parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,988 μηνύματα.
02-05-22
14:33
Τόσα παίρνει ένας intermediate programmer με εμπειρία στο αντικείμενο της θέσης. Αν έχεις κάνει άσχετα πράγματα, όσο ενδιαφέροντα και να είναι, δεν καλύπτεις τις προϋποθέσεις γιατί θα χρειαστεί χρόνος για να εκπαιδευτείς με αμφίβολο αποτέλεσμα.1.500 για εναν 25 χρονο με πλουσιο βιογραφικο γιατι να ειναι πολλα;
Επίσης οι μεγάλες εταιρείες γνωρίζουν εκ των προτέρων το "brain drain", δεν μπαίνουν όμως σε λογική πλειστηριασμού (είναι βασική τους αρχή αυτή), αφού μπορούν να προσελκύσουν με το όνομά τους resources σε βάθος χρόνου.
Δεν ξέρω τι γίνεται στο IT industry γενικά αλλά σε projects που είναι χρηματοδοτούμενα από την ΕΕ λειτουργεί το μοντέλο του budget story. Απαιτούνται πιστοποιήσεις σε συγκεκριμένες τεχνολογίες που τις έχουν μόνο όσοι δουλεύουν κάποια χρόνια, ένας νέος μπαίνει υποσχετικά και στην πορεία οφείλει να τις αποκτήσει. Το κόστος φυσικά το καλύπτει η εταιρεία.
Σε junior level προσλαμβάνουν κατά καιρούς ναι, μισθούς κοντά στα 800 ευρώ, επιδοτούμενα απ' τον ΟΑΕΔ. Ακόμα και εκεί όμως επιλέγουν τους καλύτερους αφού δεν είναι στις προθέσεις να απολύσουν - μιλάω πάντα για το δικό μου χώρο.
Πολλά δεν είναι τα 1500 όχι. Αξίζουμε όλοι μας τουλάχιστον τα διπλά σε σχέση με τα χρήματα που φέρνουμε (εγώ αξίζω τα τριπλά! ) Σκέψου π.χ. ότι για ένα μόνο maintenance framework contract, ενός μόνο πελάτη Ευρωπαϊκού Οργανισμού, κάθε αλλαγή (change request) αποτιμάται με 1000 ευρώ το man day! Σκέψου ότι υπάρχουν πολλαπλά νέα projects εκτός από τη συντήρηση με budget εκατοντάδων χιλιάδων ευρώ και φυσικά ο πελάτης δεν είναι μόνο ένας. Μόνο το δικό μου τμήμα international απασχολείται σε καμιά 10άρια πελάτες. Αν βάλουμε το public και το banking sector, τα λεφτά είναι πολλά..
Αν δεις τι μισθούς παίρνουν σε αυτά τα ευρωπαϊκά ιδρύματα θα ζαλιστείς. Ξεκινάνε από 10k και βάλε..
Απ' τις τσέπες των φορολογούμενων, στην ΕΕ και από εκεί; Σε ποιες τσέπες καταλήγουν τα πολλά-πολλά;
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,988 μηνύματα.
29-04-22
20:23
Τα λεφτά φέρνουν μόνο δυστυχία.
Όσα περισσότερα έρχονται, τόσα περισσότερα φεύγουν. Κανόνας.
Σε κάνουν πιο εγωιστή για να τα αποκτήσεις.
Σε κάνουν πιο εξαρτημένο να μην τα χάσεις.
Στο κυνήγι για λεφτά παραμελείς την υγεία σου. Είτε γιατί αγχώνεσαι του θανατά, ή γιατί οδηγείς την πορσάρα με 250+ και σε "κλαίει" ο τζάμπομπαμπάς σου.
Ευκολότατα θα καταστρέψουν τη σχέση σου.
Θα αγοράζεις παιχνίδια στο παιδί σου αλλά αυτό θα θέλει αγάπη και χρόνο που δεν θα έχεις να δώσεις.
Θα απομονωθείς απ' τους φίλους σου.
Θα ξεχάσεις παντελώς τι σημαίνει έρωτας, αυτό το αγνό συναίσθημα που τελικά το ζεις ελάχιστες φορές στη ζωή σου.
Αντίθετα αν δεν έχεις πολλά λεφτά, συμβαίνουν συνήθως τα εξής.
Αναγκάζεσαι να ζεις πιο ορθολογικά.
Ανακαλύπτεις διασκεδάσεις που κοστίζουν λιγότερο και είναι ασύγκριτα ποιοτικότερες.
Επενδύεις στην ψυχαγωγία. Μία βόλτα, ένα βιβλίο, ένα παρτάκι με φίλους στην παραλία.
Γνωρίζεσαι με περισσότερος ανθρώπους αφού όλοι πια βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
Προσέχεις τον εαυτό σου και την υγεία σου αφού έχεις μεγαλύτερο κίνητρο να ζεις καλύτερα.
Γίνεσαι πιο πολυμήχανος και δημιουργικός.
Απολαμβάνεις περισσότερο και καλύτερο σεξ. Τσάμπα είναι, δώρο απ' τη φύση για όλους.
Αν δεν φοβάσαι τα λεφτά, είτε τα έχεις ή όχι, τότε ζεις πραγματικά ελεύθερα.
Αξιοποιείς ένα ταλέντο σου και γίνεσαι πολίτης του κόσμου.
Όσα περισσότερα έρχονται, τόσα περισσότερα φεύγουν. Κανόνας.
Σε κάνουν πιο εγωιστή για να τα αποκτήσεις.
Σε κάνουν πιο εξαρτημένο να μην τα χάσεις.
Στο κυνήγι για λεφτά παραμελείς την υγεία σου. Είτε γιατί αγχώνεσαι του θανατά, ή γιατί οδηγείς την πορσάρα με 250+ και σε "κλαίει" ο τζάμπομπαμπάς σου.
Ευκολότατα θα καταστρέψουν τη σχέση σου.
Θα αγοράζεις παιχνίδια στο παιδί σου αλλά αυτό θα θέλει αγάπη και χρόνο που δεν θα έχεις να δώσεις.
Θα απομονωθείς απ' τους φίλους σου.
Θα ξεχάσεις παντελώς τι σημαίνει έρωτας, αυτό το αγνό συναίσθημα που τελικά το ζεις ελάχιστες φορές στη ζωή σου.
Αντίθετα αν δεν έχεις πολλά λεφτά, συμβαίνουν συνήθως τα εξής.
Αναγκάζεσαι να ζεις πιο ορθολογικά.
Ανακαλύπτεις διασκεδάσεις που κοστίζουν λιγότερο και είναι ασύγκριτα ποιοτικότερες.
Επενδύεις στην ψυχαγωγία. Μία βόλτα, ένα βιβλίο, ένα παρτάκι με φίλους στην παραλία.
Γνωρίζεσαι με περισσότερος ανθρώπους αφού όλοι πια βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
Προσέχεις τον εαυτό σου και την υγεία σου αφού έχεις μεγαλύτερο κίνητρο να ζεις καλύτερα.
Γίνεσαι πιο πολυμήχανος και δημιουργικός.
Απολαμβάνεις περισσότερο και καλύτερο σεξ. Τσάμπα είναι, δώρο απ' τη φύση για όλους.
Αν δεν φοβάσαι τα λεφτά, είτε τα έχεις ή όχι, τότε ζεις πραγματικά ελεύθερα.
Αξιοποιείς ένα ταλέντο σου και γίνεσαι πολίτης του κόσμου.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,988 μηνύματα.
09-01-22
16:06
Κάθε κοινωνία έχει ανά εποχή τις νόρμες της. Η Ελλάδα του μεσοπολέμου ήταν μια πολύ φτωχή χώρα.
Υπήρχαν άνθρωποι ευτυχισμένοι; Υπήρχαν.
Δεν είχαν χρήματα, είχαν το Θεό τους, την επιστήμη τους, τον έρωτα, την ελπίδα ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Τώρα τι έχουμε;
Μια κατάσταση που χρόνο με το χρόνο γίνεται χειρότερη και τα περιθώρια προσωπικής βελτίωσης σε βιοποριστικό επίπεδο ολοένα και λιγοστεύουν.
Οι αυταπάτες από την προσδοκία μιας άνετης ζωής καταρρίπτονται.
Η ελπίδα απουσιάζει.
Το αγαθό της υγείας υπονομεύεται από την ακρίβεια, την εταιριοκρατία, την ελίτ και τη διαφθορά.
Η έλλειψη πίστης σε κάτι καλύτερο κάνει τα πράγματα να φαίνονται δυσκολότερα και η αγάπη, όπως λέει ο ποιητής, "λυγίζει και διαλύεται".
Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο ευτυχισμένος μπορεί να αισθανθεί κάποιος μόνο μέσα στην ατομικότητά του.
Είναι το τελευταίο καταφύγιο της ύπαρξης.
Εκεί δεν μετράνε τα λεφτά αλλά ο πλούτος της καρδιάς.
Θα σκεφτεί δικαιολογημένα κάποιος: μα έχω υποχρεώσεις, παιδιά, σκυλιά, ενοίκια, διατροφή, έξοδα, πως θα τα καλύψω;
Έχεις όμως και ψευδείς ανάγκες που λειτουργούν σαν βαρίδια.
Νομίζεις ότι αν προσφέρεις το 150% στα παιδιά σου σε υλικά αγαθά, εκπαίδευση και φροντίδα, θα γίνουν ευτυχισμένα.
Νομίζεις ότι με ένα μακρινό ταξίδι θα ανανεωθείς.
Νομίζεις πως με καταθέσεις στην τράπεζα θα έχεις ασφάλεια.
Νομίζεις πως με πλούσια δώρα και καλοπέραση θα κρατήσεις τη σχέση σου.
Όλα αυτά όμως ανήκουν στη φαντασία σου.
Ζουν στο μυαλό σου και σε κατευθύνουν παρασιτικά προς ένα συμφέρον που δεν είναι δικό σου.
Υπήρχαν άνθρωποι ευτυχισμένοι; Υπήρχαν.
Δεν είχαν χρήματα, είχαν το Θεό τους, την επιστήμη τους, τον έρωτα, την ελπίδα ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν.
Τώρα τι έχουμε;
Μια κατάσταση που χρόνο με το χρόνο γίνεται χειρότερη και τα περιθώρια προσωπικής βελτίωσης σε βιοποριστικό επίπεδο ολοένα και λιγοστεύουν.
Οι αυταπάτες από την προσδοκία μιας άνετης ζωής καταρρίπτονται.
Η ελπίδα απουσιάζει.
Το αγαθό της υγείας υπονομεύεται από την ακρίβεια, την εταιριοκρατία, την ελίτ και τη διαφθορά.
Η έλλειψη πίστης σε κάτι καλύτερο κάνει τα πράγματα να φαίνονται δυσκολότερα και η αγάπη, όπως λέει ο ποιητής, "λυγίζει και διαλύεται".
Σε αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο ευτυχισμένος μπορεί να αισθανθεί κάποιος μόνο μέσα στην ατομικότητά του.
Είναι το τελευταίο καταφύγιο της ύπαρξης.
Εκεί δεν μετράνε τα λεφτά αλλά ο πλούτος της καρδιάς.
Θα σκεφτεί δικαιολογημένα κάποιος: μα έχω υποχρεώσεις, παιδιά, σκυλιά, ενοίκια, διατροφή, έξοδα, πως θα τα καλύψω;
Έχεις όμως και ψευδείς ανάγκες που λειτουργούν σαν βαρίδια.
Νομίζεις ότι αν προσφέρεις το 150% στα παιδιά σου σε υλικά αγαθά, εκπαίδευση και φροντίδα, θα γίνουν ευτυχισμένα.
Νομίζεις ότι με ένα μακρινό ταξίδι θα ανανεωθείς.
Νομίζεις πως με καταθέσεις στην τράπεζα θα έχεις ασφάλεια.
Νομίζεις πως με πλούσια δώρα και καλοπέραση θα κρατήσεις τη σχέση σου.
Όλα αυτά όμως ανήκουν στη φαντασία σου.
Ζουν στο μυαλό σου και σε κατευθύνουν παρασιτικά προς ένα συμφέρον που δεν είναι δικό σου.