Lancelot
Περιβόητο μέλος
Ο Lancelot αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Έχει γράψει 4,764 μηνύματα.
25-01-21
19:38
Θα προβληματιζόμουν όταν κάποιος, ακόμα και στην ανάγνωση μιας ερευνητικής δημοσίευσης, την διαβάζει λάθος και την παραθέτει λάθος και θεωρεί ότι αυτό που γράφει είναι σωστό.Διαβάζοντας την παρακάτω εργασία περί της σεξουαλικης φύσης του ανθρώπου μου γεννήθηκαν οι παρακάτω σκέψεις για το μέλλον της ανθρωπότητας.
Hominid Sexual Nature
Σύμφωνα με την εργασία οι άνθρωποι έχουν ένα core σύστημα σεξουαλικης αναπαραγωγής. Ως core όρισανε το σύστημα που βρίσκεται στην "φυση" του ανθρώπου και δεν επηρεάζεται από την το κοινωνικό σύστημα.
Η φύση των γυναικών καταλήξανε πως ειναι η πολυανδρια, δηλαδή μια γυναίκα όταν ακολουθεί την βέλτιστη δυνατή αναπαραγωγικη στρατηγική επιδιώκει να κάνει σεξ με ένα μικρό μόνο κομμάτι του ανδρικού πληθυσμού, τους ποιο σεξουαλικα ελκυστικούς. Ιδανικα επιδιώκει να κανει σεξ με πολλούς από αυτούς ταυτόχρονα, διότι η συνεύρεση με πολλούς άντρες την ίδια στιγμή δυναμώνει το σπέρμα τους και έτσι η γυναίκα αποκτά τα καλύτερα δυνατά γονίδια.
Για τους άντρες η βέλτιστη αναπαραγωγικη στρατηγική είναι η πολυγαμια. Δηλαδή ο άντρας επιδιώκει να γονιμοποίησει όσο το δυνατόν μεγαλύτερο αριθμό γυναικών μπορεί.
Ένα τέτοιο σύστημα όπου τα δύο φύλλα ακολουθούν την βέλτιστη αναπαραγωγικη τακτική τους οδηγεί στην μητριαρχια και έχει υπάρξει στο παρελθόν σε πολλές κοινωνίες. Σε ένα μητριαρχικο σύστημα δεν υπάρχει η έννοια του γάμου. Το κέντρο είναι η γυναίκα η οποία επιλέγει τους άντρες που θέλει να συνεβρεθει εθελοντικά και μεγαλώνει μόνη της τα παιδιά της. Οι πόροι συνήθως για το μεγάλωμα των παιδιών παρέχονται από το σόι της γυναικός ή την κοινότητα και οι άντρες υπάρχουν απλά για να γονιμοποιουν τις γυναίκες.
Το πρόβλημα φυσικά με αυτο το σύστημα είναι πως δημιουργεί μια μεγάλη πληθώρα ανδρών οι οποίοι μένουν εκτός αναπαραγωγικης διαδικασίας αφού οι γυναίκες επιλέγουν μόνο τους κορυφαίους γενετικά αντρες. Ας πούμε τυχαία πως επιλεγεται μόνο το 20% των ελκυστικοτερων αντρών. Το υπόλοιπο 80% των αντρών φυσικά δεν μένει με σταυρωμένα χέρια και οργανώνεται σε στρατιωτικές ιεραρχίες οι οποίες αποκτούν δια της βίας πρόσβαση στις γυναίκες και αυτό εν τέλει δημιουργεί τα πατριαρχίκα συστήματα του σήμερα, τα οποία είναι βασισμένα στον γάμο και την μονογαμια. Στον γάμο τόσο ο άντρας αλλά και η γυναίκα θυσιάζουν την βέλτιστη αναπαραγωγικη τακτική τους αφού είναι περιορισμένοι μόνο σε ένα σύντροφο.
Κάθε μητριαρχικη κοινωνία που έρχεται σε σύγκρουση με μια πατριαρχική κοινωνια βασισμένη σε μια στρατιωτική ιεραρχία ανδρών κατάστρέφεται ή υποδουλωνεται, διότι οι πατριαρχίες είναι κατά πολύ ανώτερες στον πόλεμο.
Η σημερινή τεχνολογική εξέλιξη βέβαια και η κατάσταση της ανθρωπότητας δίνει κάποιες ενδιαφέρουσες εναλλακτικές.
Το βασικό πρόβλημα των γυναικών ήταν πάντα το πως θα εξασφαλίσουν αρκετή σίτιση για αυτές και τα παιδιά τους και το πως θα εξασφαλίσουν προστασία από αρπακτικους άνδρες. Αυτες τις ανάγκες τις κάλυπταν τα πατριαρχίκα συστήματα μέσα από το θεσμο του γάμου. Σήμερα όμως βρισκόμαστε αρκετά κοντά στην ρομποτική επανάσταση μέσα από την οποία θα μπορούμε να έχουμε μια τάξη μηχανών όμοιες με τους δούλους του παρελθόντος οι οποίες θα μπορούν να καλύψουν τις ανάγκες σίτισης και άλλων εργασιών της ανθρωπότητας χωρίς να χρειαστεί να δουλευουμε στις βαριές και επικυνδινες αυτές εργασίες. Επιπλέον οι εργασίες του μέλλοντος θα είναι κατά το πλείστον εγκεφαλικές και high IQ με αποτέλεσμα οι γυναίκες να είναι εξίσου ικανές να τις εκτελέσουν με τους άντρες.
Λύνοντας το πρόβλημα της σίτισης και των άλλων δύσκολων εργασιών το μόνο ουσιαστικό πρόβλημα που απομένει για την λειτουργία ενός μητριαρχικου συστήματος είναι το 80% του ανδρικού πληθυσμού. Αυτό λύνεται με ένα σύστημα "Καιάδα" όπου αυτοί οι άντρες θανατωνονται ή ευνουχιζονται χημικά σε βαθμό που να μην έχουν πλέον καμία ανδρική ορμη για αναπαραγωγή και συνεπώς καμία ορμη για βία, ανταγωνισμό και καταστροφή. Μάλλον η θανατωση είναι καλύτερη και οικονομικότερη λύση.
Η εργασία επίσης λέει πως η σεξουαλική ζήλια των ανδρών είναι αντίστροφως ανάλογη των διαθέσιμων σεξουαλικων επιλογών τους. Όσο περισσότερες επιλογές έχει δηλαδή τόσο λιγότερη ζήλια επιδεικνύει. Σε μια κοινωνία λοιπόν που οι μόνοι άντρες που απομένουν είναι σε αναλογία 1 προς 5 με τις γυναίκες και έχουν ελεύθερη σεξουαλική πρόσβαση χωρίς δεσμεύσεις σε αυτές αφού είναι όλοι ελκυστικοι δεν υφίσταται ζήλια, ούτε και ανταγωνισμός μεταξύ τους άρα και άλλες καταστρεπτικες συμπεριφορές.
Η γυναικεία ζήλια σύμφωνα με την εργασία πυροδοτειται όταν η γυναίκα ανταγωνιζεται τις άλλες για να κερδίσει τον άντρα που θα τις προσφέρει πόρους, γονίδια και ασφάλεια. Με όλα αυτά καλυμμένα από το κοινωνικο μητριαρχικο πλαίσιο οι γυναίκες δεν έχουν επίσης κανένα λόγο επίδειξης ζήλιας, ανταγωνισμού και καταστροφικων συμπεριφορών.
Συνεπώς οδηγούμαστε σε μια κοινωνία χωρίς εμπόλεμες συγκρούσεις, βιασμούς, ξυλοδαρμούς και γενικά εγκληματικοτητα και καταστροφικά συμπεριφορές. Μια κοινωνία δηλαδή ανάλογη αυτής των μπονομπο.
Τον τελευταίο αιώνα με το φεμινιστικο κίνημα και την ανάπτυξη της τεχνολογίας η ανθρωπότητα ήδη έχει κάνει πολλά βήματα προς αυτή τη κατεύθυνση και τα μόνα ουσιαστικά προβλήματα που απομένουν είναι η ρομποτική επανάσταση και ο μεγάλος πληθυσμός των αντρών που αναπόφευκτα δημιουργεί πατριαρχικες κοινωνίες.
Το κύριο αντεπιχειρημα που μπορώ να σκεφτώ είναι πως ο ανταγωνισμός των αρσενικών και ο πόλεμος ανάμεσα στις πατριαρχικες κοινωνίες εξαναγκασε την ανθρωπότητα να δημιουργήσει τον πολιτισμό και την επιστήμη μέσα από την συνεχη προσπάθεια των κατωτερων ανδρών να κερδίσουν μια γυναίκα. Όλο αυτό το κίνητρο σε ένα μητριαρχικο σύστημα θα εξέλειπε και πιθανώς η ανθρωπότητα να μην είχε βιολογικικα κίνητρα να προσχωρήσει περισσότερο χωρίς αυτούς τους άντρες, αφού όλοι θα βρισκότανε πλέον σε μια κατάσταση υλικης και αναπαραγωγής ευμάρειας και δεν θα υπήρχε καμία πίεση για κάτι καλύτερο. Φυσικά κάποιος θα μορουσε να πει πως δεν θα είχε καν νόημα κάτι καλύτερο, αφού θα είχαμε ήδη μια ιδέατη κοινωνία δίχως πολέμους, υποσιτισμό, εγκλημστικοτητα κτλ.
Ποιες ειναι οι σκέψεις πας πάνω σε όλα αυτά που είπα;
Εντελώς φιλικά, αν θες να ξανά παραθέσεις ερευνητική δημοσίευση και να κάνεις ανάλυση πάνω σε αυτήν φρόντισε να :
- διαβάσεις τις πηγές που επικαλείται
- η κριτική σου και η χρησιμοποίηση συγκεκριμένων χωρίων από την εργασία για να εξάγεις το δικό σου συμπέρασμα οφείλουν να γίνονται από τις συγκεκριμένες παραγράφους της εργασίας. Ούτε από την εισαγωγή, ούτε από το συμπέρασμα που οδηγείται ο συγγραφέας δηλαδή 1η και τελευταία παράγραφος
Έχετε φτάσει στο σημείο να αναφέρετε ανυπόστατα πράγματα, και να τα παρουσιάζετε χωρίς να γνωρίζετε τα βασικά. Είναι επικίνδυνο διότι το φόρουμ είναι ανοιχτό και διαβάζουν άλλοι και (πιθανόν) να παρασυρθούν.
Επειδή το βλέπω και το ξαναβλέπω, είναι λυπηρό να δημιουργείται ολόκληρο νήμα από μια επιδερμική αποτύπωση μιας ερευνητικής εργασίας, μια αποτύπωση που έχει γίνει στα γόνατα και δεν εξυπηρετεί ούτε την σωστή μεταφορά του σκοπού της εργασίας αλλά ούτε και την δομή που θα πρέπει να έχει ένας τέτοιος σχολιασμός.
Αν λοιπόν τόσο εύκολα γινόταν ο σχολιασμός μια ερευνητικής δημοσίευσης, που από ότι βλέπω αφορά ερευνητικό περιοδικό Theory of Biosciences (εκδοτικός οίκος Springer) , στον τομέα της βιολογίας , θα έπρεπε κάθε μέρα να δημιουργείται και ένα καινούργιο paper και κάθε μέρα και ένας εκδοτικός οίκος να το δημοσιεύει.
Θα ήθελα να μάθω, από που προέρχεται αυτή η αυθεντία της κρίσης σε μια ερευνητική προσπάθεια, τουλάχιστον κάποιων μηνών, και αποτυπώνεται και λάθος.