harry akritas
Διάσημο μέλος
Ο harry akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,099 μηνύματα.
16-01-21
23:04
Ο Αχιλλέας είναι δικό μου πρότυπο, όχι του θεοσεβουμενου αρχαίου Ελληνα. Σίγουρα πολλοί τότε θα τον ζήλευαν.
Με τη λέξη πρότυπο εννοούσα παράδειγμα για τον μέσο αρχαίο Έλληνα. Γιατί αντιπαρέβαλες τον Παΐσιο ως εκφραστή της χριστιανικής ηθικής με τον Αχιλλέα ως εκφραστή της αρχαιοελληνικής. Αν όμως κατάλαβα λάθος, τότε φαντάζομαι θα θεωρείς και την αρχαιοελληνική ηθική εκφυλιστική.
Πάντως, η επιλογή της συγχώρεσης αντί της εκδίκησης από τη σημερινή κοινωνία προσωπικά πιστεύω ότι έγινε επειδή ιστορικά αποδείχθηκε ότι επιλύει περισσότερα προβλήματα. Γι’ αυτό και η προσπάθεια να ευνοηθεί ένα καλύτερο εξελικτικό χαρακτηριστικό έναντι ενός άλλου δεν το θεωρώ εκφυλισμό. Μετά την εκδίκηση, έχοντας εξαντλήσει τα περιθώρια δράσης σου, αναγκαστικά το μόνο που σου μένει είναι να σκεφτείς και τότε η προσωρινή χαρά σου έχει πάει περίπατο. Ακριβώς όπως η επίδραση ενός ναρκωρικού. Η αλήθεια είναι ότι το επιχείρημά σου για την ολοκλήρωση που νιώθεις ή το φως που γίνεται πιο έντονο με το σκοτάδι δε με πείθουν σε σύγκριση πάντα με τα χειροπιαστά παραδείγματα της εναλλακτικής. Εν πάση περιπτώσει, νομίζω κατάλαβε ο ένας τη θέση του άλλου.
harry akritas
Διάσημο μέλος
Ο harry akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,099 μηνύματα.
16-01-21
21:48
Ναι, το περιβάλλον επιδρά στους οργανισμούς και τους αλλάζει, αλλά αυτό είναι μια πολύ αργή και σταδιακή διαδικασία. Αν σκοτώσω τα παιδιά σου θα θελήσεις να με δεις να πεθαίνω αργά και βασανιστικά. Αυτό σημαίνει ότι η σαδιστική σου φύση που σου επιτρέπει να τερπεσαι με τον πόνο του άλλου είναι εκεί ακέραια. Η κοινώνια και το τεχνητό περιβάλλον, το μόνο που κάνει είναι να φυλακίσει την φυση μας. Είμαστε σαν την τίγρη στο κλουβί. Όλα τα φονικά ένστικτα της τα έχει μέσα της αλλά το περιβάλλον της δεν της επιτρέπει να τα βγάλει και να είναι τίγρης. Έτσι ζει μια κατασταση εκφυλισμου. Ζει δηλαδή την ζωή ενός άλλου όντως και όχι αυτή της τίγρης όπως φτιάχθηκε από τη φύση. Αν περάσουνε πολλές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια με την τίγρη στο κλουβί θα γίνει άκακο γατάκι σίγουρα, αλλά αυτό δεν γίνεται σε δύο χιλιετίες.
Εχ, νομίζω ότι απολυτοποιείς κάποιες καταστάσεις για να απλοποιήσεις το θέμα, είναι πιο πολύπλοκα τα πράγματα.
Όσον αφορά την εκδίκηση, η επιθετικότητα είναι απλά μία από τις λύσεις. Αν σκοτώσεις τα παιδιά μου, δεν θα θέλω απαραίτητα να σε σκοτώσω βασανιστικά, τα αρνητικά συναισθήματα διοχετεύονται διαφορετικά, μπορεί να αυτοκτονήσω (συχνότατη περίπτωση), μπορεί να πέσω σε κατάθλιψη, μπορεί να τρελαθώ κι όλα αυτά χωρίς ούτε να προσπαθήσω να σε σκοτώσω ούτε να έχω στο μυαλό μου ότι η κοινωνία δε μ’ αφήνει γι’ αυτό δεν το κάνω. Η φυσιολογική μου ανταπόκριση θα εξαρτηθεί από τη ψυχοσύνθεσή μου, η οποία με τη σειρά της διαμορφώνεται από το περιβάλλον στο οποίο έχω μεγαλώσει και από το οποίο έχω πάρει τα ερεθίσματά μου. Δε μιλάμε εδώ για μακροχρόνιες εξελικτικές διαδικασίες, αλλά τι ερεθίσματα έχει πάρει ο εγκέφαλος από το περιβάλλον του και ποια έχει θεωρήσει «φυσιολογικά», καθορίζοντας τη φύση του. Η «φύση» του ανθρώπου επηρεάζεται από το περιβάλλον του άμεσα, χωρίς να υπάρχει απαραίτητα σύγκρουση φύσης-περιβάλλοντος.
Στην εκδίκηση πχ δεν υπάρχει μόνο η ευχαρίστηση από τη μείωση του κέρδους αυτού που σε έβλαψε, υπάρχει κι ο φόβος του να προκαλέσεις εθελούσια ζημιά σε κάποιον, το μετατραυματικό στρες ή το τι backfire θα φέρει αυτή σου η πράξη, αυτή εδώ είναι μια εξελικτική διαδικασία. Άρα, η συγχώρεση είναι εξίσου εξελικτικό χαρακτηριστικό με την εκδίκηση, γιατί έλυνε κι αυτή προβλήματα, όπως κι η εκδίκηση. Το ποια από τις δύο θα εκδηλωθεί είναι εκεί που μπαίνει στο παιχνίδι... well you guessed it το περιβάλλον. Δεν είναι ανακάλυψη του Χριστιανισμού αυτό, εκτός κι αν νομίζεις ότι στην αρχαία Ελλάδα όποιος πάθαινε ζημιά σκότωνε αυτόν που τον έβλαπτε.
Υπάρχουν ενδιαφέρουσες επιστημονικές έρευνες επ’ αυτού (πολλές εκλαϊκευμένες και σε διαδικτυακά άρθρα). Σίγουρα επηρεάζει και η εξέλιξη και τα εγκεφαλικά περιβαλλοντικά ερεθίσματα. Νομίζω όμως ότι το προσπαθούμε λίγο μπακάλικα σε αυτό το θέμα, η επιστήμη μπορεί να το εξηγήσει καλύτερα.
harry akritas
Διάσημο μέλος
Ο harry akritas αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 2,099 μηνύματα.
16-01-21
15:42
Εγώ παρότι θεωρώ τον χριστιανισμο όπως και περιέγραψα ως μια πηγή εκφυλισμου, πλέον αποτελεί ίσως την μόνη αντίσταση που έχουμε σαν κοινωνία απέναντι στον περαιτέρω εκφυλισμό της μοντερνιας, καθώς μπορεί ο Παΐσιος να μην ήταν Αχιλλέας αλλά ήταν σίγουρα πολύ ανωτερος από το μοντέρνο σημερινό πρότυπο ανδρός και ανθρώπου γενικότερα.
Το ότι θεωρείς τον χριστιανισμό εκφυλισμό, σημαίνει αυτόματα ότι θεωρείς το πρότυπο του αρχαίου Έλληνα ή κάποιου άλλου αρχαιότερου ανθρώπου την ενσάρκωση της «αληθινής φύσης» του ανθρώπου, έννοια που θεωρώ λανθασμένη. Η φύση του ανθρώπου συμπίπτει με το περιβάλλον του, το οποίο εκτός από τις φυσικές συνθήκες συναρτάται κι από το κοινωνικό περιβάλλον και την ηθική από τη στιγμή που ο άνθρωπος δημιούργησε τις πρώτες κοινωνίες πριν χιλιάδες χρόνια, άρα μεταβάλλεται χρονικά και γεωγραφικά χωρίς να αποτελεί κάποιου είδους εκφυλισμό. Κάποια βασικά βιολογικά χαρακτηριστικά όπως το ότι έχουμε δυο χέρια και δυο πόδια ή ο τρόπος αναπαραγωγής μας είναι τα μόνα που μπορούν να χαρακτηριστούν «ανθρώπινη φύση» και διατηρήθηκαν αναλλοίωτα. Αλλά ακόμη κι αυτό συμβαίνει ίσως επειδή δεν εκτεθήκαμε ακόμα σε ακραίες αλλαγές στο περιβάλλον μας.