Volkswagen Fan
Επιφανές μέλος
Ο Fotis. αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 24 ετών, επαγγέλεται Οικονομολόγος και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 27,918 μηνύματα.
20-09-23
13:43
Σήμερα, πηγαίνοντας τον δεκάχρονο μικρό μου στο σχολείο του, είχα μια ενδιαφέρουσα εμπειρία.
Το κουδούνι χτυπάει στις 08.15. Δυστυχώς όμως, πέσαμε σε κίνηση και φτάσαμε απέναντι από την πόρτα του σχολείου του στις 08.20 ακριβώς. Για να μην αργήσει περισσότερο αν θα έκανα αναστροφή λίγο παραπάνω για να τον πάω ακριβώς απέξω, κατέβηκε και πέρασε προσεκτικά το δρόμο οπότε και πήγε στην πόρτα, στην οποία και έβλεπα πως υπήρχε προσωπικό του σχολείου, οπότε και δεν ανησύχησα.
Κάνω την αναστροφή και περνάω πιά έξω από την πόρτα του σχολείου (έχουν περάσει σχεδόν πέντε λεπτά) και βλέπω τον μικρό, μόνο του να κάθεται στα κάγκελα, έξω από την κλειδωμένη πόρτα.
Σταματάω και μου λέει πως η επιστάτρια δεν τον άφησε να μπει μέσα γιατί λέει πως στις 8.15 κλείνει την πόρτα και θα πρέπει να περιμένει να μπει την επόμενη ώρα. Ένα παιδί, 10 χρονών, να κάθεται στο δρόμο, μόνο του. Γιατί άργησε πέντε λεπτά, μία φορά, σε ένα δρόμο που ανα πάσα στιγμή γίνεται απροσπέλαστος από την οποιαδήποτε αιτία.
Και τονίζω, πως ήταν στην πόρτα αυτή η κυρία. Ήταν εκεί, του αρνήθηκε την είσοδο και απλά κλείδωσε και έφυγε.
Αν δεν την έβλεπα στην πόρτα, δεν θα τον άφηνα να μπει. Η τελευταία μου εικόνα ήταν ο μικρός να μιλάει μαζί της.
Τη φωνάζω λοιπόν, και μου έρχεται.
"Είναι οι κανόνες μου λέει", με αυταρέσκεια που θα ζήλευε και η Ίρμα Γκρέσε του στρατοπέδου συγκεντρώσεως Belsen.
Δεν χρειάστηκε να μπω στον κόπο να της πω οτιδήποτε, τι άλλο να πει κάποιος μετά από αυτό, της ζήτησα να φωνάξει την διευθύντρια του σχολείου.
Το τι ακολούθησε, λίγη σημασία έχει, ο καθένας μπορεί να το φανταστεί.
Δεν με ενδιαφέρει αν δικαιώθηκα. Θα κάνω αυτό που επιβάλει η συνείδηση μου όταν αντιμετωπίζω κάτι που θεωρώ απόλυτα εγκληματικό. Και δεν μου αρκεί καμία συγγνώμη. Λυπάμαι, αλλά δε μου αρκεί. Και θα το έκανα, ειλικρινά για κάθε παιδί στη θέση του δικού μου.
Ας τον έβαζε μέσα στο σχολείο και ας ακολουθούσε ότι θεωρεί πως της λένε οι κανόνες της. Να είναι ασφαλής όμως. Αν δεν τον έβλεπα, θα πέρναγε μια ολόκληρη ώρα ολομόναχος στο δρόμο. Έκθετος σε κάθε πιθανό κίνδυνο. Πραγματικό κίνδυνο.
Στάθηκα όμως στο γεγονός, πως και αυτοί που σκότωσαν τον Αντώνη στον Πειραιά, "κανόνες" επικαλέστηκαν στην απολογία τους.
Αναρωτιέμαι τι θα συμβαίνει σε μια παιδική ψυχή, όταν βλέπουν και ακούν γύρω τους "κανόνες", να ρίχνουν ανθρώπους στην θάλασσα για να πνιγούν και μικρά παιδιά να αφήνονται έξω από κλειδωμένες πόρτες.
Γι αυτό και το αναφέρω και εδώ. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος από το να κανονικοποιήσουμε το παράλογο.
Να το προσέξετε πολύ αυτό, ως νέα γενιά. Μη κάνετε τυχόν δικά μας λάθη.
Αρχικά μπράβο για τον πανικό που έκανες καθώς δεν υπάρχει τέτοιος κανόνας σε καμία νομοθεσία του κράτους, απλά η συγκεκριμένη μπήκε σε μια θέση και νομίζει ότι έχει γίνει πρόεδρος των ΗΠΑ. Όταν πήγαινα εγώ σχολείο άφηναν κανονικά τα παιδιά να μπαίνουν ακόμα και μετά τις 8.30 απλά στο γυμνάσιο/ λύκειο τους βάζαμε απουσίες. Είναι τραγικό το ποσά ψυχικά άρρωστα άτομα υπάρχουν στα σχολεία και καταστρέφουν την παιδική ηλικία των μαθητών.
Όταν ήταν ο αδελφός μου σχολείο ήταν 2 άτομα στην τάξη του που αρκετές φορές τον είχαν χτυπήσει ή το κορόιδευαν. Οι γονείς μου πήγαν στο σχολείο και η Διευθύντρια αντί να λάβει θέση ενάντια τους υποστήριζε από πάνω συν ότι έβγαλε τους γονείς μου ρατσιστές επειδή ο ενας από αυτούς ήταν από την Αλβανία και νόμιζε ότι οι γονείς μου έκαναν επίθεση λόγω της εθνικότητας του παιδιού.