Aleksa
Τιμώμενο Μέλος
Η Aleksa αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 19,657 μηνύματα.
18-06-22
09:43
Κι όμως! Στις μέρες μας είναι αρκετά σπάνιο, αφού οι περισσότερες μεταμορφώνονται σε ξανθέςΠιστεύω ότι πρόκειται για συμπτωσεις.... Τις προάλλες είχα πετύχει έξω τον ξάδερφό μου με την κοπέλα του,
μου την γνώρισε και αφού μιλήσαμε λίγο μου λέει "το είδα στα χαρτιά ότι θα γνωριστώ με μια μελαχρινή" δηλαδή πόσο σπάνιο να είναι στην Ελλάδα κάτι τέτοιο δεν ήξερα τι να της πω και γέλασα .
ή κοκκινομάλλες.
Αυτόματη ένωση συνεχόμενων μηνυμάτων:
Τα Ταρώ δεν είναι κάρτες στιλ "Ρίξε τσιγγάνα τα χαρτιά". Αν θέλεις να πειραματιστείς και να διασκεδάσεις, χρησιμοποίησε μια απλή τράπουλα.Μοναστηράκι εάν μένεις Αθήνα θα βρεις σίγουρα.
Εγώ θέλω να πάρω εγχειρίδιο για τον ελληνικό, να μάθω να τον λεω
Τα Ταρώ είναι ολόκληρη φιλοσοφία σχετικά με τον κύκλο της ζωής και είναι κατ αρχάς Σύμβολα.
Που σημαίνει οτι δεν αρκεί ένα μάνουαλ για να τα μάθεις. Θέλει μελέτη χρόνων και χρόνων, δεν είναι απλή μαντική τράπουλα για να αποστηθίσει κανείς.
Κι εδώ παραθέτω αναφορά στα Ταρώ, με απόσπασμα από την 'Έρημη Χώρα" ("Η ταφή του νεκρού"1922)
του T.S. Eliot (1888-1965). Ο Eliot υπήρξε από τους σημαντικότερους ποιητές του 20ού αιώνα και ηγετική φυσιογνωμία του μοντερνιστικού κινήματος στην ποίηση, βραβευμένος με βραβείο Νομπελ Λογοτεχνίας το 1948.
........
«Μου χάρισες γυάκινθους πρώτη φορά πριν ένα
χρόνο•
Μ’ έλεγαν η γυακίνθινη κοπέλα».
Όμως όταν γυρίσαμε απ’ τον κήπο των Γυακίνθων,
Ήταν αργά, γεμάτη η αγκάλη σου, και τα μαλλιά
σου υγρά, δεν μπορούσα
Να μιλήσω, θολώσανε τα μάτια μου, δεν ήμουν
Ζωντανός μήτε πεθαμένος, και δεν ήξερα τίποτε,
Κοιτάζοντας στην καρδιά του φωτός, τη σιωπή.
Oed’und leer das Meer.
Η κυρία Σόζοστρις, διάσημη χαρτομάντισσα,
Ήταν πολύ κρυολογημένη, μολαταύτα
Λένε πως είναι η πιο σοφή γυναίκα της Ευρώπης,
Με μια διαβολεμένη τράπουλα. Εδώ, είπε,
Είν’ το χαρτί σας, ο πνιγμένος Φοίνικας
Θαλασσινός,
(Να, τα μαργαριτάρια, τα μάτια του. Κοιτάχτε!)
Εδώ ’ναι η Μπελλαντόνα, η Δέσποινα των Βράχων,
Η δέσποινα των καταστάσεων.
Εδώ ’ναι ο άνθρωπος με τα τρία μπαστούνια, κι
εδώ ο Τροχός,
Κι εδώ ο μονόφταλμος έμπορας, και τούτο το
χαρτί,
Τ’ αδειανό, κάτι που σηκώνει στον ώμο,
Που ’ναι απαγορεμένο να το δω. Δε βρίσκω
Τον Κρεμασμένο. Να φοβάστε τον πνιγμό.
Βλέπω πλήθος λαό, να περπατά ένα γύρο...