invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Η δεν είναι συνδεδεμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 1,279 μηνύματα.
20-08-13
13:53
Όταν πέφτει το βράδυ - Ελεονώρα Ζουγανέλη και Εστουδιαντίνα
Η σιωπή των ανθρώπων
-όταν πέφτει το βράδυ-
Σαν ανήσυχο «γειά σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.
Μια πλανόδια λύπη
-όταν πέφτει το βράδυ-
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ' ουρανού το πηγάδι.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Η ζωή μου πώς τρίζει
Σαν το φως που ραγίζει.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Στα σβηστά όνειρά μου
ναυαγός η χαρά μου.
Στο βυθό της αγάπης
-όταν πέφτει το βράδυ-
Ένα πλοίο από χιόνι
Μια τσιγγάνα στα μαύρα
Ένα σκάρτο πετράδι
Εποχή των ψιθύρων
-όταν πέφτει το βράδυ-
«δεν ακούω», «ξαναπέστο»
«σ' αγαπώ», «θα γυρίσω»
Λες και φταίει το σκοτάδι
-όταν πέφτει το βράδυ-
Σαν ανήσυχο «γειά σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.
Μια πλανόδια λύπη
-όταν πέφτει το βράδυ-
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ' ουρανού το πηγάδι.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Η ζωή μου πώς τρίζει
Σαν το φως που ραγίζει.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Στα σβηστά όνειρά μου
ναυαγός η χαρά μου.
Στο βυθό της αγάπης
-όταν πέφτει το βράδυ-
Ένα πλοίο από χιόνι
Μια τσιγγάνα στα μαύρα
Ένα σκάρτο πετράδι
Εποχή των ψιθύρων
-όταν πέφτει το βράδυ-
«δεν ακούω», «ξαναπέστο»
«σ' αγαπώ», «θα γυρίσω»
Λες και φταίει το σκοτάδι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 10 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Η δεν είναι συνδεδεμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 1,279 μηνύματα.
17-06-08
12:48
Αύρα
Παναγόπουλος Δημήτρης
Μουσική/Στίχοι: Παναγόπουλος Δημήτρης
:
Από την πόρτα σαν θα βγω θα δω τον ήλιο στρογγυλό
Και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω μετά θα φύγω θα χαθώ
Κι ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου
Γιατί είμαι αέρας που περνά μέσα στης πόλης τα στενά
Και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατί είμαι αύρα εσπερινή, πνοή καθάρια ζωντανή
Που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό κι ύστερα πέφτω στον γκρεμό
Και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες στη σιγή μιαν ανυπότακτη κραυγή
Και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει
Γιατί είμαι αέρας...
Παναγόπουλος Δημήτρης
Μουσική/Στίχοι: Παναγόπουλος Δημήτρης
:
Από την πόρτα σαν θα βγω θα δω τον ήλιο στρογγυλό
Και με το όμορφο στερνό χαμόγελό σου
Μια καλημέρα θα σου πω μετά θα φύγω θα χαθώ
Κι ίσως με ξαναδείς μονάχα στ' όνειρό σου
Γιατί είμαι αέρας που περνά μέσα στης πόλης τα στενά
Και κάνει τα κλειστά παράθυρα να τρίζουν
Γιατί είμαι αύρα εσπερινή, πνοή καθάρια ζωντανή
Που κάνει τα γερμένα φύλλα να θροΐζουν
Φεύγω ψηλά για το βουνό κι ύστερα πέφτω στον γκρεμό
Και ταλαντεύομαι στα βάθη και στα ύψη
Και κουβαλάω μες στη σιγή μιαν ανυπότακτη κραυγή
Και κάποια ανείπωτη ελπίδα που 'χεις κρύψει
Γιατί είμαι αέρας...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Η δεν είναι συνδεδεμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 1,279 μηνύματα.
12-06-08
03:46
Παύλος Σιδηρόπουλος - Κρίμα το παιδί
Η γκόμενα σου είναι χαζή και συ μοιάζεις με τσόντα
υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης τρεις κι ογδόντα
Έγινες σοβαρό παιδί, μ' αφεντικού μουσούδα
βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα
Βρ' όπα, κρίμα το παιδί, ό,τι κάτσει κι ότι έρθει
ας την καρδιά σου να τα πει, κι αμόλησε καλούμπα
Απ' το πρωί απ' τις εφτά, μου ντύνεσαι στην πένα
και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα
Μοιάζεις με μούμια αιγυπτιακή, με μαραμένο φύλο
πιες να ξεδώσεις ρε παιδί κι αν θες παίξε και ξύλο
Βρ' όπα, κρίμα το παιδί, ό,τι κάτσει κι ότι έρθει
ας την καρδιά σου να τα πει, στον χθεσινό σου φίλο
Ξημέρωμα ζητάει ο καιρός, να σου 'ρθω με κιθάρες
τω Καίσαρι του Καίσαρος, καιρός γι' ανωμαλάρες
Άσε τα πώς και τα γιατί και πάμε γι' αμαρτία
για να αισθανθούμε δηλαδή εν πλήρη απαρτία
Βρ' όπα, κρίμα το παιδί, ό,τι κάτσει κι ότι έρθει
ας την καρδιά σου να τα πει, εδώ στην κομπανία ]2x
Η γκόμενα σου είναι χαζή και συ μοιάζεις με τσόντα
υπαλληλάκος δηλαδή της τάξης τρεις κι ογδόντα
Έγινες σοβαρό παιδί, μ' αφεντικού μουσούδα
βαρύ πεπόνι δηλαδή και με χοντρή τη φλούδα
Βρ' όπα, κρίμα το παιδί, ό,τι κάτσει κι ότι έρθει
ας την καρδιά σου να τα πει, κι αμόλησε καλούμπα
Απ' το πρωί απ' τις εφτά, μου ντύνεσαι στην πένα
και τρέχεις φίλε για δουλειά στου ταύρου την αρένα
Μοιάζεις με μούμια αιγυπτιακή, με μαραμένο φύλο
πιες να ξεδώσεις ρε παιδί κι αν θες παίξε και ξύλο
Βρ' όπα, κρίμα το παιδί, ό,τι κάτσει κι ότι έρθει
ας την καρδιά σου να τα πει, στον χθεσινό σου φίλο
Ξημέρωμα ζητάει ο καιρός, να σου 'ρθω με κιθάρες
τω Καίσαρι του Καίσαρος, καιρός γι' ανωμαλάρες
Άσε τα πώς και τα γιατί και πάμε γι' αμαρτία
για να αισθανθούμε δηλαδή εν πλήρη απαρτία
Βρ' όπα, κρίμα το παιδί, ό,τι κάτσει κι ότι έρθει
ας την καρδιά σου να τα πει, εδώ στην κομπανία ]2x
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Η δεν είναι συνδεδεμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 1,279 μηνύματα.
10-06-08
02:06
Jewel - Foolish Games
You took your coat off and stood in the rain
You were always crazy like that
I watched from my window
Always felt I was outside looking in on you
You were always the mysterious one with dark eyes and careless hair
You were fashionably sensitive, but too cool to care
Then you stood in my doorway, with nothing to say
Besides some comment on the weather
Well in case you failed to notice, in case you failed to see
This is my heart bleeding before you, this is me down on my knees
These foolish games are tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You were always brilliant in morning
Smoking your cigarettes and talking over coffee
You philosophies on art, Baroque moved you
You loved Mozart and you'd speak of your loved ones
As I clumsily strummed my guitar
You'd teach me of honest things
Things that were daring, things that were clean
Things that knew what an honest dollar did mean
So I hid my soiled hands behind my back
Somewhere along the line I must've gone off track with you
Excuse me, think I've mistaken you for somebody else
Somebody who gave a damn, somebody more like myself
These foolish games are tearing me apart
You're tearing me, tearing me, tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You took off your coat and stood in the rain
You were always crazy like that
You took your coat off and stood in the rain
You were always crazy like that
I watched from my window
Always felt I was outside looking in on you
You were always the mysterious one with dark eyes and careless hair
You were fashionably sensitive, but too cool to care
Then you stood in my doorway, with nothing to say
Besides some comment on the weather
Well in case you failed to notice, in case you failed to see
This is my heart bleeding before you, this is me down on my knees
These foolish games are tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You were always brilliant in morning
Smoking your cigarettes and talking over coffee
You philosophies on art, Baroque moved you
You loved Mozart and you'd speak of your loved ones
As I clumsily strummed my guitar
You'd teach me of honest things
Things that were daring, things that were clean
Things that knew what an honest dollar did mean
So I hid my soiled hands behind my back
Somewhere along the line I must've gone off track with you
Excuse me, think I've mistaken you for somebody else
Somebody who gave a damn, somebody more like myself
These foolish games are tearing me apart
You're tearing me, tearing me, tearing me apart
Your thoughtless words are breaking my heart
You're breaking my heart
You took off your coat and stood in the rain
You were always crazy like that
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Η δεν είναι συνδεδεμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 1,279 μηνύματα.
14-05-08
12:56
Locomondo - Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νιώσεις όπως δεν ένιωσες ποτέ...
Θες να πάμε μία βόλτα, σε μια χώρα μαγική
Όπου όλοι διασκεδάζουν, λεν πως εινʽ και ειδικοί
Αν γελάσεις, έχεις χάσει, λέει ο κανονισμός
Κι αν τολμήσεις να χορέψεις, σʽ απειλεί ο αποκλεισμός...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα...
Απ' την άβυσσο της θλίψης, στα λιβάδια της χαράς
Εινʽ ένα μικρό πορτάκι, που το πόμολο κρατάς
Τούτη νύχτα θέλει πάρτι, θέλει ιδρώτα και φωνές
Όχι τρέντυ πασαρέλα, και κουλτουροσυμφορές...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα...
Γίνε το παιδί του ήλιου, και το γέλιο της φωτιάς
Γίνʽ η δύναμη του κόσμου, αλυσίδες για να σπας
Ιδρωμένη αγκάλιασέ με, η αγάπη είναι παντού
Κι αν γουστάρεις φίλησε με, να δω ταʽ άστρα ταʽ ουρανού...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα, κρύο δεν έκανε ποτέ
Έλα απόψε για να νιώσεις όπως δεν ένιωσες ποτέ...
Θες να πάμε μία βόλτα, σε μια χώρα μαγική
Όπου όλοι διασκεδάζουν, λεν πως εινʽ και ειδικοί
Αν γελάσεις, έχεις χάσει, λέει ο κανονισμός
Κι αν τολμήσεις να χορέψεις, σʽ απειλεί ο αποκλεισμός...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα...
Απ' την άβυσσο της θλίψης, στα λιβάδια της χαράς
Εινʽ ένα μικρό πορτάκι, που το πόμολο κρατάς
Τούτη νύχτα θέλει πάρτι, θέλει ιδρώτα και φωνές
Όχι τρέντυ πασαρέλα, και κουλτουροσυμφορές...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα...
Γίνε το παιδί του ήλιου, και το γέλιο της φωτιάς
Γίνʽ η δύναμη του κόσμου, αλυσίδες για να σπας
Ιδρωμένη αγκάλιασέ με, η αγάπη είναι παντού
Κι αν γουστάρεις φίλησε με, να δω ταʽ άστρα ταʽ ουρανού...
Δεν κάνει κρύο στην Ελλάδα...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
invalid
Πολύ δραστήριο μέλος
Η δεν είναι συνδεδεμένη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 38 ετών. Έχει γράψει 1,279 μηνύματα.
10-05-08
13:25
Ρόδες - Λόγια Λόγια
Κομμάτια
σηκώθηκες πάλι αργά πρησμένα μάτια
κίτρινα δάχτυλα ξέχυλα τασάκια
τέρμα ο καπνός και τα χαρτάκια
ζεσταίνεις χθεσινό καφέ κουμπώνεις 2 χάπια
και βγαίνεις έξω για τσιγάρα και φαΐ
Με τα πόδια
πόδια και μυαλό που σε πάνε χώρια
λόγια που σε κόβουνε στα δυο και λόγια
λόγια που σε καίνε σαν χολή
και δεν τα θυμάσαι το πρωί
και δεν τα θυμάσαι...
Δεν έχεις στόματα να θρέψεις κι άγχος για τα φράγκα
δε φοβάσαι έτσι μη μοιάσεις και στο γέρο σου μάγκα
είσαι μόνος και στα αρ**δια σου κι ελεύθερος και πολιορκημένος (περπατημένος)
στο πεζοδρόμιο από τα 14 ρομαντικά ξεγεννημένος (καμένος)
αυθεντικό της απώλειας παιδί
σκλάβος της αντίδρασης καλό παιδί
Μα κάπως και σου κόβει κι είσαι ωραίο παιδί
γι' άλλους απρόβλεπτος μα πάνω κάτω εντάξει παιδί
Πολλοί γνωστοί μόνο δυο φίλοι που 'ναι τώρα νεκροί
Ξεπαρθενεύτηκες στα γρήγορα από αγάπη κρυφή
γύρω στα 20 (σε λίγο κλείνω τα 22)
Γήπεδο και ΚΝΕ και αναρχία και σχολείο
απ' όλα πέρασες νωρίς και τα παράτησες νωρίς (γιατί μπορούσα και χωρίς)
Ναι σίγουρα πάντα σε τράβαγε το δύσκολο και σ' έσπρωχνε μπροστά τ' απίστευτο
δεν είσαι δαίμονας στη γη στην κόλαση είσʼ αγγελούδι
κι αν δε γυρίσεις σελίδα θα τελειώσει το τραγούδι
Μια ζωή τσαλακωμένη λο- λόγια
μια σελίδα πεταμένη σε- μια γωνιά
Όνειρα κακογραμμένα λο- λόγια
λόγια μ' αίμα χαραγμένα στο δε- στο δέρμα
Ένας ήρωας προδότης λο- λόγια
Ένας άμαχος στρατιώτης ψε- ψέμα
Παιχνίδια απαγορευμένα λο- λόγια
λόγια μ' αίμα χαραγμένα στο δε- στο δέρμα
Λόγια απαγορευμένα λο- λόγια | 2x
Λογια καταχωνιασμένα λο- λόγια | 2x
Δεν είμαι καν μια στατιστική
και παραείμαι συνηθισμένος για ταινία Χολιγουντιανή
εγώ είμαι εδώ φίλε κι εσύ 'σαι κει
μια ρίμα μισή και παρακατιανή
Τσιμέντο σίδερα οικοδομή στη νύχτα
κι όλο από λίγο μου περισσεύει η αντοχή
μα όλο λέω πως θα φύγω ο αγαπημένος μου στίχος
Όλα είναι δρόμος
Μα έλα φίλε μου όμως που πάντα ξεμένω κι ο κόσμος μου ίδιος κι απαράλλαχτος παγώνει (κάνει κρύο)
Κι ό,τι αγάπησα περισσότερο αυτό είναι που με πληγώνει
χωρίς ταυτότητα νιώθω κι ας την έχω στην τσέπη μου πάντα
γι αυτό κάνω ό,τι κάνω όταν κανείς δεν με βλέπει
τσάμπα όλα μπορεί να πάνε στην τελική
Και μη νομίζεις ότι δεν ονειρεύομαι μια ζωή πιο κανονική
μα με ξυπνάει πάντα ο κρύος ιδρώτας την τελευταία στιγμή
κι ένα άρωμα στον αέρα από ατόφια παρακμή
Κομμάτια...
Μια ζωή τσαλακωμένη λο- λόγια...
borat θα σ'αρέσει!
Κομμάτια
σηκώθηκες πάλι αργά πρησμένα μάτια
κίτρινα δάχτυλα ξέχυλα τασάκια
τέρμα ο καπνός και τα χαρτάκια
ζεσταίνεις χθεσινό καφέ κουμπώνεις 2 χάπια
και βγαίνεις έξω για τσιγάρα και φαΐ
Με τα πόδια
πόδια και μυαλό που σε πάνε χώρια
λόγια που σε κόβουνε στα δυο και λόγια
λόγια που σε καίνε σαν χολή
και δεν τα θυμάσαι το πρωί
και δεν τα θυμάσαι...
Δεν έχεις στόματα να θρέψεις κι άγχος για τα φράγκα
δε φοβάσαι έτσι μη μοιάσεις και στο γέρο σου μάγκα
είσαι μόνος και στα αρ**δια σου κι ελεύθερος και πολιορκημένος (περπατημένος)
στο πεζοδρόμιο από τα 14 ρομαντικά ξεγεννημένος (καμένος)
αυθεντικό της απώλειας παιδί
σκλάβος της αντίδρασης καλό παιδί
Μα κάπως και σου κόβει κι είσαι ωραίο παιδί
γι' άλλους απρόβλεπτος μα πάνω κάτω εντάξει παιδί
Πολλοί γνωστοί μόνο δυο φίλοι που 'ναι τώρα νεκροί
Ξεπαρθενεύτηκες στα γρήγορα από αγάπη κρυφή
γύρω στα 20 (σε λίγο κλείνω τα 22)
Γήπεδο και ΚΝΕ και αναρχία και σχολείο
απ' όλα πέρασες νωρίς και τα παράτησες νωρίς (γιατί μπορούσα και χωρίς)
Ναι σίγουρα πάντα σε τράβαγε το δύσκολο και σ' έσπρωχνε μπροστά τ' απίστευτο
δεν είσαι δαίμονας στη γη στην κόλαση είσʼ αγγελούδι
κι αν δε γυρίσεις σελίδα θα τελειώσει το τραγούδι
Μια ζωή τσαλακωμένη λο- λόγια
μια σελίδα πεταμένη σε- μια γωνιά
Όνειρα κακογραμμένα λο- λόγια
λόγια μ' αίμα χαραγμένα στο δε- στο δέρμα
Ένας ήρωας προδότης λο- λόγια
Ένας άμαχος στρατιώτης ψε- ψέμα
Παιχνίδια απαγορευμένα λο- λόγια
λόγια μ' αίμα χαραγμένα στο δε- στο δέρμα
Λόγια απαγορευμένα λο- λόγια | 2x
Λογια καταχωνιασμένα λο- λόγια | 2x
Δεν είμαι καν μια στατιστική
και παραείμαι συνηθισμένος για ταινία Χολιγουντιανή
εγώ είμαι εδώ φίλε κι εσύ 'σαι κει
μια ρίμα μισή και παρακατιανή
Τσιμέντο σίδερα οικοδομή στη νύχτα
κι όλο από λίγο μου περισσεύει η αντοχή
μα όλο λέω πως θα φύγω ο αγαπημένος μου στίχος
Όλα είναι δρόμος
Μα έλα φίλε μου όμως που πάντα ξεμένω κι ο κόσμος μου ίδιος κι απαράλλαχτος παγώνει (κάνει κρύο)
Κι ό,τι αγάπησα περισσότερο αυτό είναι που με πληγώνει
χωρίς ταυτότητα νιώθω κι ας την έχω στην τσέπη μου πάντα
γι αυτό κάνω ό,τι κάνω όταν κανείς δεν με βλέπει
τσάμπα όλα μπορεί να πάνε στην τελική
Και μη νομίζεις ότι δεν ονειρεύομαι μια ζωή πιο κανονική
μα με ξυπνάει πάντα ο κρύος ιδρώτας την τελευταία στιγμή
κι ένα άρωμα στον αέρα από ατόφια παρακμή
Κομμάτια...
Μια ζωή τσαλακωμένη λο- λόγια...
borat θα σ'αρέσει!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.