emufear
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο emufear αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,730 μηνύματα.
08-12-05
02:26
Κορυφαίο Valder
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
emufear
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο emufear αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,730 μηνύματα.
08-12-05
01:04
Απίστευτο πόσα έχουν αλλάξει από τότε.. κορυφαίο thread..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
emufear
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο emufear αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,730 μηνύματα.
30-06-05
23:37
Κορυφαίο! Βλέπω καταγραμμένες τις σκέψεις μου. Βίβλος και για μένα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
emufear
Πολύ δραστήριο μέλος
Ο emufear αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 37 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 1,730 μηνύματα.
29-06-05
02:59
Ευχαριστώ Michelle για τα καλά σου λόγια, ορίστε σε πρώτη δημοσίευση για το αγαπημένο μας στέκι ένα ποίημα που έγραψα πριν λίγο.. Περιμένω σχόλια, μου βγήκε τελείως άμμετρο ίσως λόγω διάθεσης.
Το στέκι
Ερειπωμένες οι ψυχές
και νεκρωμένες οι καρδιές
στο στέκι της μιζέριας
στη θάλασσα της θλίψης κολυμπάς
δίχως αστέρια
με σύννεφα πολλά στον ουρανό
και κάτι πέτρες παραδίπλα ξεψυχάνε
σάπια όνειρα
πίσω απ' τη θύμηση της παρακμής λυγάνε
Μαύρο φως νωχελικά σε χαϊδεύει
γελάει ο θεός μαζί μας
διασκεδάζει με το φιλαράκι του το διάβολο
το τελεσίδικο της νιότης αγκαλιάζεις
παίρνεις μαχαίρι ζοφερό
γυαλίζει σε προσκαλεί
μα το κοιτάς και ανατριχιάζεις
χίλια κομμάτια κόβεις την καρδιά
και τα φυσάς μακριά
να φάνε όλοι οι σκύλοι
τι ψυχεδέλεια ωραία είναι να πεθαίνεις
και μες στις στάχτες σου
για τελευταία φορά να ανασαίνεις
μα.. για κοίτα τελικά
πώς τα κατάφερες;
ρε μπας και η άγνοια σώζει ζωές
και η γνώση καταστρέφει;
έχεις ξεγνοιάσει τώρα πια
αλλά η ψυχή σου δε μπορεί
να ηρεμήσει δε μπορεί
τόση αηδία της προκαλεί
το στέκι της μιζέριας
ΥΓ. Καμία σχέση το e-steki με το στέκι της μιζέριας.
Το στέκι
Ερειπωμένες οι ψυχές
και νεκρωμένες οι καρδιές
στο στέκι της μιζέριας
στη θάλασσα της θλίψης κολυμπάς
δίχως αστέρια
με σύννεφα πολλά στον ουρανό
και κάτι πέτρες παραδίπλα ξεψυχάνε
σάπια όνειρα
πίσω απ' τη θύμηση της παρακμής λυγάνε
Μαύρο φως νωχελικά σε χαϊδεύει
γελάει ο θεός μαζί μας
διασκεδάζει με το φιλαράκι του το διάβολο
το τελεσίδικο της νιότης αγκαλιάζεις
παίρνεις μαχαίρι ζοφερό
γυαλίζει σε προσκαλεί
μα το κοιτάς και ανατριχιάζεις
χίλια κομμάτια κόβεις την καρδιά
και τα φυσάς μακριά
να φάνε όλοι οι σκύλοι
τι ψυχεδέλεια ωραία είναι να πεθαίνεις
και μες στις στάχτες σου
για τελευταία φορά να ανασαίνεις
μα.. για κοίτα τελικά
πώς τα κατάφερες;
ρε μπας και η άγνοια σώζει ζωές
και η γνώση καταστρέφει;
έχεις ξεγνοιάσει τώρα πια
αλλά η ψυχή σου δε μπορεί
να ηρεμήσει δε μπορεί
τόση αηδία της προκαλεί
το στέκι της μιζέριας
ΥΓ. Καμία σχέση το e-steki με το στέκι της μιζέριας.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.