Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
01-11-20
21:52
Δεν είστε μέλη του ΝΑΤΟ, ρε καρντάσια, εκεί πάνω στη Βόρεια Ελλάδα;Όπως τα πληρώνουμε εμείς τα κορόιδα, οι Γερμανοί και οι Σουηδοί που δεν κάναμε τίποτα.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
01-11-20
15:06
Το να κατηγορείς το σύστημα, την ιδια στιγμή που ζεις σ αυτο και απολαμβάνεις Τ αγαθά του, ειναι το μονο ευκολο.
Αν ζησουν ορισμένοι τι θα πει πραγματικη χούντα ή ρατσισμός- και τυχει να ανηκουν σε μειονότητες ή υπό επίβλεψη του κράτους όντας αθώοι- τοτε προφανως και θα ειναι κακή αυτή η χούντα.
Το ιδιο ισχυει και σε επίπεδο κρατών: εάν εφαρμοστούν εθνικιστικές πολιτικές, όπως τον 19ο-20ο αιωνα και έχουμε κάθε 10 χρονια πόλεμο, να δεις πόσοι απ αυτους τους θα ονειρεύονται πισω τις δημοκρατίες που τόσο τους «καταπίεζαν».
Προφανώς, ακριβώς εκεί είναι το πρόβλημα. Όλα αυτά, κατ'εμέ, ξεκινούν από την απομάκρυνση από την καθημερινή εμπειρία, πράγμα που έρχεται να επιτείνει η πανδημία. Διότι, όταν ένα άτομο χάνει την καθημερινή επαφή με την κοινωνία και τα άτομα γύρω του μένει η μόνη εικόνα που έχει για την πραγματικότητα να είναι π.χ. αυτή των μέσων ενημέρωσης - που συνήθως, επιλέγουμε τα μέσα που απηχούν τις θέσεις μας, άρα εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο στον οποίο συνεχώς ακούμε/διαβάζουμε την ιδεολογική ηχώ μας.
Αν δε δεις τον κόσμο να δρα γύρω σου, αν δε δεις ανθρώπους να συμπεριφέρονται, αν δε δεις πώς η δημοκρατία, με τη σημερινή της μορφή, δρα καθημερινά και επηρεάζει τις ζωές μας, δεν μπορείς να αντιληφθείς την αξία της και, εγκλωβίζεσαι σε έναν μικρόκοσμο με αποτέλεσμα, π.χ. να εξομοιώνεις δικτατορίες με δημοκρατίες κ.λπ.
Δεν διαφωνώ. Όμως αυτό δε σημαίνει ότι δεν δεν μπορούμε να ασκούμε κριτική για ορισμένες παθογένειες που παρατηρούνται στις σύγχρονες δημοκρατίες. Και σε καμία περίπτωση δεν εννοώ ότι η κριτική αυτή πρέπει να αποβλέπει στην απαξίωση της δημοκρατίας (και να πούμε εν τέλει δεν βαριέσαι τι δικτατορία τι χούντα) αλλά στην αναβάθμιση της.
Προφανώς και μιλάμε για τις παθογένειες του πολιτεύματος, αλλά το ζητούμενο είναι οι λύσεις που αναζητούμε να είναι μέσα σε αυτήν και όχι έξω, όπως γίνεται από διάφορα άτομα - προς διάφορες κατευθύνσεις, συνήθως με έντονο πατερναλιστικό χαρακτήρα.
Τραμπ, Ορμπαν, Σαλβινι, Κουρτς, Μοραβιετσκι, Λουκασένκο, Μπολσοναρου. Όλοι αυτοί είναι εθνικιστές και πόλεμος δεν έγινε. Πολεμάτε τον εθνικισμό χωρίς λόγο. Άλλο εθνικισμός άλλο φασισμός. Η Ελλάδα μόνο με εθνικισμό σώζεται.
Τις αρνητικές επιπτώσεις π.χ. της πολιτικής Όρμπαν, τις βιώνουμε καθημερινά εδώ στην Ελλάδα, καθώς οι χώρες του Βίζενγραντ φέρουν μεγάλο μερίδιο ευθύνης σε ό,τι αφορά την αναποτελεσματική κατανομή των προσφύγων εντός Ε.Ε. Ομοίως με την αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική του Τραμπ που έχει ως αποτέλεσμα τις ανισόρροπες αντιδράσεις της Τουρκίας.
Προφανώς, σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, ιδεολογίες που τοποθετούν μεμονωμένα συμφέροντα - είτε αναφέρονται σε άτομα είτε σε μεγάλες ομάδες (π.χ. κράτη) - πάνω από το συλλογικό συμφέρον - στην προκειμένη, όλης της ανθρωπότητας - δεν έχουν θέση, ακριβώς όπως σε μία κοινωνία δεν έχουν βάση θεωρίες ατομικού απομονωτισμού.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
01-11-20
10:04
Μήπως εννοείς μια δική μου αναφορά σε δικτατορίες με δημοκρατικό-κοινοβουλευτικό μανδύα; Ο όρος δικτατορία εδώ χρησιμοποιείται ώστε να περιγράψει μια νοσηρή δημοκρατία στην οποία ψηφίζονται νόμοι αντισυνταγματικοί, δεν υπάρχει ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η διάκριση των εξουσιών υπάρχει τυπικά αλλά όχι ουσιαστικά, δεν υπάρχει αναλογική εκπροσώπηση των πολιτών στο κοινοβούλιο καθώς π.χ. ο εκλογικός νόμος προβλέπει bonus εδρών για το πρώτο κόμμα, οι θεσμοί δυσλειτουργούν, επικρατεί η διαφθορά και η αναξιοκρατία, οι πολιτικοί χρηματίζονται και επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν ατομικά συμφέροντα, μεγάλο ποσοστό πολιτών (και ιδιαίτερα νέων) δεν ψηφίζει γιατί δείχνει δυσπιστία προς τους θεσμούς και τα κόμματα, τα ΜΜΕ ελέγχονται, λαμβάνονται αποφάσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση δίχως την παρέμβαση τοπικών κοινωνιών. Ο όρος δικτατορία δεν χρησιμοποιείται εδώ με την ακριβή του σημασία.
Αναφέρομαι σε ένα γενικότερο φαινόμενο, με αφορμή μήνυμα παραπάνω, να θυμόμαστε ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι άμεση με στόχο να ξεπλυθούν δικτατορίες και να ακουστεί και το «επιχείρημα»: «Σιγά, και οι δημοκρατίες είναι δικτατορίες/ολιγαρχίες και δε διαφέρουν από τις χούντες». Και κάπου εκεί έρχεται συνήθως και η σύγκριση με την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία που ήταν «άμεση» - με το πολύ 30.000/200.000 να έχουν δικαιώματα, να μην είναι γυναίκες και τα κριτήρια να είναι οριακά ευγονικά - και πιο «true» από τις σημερινές με στόχο να δείξουμε ότι ο κοινοβουλευτισμός είναι πιο κοντά στην απολυταρχία και όχι στη δημοκρατία.
Fun fact: Όλα αυτά τα «αντί» του πολιτεύματος λέγονται δημόσια, σε ένα forum που άνετα το «κακό» καθεστώς μπορεί να κάνει track και να βρει το γράφον άτομο κ.λπ. κ.λπ.
Υ.Γ.: Δεν είναι προσωπικό το σχόλιο, αλλά γενικότερη κριτική και αποδόμηση μίας δήθεν δημοκρατικής ευαισθησίας που «ενεργοποιείται» με στόχο να εκφράσει δια της απόρριψης του κοινοβουλευτισμού ακραίες αντιδημοκρατικές θέσεις.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
31-10-20
14:23
Προφανώς αφού πλέον όταν κάνουμε ανασκόπηση της ιστορίας κρίνουμε σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα και την σημερινή ηθική. Το 40 το ρεύμα του φασισμού ήταν ένα από τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα και όποιος ήταν ενήλικας τότε δεν είχε μεγαλώσει σε μια κοινωνια που παντού του λέγανε πόσο κακός είναι ο φασισμός και πόσο καλή η δημοκρατία, άρα είναι λογικότατο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να έχει ροπή προς τον φασισμό. Η δημοκρατία αγιοποιηθηκε με την νίκη των Συμμαχων μετά τον Β Παγκόσμιο όπου ο φασισμός δαιμονοποιηθηκε αντίστοιχα, όπως θα είχε γίνει και με τον κομμουνισμο αν οι σύμμαχοι είχαν εισβάλει στην ΕΣΣΔ όπως ηθελε ο Τσόρτσιλ.
Οταν λοιπόν σήμερα η λέξη φασίστας είναι βρισιά και κάποιος υποστηρίζει τον Μεταξά για τους δικούς του λόγους λογικό είναι εσένα να σου φαίνεται αυτό ως ξέπλυμα.
Η ειρωνεία βέβαια είναι πως στο μέλλον όταν επανέλθουν διεθνώς τα φασιστικα πολιτευματα και επανέλθουμε στην ιστορική κανονικότητα όλες αυτές οι προσωπικότητες που σήμερα βρίζουμε οι μελλοντικές γενιές θα τις αντιλαμβάνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Όχι, ξέπλυμα είναι γιατί έναν ηγέτη με αρνητικό αντίκτυπο κατά τη διακυβέρνησή του προσπαθεί κάποιος να τον παρουσιάσει ως ιδανικό, καλό και άξιο.
Επίσης, εκεί που μιλάς για τον κομμουνισμό, υπονοείς ότι δεν δαιμονοποιήθηκε από το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου;
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
31-10-20
13:46
Φασίστας δεν ήταν, όμως δικτάτορας σίγουρα καθώς ανέστειλε συνταγματικές διατάξεις που προστάτευαν ατομικά δικαιώματα και διέλυσε τη βουλή δίχως προκήρυξη εκλογών. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν αδιαμφισβήτητα αυταρχικό καθώς οι νόμοι δεν ψηφίζονται από ένα όργανο που απαρτίζεται από τους αντιπροσώπους του ελληνικού λαού-έθνους αλλά εκδίδονται από τον αρχηγό του κράτους. Ο Μεταξάς επιβάλλεται αντιδημοκρατικά καθώς δεν ηγείται ενός μεγάλου κόμματος και αποφασίζει να αναστείλει διατάξεις του συντάγματος με πρόσχημα τον κομμουνισμό (κατά τη γνώμη μου ήταν πρόσχημα γιατί ο κομμουνισμός δεν είχε τόσο μεγάλη απήχηση στην ελληνική κοινωνία) και να διαλύσει τη βουλή ισχυριζόμενος ότι απέτυχε να αναθεωρήσει το σύνταγμα. Δεν είχε κανένα νομικό έρεισμα να προβεί σε τέτοιες ενέργειες από κοινού με την άλλη μουσίτσα, τον βασιλιά Γεώργιο β΄. Βέβαια να πούμε ότι ανάλογες πρακτικές δυστυχώς ακολούθησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος αλλά ο Μεταξάς το τράβηξε πολύ. Το τρίπτυχο που τον εξέφραζε ήταν θρησκεία-έθνος-οικογένεια. Επηρεάστηκε παραδόξως από την αριστερά στα εργασιακά θέματα καθώς θεσμοθέτησε τις συλλογικές συμβάσεις και την διαιτησία ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες. Επίσης επί δικτατορίας του δημιουργήθηκε ο πρώτος αστικός κώδικας αφού είχε προηγηθεί η συντακτική επιτροπή επί κυβερνήσεως Βενιζέλου (αυτά είναι από τα λίγα θετικά που έκανε). Η ίδρυση της ΕΟΝ μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως είχε μια ροπή προς τον φασισμό αλλά δύσκολα θα τον χαρακτήριζε κάποιος φασίστα, ακόμη και αριστερός.
Ωραία όλα αυτά και σε μεγάλο βαθμό ιστορικά ακριβή, αλλά αλλού είναι το πρόβλημα. Συστηματικά επιχειρείται ένα ξέπλυμα επαίσχυντων και εν γένει ανίκανων ηγετών - βλ. Μεταξάς στην προκειμένη - υπό το πρίσμα του ήσσονος κακού - γιατί, σε σχέση με τον Χίτλερ, ναι, άγιος ήταν ο Μεταξάς. Είναι σαφές ότι σε αρκετές αν όχι σε όλες τις περιστάσεις που ο Μεταξάς ή ο κάθε Μεταξάς αναφέρεται ως «μη φασίστας», αυτό γίνεται μέσα σε μία προσπάθεια «αναδόμησης» του προφίλ του και όχι προσέγγισης της ιστορικής αλήθειας με μία ψύχραιμη ματιά. Αυτό που λέμε ξέπλυμα, με λίγα λόγια.