dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,169 μηνύματα.
07-10-23
23:20
Είναι ωραίο που η συζήτηση γενικεύτηκε από την έννοια του έθνους, σε αυτή του νοήματος, αγγίζοντας πια το φιλοσοφικό επίπεδο. Αυτή πρέπει να είναι η πορεία μιας ουσιαστικής συζήτησης, άλλωστε, από το ειδικό στο γενικό. Ακολουθεί η τοποθέτησή μου, η οποία -αναγκαστικά- θα «αγγίξει» λίγο από όλα τα επίπεδα, γιατί το θέμα και οι προεκτάσεις του, πρέπει να εξεταστούν ολιστικά.
Όπως, λοιπόν, έχω αναφέρει πολλάκις, ζούμε μια παρατεταμένη απομάγευση του κόσμου (η οποία δεν τελείωσε την εποχή που τη διέκρινε ο Μαξ Βέμπερ), μια πορεία προς τον άκρατο υλισμό, αφού επιχειρούμε -σαν παγκόσμια δυτική κοινωνία- την απέκδυση από πάνω μας, όσων υπερβατικών εννοιών υπάρχουν (θρησκεία, έθνος, Θεός, ψυχή κ.λπ.) Αυτή η απέκδυση ήρθε (και) νομοτελειακά, έπειτα από όλα όσα κατάφερε ο θετικιστικός τρόπος σκέψης και η επιστήμη (όπως είπε κι ο Χάκερ, ο μέσος άνθρωπος του σήμερα, είναι σαν μικρός Θεός έναντι του μέσου ανθρώπου πριν πολλά χρόνια.)
Όπως κάθε θετικό, έτσι και το παραπάνω, ήρθε με τα αρνητικά του. Ο άνθρωπος ζει πολύ καλύτερα, αλλά για να το πετύχει αυτό, έπρεπε να πιστέψει στην τυχαιότητα, στο ότι δεν υπάρχει τίποτα πέρα από αυτά που βλέπει και νιώθει με τις πέντε του αισθήσεις, στο ότι στο τέλος της ημέρας, δεν υπάρχει νόημα. Αυτή η διαπίστωση, μια διαπίστωση ξένη από τη φύση του ανθρώπου, έφερε συνέπειες που ελάχιστοι θα μπορούσαν να διαβλέψουν (γιατί ελάχιστοι είναι οι άνθρωποι κάθε εποχής, που βλέπουν πέρα από τη μύτη τους και την εποχή τους.) Ο άνθρωπος ηθελημένα πέταξε από πάνω του αυτό το υπέροχο δώρο της φύσης, το να είναι ένα ον, δηλαδή, που διαθέτει τη δυνατότητα να έχει έναν ανώτερο σκοπό ύπαρξης και έπεσε στα νύχια του νιχιλισμού. Εν ολίγοις, ο άνθρωπος θυσίασε την ψυχή του.
Η προηγούμενη, βαρύγδουπη δήλωση, θεωρώ ότι ισχύει, αν εξεταστεί ψύχραιμα. Ζούμε, πέρα από την προαναφερθείσα παρατεταμένη απομάγευση του κόσμου, μια ισοπέδωση όλων των εννοιών και την ανταλλαγή τους με νέες, μηδενιστικές. Ο παλιός, αληθινός δεξιός, έχει πολλά κοινά με τον παλιό, αληθινό αριστερό. Αμφότεροι πολεμήθηκαν και πολεμούνται από τον καπιταλισμό και την παγκοσμιοποίηση, που -στο πλαίσιο μιας παγκόσμιας αγοράς- προπαγανδίζουν ολημερίς και ολονυχτίς πως δεν υπάρχουν διαφορές μεταξύ των ανθρώπων, όλοι είναι ίδιοι ασχέτως έθνους, φυλής, φύλου κ.λπ. Αυτές οι ισοπεδωτικές και μηδενιστικές «ιδεολογικές καραμέλες» στόχο είχαν -υποτίθεται- την επίτευξη της παγκόσμιας αρμονίας, ουσιαστικά, όμως, σκοπός τους ήταν η αλλοτρίωση του ανθρώπου. Άνθρωπος που δεν πιστεύει ότι ανήκει κάπου (παρά μόνο σε μια αόριστη «ανθρωπότητα») είναι πολύ πιο εύκολο να χειραγωγηθεί και να ελεγχθεί. Αυτή η αλλοτρίωση, λοιπόν, έφερε μοναξιά. Άρα ο άνθρωπος θυσίασε την ψυχή του, τόσο κυριολεκτικά (άρνηση από την επιστήμη της ύπαρξης της ψυχής) όσο και μεταφορικά (η απώλεια του νοήματος έφερε πάρα πολλά ψυχολογικά προβλήματα και την απώλεια της ευτυχίας.)
Ξεχνάνε, όμως, ότι η έννοια του νοήματος, που με τόση ευκολία χαρακτηρίζουν ως κατασκευασμένη από τον άνθρωπο για να την παλέψει στη ζωή του (να το πω λαϊκά), αποτέλεσε έναν από τους κυριότερους προβληματισμούς και πεδία σκέψης των φιλόσοφων διαχρονικά. Αλλά, τι είναι όλα αυτά τα φωτισμένα μυαλά μπροστά στον σημερινό άνθρωπο, που τα ξέρει όλα και τόσο αφοριστικά καταλήγει σε διαπιστώσεις του στιλ «δεν υπάρχει τίποτα, όλα είναι τυχαιότητα»; Ακριβώς, λοιπόν, για αυτόν τον λόγο, επειδή πολλοί άνθρωποι έχουν υιοθετήσει πλήρως το αφήγημα της σύγχρονης εποχής -είτε γιατί δεν διαθέτουν κριτική σκέψη είτε γιατί ο κοινωνικός κομφορμισμός τους επιτάσσει να ακολουθήσουν το ρεύμα της εποχής είτε ενός συνδυασμού αυτών, κατέληξαν σε μίζερα και ισοπεδωτικά συμπεράσματα για τον κόσμο-, δεν σημαίνει ότι πρέπει να τους ακολουθήσουμε και οι υπόλοιποι.
Βλέπετε που οδηγεί το να χάφτει κάποιος άνθρωπος την όποια ιδεολογική ανοησία του σερβίρει το αφήγημα της εποχής του. Οδηγεί, όχι μόνο στην άρνηση της αλήθειας, αλλά και στην απόρριψη της ίδιας της πραγματικότητας, ώστε να βολεύει στα ιδεολογήματά μας. Στον μεσαίωνα, για παράδειγμα, πολεμήθηκε η άποψη ότι η γη γυρίζει γύρω από τον ήλιο, τώρα πολεμάται η άποψη ότι υπάρχουν δύο φύλα. Οπότε, αφού όλοι βλέπουμε την κατάσταση των ανθρώπων που πιστεύουν σε τέτοια πράγματα (μιζέρια, μισανθρωπιά, αρνητικότητα κοκ) και προφανώς είναι κάτι το οποίο θέλουμε να αποφύγουμε, αυτό που πρέπει να κάνουμε είναι να αναζητάμε πάντα την αλήθεια, να μην παρατηρούμε αδιάφορα τα όσα παρανοϊκά θέλουν να μας επιβάλλουν και -το κυριότερο- να μην φοβόμαστε ότι, αν πούμε την αλήθεια θα γίνουμε μη αποδεκτοί κοινωνικά. Ας γίνουμε.
Το σπουδαιότερο είναι να διατηρήσουμε τη φλόγα μέσα μας (όσοι την έχουμε) και να την κάνουμε φωτιά. Και όσοι δεν την έχουνε να ανάψουνε τη φλόγα. Κι αυτή η φλόγα δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς νόημα. Γιατί, θα έρθει η στιγμή (είναι πολύ κοντά) να παλέψουμε για αυτό που είχε προειδοποιήσει ο Chesterton:
"[Αύριο] θα χρειαστεί να ανάψουμε φωτιές για να αποδείξουμε ότι δύο και δύο κάνουν τέσσερα. Να τραβήξουμε το ξίφος για να αποδείξουμε ότι τα φύλλα είναι πράσινα..."
dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,169 μηνύματα.
07-10-23
07:39
Ο Μέγας Αλέξανδρος υπήρξε ο υπέρτατος άνθρωπος και άνδρας που περπάτησε πάνω στην γη. Ο απόλυτος chad.
Νικητής σε κάθε μάχη ενάντια στις πιθανότητες και τους αριθμούς ξανά και ξανά, εξωπραγματική τόλμη στα όρια της παράνοιας,
Δεν υπέκυψε στον πειρασμό να δεχτεί την γενναία προσφορά του Δαρείου παρότι ακόμα όλα έδειχναν εναντίον του,
Ακόμα και όταν έφτασε στα όρια του γνωστού κόσμου αυτός συνέχισε και τα ξεπέρασε.
Έκανε τον ελληνικό πολιτισμό τον κανόνα σε όλο τον κόσμο.
Πέθανε στο απόγειο της δόξας και της δύναμης.
Ακόμα και στα αρχαία χρόνια από όλους θεωρούνταν μέγας.
Δεν υπάρχει άνθρωπος που περπάτησε πάνω στην γη η βρίσκεται κάτω από την γη που να είναι σε θέση να τον κρίνει.
Πόσο μάλλον ο σύγχρονος άνθρωπος της ηθικής παρακμής καί πτώσης.
η ιστορία του μ αλεξάνδρου, άντε να σε συγκινεί σαν παιδάκι στο δημοτικό, βαριά γυμνάσιο, όπου η συναισθηματική νοημοσύνη σου και τα βιώματα είναι περιορισμένα, και γουστάρεις ιστορίες με πολέμους, ήρωες και βασιλιάδες. αν σαν ενήλικας δεν το ξεπεράσεις, εξελίσεσαι σε κάτι γραφικούς που θέλουν να πάρουν την πόλη και τα σχετικά.
dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,169 μηνύματα.
07-10-23
00:02
Πιάστηκες π αυτό κ άφησες όλα τ υπόλοιπα.
Η κατάκτηση της Ανατολής επέφερε τεράστια πνευματική και πολιτισμική ανάπτυξη. Αδιαμφισβήτητο γεγονός σε παγκόσμια κλίμακα πλην για κάποιους μηδενιστές ανελληνες και λοιπους βαλκανόγυφτους.
μπα, όλη αυτή η περίοδος μέχρι την αναγέννηση ήταν μια κακή παρένθεση για την Δύση.
dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,169 μηνύματα.
06-10-23
23:46
Επιχειρηματολογία κάτσε καλά.
τι επιχειρηματολογία θες; για παράδειγμα μιλάς για δημοκρατία και ελευθερία και ότι αυτό ήταν ελληνική κατάκτηση. πότε καταλύθηκε η όποια δημοκρατία υπήρξε τότε, με αυτόνομες πόλεις κράτη, ομοσπονδίες κλπ; μήπως από την εποχή των μακεδόνων (του φιλίππου και του γιου του), που κυριάρχησαν σε όλο τον ελληνικό χώρο και ξεκίνησε μια περίοδος μοναρχίας;
dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,169 μηνύματα.
06-10-23
23:36
Η έννοια του ελληνισμού-πέραν στα πλαίσια του έθνους-κράτους- είναι κατά κάποιον τρόπο, συνεχόμενη και αδιάλειπτη .
Ίσα-ίσα, μετά τον Αλέξανδρο οι αξίες αυτές μεταφέρθηκαν στην Ανατολή όπου σε συνδυασμό με τις εκει κουλτούρες τους δόθηκε μια ισχυρή ώθηση με την ανάμειξη των λαών και την υπερίσχυση του ελληνισμού.
χαζομάρες που μαθαίνεις στο σκολείο είναι αυτά.
dum dum boy
Διάσημο μέλος
Ο Θανάσης αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Εργάτης/τρια και μας γράφει απο Αλβανία (Ευρώπη). Έχει γράψει 3,169 μηνύματα.
06-10-23
23:28
ο πολιτισμός, αλλά κυρίως η ανθρωπιά, η παιδεία, η ενσυναίσθηση, ο ηρωισμός, η ελευθερία, δημοκρατία
αυτά ξεκίνησαν όταν δεν υπήρχε ακόμα η έννοια του ελληνικού έθνους και τελείωσαν από την εποχή του μανιακού Μ. Αλεξάνδρου και μετά. από κει και μετά ξεκινάει η παρακμή. για να ξαναθυμούν τους κλασσικούς αρχαίους κάτι γερμανοί και άλλοι ξενοι φιλόσοφοι αιώνες μετά και για να έχουν να λένε οι νεο-ελ.