21-05-23
10:27
Δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Δεν μπορούν όλοι να ξεκινήσουν τις διαδικασίες που αναφέρεις. Να σου δώσω ένα παράδειγμα : Ας πούμε ότι με απάτησε ο σύντροφός μου και σε απάτησε η σύντροφός σου...Εσύ μπορεί να πάρεις αμέσως την απόφαση να χωρίσεις, να μην το δεχθείς, να μην το συζητήσεις καν. Εγώ, από την άλλη, μπορεί να είμαι μια μπρος και δέκα πίσω. Ενώ το στομάχι μου δεν θα μπορεί να το χωνέψει, το μυαλό μου δε θα μπορεί να το χωρέσει, θα τον δικαιολογώ, θα ρίχνω ευθύνη και στον εαυτό μου, θα λέω "έλα, μωρέ, το έκανε μια φορά δεν θα το ξανακάνει" κ.λπ. Εσένα, που από την αρχή πήρες την απόφαση να το σταματήσεις και που ήσουν σταθερός σ΄ αυτή σου την απόφαση, δε χρειάζεται κάποιος ειδικός...Σ΄ εμένα αντίθετα, που είμαι ήξεις αφήξεις, χρειάζεται. Γιατί ο χαρακτήρας μου είναι τέτοιος, τα σχήματά μου τέτοια, ο τρόπος που μεγάλωσα τέτοιος που θα χρειαστώ βοήθεια για να πάρω μιαν απόφαση. Γιατί στο μυαλό μου μπορεί να ξέρω τί πρέπει να κάνω, ποιό είναι το σωστό, αλλά να μην μπορώ να το υποστηρίξω 100%.Κανείς δεν στερεί απο κανενάν το δικαίωμα. Απο τη στιγμή που ο φίλος μας κάθεται σε μια τέτοια ιστορία του αξίζει αυτο που ζεί. Όποιος θεωρεί οτι αδικείται ξεκινάει διαδικασίες να αλλάξει την καθημερινότητα του. Είτε αυτο ειναι αλλαγή δουλειάς ειτε αλλαγή συντρόφου. Εκείνο που έχω καταλάβει ειναι πως οι ψυχολογοι απλά προσπαθούν να σου ξεκολήσουν τον νού και το μυαλό σου απο αυτο που παράλογα ειναι κολλημένο.
Και οταν είσαι παράλογα κολλημένος κάπου εισαι απλά πεισματάρης και δεν κάνεις καλό στον εαυτό σου. Αν αποφασίσεις λοιπόν να ξεκολήσεις απο μόνος σου τοτε δεν έχεις ανάγκη ουτε τους ψυχολόγους.
Ας μην ακύρωνουμε, λοιπόν, τη δουλειά του κάθε θεραπευτή. Η ένσταση η δική μου έχει να κάνει με ότι ακούω για πολλά χρόνια...ψυχοθεραπείας. Εκεί τρελαίνομαι. Αν η βαλίτσα πάει μακριά (μέχρι και 10 χρόνια έχω ακούσει) σημαίνει ότι είτε ο θεραπευτής δεν κάνει καλά τη δουλειά του, είτε ο θεραπευόμενος αρνείται πεισματικά ν΄ αλλάξει τρόπο σκέψης (και ζωής κατ΄ επέκταση)...
Σε κάθε περίπτωση, η θεματοθέτρια αποφάσισε να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στο γάμο της. Και της εύχομαι ό,τι καλύτερο.
20-05-23
20:04
Θα κάνω το δικηγόρο του διαβόλου, αλλά δεν γίνεται και διαφορετικά...Από τη στιγμή που κάποιος/κάποια εκδηλώνει τις "θέσεις ζωής" του/της με γραπτό ή προφορικό λόγο, τόσο περισσότερο υπόκειται στην κρίση, στην επίκριση ή στην κατάκριση, δηλαδή, στην καλόβουλη και αξιοπρεπή κρίση ή στην άστοχη και κακόβουλη επίκριση - κατάκριση. Με αυτό το σκεπτικό, δε νομίζω ότι κανείς/καμιά επικρίνει ή κατακρίνει τον άλλον @glayki .
Αλλά, όπως και να το κάνουμε και αν θέλουμε να λέμε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη, δεν γίνεται να σου λέει κάποιος/α ότι απάτησε το στεφάνι του/της και να του πεις "καλά έκανες". Και δεν κρίνει κανείς την απιστία, θεωρώ. Συνέβη για τους χ, ψ, λόγους και μέχρι εκεί...Κρίνει, όμως, την αναποφασιστικότητα και τα μπρος - πίσω, ενώ τα πράγματα είναι κουκιά μετρημένα...
Από εκεί και πέρα, το πώς θα διατυπώσει ο καθένας την άποψή του έχει να κάνει με το χαρακτήρα, την ψυχοσύνθεσή του, τα σχήματά του κ.λπ. Εφόσον, όμως, συμμετέχουμε ενεργά σ΄ έναν διάλογο, θα πρέπει να δεχτούμε και την άλλη άποψη. Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ν΄ ακούσουμε κι αυτά που δεν μας αρέσουν...
Αλλά, όπως και να το κάνουμε και αν θέλουμε να λέμε τα σύκα - σύκα και τη σκάφη - σκάφη, δεν γίνεται να σου λέει κάποιος/α ότι απάτησε το στεφάνι του/της και να του πεις "καλά έκανες". Και δεν κρίνει κανείς την απιστία, θεωρώ. Συνέβη για τους χ, ψ, λόγους και μέχρι εκεί...Κρίνει, όμως, την αναποφασιστικότητα και τα μπρος - πίσω, ενώ τα πράγματα είναι κουκιά μετρημένα...
Από εκεί και πέρα, το πώς θα διατυπώσει ο καθένας την άποψή του έχει να κάνει με το χαρακτήρα, την ψυχοσύνθεσή του, τα σχήματά του κ.λπ. Εφόσον, όμως, συμμετέχουμε ενεργά σ΄ έναν διάλογο, θα πρέπει να δεχτούμε και την άλλη άποψη. Θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι ν΄ ακούσουμε κι αυτά που δεν μας αρέσουν...