Πουπουλίνα
Επιφανές μέλος
Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,834 μηνύματα.
06-04-22
15:49
Oτι συμφωνα με τον χριστιανισμο η γυναικα δεν ειναι ισοτιμη με τον ανδρα.ΕΝΤ ΟΦ ΣΤΟΡΥ.Τι απ ολα αυτα σημαινει αυτη η περιβοητη φραση ?
Το που οδηγει αυτο ειναι αλλο θεμα.
Δες τον τιτλο του θεματος.
Πουπουλίνα
Επιφανές μέλος
Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,834 μηνύματα.
06-04-22
08:14
Δες σε παρακαλω πολυ,αν πιανεις τον ΛΥΧΝΟ...τον σταθμο της εκκλησιας της Πατρας,στηη τιβι...που εκει μιλανε και ο μητριπολιτης και διακεκριμενοι κληρικοι..και ελα πες μου οτι αυτα δεν ισχυουν απο την εκκλησια.Για αυτό μίλησα γενικά για φανατισμένους. Από την έως τώρα εμπειρία μου σε σχολικές, φοιτητικές παρέες, οι πιο φανατισμένοι είναι οι wannabe "άθεοι" που ξαφνικά ανακάλυψαν ότι δεν υπάρχει Θεός.
Η θέση της γυναίκας ήταν πολύ περιορισμένη στην αρχαιότητα και το Βυζάντιο, και βλέποντας ιστορικά τα γεγονότα διαπιστώνω ότι όσο περνούσαν τα χρόνια χειροτέρευαν τα πράγματα. Αποκορύφωμα ήταν βέβαια το κυνήγι μαγισσών μαζί με την ιερά εξέταση τον μεσαίωνα, που όμως χάρισε στην θρησκευτική πίστη πνοή ζωής, λόγω της μεταρρύθμισης του Λουθήρου και της αντιμεταρρύθμισης της καθολικής εκκλησίας. Αυτό το κλίμα, μαζί με την περίοδο της Αναγέννησης που ακολούθησε, έφερε την πρόοδο στη δυτική κοινωνία.
Πιο πολύ το είπα χάριν αστεϊσμού, αλλά μιας και πήρες αυτόν τον δρόμο...
Ο Πλάτωνας ήταν ένας από τους πολλούς που μίλησε για τη δημιουργία του κόσμου, την πίστη των ανθρώπων, την αγάπη, αλλά και την γνώση. Για αυτό μιλάμε για φιλοσοφία, γιατί τέτοιου είδους κείμενα γράφτηκαν από ανθρώπους που έκαναν πνευματικές και φιλοσοφικές αναζητήσεις, ερμηνεύοντας τον κόσμο γύρω τους (και χρησιμοποιώντας την θέση ισχύος τους, περνούσαν τα δικά τους μηνύματα και επιρροές στη μάζα).
Ο Απόστολος Παύλος έχει γράψει επίσης πολλά αξιόλογα κείμενα και πολλές φράσεις του έχουν μείνει (πχ "η δε γυνή..." είναι στην επιστολή του "Προς Εφεσίους" ). Προφανώς δεν μπορούμε να πούμε ότι είναι φιλόσοφος, καθώς δεν αναζήτησε την γέννηση και την ουσία του ανθρώπου, αλλά συνέβαλλε σίγουρα στην ηθική διαπαιδαγώγηση των μετέπειτα χριστιανών, απευθυνόμενος όμως γενικά στην κοινωνία. Κι όχι απαραίτητα αποκλειστικά στους χριστιανούς, όπως έκαναν οι πατέρες της εκκλησίας αργότερα μετά την εδραίωση του χριστιανισμού.
Λιάκο, τώρα σε έχω αγαπήσει (pun intended) ακόμη περισσότερο.
Ο Ύμνος της Αγάπης είναι το ομορφότερο και πιο άρτιο αρχαίο κείμενο που έχω διαβάσει. Ευτυχώς είμαι τυχερός που μπορώ να το διαβάσω από το πρωτότυπο, γιατί χάνει λίγο η μετάφραση
Και εξιταρομαι τόσο πολύ, γιατί σε εμένα προσωπικά διαμορφώθηκε η αντίληψη που έχω για την αγάπη από αυτό το κείμενο. Επειδή προέρχομαι από μία οικογένεια που μάθαμε να σεβόμαστε και να αγαπάμε χωρίς να περιμένουμε αντάλλαγμα, γιατί (well) ο κόσμος δεν σκέφτεται έτσι, μπόρεσα κατά κάποιον τρόπο να ορίσω την αγάπη.
Πράγματι, αν όλα καταστραφούν, το μόνο που θα μείνει είναι η αγάπη. Νομίζω ότι είναι μία πανανθρώπινη αξία, που δυστυχώς έχει διακορευτεί πάρα πολύ στην εποχή μας...
Απλώς σκεφτείτε τι γίνεται σε έναν πόλεμο/μία κρίση... Καταρρέουν όλα σε μία στιγμή, χάνεται η εμπιστοσύνη, χάνεται η πίστη ότι θα έρθουν καλύτερα χρόνια, χάνεται η ελπίδα ότι θα αλλάξει κάτι και ότι θα γίνουν όλα όπως πρώτα... Τι μένει όμως; Η αγάπη: η αγκαλιά της μάνας που θα υποδεχθεί τον γιο της που γύρισε από το μέτωπο, η επιθυμία μίας οικογένειας να μείνει ενωμένη παρά τις αντίξοες συνθήκες, η αξία των αναμνήσεων από τα αγαπημένα πρόσωπα. Άρα, η κινητήριος δύναμη για καλύτερα χρόνια, για θετικότερη διάθεση είναι η άνευ όρων αγάπη, που δημιουργεί κίνητρα.
Για να ελαφρύνει το κλίμα, η πρώτη μου επαφή με το κείμενο του αποστόλου Παύλου ήταν αυτή (Trois Couleurs: Bleu, ταινία του 1993)
Ένα κείμενο δεν το βλέπουμε με τα σημερινά κοινωνικά πρότυπα.
Εκείνη την εποχή οι γυναίκες ήταν στην ουσία αντικείμενο εμπορικής συναλλαγής, αφού το κοινωνικό πρότυπο όριζε ότι ο άνδρας θα επιλέξει την σύζυγό του. Ο πατέρας της γυναίκας μετέφερε την "κυριότητα" μαζί με την προίκα στον μέλλοντα σύζυγο, ολοκληρώνοντας την συναλλαγή με την ένωση των δύο οικογενειών. Αυτά όχι μόνο γίνονταν το 40 μ. Χ., αλλά γίνονταν ακόμη και το 1960 στην δική μας ελληνική κοινωνία...
Έτσι, η κοινωνική ιεραρχία διέφερε σε σχέση με τώρα. Στην πολιτική ζωή κυρίαρχος ήταν ο αυτοκράτορας, πολίτης του κράτους θεωρούνταν μόνο ο άνδρας. Στον αυτοκράτορα έπεφτε το βάρος της προστασίας της ακεραιότητας του κράτους, στον άνδρα έπεφτε το βάρος προστασίας της ακεραιότητας και της τιμής της οικογένειάς του. Δεν είχε τότε κοινωνικές υπηρεσίες και κοινωνικούς λειτουργούς, να υπερασπίζονται τις κακοποιημένες γυναίκες
Υπό αυτό το πρίσμα ο χριστιανισμός ήταν ρηξικέλευθη θρησκεία για την εποχή, γιατί μίλησε πρώτος για την ισοτιμία (και όχι ισότητα) της γυναίκας.
Στη δική μας εποχή, δεν νομίζω να ακολουθεί ούτε ο πιο φουλ θρήσκος ΟΛΕΣ τις "εντολές" της Διαθήκης και της εκκλησίας. Εδώ μία νηστεία δεν τηρείται, θα τηρούνται τα υπόλοιπα;
Κοιτα,θα το ξαναπω.Η αδελφη μου ειναι θεολογος,εγω τα παρακολουθω στενα αυτα,βλεπω καθημερινα ΛΥΧΝΟ,οταν το βραδακι που ξαπλωνω και φριττω απο αυτα που ακουω.
Ο ΑΝΔΡΑς ΕΙΝΑΙ Η ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ,Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΦΡΟΝΤΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΣΟΙΤΙ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ
ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩς ΛΕΝΕ,ΟΧΙ Η ΛΟΥΚΑ ΤΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑς ΑΛΛΑ ΟΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΕΣ.
Αν αυτο ειναι ισοτητα εγω ειμαι ο πάπας.
Σε εμενα αυτες οι σοφιστειες δεν πιανουν λεμε.
ΣΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗς ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΓΙΑΤΙ ΣΗΜΕΡΑ ΔΕΝ ΜΠΑΙΝΕΙ ΓΥΝΑΙΚΑ;Γιατι τουλαχιστιν στην ορθοδοξη εκκλησια δεν γινεται γυναικα ιερεας;
Οτι και να καμετε ευτυχως ο κοσμςο εχει καταλαβει τι εστι ελληνικη εκκλησια και τι ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ,ΜΑΖΙ ΜΕ ΑΥΤΕΣ ΚΑΙ Ο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ.
Τι να τηρηται;
ΔΕΝ ΤΑ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ; ΔΕΝ ΤΑ ΖΟΥΜΕ;
ΟΛΕΣ ΟΙ ΓΥΝΑΙΚΟΚΤΟΝΙΕΣ ΠΟΥ ΣΤΗΡΙΖΟΝΤΑΙ;
ΣΤΟ ΟΤΙ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΙΝΑΘΙ ΚΑΤΩΤΕΡΗ ΤΟΥ ΑΝΤΡΑ ΚΑΙ ΚΤΗΜΑ ΤΟΥ,ΣΟΒΑΡΟΛΟΓΕΙΣς;
Οταν η εκκλησια περναει το μηνυμα της ανισοτητας στους πιστους,και στην ελλαδα εχουμε τοσους θρησκους,τελειωσε το ζητημα.
Η ελληνικη επαρχια βριθει απο καταπιεση και ανισοτητα της γυναικας.
Αλλα και παντου,απλα σε μικροτερο βαθμο.ΟΡΑΤΟ.
Δες ΛΟΙΠΟΝ ΛΥΧΝΟ ,να δεις τι λενε ΣΗΜΕΡΑ ΟΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ και μετα ελα μιλα μου.
Πουπουλίνα
Επιφανές μέλος
Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,834 μηνύματα.
05-04-22
14:18
Για να τελειωνουν αυτες οι σοφιστειες περι φοβου και σεβασμου.
Προφανως ο χριστιανισμος ΕΠΡΕΠΕ να δειχνει ενα πιο συγχρονο προσωπο.
Ετσι βρηκαν την εξης μαλακια.
Λενε..οταν λεμε για φοβηται εννουμε να σεβεται.Ο ανδρας δε,θα αγαπα την γυναικα.
Ωραια..δηλαδη η γυναικα οφειλει να φοβαται/ σεβεται τον ανδρα και ο ανδρας θα αγαπα την γυναικα του.
Τέλεια.
Πουθενα δε,και ο ανδρας να φοβηται/σεβεται τηην γυναικα,.
Ομως αλλο η αγαπη,αλλο ο σεβασμος,που ειναι φοβος..αλλα ας το βαφτισουμε σεβασμο.
ΝΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΜΕ ΣΕΒΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ
Και εγω αγαπω..τι αγαπω;ΛΑΤΡΕΥΩ την γατα μου! Και το εννοω .
Ομως δεν αποφασιζει αυτη για μενα,ουτε καν για τον εαυτο της.
Εγω αποφασιζω για μενα και ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ.ΕΓΩ ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ!
ΚΑΜΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ.
Εντ οφ στορυ.
Προφανως ο χριστιανισμος ΕΠΡΕΠΕ να δειχνει ενα πιο συγχρονο προσωπο.
Ετσι βρηκαν την εξης μαλακια.
Λενε..οταν λεμε για φοβηται εννουμε να σεβεται.Ο ανδρας δε,θα αγαπα την γυναικα.
Ωραια..δηλαδη η γυναικα οφειλει να φοβαται/ σεβεται τον ανδρα και ο ανδρας θα αγαπα την γυναικα του.
Τέλεια.
Πουθενα δε,και ο ανδρας να φοβηται/σεβεται τηην γυναικα,.
Ομως αλλο η αγαπη,αλλο ο σεβασμος,που ειναι φοβος..αλλα ας το βαφτισουμε σεβασμο.
ΝΑΙ ΕΣΥ ΘΑ ΜΕ ΣΕΒΕΣΑΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΘΑ ΣΕ ΑΓΑΠΩ
Και εγω αγαπω..τι αγαπω;ΛΑΤΡΕΥΩ την γατα μου! Και το εννοω .
Ομως δεν αποφασιζει αυτη για μενα,ουτε καν για τον εαυτο της.
Εγω αποφασιζω για μενα και ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ.ΕΓΩ ΑΠΟΦΑΣΙΖΩ ΓΙΑ ΑΥΤΗΝ ΠΟΥ ΑΓΑΠΩ!
ΚΑΜΙΑ ΙΣΟΤΗΤΑ.
Εντ οφ στορυ.
Πουπουλίνα
Επιφανές μέλος
Η Πουπουλίνα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Ζωγράφος και μας γράφει απο Κόρινθος (Κόρινθος). Έχει γράψει 29,834 μηνύματα.
05-04-22
07:02
Που γραφει ο δε ανδρας να φοβηται τη γυναικα;"Η δε γυνή ίνα φοβήται τον άνδρα": Η σημασία του φόβου στην Καινή Διαθήκη έχει άλλη σημασία από την αρχαία ελληνική και την τωρινή. Η ποιμαντική ερμηνεία αυτού του χωρίου αφορά τον σεβασμό που οφείλει να αποδίδει στον σύζυγό της η γυναίκα, καθώς εκείνος οφείλει να την αγαπάει, αφού οι δύο τους έγιναν ένα σώμα, μέσω του μυστηρίου του γάμου.