Valder
Τιμώμενο Μέλος
Ο Αυτοκράτωρ αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών, επαγγέλεται Χρηματιστής και μας γράφει απο Αυστρία (Ευρώπη). Έχει γράψει 29,108 μηνύματα.
08-05-08
14:52
Αυτό είναι ενα ωραίο θέμα και χαίρομαι που μου δίνεται η δυνατότητα να το σχολιάσω.
Ας ξεκινήσουμε με την φύση του "δεν θέλω αλλά μου είναι δύσκολο να πω όχι". Είναι μια αδυναμία. Μια Κερκόπορτα του μυαλού μας, της θέλησής μας απέναντι στη θέληση των άλλων. Συνήθως αυτή η αδυναμία είναι και αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα των εν λόγω ατόμων. Έτσι έμαθαν, έτσι έκαναν και έτσι πιθανόν να συνεχίσουν να κάνουν εσ αει, εκτός κι αν η ζωή τους ταρακουνήσει συθέμελλα. (μικρή πιθανότητα βελτίωσης εκεί)
Γιατί να πείς όχι σε έναν φίλο που σε έχει εξυπηρετήσει, βοηθήσει, που σου έχει σταθεί; Εκεί δεν θα πείς όχι και είναι κατανοητό. Θα είσαι το λιγότερο αχάριστος και απάνθρωπος αν αρνηθείς βοήθεια σε έναν έντιμο συνάνθρωπό σου και φίλο σου.
Γιατί όμως να πείς ναι και σε έναν άνθρωπο ο οποίος πρώτ' απ' όλα δεν δύναται να καταλάβει -πρίν καν ξεστομίσει ότι έχει να ξεστομίσει- ότι μπορεί εσύ να έρχεσαι σε δύσκολη θέση με αυτό που ζητάει/απαιτεί; Γιατί να διαιωνίσεις μια κατάσταση έμμεσης ή άμεσης εκμετάλλευσης; Άλλοι το κάνουν για την "ψυχική τους ηρεμία" για να ανακαλύψουν αργά ή γρήγορα πως μόνο αυτό δε θα έχουν. Άλλοι το κάνουν γιατί "έτσι πρέπει", έτσι έμαθαν να ζούν, ταϊζοντας τα πιό δυνατά μυαλά, τους πιό δυνατούς χαρακτήρες.
Είναι σαν μια φυλακή, που ανάλογα με το βαθμό συνείδησής σου, τα κάγκελά της είναι ορατά ή αόρατα. Παραμένει όμως μια φυλακή και εσύ είσαι μέσα από τα κάγκελα, περιμένοντας μια αλλαγή μέσα από την καθημερινή ρουτίνα, απ' την καθημερινή υποταγή... Μέχρι να φτάσεις στο σημείο να σιχαίνεσαι και το οξυγόνο που ρουφάς. Σα μπουκάλι με ποτό που δεν μπορείς να το αφήσεις κάτω.
Αυτή είναι η μια "λογική". Ευτυχώς ή δυστυχώς εγώ λειτουργώ αλλιώς.
Εαν με έχεις βοηθήσει μια φορά ή είσαι ξηγημένος σπαθί απέναντί μου άσχετα αν σου ζήτησα ποτέ κάτι ή όχι, θα σε βοηθήσω δέκα φορές, με όλη μου την καρδιά θα πω ναι.
Εαν μου έχεις κάνει κάποιο κακό αλλά παρόλαυτά μετάνιωσες και έμπρακτα με βοηθάς σε δικά μου ζητήματα, ούτε τότε θα σου πω όχι, απλά θα βαστάω ένα μέτρο με πολύ στενά όρια για να ελέγχω τις κινήσεις σου ώστε να μην την πατήσω.
Εαν μου έχεις κάνει ζημιά στο παρελθόν και έρθεις να μου ζητήσεις χάρη όντας αμετανόητος για τα λάθη σου, όσο και να σε ήξερα παλιά, τώρα δε θα απλώσω χέρι. Θα ξέρεις ότι έχω τη δύναμη να σε βοηθήσω και να το παίξω καλός, ή τη δύναμη να σε καταστρέψω και να γίνω κακός, αλλά αυτό που θα λάβεις θα είναι ένα μεγάλο κενό, μια απραξία. Δεν σκοπεύω να γίνω ούτε υποχείριο σου και να απολαμβάνω εκμετάλλευσης, ούτε όμως και ο τιμωρός σου και να απολαμβάνω συνεπειών τις οποίες ουδέποτε ζήτησα! Το μεγάλο κενό θα είναι η συνέπεια των επιλογών του άλλου. Καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, μην το ξεχνάμε αυτό.
Τέλος υπάρχει και η κατηγορία των ατόμων που με θυμούνται μόνο όταν είναι να ζητήσουν κάτι, από συμβουλή για γυναίκα, εως τα τελευταία επεισόδια του Prison Break σε DVD ή σημειώσεις στο Χ μάθημα. Εκεί έχω 2 τρόπους. Η θα σου δώσω κάτι που θέλεις και θα μου δώσεις κάτι που θέλω (αν θέλω κάτι από σένα), ή θα σε βοηθήσω χωρίς αντάλλαγμα αλλά μετά δε θα μου ξαναζητήσεις τίποτα, ποτέ, μέχρι να αλλάξεις μυαλά. Ρητά αυτό, να του περάσει στο κεφάλι. Αυτό ή θα τον βοηθήσει τον άλλο να καταλάβει το λάθος του ή θα συνεχίσει το λάθος και θα απολαύσει τις συνέπειες του να μην υπολογίζει φιλίες όντας μόνος του πια.
Ξέρω, ίσως σε μερικούς/ες ακουστεί σκληρό, αλλά έτσι είναι η ζωή και ευτυχώς η δυστυχώς έμαθα να ανιχνεύω το τι κουμάσι είναι ο καθένας, και δεν αφήνω τίποτε να πέσει κάτω! Ειδικά για τα αγύριστα κεφάλια. Και είμαι υπερήφανος γι αυτό, είμαι υπερήφανος για τον έλεγχο που έχω επάνω στο δικό μου μυαλό και για το ότι δεν επέτρεψα να ελεγχθώ ποτέ από "θέλω" τρίτων που αντιβαίνουν σε δικές μου επιθυμίες.
Είναι μια μέση λύση ανάμεσα στα "θύματα" (δε μπορώ σε κανέναν να πω οχι) και στους "αναίσθητους στ@ρχ...στες" (κάνω ότι θέλω, δε δίνω λογαριασμό σε κανέναν, δεν έχω υποχρέωση σε κανέναν).
Δεν υπάρχει πιό ωραίο πράγμα από το να έχεις ισορροπία στο μυαλό σου και στη θέλησή σου και να είσαι δίκαιος απέναντι στους ανθρώπους. Πολύ ωραιότερο από το να είσαι ασυλλόγιστα αγαθιάρης, θύμα και "καλός" απέναντί τους ή ο κακός ο bad boy on the block καγκούρι type "και τι θες μωρέ πάλι".
Ας ξεκινήσουμε με την φύση του "δεν θέλω αλλά μου είναι δύσκολο να πω όχι". Είναι μια αδυναμία. Μια Κερκόπορτα του μυαλού μας, της θέλησής μας απέναντι στη θέληση των άλλων. Συνήθως αυτή η αδυναμία είναι και αναπόσπαστο κομμάτι του χαρακτήρα των εν λόγω ατόμων. Έτσι έμαθαν, έτσι έκαναν και έτσι πιθανόν να συνεχίσουν να κάνουν εσ αει, εκτός κι αν η ζωή τους ταρακουνήσει συθέμελλα. (μικρή πιθανότητα βελτίωσης εκεί)
Γιατί να πείς όχι σε έναν φίλο που σε έχει εξυπηρετήσει, βοηθήσει, που σου έχει σταθεί; Εκεί δεν θα πείς όχι και είναι κατανοητό. Θα είσαι το λιγότερο αχάριστος και απάνθρωπος αν αρνηθείς βοήθεια σε έναν έντιμο συνάνθρωπό σου και φίλο σου.
Γιατί όμως να πείς ναι και σε έναν άνθρωπο ο οποίος πρώτ' απ' όλα δεν δύναται να καταλάβει -πρίν καν ξεστομίσει ότι έχει να ξεστομίσει- ότι μπορεί εσύ να έρχεσαι σε δύσκολη θέση με αυτό που ζητάει/απαιτεί; Γιατί να διαιωνίσεις μια κατάσταση έμμεσης ή άμεσης εκμετάλλευσης; Άλλοι το κάνουν για την "ψυχική τους ηρεμία" για να ανακαλύψουν αργά ή γρήγορα πως μόνο αυτό δε θα έχουν. Άλλοι το κάνουν γιατί "έτσι πρέπει", έτσι έμαθαν να ζούν, ταϊζοντας τα πιό δυνατά μυαλά, τους πιό δυνατούς χαρακτήρες.
Είναι σαν μια φυλακή, που ανάλογα με το βαθμό συνείδησής σου, τα κάγκελά της είναι ορατά ή αόρατα. Παραμένει όμως μια φυλακή και εσύ είσαι μέσα από τα κάγκελα, περιμένοντας μια αλλαγή μέσα από την καθημερινή ρουτίνα, απ' την καθημερινή υποταγή... Μέχρι να φτάσεις στο σημείο να σιχαίνεσαι και το οξυγόνο που ρουφάς. Σα μπουκάλι με ποτό που δεν μπορείς να το αφήσεις κάτω.
Αυτή είναι η μια "λογική". Ευτυχώς ή δυστυχώς εγώ λειτουργώ αλλιώς.
Εαν με έχεις βοηθήσει μια φορά ή είσαι ξηγημένος σπαθί απέναντί μου άσχετα αν σου ζήτησα ποτέ κάτι ή όχι, θα σε βοηθήσω δέκα φορές, με όλη μου την καρδιά θα πω ναι.
Εαν μου έχεις κάνει κάποιο κακό αλλά παρόλαυτά μετάνιωσες και έμπρακτα με βοηθάς σε δικά μου ζητήματα, ούτε τότε θα σου πω όχι, απλά θα βαστάω ένα μέτρο με πολύ στενά όρια για να ελέγχω τις κινήσεις σου ώστε να μην την πατήσω.
Εαν μου έχεις κάνει ζημιά στο παρελθόν και έρθεις να μου ζητήσεις χάρη όντας αμετανόητος για τα λάθη σου, όσο και να σε ήξερα παλιά, τώρα δε θα απλώσω χέρι. Θα ξέρεις ότι έχω τη δύναμη να σε βοηθήσω και να το παίξω καλός, ή τη δύναμη να σε καταστρέψω και να γίνω κακός, αλλά αυτό που θα λάβεις θα είναι ένα μεγάλο κενό, μια απραξία. Δεν σκοπεύω να γίνω ούτε υποχείριο σου και να απολαμβάνω εκμετάλλευσης, ούτε όμως και ο τιμωρός σου και να απολαμβάνω συνεπειών τις οποίες ουδέποτε ζήτησα! Το μεγάλο κενό θα είναι η συνέπεια των επιλογών του άλλου. Καθένας είναι υπεύθυνος για τις επιλογές του, μην το ξεχνάμε αυτό.
Τέλος υπάρχει και η κατηγορία των ατόμων που με θυμούνται μόνο όταν είναι να ζητήσουν κάτι, από συμβουλή για γυναίκα, εως τα τελευταία επεισόδια του Prison Break σε DVD ή σημειώσεις στο Χ μάθημα. Εκεί έχω 2 τρόπους. Η θα σου δώσω κάτι που θέλεις και θα μου δώσεις κάτι που θέλω (αν θέλω κάτι από σένα), ή θα σε βοηθήσω χωρίς αντάλλαγμα αλλά μετά δε θα μου ξαναζητήσεις τίποτα, ποτέ, μέχρι να αλλάξεις μυαλά. Ρητά αυτό, να του περάσει στο κεφάλι. Αυτό ή θα τον βοηθήσει τον άλλο να καταλάβει το λάθος του ή θα συνεχίσει το λάθος και θα απολαύσει τις συνέπειες του να μην υπολογίζει φιλίες όντας μόνος του πια.
Ξέρω, ίσως σε μερικούς/ες ακουστεί σκληρό, αλλά έτσι είναι η ζωή και ευτυχώς η δυστυχώς έμαθα να ανιχνεύω το τι κουμάσι είναι ο καθένας, και δεν αφήνω τίποτε να πέσει κάτω! Ειδικά για τα αγύριστα κεφάλια. Και είμαι υπερήφανος γι αυτό, είμαι υπερήφανος για τον έλεγχο που έχω επάνω στο δικό μου μυαλό και για το ότι δεν επέτρεψα να ελεγχθώ ποτέ από "θέλω" τρίτων που αντιβαίνουν σε δικές μου επιθυμίες.
Είναι μια μέση λύση ανάμεσα στα "θύματα" (δε μπορώ σε κανέναν να πω οχι) και στους "αναίσθητους στ@ρχ...στες" (κάνω ότι θέλω, δε δίνω λογαριασμό σε κανέναν, δεν έχω υποχρέωση σε κανέναν).
Δεν υπάρχει πιό ωραίο πράγμα από το να έχεις ισορροπία στο μυαλό σου και στη θέλησή σου και να είσαι δίκαιος απέναντι στους ανθρώπους. Πολύ ωραιότερο από το να είσαι ασυλλόγιστα αγαθιάρης, θύμα και "καλός" απέναντί τους ή ο κακός ο bad boy on the block καγκούρι type "και τι θες μωρέ πάλι".
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.