butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
21-10-20
22:54
Μόνο τα λόγια του αυτά με κρατάνε πλέον... Και η ελπίδα πως ίσως υπάρχει κάποιος που θα εκτιμήσει... Σε ευχαριστώ...Μετά κοριτσάκι μου θα δώσεις χρόνο στον εαυτό σου να συνέλθει και θα ξαναπροσπαθήσεις.
Και μπορεί να ξαναπληγωθείς.
Τα σημάδια θα μείνουν. Παράσημα τα λέω εγώ!
Σίγουρα θα είσαι περισσότερο επιφυλακτική αλλά μην κάνεις το λάθος να παγώσεις την ψυχή σου.
Θα είναι δύσκολο να την επαναφέρεις (αν το καταφέρεις) και είναι κρίμα.
Χαμένος χρόνος, ευθεία γραμμή!
Θα έχεις μάθει να βλέπεις κάποια σημάδια που πριν δεν έβλεπες.
Θα αντιλαμβάνεσαι ευκολότερα τι κρύβει αυτός που είναι απέναντί σου άσχετα με αυτά που λέει και με το πώς παρουσιάζεται.
Και θα βρεις αυτόν που θα έχει το θάρρος που έχεις κι εσύ, να σου προσφέρει με ειλικρίνεια τα αισθήματά του!
Ποιοτικός χρόνος, γραμμή καρδιογράφημα!
butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
21-10-20
21:40
Και αν αυτός εν τέλει είναι αχάριστος; Και την πληγώσει; Όλοι καλοί φαίνονται στην αρχή... Στην πορεία όμως το χάνουν, και έτσι φτιάχνονται όλες αυτές οι ωραίες σχέσεις με ημερομηνία λήξης... Και μετά τι;Ο άνθρωπος έχει ανάγκη να βιώνει έντονα συναισθήματα. Αισθάνεται ζωντανός!
Κάπου χάθηκε η μπάλα, φοβηθήκαμε και μετατραπήκαμε σε στρατιωτάκια ακούνητα, αμίλητα και αγέλαστα!
΄Ομως η ανάγκη αυτή συνεχίζει να υπάρχει άσχετα αν την έχουμε καταχωνιάσει για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε.
΄Οταν μια γυναίκα έχει φτάσει στο σημείο να συνειδητοποιήσει την ανάγκη της αυτή και βρει έναν άντρα που δείχνει ότι είναι διατεθειμένος να της χαρίσει τα ειλικρινή του αισθήματα, δεν υπάρχει περίπτωση να μην ανταποκριθεί πρόθυμα.
Ω ναι, είναι απολύτως βέβαιο!
butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
15-10-20
19:47
Δεν ξέρω, είμαι αχταρμάς τωρα στο κεφάλι δεν εχω σταθερη αποψη.
το ιδιο, απλα εχω παραδωσει...δεν μπορω ουτε να σκεφτω ουτε να δω καθαρα..μονο να νιωσω τον πονο..
butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
15-10-20
17:10
ειμαι 24... και ενω καταφερα πολυ σημαντικα πραγματα για μενα αυτην την περιοδο, δεν ευχαριστιεμαι τιποτα, εξαιτιας του.Δεν είναι χαμένες μέρες αυτές που προσπαθείς να επαναπροσδιορίσεις τον εαυτό σου!
Θα πάρει όσο χρειαστεί! Μην το βιάζεις!
Δεν θα σ΄αγαπήσει απλά κάποιος, θα σε λατρέψει!
Ασφαλώς και να ελπίζεις σε κάτι καλύτερο! Δεν γίνεται αλλιώς!
Δεν θα εμπιστευθείς ξανά εύκολα! ΄Ολο και πιο δύσκολα θα εμπιστεύεσαι! Μην σε απασχολεί αυτό!΄Αμυνα του εαυτού μας, είναι και είναι καλό!
Αν δεν γίνομαι αδιάκριτη, πόσων χρονών είσαι;
butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
15-10-20
17:07
τον αγαπαω τον εαυτο μου, ειμαι περηφανη για αυτον... κανεις ομως αλλος για μενα...κανεις δεν θα με αγαπησει πραγματικα και δεν θα μεινει διπλα μου...Αυτό μην το ξανά πεις. Δεν ήρθε και το τέλος του κόσμου. Αρχικά ασχολείσου με τον εαυτό σου. Γράψου γυμναστήριο, κάνε μια αλλαγή στην εμφάνιση σου. Βγες με τις παρέες σου. Αν δεν αγαπήσεις ΕΣΥ τον εαυτό σου, δεν θα το κάνει ΚΑΝΕΙΣ!!
butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
15-10-20
16:49
ειλικρινα ομως δεν ξερω πως να παω παρακατω...χανω σημαντικες μερες, χανω εμενα, δεν εχω ορεξη για τιποτα...πως να αφησω τον χρονο να περασει; και αν παρει υπερβολικα πολυ; και αν δεν με αγαπησει ποτε κανεις για αυτο που ειμαι; και αν συνεχισουν ετσι να με κοροιδευουν; πως θα εμπιστευτω ξανα; σκατα...δεν εχει κανενα νοημα να ελπιζω σε κατι καλυτερο...Μπορείς!
Αλλιώς η ζωή θα σταμάταγε μετά από κάθε απογοήτευση!
Είναι φρέσκο ακόμα γι΄αυτό αισθάνεσαι έτσι!
Δώσε χρόνο στον εαυτό σου να συνέλθει!
Ναι, αυτό είναι μία απλή δικαιολογία!
Εξαρτάται πόσο σοβαρές ήταν οι βλακείες που έκανε!
Αν ήταν σοβαρές, φταις εσύ που συνέχισες να είσαι μαζί του!
Δίνουμε τα πάντα σε κάποιον που έχει αποδείξει ότι τα αξίζει!
Δεν έχουμε κάνει τάμα να προσφέρουμε τον εαυτό μας σε κάποιον που δεν τα εκτιμά με αποτέλεσμα αργά αλλά σταθερά να αυτοκαταστρεφόμαστε!
Οι σχέσεις πρέπει να είναι ισότιμες!
Ναι, προτιμάει να φύγει επειδή πήρε ότι ήθελε από σένα! Τον στήριξες, τον έστησες στα πόδια του, απέκτησε την αυτοπεποίθηση που δεν είχε και τώρα πάει γι΄ άλλα!
Μόνο και μόνο αυτό, είναι ικανό στοιχείο για να σε κάνει να ξεκολλήσεις!
Πιστεύω ότι σε μια μακροχρόνια σχέση το να θεωρεί ο ένας τον άλλον δεδομένο, δεν είναι κακό!
Γνωρίζεστε καλά, βλέπετε ότι ταιριάζετε, συνεχίζετε τη σχέση σας, παγιώνονται τα αισθήματά σας, στηρίζει ο ένας τον άλλον στα προβλήματα που προκύπτουν και πορεύεστε μαζί.
Ούτε κλάματα προκαλούνται από τη συμπεριφορά του ενός προς τον άλλον ούτε πόνος και σίγουρα ούτε προδοσία!
Η σχέση προχωράει εύκολα!
Κάποιος κρίκος από τα παραπάνω έσπασε και εσύ επειδή ήσουν πολύ ερωτευμένη απλά δεν το κατάλαβες!
Το ξέρω γλυκιά μου ότι δεν αντέχεται όμως παρόλο που τώρα είναι λογικό να μην μπορείς να το πιστέψεις, θα έρθει μια μέρα που θα αισθάνεσαι πάλι καλά και θα ψάξεις να βρεις κάποιον που θα εκτιμήσει όλα αυτά τα αποθέματα αισθημάτων που κρύβεις μέσα σου επειδή πραγματικά είναι κάτι που δύσκολα βρίσκεις τη σημερινή εποχή!
Και ο πρώην θα το καταλάβει και πιθανόν να θελήσει να γυρίσει πίσω. Μην κάνεις το λάθος να τον δεχτείς!
butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
15-10-20
12:21
Το θέμα είναι ότι ισχύει... Έκανε βλακείες και δεν μπορούσε να τις διορθώσει, με αποτέλεσμα να πληγώνομαι εγώ που λειτουργούσα με το συναίσθημα και να μην επηρεάζεται αυτός που λειτουργούσε με την λογική... Απλά εγώ ξέρω ότι σε τέτοιες περιπτώσεις, που υποτίθεται ότι ο άλλος σημαίνει τόσα για σένα, όσα σήμαινα εγώ για εκείνον, δεν τον αφήνεις... Βέβαια, περίπου μισό χρόνο τώρα τσακωνομασταν συνέχεια για αυτά, αλλά και πάλι, φεύγεις χωρίς να προσπαθήσεις για αυτό, προτιμώντας να χάσεις έναν άνθρωπο που σου ήταν στήριγμα σε όλα σου;Αν και ξέρω θα μου πεις απ'έξω από το χορό, πολλά τραγούδια λένε...όμως:
Γιατί δεν το βλέπεις σαν μια καλή δικαιολογία για να αποτραβηχτείς; Για κάτι τέτοια άτομα, πρέπει να παραμερίσεις το συναίσθημα και να ενεργοποιήσεις τη λογική σου.
Επίσης, πιστεύω πως αυτό το ξεστομίζουν όσοι-ες έχουν βρει κάτι άλλο ή απλά έχουν κουραστεί/βαρεθεί και σου ξεφουρνίζουν αυτή τη δικαιολογία με ήπιο τρόπο για να μη σε στενοχωρήσουν και καλά.
Συμβουλή: Δώσε χώρο και χρόνο στον εαυτό σου. Αν έφυγε -στο κάτω, κάτω- αυτός έχασε, όχι εσύ!
butter_fly
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η butter_fly αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Θεσσαλονίκη (Θεσσαλονίκη). Έχει γράψει 203 μηνύματα.
15-10-20
11:31
Πώς μπορείς όμως να συνεχίσεις, όταν ο άλλος έχει προδώσει την εμπιστοσύνη σου; Όταν σε αφήνει γιατί λέει ότι δεν του αξίζεις και ότι το μόνο που κάνει είναι να σε στεναχωρεί; Αυτό δεν είναι μια απλή δικαιολογία; Γιατί αν ήταν έτσι και έβλεπε ότι μου κάνει κακό, θα το διόρθωνε, δεν θα έφευγε...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.