15-10-23
16:25
Μωρέ, μια χαρά είναι η δική σας γενιά. Νιάτα, δεν το συζητώ. Και τα 25 και τα 30 και τα 40, μια χαρά είναι. Με λίγα λόγια αυτό που ήθελα να πω είναι ότι και τα 50 έχουν τη χάρη τους. Κάτι κερδίζεις, κάτι χάνεις...Είναι στον άνθρωπο, πολλοί στις ηλικίες 55+ μπαίνουν σε mood : μαμ,κακα,νάνι.
Κάποιοι όντως έχουν και διάθεση αλλά αυτό που έχω παρατηρήσει είναι οτι σε τέτοιες ηλικίες δεν έχουν πολλές αντοχές να σπάνε το κεφάλι τους και να αναλώνονται. Πάνε πιο πολύ καθαρά με εμπειρία μετά απο ένα σημείο. Έχει πλεονεκτήματα αυτό αλλά κατά την γνώμη μου έχει και μειονεκτήματα. Είναι το σημείο που μπαίνει η νέα γενιά βασικά και κάνει τα δικά της μαγικά.
Αυτό που λες μαμ, κακά και νάνι, νομίζω ότι έχει να κάνει και με τον άνθρωπο. Άλλοι είναι "ζουζούνια", που λέμε, και δεν έχουν ησυχία κι άλλοι απολαμβάνουν την ημεμία που η καθημερινότητα εξασφαλίζει. Ξέρεις..."τα συνηθισμένα", που λέμε, μεγαλώνοντας, αποπνέουν και μια σταθερότητα, μια γαλήνη. Δεν έχει "εκπλήξεις" η ζωή και κάποιοι αυτό το απολαμβάνουν...
Άμα μιλάει η φωνή της λογικής...Μόνο εαν περνάς καλά περνάνε γρήγορα .
14-10-23
16:33
Θα σου πρότεινα να το σκεφτείς και ν΄ ανεβάσεις τον πήχη. Από τα 50...46
απίστευτο μου φαίνεται. πως περάσανε τα χρόνια.
46 που είσαι...με το "στόχο" που θες (50 ή 51) δεν έχει διαφορά...
Ανέβαινε...
14-10-23
16:22
Ζωή ως το σημείο εκείνο που δε θα χάσω την αξιοπρέπειά μου. Που δε θα βασανίζομαι και δε θα βασανίζω και τους άλλους γύρω μου...
Πιο πολύ με φοβίζει σ΄ ένα κρεβάτι ξαπλωμένη και μόνο ν΄ αναπνέω, παρά ο θάνατος. Κάποιες φορές, ακόμα και αυτός λειτουργεί λυτρωτικά...
Πιο πολύ με φοβίζει σ΄ ένα κρεβάτι ξαπλωμένη και μόνο ν΄ αναπνέω, παρά ο θάνατος. Κάποιες φορές, ακόμα και αυτός λειτουργεί λυτρωτικά...