camil
Πολύ δραστήριο μέλος
Η camil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 809 μηνύματα.
26-05-22
10:03
Και αν εμφανίζονταν στιγμές που έχεις ξεχάσει? Το έχεις σκεφτεί ποτέ αυτό??
Τι στο καλό ή μνήμη είναι επιλεκτική? Έχω αναρωτηθεί ουκ ολίγες φορές πως γίνεται να θυμάμαι ελάχιστα γεγονοτα
Λένε ότι εμφανίζονται και αυτά που έχεις ξεχάσει, απίθανες λεπτομέρειες. Αυτό θα με έκανε να καταλάβω περισσότερα, αν και δε θα είχε πολύ νόημα αφού θα πέθαινα.
Λογικά δε θυμάσαι γιατί δεν έζησες πράγματα άξια λόγου στην παιδική σου ηλικία. Κι εγώ ελάχιστα θυμάμαι. Μετάφερέ το στο σήμερα. Πες ότι πας κάπου αλλά δεν περνάς καλά, βαριέσαι. Θα θυμάσαι την έξοδό σου μετά από δύο χρόνια; Όχι γιατί έτσι κι αλλιώς δεν είχε κάτι να σου δώσει, λύπη ή χαρά. Αν περάσεις φανταστικά φυσικά και θα τη θυμάσαι.
camil
Πολύ δραστήριο μέλος
Η camil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 809 μηνύματα.
25-05-22
14:58
Ταυτίζομαι πολύ. Κι εγώ από την παιδική μου ηλικία δεν έχω καμία ευχάριστη ανάμνηση. Η μάλλον, δεν υπήρξαν πολλές αξιομνημόνευτες στιγμές. Το λέω αυτό τώρα χωρίς καμία δόση αυτολύπησης. Αλλά πικραίνομαι λίγο που δεν έχω τίποτα να διηγηθώ από τότε...
Ούτε εγώ έχω. Μάλιστα για χρόνια έλεγα τι κρίμα που τη στιγμή του θανάτου μου, τότε που λένε ότι βλέπεις όλη τη ζωή σου σαν ταινία, το δικό μου φιλμ θα είναι κενό. Τελικά όμως έχω κάμποσα πραγματάκια να δω .
camil
Πολύ δραστήριο μέλος
Η camil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 809 μηνύματα.
23-05-22
09:10
Το θέμα είναι να μην πάρει χρόνια η επίλυση ως ένα βαθμό των θεμάτων που σου προκάλεσε η παιδική σου ηλικία.
Πολλοί ψυχίατροι δε σταματάνε ποτέ την ψυχοθεραπεία. Όπως είναι η ζωή πάντα έχεις κάτι να πεις.
Πολλοί ψυχίατροι δε σταματάνε ποτέ την ψυχοθεραπεία. Όπως είναι η ζωή πάντα έχεις κάτι να πεις.
camil
Πολύ δραστήριο μέλος
Η camil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 809 μηνύματα.
19-05-22
21:45
Παιδοψυχολογοι δίδασκαν στη σχολή ή τίποτα θειτσες του περασμένου αιώνα με αντιλήψεις τύπου να σκληραγωγησεις το... διχρονο, που έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα;
Αυτά ευτυχώς θεωρούνται ξεπερασμένα από τις σύγχρονες μαμάδες και αν κάποιος ψυχολόγος μου πρότεινε κάτι τέτοιο απλώς θα τον έστελνα στο διάολο.
Δυστυχώς στον κόσμο υπάρχουν και συμφεροντολογοι και ανάξιοι επαγγελματίες οπότε πρέπει να χρησιμοποιούμε και την κρίση μας.
Οπωσδήποτε θετικό είναι ότι τώρα υπάρχουν ψυχολόγοι στα σχολεία. Τα παιδιά έχουν μια ευκαιρία που δεν είχε η γενιά μας.
Αυτά ευτυχώς θεωρούνται ξεπερασμένα από τις σύγχρονες μαμάδες και αν κάποιος ψυχολόγος μου πρότεινε κάτι τέτοιο απλώς θα τον έστελνα στο διάολο.
Δυστυχώς στον κόσμο υπάρχουν και συμφεροντολογοι και ανάξιοι επαγγελματίες οπότε πρέπει να χρησιμοποιούμε και την κρίση μας.
Οπωσδήποτε θετικό είναι ότι τώρα υπάρχουν ψυχολόγοι στα σχολεία. Τα παιδιά έχουν μια ευκαιρία που δεν είχε η γενιά μας.
camil
Πολύ δραστήριο μέλος
Η camil αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 809 μηνύματα.
17-05-22
16:34
Καλό θα είναι να βγάλουμε από το μυαλό μας ότι κακοποιητικοί γονείς είναι μόνο οι γονείς που θα μας χτυπήσουν ή θα μας μειώσουν. Η κακοποίηση εκδηλώνεται με πολλούς τρόπους. Το να είναι τοξικοί ο ένας απέναντι στον άλλον για παράδειγμα, ακόμα κι αν δε βάζουν στη μέση το παιδί είναι μια κακοποίηση γιατί το κάνει να αισθάνεται απαίσια.
Η συντριπτική πλειοψηφία αγαπά και νοιάζεται τα παιδιά. Ακόμα και τις καλύτερες προθέσεις όμως να έχουν αυτό δεν τους κάνει κατάλληλους για το λεπτό αυτό έργο.
Από τα πιο επώδυνα πράγματα για εμένα όταν έκανα συνεδρίες δεν ήταν ότι είδα τα λάθη μου -δεν είχα καν τις εμπειρίες που θα με οδηγούσαν σε σοβαρά λάθη, αλλά ότι είδα πόσο κακό μου έκαναν οι ίδιοι οι γονείς μου κι ας μην το ήθελαν.
Από κει και πέρα αναγνωρίζεις τις αιτίες, δεν κολλάς και προχωράς. Ναι, το χέρι στο έσπασε η μαμά, ναι δε φταις αλλά από δω και μπρος τι θα κάνεις, θα ζεις με σπασμένο χέρι, δε θα πας στο γιατρό να σου βάλει γύψο και να κάνει ό,τι είναι να κάνει για να έχεις ένα λειτουργικό χέρι;
Αυτά τα λίγο γενικά με αφορμή αυτά που ειπώθηκαν.
Nathanail22 και μόνο που το προσπαθείς είσαι σε καλό δρόμο.
Η συντριπτική πλειοψηφία αγαπά και νοιάζεται τα παιδιά. Ακόμα και τις καλύτερες προθέσεις όμως να έχουν αυτό δεν τους κάνει κατάλληλους για το λεπτό αυτό έργο.
Από τα πιο επώδυνα πράγματα για εμένα όταν έκανα συνεδρίες δεν ήταν ότι είδα τα λάθη μου -δεν είχα καν τις εμπειρίες που θα με οδηγούσαν σε σοβαρά λάθη, αλλά ότι είδα πόσο κακό μου έκαναν οι ίδιοι οι γονείς μου κι ας μην το ήθελαν.
Από κει και πέρα αναγνωρίζεις τις αιτίες, δεν κολλάς και προχωράς. Ναι, το χέρι στο έσπασε η μαμά, ναι δε φταις αλλά από δω και μπρος τι θα κάνεις, θα ζεις με σπασμένο χέρι, δε θα πας στο γιατρό να σου βάλει γύψο και να κάνει ό,τι είναι να κάνει για να έχεις ένα λειτουργικό χέρι;
Αυτά τα λίγο γενικά με αφορμή αυτά που ειπώθηκαν.
Nathanail22 και μόνο που το προσπαθείς είσαι σε καλό δρόμο.