05-06-21
23:13
Στην πραγματικότητα και οι δύο συμπεριφορές μπορούν να ειναι είτε οφελιμες, είτε επιζήμιες,
Η ηθική μπορεί να κρίνεται και στα κίνητρα και όχι μόνο στο όφελος για τον αποδέκτη
Ας πούμε ότι κάνω παρέα με τον τρελό του χωριού και πίνουμε ένα καφέ που δεν έχει άλλη παρέα
Έχω τις εξής επιλογές με σειρά πρώτα το ηθικό τέλος το ανήθικο
1 τον κάνω παρέα για να ευχαριστηθεί αυτός( ή και εγώ να νιώθει αλτρουιστής/καλός)
2 τον κάνω παρέα γιατί τον συμπαθώ και περνάμε καλά
3 του γυρίζω την πλάτη
4 τον κάνω παρέα για να διαφημίσω την καλοσύνη μου στους άλλους
Θεωρώ ότι μπορούμε να βάλουμε το 1 με το 2 ανάποδα γιατί η συμπάθεια σημαίνει καλή ψυχή θεωρητικά άρα το θέλουμε ή το 3 με το 4 ανάποδα γιατί πίνοντας καφέ για να διαφημιστώ ναι μεν είναι ευτελές κίνητρο όμως ο άλλος επωφελείται και έχει μια παρέα.
Αλλά 1,2 σίγουρα πιο ηθικά από 3,4
Η ανιδιοτέλεια, έστω και αυτή που υπάρχει, είναι πιο ''ηθική ''. Αλλιώς και στο στυγνό συμφέρον πχ κάνω παρέα με τον συμφοιτητή μου για να με βοηθάει στα μαθήματα, είναι και εκμετάλλευση κάπου .
05-06-21
11:37
Η γνήσια Αγάπη δεν έχει ιδιοτέλεια.
Εμπειρικά μπορεί ο κάθε ένας να έχει αγαπήσει ή αγαπηθεί και να μη βλέπει ιδιοτέλεια σε αυτό αλλά αυτό δεν αναιρεί ότι όταν κάποιος είναι καλά και θέλω να είναι καλά( αγάπη) δεν επωφελούμαι και εγώ .Ωστόσο υπάρχουν παραδείγματα Αγάπης που είτε τα ασκείς, είτε τα βιώνεις, είτε μαθαίνεις για αυτά,
Αν έχω ένα αδερφό ή και κολλητό( για να μη το πάμε στην εξέλιξη και στα κοινά γονίδια) στην άλλη μεριά του πλανήτη και θέλω να είναι καλά ή ανησυχώ με τη δυστυχία του γιατί δεν είναι ανιδιοτελής αγάπη αυτό; αφού δεν κερδίζω κάτι , δεν ζούμε μαζί , δεν έχουμε επαφές, δεν τον βλέπω, δεν επωφελούμαι από κάτι . Μα δεν χάνω την δική μου ησυχία όταν ο άλλος δεν είναι ευτυχισμένος ; θέλω να είναι καλά για να είμαι και εγώ κατά κάποιο τρόπο.
Σαν να λέμε , ότι αφού δημιουργείται η αγάπη από εκεί και έπειτα δημιουργείται ιδιοτέλεια αναγκαστικά, σαν να λέμε ότι η αγάπη αφού δημιουργηθεί , δημιουργεί ιδιοτέλεια .Πως κάνω τέτοιους συνειρμούς και εγώ απορώ βέβαια
03-06-21
19:51
Μα τι ελπίδες και σάλια μου λέτε...
Δεν είπα για αμφιβολία εντός της σχέσης και τέτοια ψυχολογίας ..
Για ένστικτα λέμε
Ε αν λοιπόν διαφέρει η μητρότητα από την πατρότητα θα μπορούσε αυτό να είναι ένας λόγος πχ
Δεν είπα για αμφιβολία εντός της σχέσης και τέτοια ψυχολογίας ..
Για ένστικτα λέμε
Ε αν λοιπόν διαφέρει η μητρότητα από την πατρότητα θα μπορούσε αυτό να είναι ένας λόγος πχ
03-06-21
17:50
Είσαι ευγενής
Η μητρότητα μπορεί να διαφέρει από τη πατρότητα γιατί η μητέρα ξέρει με βεβαιότητα ότι το παιδί είναι δικό της , ο άντρας δεν το ξέρει κατά βάθος, το ελπίζει
Ναι σωστά αλλά μια γνώμη θυμίζει και αυτό παρά και μια στάνταρ αλήθεια. Όταν κάνω το σωστό επειδή φοβάμαι ότι κάνοντας το λάθος θα νιώθω άσχημα μετά μπορεί να χαρακτηριστώ και ηθικός/ καλός. Όπως και αν νιώθω χαρά κάνοντας το σωστό μπορώ να χαρακτηριστώ το ίδιο καλός . Η και όχι , γιατί αν είμαι ηθικός μόνο για να ηδονίζομαι δεν θα με λένε άλλο ηθικό λόγω του ότι ενεργώ από ιδιοτέλεια. Δεν ξέρω τώρα ποιος είναι ηθικός, είναι μεγάλη υπόθεση . Εγώ πιστεύω στην ιδιοτέλεια, ότι κάτι θα πάρεις έστω ευχαρίστηση ή κάτι θα χάσεις( πχ φόβος ότι θα χάσεις την ήσυχη συνείδηση σου ) και θα κάνεις το σωστό και όχι από την καλή σου την καρδιά.Η ηθική είναι ενδογενής αξία μιας προσωπικότητας, που δεν έχει συνάρτηση με το φόβο.
Ακριβώς γι'αυτό το λόγο κανένας άντρας δεν μπορεί να συναγωνιστεί μία μαμά. Είναι προνόμιο των γυναικών η μητρότητα.
Ο άντρας έχει τα στοιχεία της πατρότητας αλλά έχουν σημαντικές διαφορές από της μητρότητας, παρότι το mix των δύο, δίνει καλύτερα αποτελέσματα.
Η μητρότητα μπορεί να διαφέρει από τη πατρότητα γιατί η μητέρα ξέρει με βεβαιότητα ότι το παιδί είναι δικό της , ο άντρας δεν το ξέρει κατά βάθος, το ελπίζει
Ναι για παράδειγμα γονείς που κρέμονται από τα παιδιά τους επειδή αυτό τους λέει το ένστικτο , οπότε για να είναι καλοί γονείς πρέπει να το σκεφτούν με ηθικά κριτήρια/ ορθολογικά και να βοηθήσουν τα παιδιά τους να ανεξαρτητοποιηθούν . Αλλά πάλι μπορεί να πεις ότι αυτό είναι παρά φύση , παρά ότι ότι αυτή η εξάρτηση είναι και ένστικτο , όπως μια λιονταρίνα δεν θα ταΐζει μια ζωή τα λιονταράκια της . Βέβαια με άλλο παράδειγμα πχ να σκοτώσεις κάποιον επειδή αυτό λέει το ένστικτό σου εκεί σε συγκρατεί η ηθική . Αλλά πάλι μπορεί να πεις ότι εξελιχθήκαμε για να ελέγχουμε τα ένστικτά μας με το να γίνουμε έλλογα όντα , αλλιώς δεν θα επιβιώναμε χωρίς κάποια ηθική ας πούμε.Από ένα σημείο και μετά όμως, το ένστικτο είναι δυνατόν να λειτουργήσει για κακό του παιδιού αντί για καλό.
Εδώ χρειάζονται τα ΜΗ ενστικτώδη και σχετικά αγνώστου προελεύσεως στοιχεία της ηθικής.
02-06-21
23:45
Ναι βέβαια ήταν για το πως παίρνουμε αποφάσεις γενικότερα, ότι όλοι μπορεί να παίρνουμε αποφάσεις με τον ίδιο τρόπο, βιοχημικά αν το σκεφτούμε έστω . Το αν φοβάμαι ως άνθρωπος επειδή θα έχω ενοχές ( ηθική) ή θα φοβάμαι ως σκύλος επειδή ακούω μια αρκούδα να έρχεται πάνω μου , φόβος είναι αν το απλοποιήσουμε . Το αν κάνω το καθήκον μου ως άνθρωπος για να αντλήσω ικανοποίηση ή τρώω μια μπριζόλα ως σκυλί και αντλώ ικανοποίηση , πάλι είναι το ίδιο από μια έννοια αν και ακούγεται πολύ ισοπεδωτικόΠάρα πολύ σωστή παρατήρηση!
Εϊναι αλήθεια ότι οι περισσότερα άνθρωποι σε πολλά ζητήματα λειτουργούν ηθικά επειδή νιώθουν την απειλή του Νόμου.
Ωστόσο αυτή καθαυτή η ηθική δεν υποβιβάζεται σε ανύπαρκτη λόγω του παραπάνω φαινομένου.
Εν πρώτοις υπάρχει ο νομοθέτης που θέσπισε τον ηθικό νόμο χωρίς να φοβάται μη και πιαστεί στα δίχτυα του.
Από την άλλη νομίζω πως υπάρχει κοινή συμφωνία πως τα ζητήματα ηθικής δεν είναι στην ολότητά του υποκειμενικά (όντως κάποια είναι) αλλά ότι υπάρχει ένας παγκόσμιος κώδικας ίσως ότι πολλών αλλά βασικών ηθικών αρχών που συνειδητά ή υποσυνείδητα ασπάζονται όλοι.
Έχοντας παρακολουθήσει σεμινάρια του Richard Dawkins σχετικά με τον παράγοντα της ηθικής ως εξελικτικής διαδικασίας, για να είμαι ειλικρινής δεν πείστηκα από τα επιχειρήματα.
Είναι σίγουρο ότι έχουμε ακόμα πάρα πολλά που μένει να ανακαλύψουμε για τον εγκέφαλο και τις παράπλευρες ανθρώπινες ιδιομορφίες.
Αλλά όπως και για το σύμπαν έτσι και για τον εγκέφαλο (προσωπικά πιστεύω) για κάθε μία απάντηση που βρίσκουμε θα προκύπτουν 2 νέες απορίες στο διηνεκές...
Εγώ πιστεύω ότι εξελιχθήκαμε σε λογικά όντα και κάθε φορά έχουμε άλλη ηθική αναλόγως και τι λέει το περιβάλλον μας .Το να υπάρχει παγκόσμια ηθική είναι επιχείρημα για να είναι αυτοματοποιημένο όλο αυτό σαν εξέλιξη , το ότι ας πούμε οι γονείς φροντίζουν τα παιδιά τους, συνέβαινε από πάντα , άρα στέκει να εξελίχθηκε από μόνο του , να μη προέκυψε από ορθολογισμό δηλαδή . Άσχετα αν αυτό το ξέρουμε ως κάτι αυτονόητο , ότι όλοι φροντίζουν τους απογόνους τους και δεν ήρθε από κάποια κριτική ικανότητα .
01-06-21
23:22
Όταν για παράδειγμα διψάς πάρα πολύ και στην παραλία που βρίσκεσαι κάποιο παιδάκι κοντά σου πίνει έναν παγωμένο χυμό, ο εγκέφαλος που ήδη σε έχει ενημερώσει πως αφυδατώνεσαι (δίψα είναι η αρχή της αφυδάτωσης), τώρα δέχεται οπτικό ερέθισμα που στοχοποιεί τη λύση του προβλήματος της δίψας σου.
Το λιοντάρι δεν θα σκεφτόταν αν θα χυμήξει γι'αυτό ή όχι.
Εσύ για έναν ιδιαίτερο λόγο, ούτε που το διαννοείσαι και έτσι ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ πως δεν θα ενεργήσεις ενστικτωδώς και παράλληλα ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙΣ να κινηθείς προς την καντίνα να αγοράσεις τον δικό σου.
Όλες αυτές οι διεργασίες γίνονται χάρη στον εγκέφαλο.
Δεν ξέρω βέβαια πού ακριβώς και τι ακριβώς είσαι "εσύ" που δίνεις εντολές εναλλακτιών ενεργειών αντί των ενστίκτων.
Δεν ξέρω αν διαφέρουμε στη νοημοσύνη με τα ζώα ποιοτικά ή ποσοτικά .
Το λιοντάρι αν έχει λόγους μπορεί να αποφασίσει , για παράδειγμα να βρει μια γούρνα με νερό αντί να εμπλακεί με το παιδί να του αρπάξει το νερό ή το χυμό και να του κοστίσει κάπως σε ενέργεια , επιλέγει τη γούρνα . Και εμάς θα μας κοστίσει αν αρπάξουμε από ένα παιδί το νερό του και μας κυνηγάνε οι γονείς του , μπορεί να είναι και κάτι παρόμοιο δηλαδή το πως αποφασίζουμε .
20-03-21
19:41
Όλοι βλέπουμε το ίδιο χρώμα , αλλά με τη γλώσσα μας το λέμε αλλιώς . Και η ντομάτα έχει ίδια γεύση για όλους, άλλο άμα δεν σου αρέσει η γεύση ή η υφή από κάτι. Ο εγκέφαλος μπορεί και να είναι ίδιος και να έχει τις ίδιες δυνατότητες ή αδυναμίες τουλάχιστον αν δεν έχουμε κάποια πάθηση.Ίσως επεξεργαζόμαστε αλλιώς πιο αφηρημένα πράγματα γιατί το υποσυνείδητο μας και οι εμπειρίες μας διαφέρουν εκεί που θα δω σε μια ζωγραφιά ένα καπέλο εσύ να βλέπεις μια καμηλοπάρδαλη. Αλλά μια μουτζούρα σε μια κόλλα δεν κρύβει και μια αλήθεια συγκεκριμένη ή κρύβει τη δική σου υποκειμενική αλήθεια.Ο εγκέφαλος παράγει την εικόνα που βλέπεις. Όχι το μάτι που είναι απλά ο συλλέκτης.
Έχουμε λοιπόν πανομοιότυπες αισθήσεις αλλά όχι πανομοιότυπες εικόνες, αφού κανενός ανθρώπου ο εγκέφαλος δεν είναι πανομοιότυπος με κάποιου άλλου.
Για αυτό το λόγο εσένα μπορεί να σου αρέσει η ΓΕΥΣΗ της ντομάτας, ενώ εγώ δεν μπορώ ούτε να τη γευτώ.
Γι'αυτό το λόγο επίσης στην παρακάτω φωτο, κάποιοι άνθρωποι βλέπουν ένα ροζουλί και άλλοι ένα πρασινωπό παπούτσι.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.