30-09-23
21:57
Όταν λέμε 'δουλειά', δεν εννοούμε κάτεργα...Και ναι, ειδικά οι μακροχρόνιες σχέσεις, θέλουν δουλειά. Γιατί 'φεύγεις' από το εγώ και πας στο εμείς. Γιατί υπάρχει και μια καθημερινότητα που μπορεί να σε 'καταπιεί', πολύ εύκολα, αν το επιτρέψεις...
Και μιλάμε για σχέσεις που αξίζουν τον κόπο. Που αξίζει να 'ρίξεις δουλειά'...
Το μόνο εύκολο είναι να τα διαλύσεις όλα (γενικά μιλώ...). Δυο κουβέντες παραπάνω, δυο καβγάδες παραπάνω, καθόλου θέληση για συνεννόηση και όλα θα πάρουν το δρόμο τους...
Εμείς αποφασίζουμε, κάθε φορά. που αξίζει να 'το δουλέψουμε' και που όχι...
Και μιλάμε για σχέσεις που αξίζουν τον κόπο. Που αξίζει να 'ρίξεις δουλειά'...
Το μόνο εύκολο είναι να τα διαλύσεις όλα (γενικά μιλώ...). Δυο κουβέντες παραπάνω, δυο καβγάδες παραπάνω, καθόλου θέληση για συνεννόηση και όλα θα πάρουν το δρόμο τους...
Εμείς αποφασίζουμε, κάθε φορά. που αξίζει να 'το δουλέψουμε' και που όχι...
30-09-23
19:40
Υπάρχουν άνθρωποι που ούτε καν πιστεύουν στο Θεό (που εγώ πιστεύω...), που δεν εξομολογούνται τις αμαρτίες τους, παρόλα αυτά έχουν ευτυχισμένους γάμους...
Αλλοίμονο αν ήταν διαφορετικά...
Τις προάλλες 'έπεσα πάνω' στο γάμο του Πιρς Μπρόσναν (τί άντρας, Χριστέ μου...), με τη σύζυγό του. Την λατρεύει και τον λατρεύει. Και έχουν δημιουργήσει και μια υπέροχη οικογένεια. Φέρνω ένα τυχαίο παράδειγμα, ανθρώπων που αγαπιούνται και 'δουλεύουν' το γάμο τους, απέχοντας από εκκλησίες, εξομολογήσεις κ.λπ...
Αρκεί να 'εργάζεται' το ζευγάρι τη σχέση του. Κι ας έχουν 'μέσα τους Θεό'. Κι αυτό αρκεί...
Μα και όσοι συμφωνούν σε θέματα πίστης και 'εργάζονται' προς το καλό το δικό τους και του γάμου τους, μια χαρά κάνουν κι αυτοί...
Αλλοίμονο αν ήταν διαφορετικά...
Τις προάλλες 'έπεσα πάνω' στο γάμο του Πιρς Μπρόσναν (τί άντρας, Χριστέ μου...), με τη σύζυγό του. Την λατρεύει και τον λατρεύει. Και έχουν δημιουργήσει και μια υπέροχη οικογένεια. Φέρνω ένα τυχαίο παράδειγμα, ανθρώπων που αγαπιούνται και 'δουλεύουν' το γάμο τους, απέχοντας από εκκλησίες, εξομολογήσεις κ.λπ...
Αρκεί να 'εργάζεται' το ζευγάρι τη σχέση του. Κι ας έχουν 'μέσα τους Θεό'. Κι αυτό αρκεί...
Μα και όσοι συμφωνούν σε θέματα πίστης και 'εργάζονται' προς το καλό το δικό τους και του γάμου τους, μια χαρά κάνουν κι αυτοί...
30-09-23
15:22
Και ευτυχώς που τελειώνει, θα πω εγώ, γιατί διαφορετικά θα τρελανόμασταν (όλοι ξέρουμε τί θα πει έρωτας...). Και δε νομίζω ότι είναι θέμα βαρεμάρας (καταλαβαίνω πώς το λες...), μα το ότι υποκαθίσταται από την αγάπη.Ο έρωτας πάντα τελειώνει, ακόμα και με το απόλυτο 10αρι να είσαι μαζί κάποια στιγμή νομοτελειακά θα βαρεθείς.
Για τα περισότερα διαζύγια φταίει η λάθος αντίληψη του τι είναι γάμος. Και η ρομαντικοποίηση του θεσμού του γάμου απο την ποπ κουλτούρα τις ταινίες κτλ.
Θα συμφωνήσω. Είμαι υπέρ του θεσμού του γάμου (αν και δεν θα ξαναέκανα...) και της οικογένειας...Η εναλλακτική ποια είναι? Μια ζωή συνεχούς αναζήτησης της ερωτικής έξαψης όπου αλλάζεις συντρόφους, (η σε αλλάζουν) μέχρι τον θάνατο?
Ο δρόμος του γάμου και της οικογένειας έχει διαφορετικό νόημα και αξία.
Η εναλλακτική είναι το ζευγάρι να είναι πολύ σίγουρο, πριν κάνει αυτό το βήμα. Και θα πω κάτι (οι φίλοι μου σαν το ακούνε γελάνε...) που για μένα είναι πέρα για πέρα αληθινό και το πιστεύω : Να μην παντρεύεται κάποιος/α, σαν είναι ερωτευμένος/η. Να υποχωρήσει πρώτα όλο αυτό...το τσουνάμι και σαν βεβαιωθεί και είναι απόλυτα σίγουρος/η για τα αισθήματά του/της, με το καλό...
30-09-23
11:52
Τί θα πει...κάνουμε τη ζωή μας ; Δεν μου ακούγεται και πολύ ωραίο αυτό. Πολύ προχωρημένο...για τα γούστα μου. Μα οκ...Όλα ξεκαθαρισμένα και λογικά είναι. Το "εν διαστάσει" σημαίνει "εν δυνάμει διαζευγμένοι", όποιος ζητήσει το χαρτί το έχει, κοινή συναινέσει. Μέχρι τότε κάνουμε τη ζωή μας μεγαλώνοντας το παιδί μας.
Και γιατί το "εν διαστάσει" να είναι καλύτερο από το διαζύγιο ;
Σε κάθε περίπτωση, ο καθένας ας κάνει ό,τι θεωρεί καλύτερο. Για το καλό των παιδιών του, πρώτα απ΄ όλα...
30-09-23
11:35
Δεν το καταλαβαίνω, αυτό το "εν διαστάσει". Και δεν ξέρω και τί σκοπούς εξυπηρετεί. Μα με συγχωρείς, δεν είναι ξεκάθαρη θέση αυτή. Μόνο στην περίπτωση, ίσως, που το ζευγάρι δεν έχει ξεκαθαρίσει το "μεταξύ του" και θέλει να δώσει μια δεύτερη ευκαιρία στη σχέση του. Αλλά και έτσι, μπερδεμένο είναι. Και κάθε τί που είναι μπερδεμένο, μπερδεύει και τα παιδιά...Δεν είσαι μαζί, συγκατοικείς ο καθένας στο δωμάτιό του ή μένετε σε ξεχωριστά σπίτια και συναντιέστε για τις ανάγκες του παιδιού. Αυτό είναι που λέμε "εν διαστάσει", τώρα το διαζύγιο είναι άλλη συζήτηση. Τελειώνεις ως ζευγάρι αλλά δεν ακυρώνεις τον άλλο ως άνθρωπο, παραμένει γονιός του παιδιού σου και αυτό οφείλεις να το σέβεσαι και να το στηρίζεις.
Οι ξεκάθαρες θέσεις, ακόμα κι αν έχουν κόστος, είναι προτιμότερες. Για όλους. Το επαναλαμβάνω.
Σαφώς και δεν ακυρώνεις τον άλλον, μετά το διαζύγιο. Οι γονείς είναι γονείς και ως τέτοιοι θα πρέπει να λειτουργούν. Όμως, αυτό δε συμβαίνει πάντα. Και λυπάμαι που το λέω, αλλά είναι μια - σκληρή - πραγματικότητα...
30-09-23
11:18
Καλέ, τί λέμε τώρα ; Είναι σαν να είναι δυο θηρία στο ίδιο κλουβί. Είναι δυνατόν ;Παρουσιάζεις ένα ιδανικό επίπεδο ωριμότητας. Στις περισσότερες οικογένειες είναι απούσα η παραπάνω συνθήκη. Και ναι μπορεί να έχουν οι άνθρωποι γίνει σκληροί για να επιβιώσουν στις μέρες μας, αλλά δεν παλεύεται η κενότητα στη σχέση, όταν βλέπεις τον άλλο μπροστά σου καθημερινά
Αυτές οι καταστάσεις μπορούν, άνετα, να οδηγήσουν σε συμφορές. Και το εννοώ. Είναι δυνατόν να έχει "τελειώσει" συναισθηματικά το ζευγάρι (ακόμα χειρότερα ο ένας απ΄ τους δυο...) και να συνεχίζουν να είναι μαζί ; Για το καλό των παιδιών τους, όπως νομίζουν ; Τέτοιες ιστορίες μόνο καλό τέλος δεν έχουν, αργά ή γρήγορα...
30-09-23
11:09
Έτσι ακριβώς, όπως τα λες...Μα η υγεία η ψυχική/ συναισθηματική των παιδιών έχει άμεση σχέση με την αντίστοιχη των γονέων. Αργά ή γρήγορα οι αποξενωμενοι γονείς θα εμφανίσουν σημάδια κόπωσης ψυχικής, αντίστοιχα νευρα , καταθλιπτική διάθεση κλπ.. Πόσο να προσποιούνται πως όλα βαίνουν καλώς;
Τα παιδιά δεν είναι χαζά. Καταλαβαίνουν τα πάντα. Και είναι ό,τι χειρότερο να νιώσουν ότι οι γονείς τους δεν έχουν μια υγιή σχέση, αλλά μια εταιρεία...
Και το ακόμη χειρότερο είναι να νιώσουν ότι εξαιτίας τους μένουν σε μια τελειωμένη σχέση. Πόσοι είναι αυτοί που έχουν πει, αυτά τα καταστροφικά "Για σένα κάνω υπομονή, κ.λπ...". Την ανικανότητα τη δική τους,να τελειώσουν ό,τι πρέπει να τελειώσει, την "φορτώνουν" στην παιδιά τους...
Τα παιδιά θέλουν ευτυχισμένους γονείς, σ΄ ένα γάμο. Αυτό τους παρέχει ασφάλεια. Όταν αυτό δεν συμβαίνει, είναι καλύτερο να τους βλέπουν ευτυχισμένους και χώρια, παρά δυστυχισμένους και μαζί. Και λάθος μήνυμα περνάει, σε αυτή τη δεύτερη περίπτωση...
Οι άνθρωποι είμαστε ζωντανοί, όχι μαριονέτες. Κανείς δεν μπορεί να προσποιηθεί ότι όλα βαίνουν καλώς, ενώ μόνο έτσι δεν είναι. Δεν γίνεται κάτι τέτοιο. Και θα είναι κρίμα και να γίνει. Και για τους μεγάλους, μα και για τα παιδιά...
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.