Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
01-11-20
21:52
Δεν είστε μέλη του ΝΑΤΟ, ρε καρντάσια, εκεί πάνω στη Βόρεια Ελλάδα;Όπως τα πληρώνουμε εμείς τα κορόιδα, οι Γερμανοί και οι Σουηδοί που δεν κάναμε τίποτα.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
01-11-20
10:04
Μήπως εννοείς μια δική μου αναφορά σε δικτατορίες με δημοκρατικό-κοινοβουλευτικό μανδύα; Ο όρος δικτατορία εδώ χρησιμοποιείται ώστε να περιγράψει μια νοσηρή δημοκρατία στην οποία ψηφίζονται νόμοι αντισυνταγματικοί, δεν υπάρχει ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, η διάκριση των εξουσιών υπάρχει τυπικά αλλά όχι ουσιαστικά, δεν υπάρχει αναλογική εκπροσώπηση των πολιτών στο κοινοβούλιο καθώς π.χ. ο εκλογικός νόμος προβλέπει bonus εδρών για το πρώτο κόμμα, οι θεσμοί δυσλειτουργούν, επικρατεί η διαφθορά και η αναξιοκρατία, οι πολιτικοί χρηματίζονται και επιδιώκουν να εξυπηρετήσουν ατομικά συμφέροντα, μεγάλο ποσοστό πολιτών (και ιδιαίτερα νέων) δεν ψηφίζει γιατί δείχνει δυσπιστία προς τους θεσμούς και τα κόμματα, τα ΜΜΕ ελέγχονται, λαμβάνονται αποφάσεις από την εκάστοτε κυβέρνηση δίχως την παρέμβαση τοπικών κοινωνιών. Ο όρος δικτατορία δεν χρησιμοποιείται εδώ με την ακριβή του σημασία.
Αναφέρομαι σε ένα γενικότερο φαινόμενο, με αφορμή μήνυμα παραπάνω, να θυμόμαστε ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία δεν είναι άμεση με στόχο να ξεπλυθούν δικτατορίες και να ακουστεί και το «επιχείρημα»: «Σιγά, και οι δημοκρατίες είναι δικτατορίες/ολιγαρχίες και δε διαφέρουν από τις χούντες». Και κάπου εκεί έρχεται συνήθως και η σύγκριση με την αρχαία αθηναϊκή δημοκρατία που ήταν «άμεση» - με το πολύ 30.000/200.000 να έχουν δικαιώματα, να μην είναι γυναίκες και τα κριτήρια να είναι οριακά ευγονικά - και πιο «true» από τις σημερινές με στόχο να δείξουμε ότι ο κοινοβουλευτισμός είναι πιο κοντά στην απολυταρχία και όχι στη δημοκρατία.
Fun fact: Όλα αυτά τα «αντί» του πολιτεύματος λέγονται δημόσια, σε ένα forum που άνετα το «κακό» καθεστώς μπορεί να κάνει track και να βρει το γράφον άτομο κ.λπ. κ.λπ.
Υ.Γ.: Δεν είναι προσωπικό το σχόλιο, αλλά γενικότερη κριτική και αποδόμηση μίας δήθεν δημοκρατικής ευαισθησίας που «ενεργοποιείται» με στόχο να εκφράσει δια της απόρριψης του κοινοβουλευτισμού ακραίες αντιδημοκρατικές θέσεις.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
31-10-20
23:02
Επειδή κάπου πήρε το μάτι μου μία γνωστή μπαρούφα περί κοινοβουλευτικής δικτατορίας και ότι τι Παπαδόπουλος τι εκλογές, έλα μωρέ τώρα, να θυμηθούμε ότι επί απολυταρχικών καθεστώτων γενικά κάτι ελευθερίες της έκφρασης και κάτι τέτοια περιστέλλονται - όχι με το να σου μπανάρουν τον λογαριασμό αλλά με το να σε μπανάρουν από τη ζωή.
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
31-10-20
14:23
Προφανώς αφού πλέον όταν κάνουμε ανασκόπηση της ιστορίας κρίνουμε σύμφωνα με τα σημερινά δεδομένα και την σημερινή ηθική. Το 40 το ρεύμα του φασισμού ήταν ένα από τα κυρίαρχα πολιτικά ρεύματα και όποιος ήταν ενήλικας τότε δεν είχε μεγαλώσει σε μια κοινωνια που παντού του λέγανε πόσο κακός είναι ο φασισμός και πόσο καλή η δημοκρατία, άρα είναι λογικότατο ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού να έχει ροπή προς τον φασισμό. Η δημοκρατία αγιοποιηθηκε με την νίκη των Συμμαχων μετά τον Β Παγκόσμιο όπου ο φασισμός δαιμονοποιηθηκε αντίστοιχα, όπως θα είχε γίνει και με τον κομμουνισμο αν οι σύμμαχοι είχαν εισβάλει στην ΕΣΣΔ όπως ηθελε ο Τσόρτσιλ.
Οταν λοιπόν σήμερα η λέξη φασίστας είναι βρισιά και κάποιος υποστηρίζει τον Μεταξά για τους δικούς του λόγους λογικό είναι εσένα να σου φαίνεται αυτό ως ξέπλυμα.
Η ειρωνεία βέβαια είναι πως στο μέλλον όταν επανέλθουν διεθνώς τα φασιστικα πολιτευματα και επανέλθουμε στην ιστορική κανονικότητα όλες αυτές οι προσωπικότητες που σήμερα βρίζουμε οι μελλοντικές γενιές θα τις αντιλαμβάνονται με εντελώς διαφορετικό τρόπο.
Όχι, ξέπλυμα είναι γιατί έναν ηγέτη με αρνητικό αντίκτυπο κατά τη διακυβέρνησή του προσπαθεί κάποιος να τον παρουσιάσει ως ιδανικό, καλό και άξιο.
Επίσης, εκεί που μιλάς για τον κομμουνισμό, υπονοείς ότι δεν δαιμονοποιήθηκε από το μεγαλύτερο μέρος του δυτικού κόσμου;
Μάρκος Βασίλης
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο Βασίλης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 28 ετών, επαγγέλεται Μαθηματικός και μας γράφει απο Καισαριανή (Αττική). Έχει γράψει 1,871 μηνύματα.
31-10-20
13:46
Φασίστας δεν ήταν, όμως δικτάτορας σίγουρα καθώς ανέστειλε συνταγματικές διατάξεις που προστάτευαν ατομικά δικαιώματα και διέλυσε τη βουλή δίχως προκήρυξη εκλογών. Το καθεστώς της 4ης Αυγούστου ήταν αδιαμφισβήτητα αυταρχικό καθώς οι νόμοι δεν ψηφίζονται από ένα όργανο που απαρτίζεται από τους αντιπροσώπους του ελληνικού λαού-έθνους αλλά εκδίδονται από τον αρχηγό του κράτους. Ο Μεταξάς επιβάλλεται αντιδημοκρατικά καθώς δεν ηγείται ενός μεγάλου κόμματος και αποφασίζει να αναστείλει διατάξεις του συντάγματος με πρόσχημα τον κομμουνισμό (κατά τη γνώμη μου ήταν πρόσχημα γιατί ο κομμουνισμός δεν είχε τόσο μεγάλη απήχηση στην ελληνική κοινωνία) και να διαλύσει τη βουλή ισχυριζόμενος ότι απέτυχε να αναθεωρήσει το σύνταγμα. Δεν είχε κανένα νομικό έρεισμα να προβεί σε τέτοιες ενέργειες από κοινού με την άλλη μουσίτσα, τον βασιλιά Γεώργιο β΄. Βέβαια να πούμε ότι ανάλογες πρακτικές δυστυχώς ακολούθησε και ο Ελευθέριος Βενιζέλος αλλά ο Μεταξάς το τράβηξε πολύ. Το τρίπτυχο που τον εξέφραζε ήταν θρησκεία-έθνος-οικογένεια. Επηρεάστηκε παραδόξως από την αριστερά στα εργασιακά θέματα καθώς θεσμοθέτησε τις συλλογικές συμβάσεις και την διαιτησία ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες. Επίσης επί δικτατορίας του δημιουργήθηκε ο πρώτος αστικός κώδικας αφού είχε προηγηθεί η συντακτική επιτροπή επί κυβερνήσεως Βενιζέλου (αυτά είναι από τα λίγα θετικά που έκανε). Η ίδρυση της ΕΟΝ μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ίσως είχε μια ροπή προς τον φασισμό αλλά δύσκολα θα τον χαρακτήριζε κάποιος φασίστα, ακόμη και αριστερός.
Ωραία όλα αυτά και σε μεγάλο βαθμό ιστορικά ακριβή, αλλά αλλού είναι το πρόβλημα. Συστηματικά επιχειρείται ένα ξέπλυμα επαίσχυντων και εν γένει ανίκανων ηγετών - βλ. Μεταξάς στην προκειμένη - υπό το πρίσμα του ήσσονος κακού - γιατί, σε σχέση με τον Χίτλερ, ναι, άγιος ήταν ο Μεταξάς. Είναι σαφές ότι σε αρκετές αν όχι σε όλες τις περιστάσεις που ο Μεταξάς ή ο κάθε Μεταξάς αναφέρεται ως «μη φασίστας», αυτό γίνεται μέσα σε μία προσπάθεια «αναδόμησης» του προφίλ του και όχι προσέγγισης της ιστορικής αλήθειας με μία ψύχραιμη ματιά. Αυτό που λέμε ξέπλυμα, με λίγα λόγια.