25-05-22
11:55
Ναι ναι τό ημερολόγιο βοηθάει εμένα πιο πολύ για να ξεσπάσω εκείνη τη στιγμή, καί μετά τό χρησιμοποιώ ως εργαλείο στην ψυχοθεραπεία. Αλλά συστηματικά ούτε κανΑπαπαπα... Και εμένα με ανατριχιάζουν οι ασκήσεις βέβαια και η καταγραφή των συναισθηματων θα μπορούσε να θεωρηθεί ασκηση αλλά το σκέφτομαι ως ημερολόγιο κυρίως για να μελετηθουν τα μοτίβα. Να πω ότι δεν μου βγαίνει να το κανω συστηματικά, με πιέζει δηλαδή αυτό το "πρέπει" και κάπως κάνω διάλειμμα και πάλι από την αρχή. Έχει δουλέψει σε εμένα.
25-05-22
11:10
Γενικά δεν αισθάνομαι άνετα να μοιραστώ πολλά, εμένα οι ασκήσεις ποτέ δε μου άρεσαν και ούτε αυτό με τους στόχους που θέτεις κάποιους στόχους και βαθμολογεις μου άρεσε. Πάντα ένιωθα ότι είναι σάν τα μαθήματα που σου βάζουν στο σχολείο και ΠΡΈΠΕΙ να τα κάνεις καί γουέλ όχι, not for me. Αυτό που με έχει βοηθήσει όμως είναι η καταγραφή γεγονότων, συναισθημάτων κλπ σε στιγμές που δεν είμαι καλά και είμαι συναισθηματικά ευάλωτη και μετά νά συζητάω τί έγραψα. Εκεί βγαίνουν κάτι ωραία διαμαντακια, μουρλια. Αλλά είναι στον κάθε άνθρωπο και ψυχοθεραπευτή αυτό. Σε κάποιους αυτές οι ασκήσεις βοηθάνε, σ'εμένα όχι ιδιαίτερα οπότε ναι νομίζω βοηθάει να δοκιμάσεις πράγματα και να βρεις τί σού ταιριάζειΣτις άλλες θεραπείες τι κάνετε ; συζητάτε ; στην συμπεριφορική σου βάζει σαν ασκήσεις και σε επιβλέπει .
24-05-22
14:36
Εμ, λογικό δεν είναι ρε σύ να παίρνει καιρό; Όταν μας παίρνει μία 20ετια και, δε ξέρω πόσο είσαι, να χτίσουμε ένα σπίτι, πώς είναι δυνατόν να απαιτούμε από τόν εαυτό μας να το γκρεμίσουμε και να το ξαναχτίσουμε από την αρχή ή να κάνουμε ανακαίνιση ξέρω γω;Επειδή θέτουμε με την ψυχοθεραπευτρια μου συγκεκριμένο πλαίσιο και δουλεύουμε πάνω σε αυτό παίρνει χρονο η διαδικασια. Εκτός από την σχέση με την οικογένεια έχω και άλλα που θέλω να δουλεψω γιατί το ένα επηρεάζει το άλλο, είναι αλυσίδα.
Δεν θέλω να πάρει χρόνια..
Πως το εννοείς ότι είμαι αντιφατική? Το χασα
Αν θέλεις κάτι που νά δεις πιο άμεσα αποτελέσματα, πολλοί κάνουν behavioural ψυχοθεραπεία όμως φίλοι ψυχολόγοι που έχω την κράζουν αρκετά γιατί δεν μπαίνεις σε βάθος και προσπαθείς μέσα σε Χ συνεδρίες να γίνεις καλύτερα αλλάζοντας/προσαρμόζοντας τη συμπεριφορά σου και μετά αντίο (Δεν έχω βαθιά γνώση τού συγκεκριμένου είδους ψυχοθεραπείας οπότε τσεκαρετε).
Γρήγορες λύσεις δεν υπάρχουν, σε περίπτωση όμως που υπάρχει τό ενδεχόμενο να έχεις κατάθλιψη ή κάτι τέτοιο καλό θά ήταν να επισκεφθείς ψυχίατρο και αν κριθεί απαραίτητο να ακολουθήσεις μία φαρμακευτική αγωγή παράλληλα με την ψυχοθεραπεία η οποία μπορεί νά μήν σού κάνει τη ζωή τέλεια αλλά ίσως λίγο σε βοηθήσει αλλά καί πάλι μόνο αν κριθεί απαραίτητο
18-05-22
15:24
Φιλική συμβουλή προς την κοπέλα που άνοιξε το θέμα, αν κάτι πρέπει να κρατήσεις από όλα αυτά που γράφτηκαν είναι ότι θά σού έκανε απίστευτα καλό να κάνεις ψυχοθεραπεία. Δεν είσαι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία με προβλήματα στο παρόν και στην παιδική ηλικία και γενικά μπορείς να βελτιώσεις κάποιες καταστάσεις.
18-05-22
14:29
Μάναμ ο, τί καί να σού πούμε εδώ δε θά βγάλεις άκρη. Μην εμπιστεύεσαι σε παρακαλώ πολύ τόν κάθε άκυρο το σε ένα φόρουμ. Κλείσε ραντεβού με έναν ψυχολόγο να τα συζητήσεις. Εδώ πέρα ο, τί και να σου πει κανείς μπορεί να είναι λάθος ή τέλος πάντων δε θά σε βοηθήσει.Αμυνα ως προς τι??
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Είμαι λιγάκι ανυπομονη
Τι προσπαθώ να δικαιολογήσω?? Τι δεν με κάνει να χαρώ??
18-05-22
12:53
Βουρ για ψυχοθεραπεία χθες! Η παιδική μας ηλικία επηρεάζει φουλ τη συμπεριφορά μας στο σήμερα και όλα αυτά που νιώθεις το πιθανότερο είναι να σχετίζονται με αυτά που έζησες τότε. Το λέω με φουλ φιλική διάθεση, μην παρεξηγηθωΝιώθω ότι η παιδική μου ηλικία είχε ελάχιστες σημαντικές αναμνήσεις και απροσδιοριστα συναισθηματα προς την οικογένεια μου.
Η συναισθηματική παραμεληση σκάει στην επιφάνεια σήμερα και δημιουργεί ταραχη στα έσω μου.
Θέλω να πιστεύω ότι με δουλειά θα αλλάξει η στάση μου όμως η πραγματικότητα είναι αυτή και δεν ξέρω κατά πόσο μπορεί ένας άνθρωπος να νιώσει διαφορετικά και να το αποδεχτεί ολοκληρωτικά χωρίς να τον επηρέαζει στο ελάχιστο..