15-02-24
20:08
Κανονικά ο γονιός θα έπρεπε , αν είχε, να δίνει μια εφάπαξ ''βοήθεια '', ένα σπίτι για παράδειγμα και μετά να σου πει κόψε το λαιμό σου . Όχι κάθε λίγο και λιγάκι να καλύπτει έξοδα του παιδιού του.Έχεις δίκιο σε αυτά, αλλά όταν λέμε αυτονομία δεν εννοούμε να σκάνε οι γονείς τόσα πολλά χρήματα, χάνει το νόημά του το πράγμα.
27-04-23
19:02
Και εμέναΑπό τη δική μου εμπειρία, θεωρώ ότι έχει να κάνει με το ποιος και πως σε μεγάλωσε (με αγάπη, χωρίς καταπίεση κ.λπ.)...εγώ π.χ. μεγάλωσα σ' ένα σπίτι με τον κλασικό αυταρχικό 80s-90s Έλληνα πατέρα «φέρνω τα λεφτά, άρα έκανα το καθήκον μου» που δεν ασχολούταν μαζί μου σχεδόν καθόλου και την κλασική 80s-90s Ελληνίδα μάνα που επαγγέλλεται «οικιακά» και με μεγάλωσε σχεδόν μόνη της...ε, όταν ο πατέρας μου μας άφησε χρόνους από καρκίνο, να σου πω την αλήθεια δεν τον πόνεσα όσο περίμενα ότι θα τον πονέσω όταν ήταν άρρωστος κι όταν επήλθε το μοιραίο περισσότερο ανακούφιση ένιωσα που «ησύχασε» κι αυτός κι εμείς που τον κυνηγούσαμε όλη μέρα (μετάσταση στο κεφάλι) και που δε θα τον είχα πάνω απ' το κεφάλι μου σ' ότι θα έκανα στη ζωή μου από εκεί κι έπειτα, παρά οτιδήποτε άλλο!
Δε νομίζω λοιπόν ότι θα είναι το ίδιο όταν έρθει η σειρά της μάνας μου...
Ο σκοπός του βέβαια δεν ήταν να σε έχει μαζί του στο σπίτι για να του ''τινάζεις τα χαλιά'', ήταν να κάνεις αυτά που θεωρούσε αυτός ως σωστά . Οπότε ισχύει αυτό που λες, σου παραχωρώ ένα σπίτι αλλά δεν σημαίνει ότι στο χαρίζω κιόλας να κάνεις πράγματα που εγώ δεν εγκρίνω.
Τώρα αν είναι όλοι οι γονείς έτσι , δεν γνωρίζω, , σίγουρα υπάρχουν πιο μαλακοί χαρακτήρες . Είναι και λίγο στη φύση σου να είσαι αυταρχικός όπως και χειριστικός.