parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
30-09-23
12:04
Να στο πάω αλλιώς γιατί πολύ σταμπάρεις τα λόγια του άλλου. Εσύ που είσαι και χριστιανή θρησκευόμενη θα έπρεπε να γνωρίζεις ότι το διαζύγιο επιτρέπεται μόνο σε περιπτώσεις βίας και πορνείας. Ο,τιδήποτε άλλο δεν ευαρεστεί τον Κύριο, είναι "μοιχεία", έστω σε εισαγωγικά. Προσωπικά βέβαια θα μπορούσα να πω ότι με αγγίζει ελάχιστα αφού παντρεύτηκα με πολιτικό γάμο και η μητέρα του παιδιού είναι άθεη. Ό,τι γράφτηκε όμως, γράφτηκε για κάποιο λόγο. Κι αυτός φυσικά είναι το καλό των παιδιών, στο οποίο συμφωνούμε.Τί θα πει...κάνουμε τη ζωή μας ; Δεν μου ακούγεται και πολύ ωραίο αυτό. Πολύ προχωρημένο...για τα γούστα μου. Μα οκ...
Και γιατί το "εν διαστάσει" να είναι καλύτερο από το διαζύγιο ;
Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας ας κάνει ό,τι θεωρεί καλύτερο. Για το καλό των παιδιών του, πρώτα απ΄ όλα...
Κάνω τη ζωή μου, σημαίνει προχωράω και εξελίσσομαι πνευματικά, έχοντας συνειδητοποιημένη την ευθύνη της ύπαρξής μου.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
30-09-23
11:27
Εντάξει δεν έρχεται η ομαλότητα απ' την αρχή. Θέλεις καιρό, ίσως και χρόνια για να υπάρξει συνειδητοποίηση και απ' τους δυο και να ηρεμήσει η ατμόσφαιρα. Αυτό όμως το περί "κενότητας" στη σχέση με αφήνει αδιάφορο, μη σου πω ότι το απολαμβάνω κιόλας. Χίλιες φορές το απόλυτο κενό παρά το απόλυτο ψέμα.Και ναι μπορεί να έχουν οι άνθρωποι γίνει σκληροί για να επιβιώσουν στις μέρες μας, αλλά δεν παλεύεται η κενότητα στη σχέση, όταν βλέπεις τον άλλο μπροστά σου καθημερινά
Δεν είσαι μαζί, συγκατοικείς ο καθένας στο δωμάτιό του ή μένετε σε ξεχωριστά σπίτια και συναντιέστε για τις ανάγκες του παιδιού. Αυτό είναι που λέμε "εν διαστάσει", τώρα το διαζύγιο είναι άλλη συζήτηση. Τελειώνεις ως ζευγάρι αλλά δεν ακυρώνεις τον άλλο ως άνθρωπο, παραμένει γονιός του παιδιού σου και αυτό οφείλεις να το σέβεσαι και να το στηρίζεις.Αυτές οι καταστάσεις μπορούν, άνετα, να οδηγήσουν σε συμφορές. Και το εννοώ. Είναι δυνατόν να έχει "τελειώσει" συναισθηματικά το ζευγάρι (ακόμα χειρότερα ο ένας απ΄ τους δυο...) και να συνεχίζουν να είναι μαζί ; Για το καλό των παιδιών τους, όπως νομίζουν ; Τέτοιες ιστορίες μόνο καλό τέλος δεν έχουν, αργά ή γρήγορα...
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
30-09-23
10:52
Γι' αυτό μίλησα για επίπεδο ωριμότητας των γονιών. Τι καταθλιπτική διάθεση; Αστεία πράγματα, μεγαλώνεις παιδιά κάτω από συνθήκες που ολοένα δυσχεραίνουν, αυτό πρέπει να σε χαλκεύει, να σε κάνει πιο αποφασιστικό. Σιγά μην έχεις ανάγκη στα 40-φεύγα το παρηγορίδι. Έχεις μάθει να μετουσιώνεις, λειτουργείς ως κυματοθραύστης και μασάς σίδερα.Μα η υγεία η ψυχική/ συναισθηματική των παιδιών έχει άμεση σχέση με την αντίστοιχη των γονέων. Αργά ή γρήγορα οι αποξενωμενοι γονείς θα εμφανίσουν σημάδια κόπωσης ψυχικής, αντίστοιχα νευρα , καταθλιπτική διάθεση κλπ.. Πόσο να προσποιούνται πως όλα βαίνουν καλώς;
Οφείλεις φυσικά αν και αταίριαστος, να είσαι ευγενικός και πολιτισμένος, να μην σταματήσεις να συζητάς και να λύνεις με διάλογο τα οικογενειακά προβλήματα που παρουσιάζονται. Αυτό είναι βασική συνθήκη ναι, αλλιώς δεν μπορεί να λειτουργήσει θετικά καμία συμβίωση.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
30-09-23
10:42
Αν αυτό εξυπηρετεί την υγεία των παιδιών τους, ναι φυσικά. Πρώτα είναι το παιδί, μετά είσαι εσύ. Τώρα αν είσαι τύπος που "βράζει το αίμα" του, εκεί θα ζοριστείς κάπως, αλλά η υπεύθυνη στάση είναι να δεις πρωτίστως τι συμφέρει τα παιδιά σου.Δηλαδή, δυο ώριμοι γονείς που για τον α'β' λόγο έχουν πάψει να νιώθουν και να είναι ζευγάρι, θεωρείς πως πρέπει να παρατείνουν τη συμβίωση επ αόριστον μέχρι την αποχώρηση των παιδιών μετά την ενηλικίωση τους ;
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
30-09-23
10:34
Νεαρός πίστευα στις ρομαντικές σχέσεις του "μαζί για πάντα". Τώρα συνειδητοποιώ ότι αυτό είναι "αμαρτία". Ο φτερωτός θεός του έρωτα σιγά μην κάτσει να ασχοληθεί μαζί σου για πάντα. Είναι συμπαντικός, εξελικτικός μηχανισμός. Τα πάντα ρει.Ετσι κι αλλιώς πόσο να κρατήσει μια σχέση? 40 χρόνια? Μετά από ένα σημείο τα έχεις κάνει όλα με τον άλλο και μένεις με τις αναμνήσεις.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
30-09-23
10:24
Εξαρτάται το επίπεδο ωριμότητας των γονιών. Σχέσεις τελειώνουν είτε επειδή υπάρχει ασυμφωνία χαρακτήρων ή επειδή υπάρχει βία και πορνεία. Διαφορετικές εντάσεις, άλλα κριτήρια. Τα παιδιά θέλουν να νιώθουν ότι μεγαλώνουν σε οικογένεια και χρειάζονται και τους 2 γονείς. Αν προτιμήσουν τον έναν απ' τους δύο ή θέλουν να μένουν μόνα τους, κάτι δεν έχει πάει καθόλου καλά.Όταν η σχέση έχει τελειώσει και τα άτομα απλά συμβιώνουν, τις περισσότερες δε φορές μόλις και μετά βίας ανεχόμενα το ένα το άλλο σε μια κατάσταση κλιμακούμενη ς φθοράς, ποτέ δεν είναι για το καλό της οικογένειας , εφόσον αναφέρθηκε πριν το θέμα των παιδιών. Κανένα παιδί, έχω μακριά θητεία σε αυτό, δεν είναι ευτυχισμένο, ακόμη και αν έμαθε να κρύβει κάτω από το χαλί το πρόβλημα, με γονείς αποξενωμενους, συναισθηματικά κενούς.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
20-04-23
09:41
υπάρχει και η έμμεση βία, π.χ. ένας από τους δύο γονείς να μην ανταποκρίνεται στα στοιχειώδη του γονικού του ρόλου. να εξαφανίζεται, να κλειδομπαρώνεται σε ένα δωμάτιο, να κάνει τη μέρα-νύχτα, να μην αισθάνεται την ανάγκη καν να μιλήσει στο παιδί του, να τα φορτώνει όλα στον άλλο, να μην επικοινωνεί ούτε μία καλημέρα, και τόσα άλλα.σε περίπτωση που η σχέση των δυο γονέων έχει φτάσει σε τέλμα, με τσακωμούς, φωνές, ενδεχομένως και βία, όσο πιο νωρίς χωρίσουν και όσο μικρότερα τα παιδιά, τόσο το καλύτερο.
...και διαζύγιο να πάρεις, τι θα απογίνει το παιδί; κάνεις υπομονή μέχρι να μεγαλώσει λίγο να μπορεί να σε παίρνει τηλέφωνο όταν εσύ θα δουλεύεις μακριά του.
Οι άνθρωποι ολοκληρώνονται μετουσιώνοντας πράγματα γύρω τους, τα βιώματα, τις εμπειρίες, τις χαρές, τις απολαύσεις, τα χόμπι, τις βόλτες, από την ύλη στο πνεύμα. Αν δεν το κατανοείς αυτό, ή αν είσαι άνθρωπος επιφανειακός, ανώριμος και μονοδιάστατος τότε κανένας τεχνητός ρόλος 'εξ αποκαλύψεως' δεν πρόκειται σου δώσει πληρότητα. Γι' αυτό όμως δεν φταίει ο άλλος, εσύ φταις (το 'εσύ' γενικά).Το ροζ συννεφάκι αρχίζει να γίνεται γκρίζο, όταν η γυναίκα , μετά τον ερχομό παιδιών, αντιλαμβάνεται ότι ο ρόλος της οικιακής βοηθού, της τροφου των παιδιών και της εργαζόμενης δεν αρκεί για να νιώσει πλήρης, ενώ την ίδια στιγμή η πλειοψηφία των αρσενικών αρκείται στο ρόλο του υποτιθέμενου " Κουβαλητη"( αλήθεια πως αναπαράγεται το στερεότυπο ακόμη και σήμερα που τα δυο φύλα είναι στην παραγωγή για να ανταπεξέλθουν απορώ).... Απογοητεύεται λοιπόν και απομυθοποιεί τον άλλοτε σουπερ τέλειο
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
18-04-23
14:32
Μα το πρόβλημα απ' ότι γράφει η κοπέλα δεν είναι το κέρατο αλλά ότι της φέρεται βίαια και απαξιωτικά. Αυτό είναι κατά πολύ χειρότερο γιατί ψυχολογικά σε αφοπλίζει, πως να αντιδράσεις δηλαδή αν εσύ δεν είσαι το ίδιο έτσι σκληρός κι αδίστακτος;Βρε φίλε ντεβιλ της έριξε κέρατο τι άλλο να κάνει; Μόνο το κέρατο δεν συγχωρείται, ειλικρινά (και για τα δύο φύλα).
Αν ο/η άλλος/η βάζει μια/έναν γκόμενο/α πάνω από την οικογένεια και το παιδί του, τότε δεν αξίζει τίποτα.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
18-04-23
14:23
Έτσι όπως τα περιγράφεις θεματοθέτρια δεν σου μένει άλλη λύση απ' το να φύγεις.
Πάρε το παιδί σου, διεκδίκησε την πλήρη κηδεμονία και φύγε, έχεις τους πόρους και τους ανθρώπους να σε στηρίξουν σε αυτό;
Αν ναι, κάντο χωρίς δεύτερη σκέψη, το περιορισμένο διάστημα που θα βλέπει ο πατέρας το παιδί θα είσαι στην τσίτα, αν αντιληφθείς οποιαδήποτε βία πας κατευθείαν στην αστυνομία και μπαγλαρώνεις γιαγιάδες και παπούδες. Αν όχι, κράτα αποστάσεις, μείνε σε διάσταση μέχρι να δεις τι θα κάνεις.
Πάρε το παιδί σου, διεκδίκησε την πλήρη κηδεμονία και φύγε, έχεις τους πόρους και τους ανθρώπους να σε στηρίξουν σε αυτό;
Αν ναι, κάντο χωρίς δεύτερη σκέψη, το περιορισμένο διάστημα που θα βλέπει ο πατέρας το παιδί θα είσαι στην τσίτα, αν αντιληφθείς οποιαδήποτε βία πας κατευθείαν στην αστυνομία και μπαγλαρώνεις γιαγιάδες και παπούδες. Αν όχι, κράτα αποστάσεις, μείνε σε διάσταση μέχρι να δεις τι θα κάνεις.
Όλα υπάρχουν στη ζωή, όπως και οι μάσκες, δεν μπορείς να ξέρεις μέχρι που ο άλλος θα φτάσει την τρέλα του.Κατα τα αλλα δε πιστευω πως κάποιος ο οποίος ειναι νευρικός σαν άνθρωπος και ευεξαπτος μπορει να κρυφτει τοσα χρόνια μέχρι να κάνετε παιδι.
parafernalia
Περιβόητο μέλος
Ο Νίκος αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Προγραμματιστής/τρια και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,953 μηνύματα.
18-04-23
13:55
Συνήθως σε αυτές τις περιπτώσεις αν δεν υπάρχει ισορροπία στο οικονομικό σκέλος, σου κατσηκώνεται στο σβέρκο και μετά θα πρέπει να συνδυάσεις διάφορα πράγματα στο μυαλό σου για να ανταποκριθείς σωστά.
Το σημαντικότερο είναι να ξεκαθαρίσεις το "εμείς τελειώσαμε" και μετά να κοιτάξεις τι οφελεί το παιδί σου.
Το σημαντικότερο είναι να ξεκαθαρίσεις το "εμείς τελειώσαμε" και μετά να κοιτάξεις τι οφελεί το παιδί σου.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.