Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
04-08-20
12:29
Συμφωνώ με το πρώτο σκέλος, να μην συμβιβαζομαστε με κάτι μέτριο. Αλλά με το δεύτερο σκέλος, να συμβιβαστούμε με τα "κενά" διαφωνώ. Και ναι, η συντροφικοτητα είναι στο χέρι μας να την βρούμε, δεν είναι απλώς ο, τι μας τύχει. Δεν είναι πως ένας άνθρωπος είναι το πεπρωμένο μας και μόνο με αυτόν θα ταιριάξουμε. Αν κάποιος έχει φτάσει σε ηλικία μεγάλη και έχει μείνει αδέσμευτος, μάλλον από επιλογή ήταν (κατά πάσα πιθανότητα ασυνειδητη) πάρα επειδή "δεν έκατσε".
Ναι δεν λεω ότι κατ' ανάγκη ένας άνθρωπος είναι το πεπρωμένο. Ωραίο θα ήταν, αλλά ίσως πολύ ρομαντικό για να ναι αληθινό. Μπορεί να υπάρξουν δυο-τρεις σημαντικές σχέσεις στη ζωή κάποιου, μπορεί και περισσότερες. Δεν πιστεύω ότι είναι μόνο στο χέρι μας να βρούμε τη συντροφικότητα. It takes two to tango που λένε! Είναι και στο χέρι μας, είναι και στο χέρι του άλλου, αλλά και θέμα χημείας-συνθηκών-timing.
Νομίζω ότι οι μεγάλοι άνθρωποι που μένουν μόνοι έχουν απογοητευτεί και έχουν παρατήσει την αναζήτηση της συντροφικότητας. Ίσως και να συνήθισαν έτσι, οπότε πάμε στην ασυνείδητη επιλογή. Υποθέτω πως οι περισσότεροι μέσα τους θα αναρωτιούνται τι πήγε λάθος. Ίσως όμως και να είναι εντάξει με αυτό και να χαίρονται την ανεξαρτησία τους. Εγώ θεωρώ ότι τα κενά πάντα υπάρχουν στη ζωή. Δεν ξέρω ανθρώπους που να τα έχουν όλα.
Lady M
Πολύ δραστήριο μέλος
Η Lady M αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Δανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 1,393 μηνύματα.
04-08-20
00:12
Όπως λένε και οι ψυχολόγοι, είναι σημαντικό στη ζωή του ένας άνθρωπος να αποκτήσει κι άλλους... σημαντικούς ανθρώπους, πέρα από τη μαμά του και το μπαμπά του, άντε και τα αδέλφια του, δηλαδή έναν σύντροφο και τα παιδιά του. Και προσθέτω ότι πιστεύω πως απαλύνει τον πόνο ενός ανθρώπου όταν χάνει τους γονείς του ως φυσική εξέλιξη της ζωής, το να έχει φτιάξει και ο ίδιος μια οικογένεια και στηριχθεί εκεί.
Συμφωνώ πολύ με την άποψη που κατέθεσες. Οι φίλοι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν το κενό του συντρόφου ή/και των παιδιών. Όπως επίσης καμία δουλειά δεν αξίζει περισσότερο από τη δημιουργίας μίας ουσιαστικής σχέσης και της οικογένειας μετέπειτα (αν το επιθυμεί το ζευγάρι).
Όμως υπάρχουν και οι άνθρωποι που δεν βρήκαν αυτό που πραγματικά τους ταίριαξε και γι αυτό επέλεξαν να πορευτούν μόνοι. Χειρότερο από τη μοναξιά θεωρώ τη σύμβαση. Να κάνεις ένα γάμο επειδή πέρασες τα 35 και πρεπει να νοικοκυρευτείς και να τεκνοποιήσεις. Να πεις "α να ένα καλό παιδί/κορίτσι για οικογένεια". Μια τέτοια επιλογή πιστεύω ότι μόνο δυστυχία μπορεί να φέρει.
Καταλήγω ότι το πιο σημαντικό είναι να ψάχνουμε αυτόν/αυτήν που μας ταιριάζει πραγματικά, να μην χάνουμε χρόνο με ανθρώπους που δεν είναι για μας! Αν βρεθεί έχει καλώς, αν όχι, εντάξει θα είμαστε και πάλι, ίσως με κάποια κενά. Η ζωή ποτέ δεν είναι τέλεια!
Ναι στον έρωτα, όχι στη σύμβαση