parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,942 μηνύματα.
03-04-22
23:18
Εκτός από την παράδοση που προέρχεται από το θαύμα της Παναγιάς της "Αντιφωνήτριας" ο κυριότερος λόγος που έμεινε για πολλά χρόνια άβατο ήταν για να μην δοθεί ισχυρή λαβή από αιρετικούς για κατηγορίες εναντίον του Μοναχισμού περί σκανδάλων. Τώρα γιατί συντηρείται ακόμα θα μου πεις. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί πολλά να πει, το σίγουρο είναι πως δεν πρόκειται για μια "γελοία δικαιολογία" όπως το παρουσιάζεις.Αυτό με το άβατο στο Άγιο Όρος είναι απαράδεκτο, λένε τάχα ότι είναι αφιερωμένο στην Παναγία, γελοία δικαιολογία.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,942 μηνύματα.
03-04-22
19:58
Διάβασα όλα τα post, να καταθέσω την ταπεινή μου άποψη σε κάποια σημεία.
Το «η δε γυνή ινά φοβήται τον άνδρα», δεν υποδηλώνει φόβο ή τρόμο στην αυθεντία του άνδρα, αλλά σεβασμό και τιμή. Είναι το ίδιο με αυτό που ακούγεται πριν την θεία κοινωνία..."μετά φόβου Θεού....προσέλθετε".
Σε αυτό το σημείο έχει σημασία η ρητορική του Απόστολου Παύλου γύρω απ' την μαντίλα.
Το ένδυμα αυτό υιοθετήθηκε από τους πρωτοχριστιανούς σε αντίθεση με την τάση της εποχής - όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο στις μέρες μας - για να εξυψώσει τη γυναίκα.
Θεολογεί ο απόστολος Παύλος στην Α' νομίζω προς Κορινθίους επιστολή, ότι η κεφαλή του άνδρα ως πρωτόπλαστος είναι ο Θεός, ενώ η κεφαλή της γυναίκας, ο άνδρας. Ο άνδρας δεν πρέπει να καλύπτει το κεφάλι του για να μην δείχνει ασέβεια προς το Θεό, ενώ η γυναίκα να το καλύπτει για να εξυψώνεται προς το Θεό και όχι στον άνδρα.
Αν το δεις μέσα απ' το πρίσμα της εποχής αυτό ήταν πολύ διαφορετικό ως προς την αβρααμική και πατριαρχική θρησκεία των Ιουδαίων. Άλλωστε ο απόστολος Παύλος υπήρξε αρκετά απελευθερωτικός και ως προς την απόλαυση της συνουσίας αφού την δεχόταν όχι μόνο για την τεκνοποίηση αλλά στο μέτρο και βαθμό που φέρνει χαρά στο ζευγάρι.
Στο κομμάτι της αθρησκείας που αναφέρθηκε, "όχι άθεος αλλά άθρησκος" θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί τι προσδοκά από τη θρησκεία. Η θρησκεία είναι μία ατραπός, στο διάβα των αιώνων υπήρξαν πολλά παρακλάδια ακόμα και μέσα στην ορθόδοξη παράδοση.
Το ουσιώδες εδώ είναι πως ο Θεός σε δέχεται όπως είσαι, δεν επιθυμεί να σε αλλάξει αλλά να επικοινωνήσει μέσα από το αυτεξούσιο που σου χάρησε. Άρα ο καθένας από μας ουσιαστικά διαγράφει τη δική του θρησκεία. Αν για παράδειγμα τα μυστήρια σημαίνουν κάτι για σένα, καλώς να τα ακολουθείς.
Αν όχι, όχι. Κάπως όμως πρέπει να γίνει η σύνδεση και αυτό η εμπειρία των αγίων δείχνει ότι αποκτιέται μέσα απ' την ταπείνωση.
Η νηστεία, η ενδοσκόπηση, η προσευχή όχι με υποτέλεια αλλά με ειλικρίνεια.
Στο Άγιο Όρος λένε το εξής: "Να αγαπάς, να κοινωνείς, να εξομολογήσε και όσο μπορείς να κάνεις το καλό, το τελευταίο όμως δεν είναι απαραίτητο. Τον κόσμο τον άφησε ο Θεός στον Υιό του όχι σε σένα."
Αλλά και στη σύγχρονη εποχή. Ποια είναι η θέση της γυναίκας στην πολυθεϊστική, πανθεϊστική Ινδία π.χ.;
Το «η δε γυνή ινά φοβήται τον άνδρα», δεν υποδηλώνει φόβο ή τρόμο στην αυθεντία του άνδρα, αλλά σεβασμό και τιμή. Είναι το ίδιο με αυτό που ακούγεται πριν την θεία κοινωνία..."μετά φόβου Θεού....προσέλθετε".
Σε αυτό το σημείο έχει σημασία η ρητορική του Απόστολου Παύλου γύρω απ' την μαντίλα.
Το ένδυμα αυτό υιοθετήθηκε από τους πρωτοχριστιανούς σε αντίθεση με την τάση της εποχής - όσο κι αν ακούγεται οξύμωρο στις μέρες μας - για να εξυψώσει τη γυναίκα.
Θεολογεί ο απόστολος Παύλος στην Α' νομίζω προς Κορινθίους επιστολή, ότι η κεφαλή του άνδρα ως πρωτόπλαστος είναι ο Θεός, ενώ η κεφαλή της γυναίκας, ο άνδρας. Ο άνδρας δεν πρέπει να καλύπτει το κεφάλι του για να μην δείχνει ασέβεια προς το Θεό, ενώ η γυναίκα να το καλύπτει για να εξυψώνεται προς το Θεό και όχι στον άνδρα.
Αν το δεις μέσα απ' το πρίσμα της εποχής αυτό ήταν πολύ διαφορετικό ως προς την αβρααμική και πατριαρχική θρησκεία των Ιουδαίων. Άλλωστε ο απόστολος Παύλος υπήρξε αρκετά απελευθερωτικός και ως προς την απόλαυση της συνουσίας αφού την δεχόταν όχι μόνο για την τεκνοποίηση αλλά στο μέτρο και βαθμό που φέρνει χαρά στο ζευγάρι.
Στο κομμάτι της αθρησκείας που αναφέρθηκε, "όχι άθεος αλλά άθρησκος" θα πρέπει κανείς να αναρωτηθεί τι προσδοκά από τη θρησκεία. Η θρησκεία είναι μία ατραπός, στο διάβα των αιώνων υπήρξαν πολλά παρακλάδια ακόμα και μέσα στην ορθόδοξη παράδοση.
Το ουσιώδες εδώ είναι πως ο Θεός σε δέχεται όπως είσαι, δεν επιθυμεί να σε αλλάξει αλλά να επικοινωνήσει μέσα από το αυτεξούσιο που σου χάρησε. Άρα ο καθένας από μας ουσιαστικά διαγράφει τη δική του θρησκεία. Αν για παράδειγμα τα μυστήρια σημαίνουν κάτι για σένα, καλώς να τα ακολουθείς.
Αν όχι, όχι. Κάπως όμως πρέπει να γίνει η σύνδεση και αυτό η εμπειρία των αγίων δείχνει ότι αποκτιέται μέσα απ' την ταπείνωση.
Η νηστεία, η ενδοσκόπηση, η προσευχή όχι με υποτέλεια αλλά με ειλικρίνεια.
Στο Άγιο Όρος λένε το εξής: "Να αγαπάς, να κοινωνείς, να εξομολογήσε και όσο μπορείς να κάνεις το καλό, το τελευταίο όμως δεν είναι απαραίτητο. Τον κόσμο τον άφησε ο Θεός στον Υιό του όχι σε σένα."
Δεν είναι καθόλου ακριβές αυτό. Οντολογικά που ωφέλησε την αρχαία Ελληνίδα για παράδειγμα; Πως την εξύψωσε; Την είχε κλεισμένη στο σπίτι να λατρεύει την Εστία, ή να πουλάει ως ιερόδουλη το κορμί της για να πλουτίζει το ιερατείο. Η πατριαρχεία δεν θα άφηνε έτσι εύκολα την θρησκεία να χειραφετήσει τη γυναίκα.Θεωρώ ότι η θέση της γυναίκας ήταν καλύτερη και σπουδαιότερη στις πολυθεϊστικές και πανθεϊστικές θρησκείες.
Αλλά και στη σύγχρονη εποχή. Ποια είναι η θέση της γυναίκας στην πολυθεϊστική, πανθεϊστική Ινδία π.χ.;