Δροσουλίτης
Δραστήριο μέλος
Ο Δροσουλίτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών και επαγγέλεται Οικονομολόγος. Έχει γράψει 437 μηνύματα.
20-06-23
00:53
Εύστοχο!! Απλά ήταν ο πρώτος σχετικός στίχος που μου ήρθε στο μυαλό.Ωραία συγκυρία εν τω μεταξύ να quotάρουμε Άκη Πάνου σε thread ένος φόνου που συνέβη επειδή κάποιος/οι θεωρούσαν μία γυναίκα κτήμα τους.
Δροσουλίτης
Δραστήριο μέλος
Ο Δροσουλίτης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 47 ετών και επαγγέλεται Οικονομολόγος. Έχει γράψει 437 μηνύματα.
19-06-23
14:22
Παραβλέπω το ποινικό ζήτημα της υπόθεσης.
Κατά πως μου έλεγε ένας αγαπημένος "δάσκαλος" πριν χρόνια, "Η αξία της ανθρώπινης ζωής και των ηθικών αξιών κάποιας κοινωνίας, είναι θέμα γεωγραφικού προσδιορισμού και η ικανότητα της οικονομικής επιστήμης να προσδιορίζει με ακρίβεια τους "απεχθείς δείκτες" η απόλυτη επιβεβαίωση της αποτυχίας μας ως είδος του πλανήτη".
Αν κάνεις ένα ασφαλιστήριο ζωής στο Μανχάταν, θα σε κοστολογήσουν στα τέσσερα εκατομμύρια δολάρια. Αν το κάνεις στην Καλκούτα, θα σε εκτιμήσουν για τριάντα χιλιάρικα. Επίσης, υπάρχουν μέρη στον πλανήτη που υπάρχουν και "κοστολογημένες κατηγορίες". Δίνεις μια ανήλικη κόρη και παίρνεις τρείς κατσίκες. Αλλά και πρόβλεψη για τη "Ζωή μετά". Σκοτώνεις έναν "άπιστο" και εξασφαλίζεις μια θέση στον παράδεισο. Αμέτρητα παραδείγματα.
Κάποιος που έχει γεννηθεί μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα, πόσο φταίει ο ίδιος για τις πεποιθήσεις του; Πόσο εύκολο είναι να τις απορρίψει όταν βρεθεί σε ένα άλλο, διαφορετικό; Και τελικά, ποιο είναι το σωστό; Αυτό που "δίνει" τα περισσότερα;
Το να κάνουμε αναγωγή αποκλειστικά στα δεδομένα του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος δεν νομίζω πως μπορεί να μας οδηγήσει στα πολύ βαθύτερα ζητήματα του προβλήματος οπού και πιθανόν να υπάρχουν και οι λύσεις. Η κάποιες λύσεις.
Για παράδειγμα, ένας βιαστής που προέρχεται από μια χώρα που ο βιασμός ουσιαστικά είναι ποινικά ( και κοινωνικά) ατιμώρητος και που γαλουχήθηκε μέσα από αυτό το αξιακό σύστημα, δεν έχει την ίδια αίσθηση για την πράξη του με κάποιον άλλο που γνώριζε απόλυτα το αποτρόπαιο της πράξης του και δεν το αναφέρω αποκλειστικά για το ποινικό σκέλος του ζητήματος. Βασικό αυτό.
Γι αυτό και πιστεύω πως μπορεί και να υπάρχουν ασυμβατότητες μεταξύ κοινωνιών, σε τέτοιο βαθμό που να είναι αδύνατο να βρεθεί η λύση που θα οδηγήσει σε μια αρμονική συνύπαρξη σε ορισμένες περιπτώσεις. Και δεν νομίζω πως αρκεί ένα αυστηρό ποινικό σύστημα για να εξασφαλίσει πως δε θα υπάρξουν προβλήματα. Υπάρχουν κοινωνίες που είναι σαν την κόκα κόλα και άλλες που είναι σα τις mentos.
Δεν αναμιγνύονται με τίποτα. Και δεν φτιάχτηκαν έτσι απο μόνες τους, για να μη ξεχνιόμαστε.
Και κατά πως έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος Άκης Πάνου:
"Tι ειρωνεία, εμείς τη φτιάξαμε αυτή την κοινωνία"
Κατά πως μου έλεγε ένας αγαπημένος "δάσκαλος" πριν χρόνια, "Η αξία της ανθρώπινης ζωής και των ηθικών αξιών κάποιας κοινωνίας, είναι θέμα γεωγραφικού προσδιορισμού και η ικανότητα της οικονομικής επιστήμης να προσδιορίζει με ακρίβεια τους "απεχθείς δείκτες" η απόλυτη επιβεβαίωση της αποτυχίας μας ως είδος του πλανήτη".
Αν κάνεις ένα ασφαλιστήριο ζωής στο Μανχάταν, θα σε κοστολογήσουν στα τέσσερα εκατομμύρια δολάρια. Αν το κάνεις στην Καλκούτα, θα σε εκτιμήσουν για τριάντα χιλιάρικα. Επίσης, υπάρχουν μέρη στον πλανήτη που υπάρχουν και "κοστολογημένες κατηγορίες". Δίνεις μια ανήλικη κόρη και παίρνεις τρείς κατσίκες. Αλλά και πρόβλεψη για τη "Ζωή μετά". Σκοτώνεις έναν "άπιστο" και εξασφαλίζεις μια θέση στον παράδεισο. Αμέτρητα παραδείγματα.
Κάποιος που έχει γεννηθεί μέσα σε ένα τέτοιο σύστημα, πόσο φταίει ο ίδιος για τις πεποιθήσεις του; Πόσο εύκολο είναι να τις απορρίψει όταν βρεθεί σε ένα άλλο, διαφορετικό; Και τελικά, ποιο είναι το σωστό; Αυτό που "δίνει" τα περισσότερα;
Το να κάνουμε αναγωγή αποκλειστικά στα δεδομένα του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος δεν νομίζω πως μπορεί να μας οδηγήσει στα πολύ βαθύτερα ζητήματα του προβλήματος οπού και πιθανόν να υπάρχουν και οι λύσεις. Η κάποιες λύσεις.
Για παράδειγμα, ένας βιαστής που προέρχεται από μια χώρα που ο βιασμός ουσιαστικά είναι ποινικά ( και κοινωνικά) ατιμώρητος και που γαλουχήθηκε μέσα από αυτό το αξιακό σύστημα, δεν έχει την ίδια αίσθηση για την πράξη του με κάποιον άλλο που γνώριζε απόλυτα το αποτρόπαιο της πράξης του και δεν το αναφέρω αποκλειστικά για το ποινικό σκέλος του ζητήματος. Βασικό αυτό.
Γι αυτό και πιστεύω πως μπορεί και να υπάρχουν ασυμβατότητες μεταξύ κοινωνιών, σε τέτοιο βαθμό που να είναι αδύνατο να βρεθεί η λύση που θα οδηγήσει σε μια αρμονική συνύπαρξη σε ορισμένες περιπτώσεις. Και δεν νομίζω πως αρκεί ένα αυστηρό ποινικό σύστημα για να εξασφαλίσει πως δε θα υπάρξουν προβλήματα. Υπάρχουν κοινωνίες που είναι σαν την κόκα κόλα και άλλες που είναι σα τις mentos.
Δεν αναμιγνύονται με τίποτα. Και δεν φτιάχτηκαν έτσι απο μόνες τους, για να μη ξεχνιόμαστε.
Και κατά πως έλεγε ο μεγάλος φιλόσοφος Άκης Πάνου:
"Tι ειρωνεία, εμείς τη φτιάξαμε αυτή την κοινωνία"