dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,161 μηνύματα.
19-08-21
13:46
Ναι αφορούν όλους τους ανθρώπους.
τότε, μάλλον υπερβάλλεις. και ο ψυχολόγος χρειάζεται και ο ψυχίατρος για τέτοιες περιπτώσεις. όχι ότι θα θεραπεύσει, αλλά θα βοηθήσει τον ασθενή να γίνει λειτουργικός. στις περισσότερες περιπτώσεις με κάποια πετυχημένη αγωγή (να βρει το sweet spot).
dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,161 μηνύματα.
19-08-21
13:38
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που ανέφερες δεν πρόκειται να είναι ποτέ ήρεμοι, και οι ψυχολόγοι δεν έχουν προσπαθούν να τους φέρουν σε κατάσταση ηρεμίας όπως νομίζεις εσύ, αλλά και όπως νομίζουν εκείνοι. Η ηρεμία επιτυγχάνεται όταν πλέον δεν θέλεις απολύτως τίποτα από κανέναν και αυτό δε θα στο πει κανένας ψυχολόγος. Όσο θέλεις πράγματα υποφέρεις. Το μόνο που κάνουν οι ψυχολόγοι σε αυτά τα άτομα είναι να τα κάνουν πιο ανθεκτικά στον πόνο, ώστε όπως λες κι εσύ να μπορούν να ξαναοδηγησουν μετά το ατύχημα, να λύσουμε δηλαδή το πρακτικό πρόβλημα, το ότι δεν μπορείς να οδηγήσεις κάνοντας τον εαυτό σου πιο δυνατό απέναντι στον φόβο της οδηγήσης.
Αυτό σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί θεραπεία. Όλοι όσοι νομίζετε εδώ πέρα ότι είστε καλά στην ζωή σας στην πραγματικότητα υποφέρετε συνεχώς και κάθημερινα από τις επιθυμίες σας. Είστε όμως τόσο απόλυτα εγκλοβισμενοι σε αυτή την κατάσταση της συνεχούς οδύνης που έχετε μπερδέψει τις τεχνικές διαχείρισης της οδύνης με την θεραπεία της οδύνης (δηλαδή το να μην νιώσεις ποτέ ξανά οδύνη) κυρίως διότι δεν μπορείτε να διανοηθείτε ποτέ ότι μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο.
Και όλες λοιπόν οι απαντήσεις που μου δίνεις πηγάζουν από αυτό ακριβώς το πλαίσιο σκέψης. Λες πως όλα αυτά που λέω είναι ανεφαρμοστες θεωρίες, απλά και μόνο επειδή δεν το χωράει το μυαλό σου αλλά και ο εγωισμός σου να αποδεχθείς πως υπάρχουν και υπήρξαν άτομα σε αυτό το κόσμο που φτάσανε σε αυτό το επίπεδο ηρεμίας.
Ότι και να πω λοιπόν, εσύ θα το μεταφράσεις μέσα από το δικό σου τελείως biased πλαίσιο αναφοράς όπως και ήδη έκανες. Έγραψα πως η ψυχολογία είναι τελείως άχρηστη στο να θεραπεύσει την οδύνη ενός ανθρώπου, και εσύ αυτό το μετεφρασες ως η ψυχολογία δεν έχει κανένα λόγο ύπαρξης, είναι κομπογιαννιτες, είμαι απαξιωτικος εγωιστής κ.ο.κ. Και όλα αυτά τα έκανες διότι πολύ απλά δνε έκατσες ποτέ να σκεφτείς τι είναι η οδύνη και πως προκαλείται στον άνθρωπο, αλλά αποδέχθηκες de facto αυτό με το οποίο γαλουγηθηκες από μικρή. Ότι πάντα θα υποφέρεις στην ζωή οπότε το σωστό είναι απλά να υποφέρεις με τον τρόπο που υποφέρουν όλοι και όχι με κάποιον διαφορετικό που σε καθιστά κοινωνικά προβληματικό.
Ακόμα και τα όσα σου γράφω δεν πρόκειται να τα σκεφτείς ποτέ και να τα επεξεργαστεις, διότι νομίζεις ότι σου τα γράφω για να σε πω προβληματική, να σε μειώσω, να σου κάνω τον έξυπνο, κοκ και γι αυτό έχεις και τόσο μανία με τον σεβασμό του συνομιλητή κτλ, δεν σε ενδιαφέρει η ουσία των όσων λεω, να καταλάβεις τι είναι είναι η οδύνη για παράδειγμα, σε ενδιαφέρει το να γίνει μια πολιτισμένη συζήτηση στην οποία ανταλλάσουμε απόψεις βάσιν ενός κοινά αποδεκτού πλαισιου, διότι αν σε ενδιέφερε πραγματικά να ξεπεράσεις την οδύνη, θα άκουγες πολύ προσεκτικά ότι σου έλεγα ακόμη και αν σε έβριζα.
Και είμαι 100% σίγουρος πως όλα όσα έγραψα παραπάνω θα τα μεταφράσεις ως είναι κακό που αναζητάω μια πολιτισμένη συζήτηση εντός πλαισιου, και όχι τνν αλήθεια.
αυτά τα φιλοσοφικά περί οδύνης, αφορούν ενδεχομένως και έναν ασθενή; π.χ. ένα σχιζοφρενή, έναν διπολικό, έναν καταθλιπτικό ή έχω χάσει τη ροή της κουβέντας εδώ και δεν έχω καταλάβει τι λέτε και σε ποια ψυχολογία αναφέρεστε;