτα έχουμε τόσες θυσίες προς τιμήν θεοτήτων. Το να πάρεις έναν άνθρωπο ή ζώο και να το θυσιάσεις , τι ακριβώς θεωρείται? Τι θεωρείται το κυνήγι ? Ο πόλεμος ? Ακόμη και η απρόσεχτη συμπεριφορά?
Κατανοώ να σκοτώνεις για να επιβιώνεις (φαϊ) αλλά δεν κατανοώ το θάνατο ως μορφή εξυγίανσης ή διασκέδασης (βλέπε Κολοσσαίο)
Η ηθική πάλι ριζώνει τόσο καλά, που καταστρέφει συνειδήσεις και τον άνθρωπο. Οι ιδέες είναι από τα φονικότερα όπλα που έχουν υπάρξει ποτέ.
Τόσα πολλά που μας περιβάλλουν.....
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Εάν ο κόσμος είχε γνωρίσει το κακό στην πιο αγνή μορφή του , δε θα ήθελε να το αναπαραγάγει? Τι θα γινόταν εάν το κακό καθ αυτό στην πιο αγνή μορφή του, προσέφερε τέτοια ηδονή που το χ α άτομο εθιζόταν? Θα μπορούσε να υπάρξει τέτοια κατάσταση? Ή τι γα γινόταν εάν δεν μπορούσε πλέον να ξεφύγει από αυτό , αφού για να το έχει γνωρίσει τόσο καλά, θα έπρεπε πρώτα να είχε βυθιστεί σε αυτό.η ειλικρίνεια συντομεύει την πορεία στην αυτογνωσία
όταν λες ότι έχεις γνωρίσει κάτι και δεν το κάνεις,
είναι επειδή δεν το έχεις γνωρίσει!
θες να το γνωρίσεις, θες να το κάνεις, άλλα φοβάσαι!
κατά βάθος ακόμα πιστεύεις ότι δεν σε εξυπηρετεί περισσότερο
από αυτό που πιστεύεις και συνεχίζεις και κάνεις!
αν ο κόσμος είχε γνωρίσει το "κακό" δεν θα το έκανε!
αν ο κόσμος είχε γνωρίσει το "κάλο" θα το έκανε!
https://eleytherignwmi.blogspot.gr/2014/05/blog-post.html
παραθέτω αυτούσιο το μήνυμα.
Αν πάλι είχε γνωρίσει το καλό και αυτό που θα ένιωθε ήταν πλήρης κενό? Αφού θα είχε γίνει ένα με αυτό. Η προσωπική οντότητα θα χανόταν. Θα μπορούσε να ισχύσει ?
Τι κι αν το καλό και κακό ήταν ένα Ον. Μια κατάσταση?
Silver Queen
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η (StormBorn) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Έχει γράψει 165 μηνύματα.
12-05-20
12:52
Υπάρχει ελεύθερη βούληση?
Αν ναι, τότε έχουμε τη δυνατότητα ως ανώτερα όντα να αποφασίζουμε για το καλό ή για το κακό που πράττουμε κι ως εκ τούτου να είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για τις πράξεις μας ?
Αν όχι, τότε είμαστε καταδικασμένοι να γινόμαστε έρμαια των ενστίκτων μας, των συνήθειών μας , της διαπαιδαγώγησής μας και των ορμών/παθών μας ?
Κι εν τέλει τι/ποιος καθορίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό ?
Όλες οι απόψεις δεκτές .
Χάριν συζητήσεως και ατομικής αναζήτησης....
Αν ναι, τότε έχουμε τη δυνατότητα ως ανώτερα όντα να αποφασίζουμε για το καλό ή για το κακό που πράττουμε κι ως εκ τούτου να είμαστε πλήρως υπεύθυνοι για τις πράξεις μας ?
Αν όχι, τότε είμαστε καταδικασμένοι να γινόμαστε έρμαια των ενστίκτων μας, των συνήθειών μας , της διαπαιδαγώγησής μας και των ορμών/παθών μας ?
Κι εν τέλει τι/ποιος καθορίζει τι είναι καλό και τι είναι κακό ?
Όλες οι απόψεις δεκτές .
Χάριν συζητήσεως και ατομικής αναζήτησης....