24-05-22
14:14
Εγώ πάντως έχω πιο εύκολο για τον εαυτό μου να υποστηρίξω τον άλλον παρά να λάβω υποστήριξη. Σαν άνθρωπος στις δυσκολίες προτιμώ να απομονώνομαι και ως επί το πλείστον να κλαίω τη μοίρα μου.Οπτε εγω δεν ειμαι σιγουρη ακομα για το πως θα ειμαι στην αλλη θεση,αυτη του να μενω μερα νυχτα σε μια τετοια κατασταση και να υπομενω ισως εκνευρισμους και αλλες συμπεριφορες
Συγγνώμη αλλά αν κάποιος στα δύσκολα την κάνει, χάρη θα μού κάνει.Η άλλη θέση είναι ΚΑΙ θέμα ανθρώπου, δηλαδή στα δύσκολα κάποιοι την κάνουν
16-05-22
22:12
Ριζικά ίσως δε γίνει και ποτέ αλλά μην απελπίζεσαι. Να έχεις στο μυαλό σου οτι το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων ζουν όλη τη ζωή τους χωρίς ποτέ να ξεκινήσουν καν να σκέφτονται αυτά που έχεις κάνει ήδη πράξη εσύ.θα πάρει αρκετό καιρό να επαναπροσδιοριστω ριζικά
Άντε και μου θύμισες ένα ποίημα ΤΟΥ ΠΟΙΗΤΗ.
Κ.Π. Καβάφη, «Το Πρώτο Σκαλί»
Εις τον Θεόκριτο παραπονιούνταν
μια μέρα ο νέος ποιητής Ευμένης·
«Τώρα δυο χρόνια πέρασαν που γράφω
κ’ ένα ειδύλλιο έκαμα μονάχα.
Το μόνον άρτιον μου έργον είναι.
Aλλοίμονον, είν’ υψηλή το βλέπω,
πολύ υψηλή της Ποιήσεως η σκάλα·
κι απ’ το σκαλί το πρώτο εδώ που είμαι,
ποτέ δεν θ’ ανεβώ ο δυστυχισμένος.»
Είπ’ ο Θεόκριτος· «Aυτά τα λόγια
ανάρμοστα και βλασφημίες είναι.
Κι αν είσαι στο σκαλί το πρώτο, πρέπει
νά’σαι υπερήφανος κ’ ευτυχισμένος.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.
Κι αυτό ακόμη το σκαλί το πρώτο
πολύ από τον κοινό τον κόσμο απέχει.
Εις το σκαλί για να πατήσεις τούτο
πρέπει με το δικαίωμα σου νάσαι
πολίτης εις των ιδεών την πόλι.
Και δύσκολο στην πόλι εκείνην είναι
και σπάνιο να σε πολιτογραφήσουν.
Στην αγορά της βρίσκεις Νομοθέτας
που δεν γελά κανένας τυχοδιώκτης.
Εδώ που έφθασες, λίγο δεν είναι·
τόσο που έκαμες, μεγάλη δόξα.»
[πηγή: Κ.Π. Καβάφης, Τα Ποιήματα (1897-1918), τόμ. Α΄, επιμ. Γ.Π. Σαββίδης, Ίκαρος, Αθήνα 1995 (4η έκδ.), σ. 105]