glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,748 μηνύματα.
26-01-24
16:07
Δε διαφωνώ μαζί σου και με κανένα τρόπο δε θέλω να προσβάλλω ανθρώπους που δεν μπορούν ή δε θέλουν ή θέλουν αλλά δεν έτυχε να έχουν παιδιά.Κοίταξε, όπως αναφέρεις πως μπορεί κάποιος να "παρκάρει" την φροντίδα κάποιου ενήλικα σε κάποιον άλλον, το ίδιο μπορεί να κάνει και ενας γονιός αφήνοντάς τα όλη μέρα στην γιαγιά, στον παππού ή σε baby sitter.
Το αν και πως θα επιλέξεις να φροντίσεις κάποιον άλλον είτε είναι παιδί, είτε είναι κατοικίδιο, είτε είναι γονέας είτε οποιοσδήποτε άλλος, έχει να κάνει με σένα και το τι σχέση θέλεις να χτίσεις/διατηρήσεις.
Με όλο τον σεβασμό που έχω για σένα, δεν δέχομαι αυτό το embargo στο δικαίωμα των άλλων ανθρώπων να αγαπούν να φροντίσουν και να νοιάζονται έντονα για κάποιον ή κάτι άλλο. Δεν διαθέτει ο γονέας το μονοπώλιο στην αγάπη και στην φροντίδα, ούτε είναι έννοιες απόλυτα συνυφασμένες με τον ρόλο του γονέα και τη σχέση του με το παιδί.
Δεν μπορεί να γνωρίζει ο καθένας τι σύσταση έχει η κάθε οικογένεια, για κάποιους είναι οι γάτες, για κάποιους ενας πατέρας, για κάποιους ενας αδερφός, για άλλους ενα παιδί.
Υπάρχει χώρος για όλους και στην αγάπη και στην φροντίδα ακόμα και στα άγχη και τις ευθύνες, και τις προτεραιότητες τις βάζει ο καθένας με βαση τα θέλω του και αυτά τα "θέλω" που του επέβαλε ή ζωή και δεν γίνεται αλλιώς.
Απλά σου εξηγώ πως η φροντίδα παιδιών έρχεται για να μείνει και είναι άκρως απαιτητική. Και εγώ έχω ζώα, δυο, δε συγκρίνω την αγάπη προς ζώα , παιδιά,φίλους συντρόφους, γονείς .. Καθέναν τον αγαπάς με τον τρόπο σου, δε υπάρχει μεζούρα (αγαπομετρο)για να κάνεις συγκρίσεις στο μέγεθος της αγάπης.
Κάνω σύγκριση μόνο στο διαφορετικό είδος ευθύνης.
Σκέψου όλους μας πόσες φορές δε λέμε πως αυτό που είμαστε σε μεγάλο βαθμό αντανακλά τα βιώματα μας των παιδικών , νεανικών χρονών. Πόσα άτομα δεν έχουν εξελιχθεί σε μη υγιείς ενήλικες ψυχοσυναισθηματικα και την ευθύνη σε μεγάλο βαθμό έχουν οι γονείς τους.
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,748 μηνύματα.
26-01-24
15:45
Μα δεν είναι το ίδιο. Στην περίπτωση γονέων και συντρόφου, φίλων έχεις μπροστά σου ενήλικες ανθρώπους, διαμορφωμένες προσωπικότητες . Κανείς δε σε έχει ανάγκη στον ίδιο βαθμό όσο ενα εξαρτώμενο πχ νήπιο..όποιος δεν θέλει να φέρει στον κόσμο παιδί νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του;
Δηλαδή δεν μπορεί να φροντίζει γονείς, κατοικίδια, συντρόφους, φίλους κ.ο.κ; Δεν υπάρχουν άλλες καταστάσεις που απαιτούν όλα οσα ανέφερες (ξεβολεμα, φροντίδα,έξοδα , δια βίου υποχρεώσεις, ευθύνη, αλλαγή στη σχέση και την καθημερινότητα ενός ζευγαριού και πολλά άλλα...);
Με ποια λογική βγαίνει αυτό το-αυθαίρετο-συμπέρασμα;
Ακόμη και στην περίπτωση σοβαρού θέματος υγείας γονέα, έχεις τη δυνατότητα να ελαφρυνεις την καθημερινότητα σου αναθέτοντας την πρακτική φροντίδα σε αμειβόμενο άτομο. Μπορείς να μπεις στο σπίτι σου και να μη χρειάζεται να μιλήσεις σε κανένα.Δε συζητώ για τον οικονομικό παράγοντα. Όσο δύσκολα και αν είναι τα οικονομικά σου ,έχεις να στερήσεις μόνο την πάρτη σου από αγαθά .
Παίρνω παράδειγμα από τον εαυτό μου. Μετά την έλευση των παιδιών τίποτε δεν ξανάγινε ίδιο. Ποτέ δε μπορείς να είσαι τελείως ξέγνοιαστος. Ακόμη και τώρα που είναι μεγάλα και μπορώ να λείπω, να ταξιδεύω κλπ πάντα η αίσθηση ευθύνης είναι και εκεί και σου υπενθυμίζει πως δεν τελείωσες.
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,748 μηνύματα.
24-01-24
08:45
Επειδή παραπάνω αναρωτηθήκατε γιατί συνεχίζει ο κόσμος να φέρνει παιδιά στον κόσμο σε μια θλιβερή πραγματικότητα με δυσοίωνες προοπτικές...
Παρακάμπτω το παραμύθι περι ολοκλήρωσης της σχέσης και της ίδιας της γυναικείας ύπαρξης ( δε δίνω δεκάρα στα στερεότυπα με τα οποία μας μεγάλωσαν / Κανεις δεν ολοκληρώνει κανένα, είμαστε υποκείμενα σε εξέλιξη δια βίου( είναι ατομική υπόθεση) ..
Γιατί λοιπόν η επιθυμία για διαιώνιση του είδους ; γιατί για μένα είναι συναρπαστικό να βλέπω μια ύπαρξη καθολα εξαρτώμενη σε πρώτη φάση να ανθίζει ,να παίρνει μορφή , να διαμορφώνει πρόσωπο, ιδέες, χαρακτήρα και να είσαι εσυ ο συνοδοιπόρος σε όλο αυτό. Γιατί μέσω αυτού παίρνεις μαθήματα ζωής, γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όρια σου, διευρύνεις σε βάθος το συναισθηματικό σου κόσμο, συμβάλλεις και στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης του παιδιού και παλεύεις να εξελιχθεί σε υγιή ψυχοσυναισθηματικα ενήλικα.. Για όλο αυτό το ταξίδι και μόνο αξίζει.
Δεν προσδοκώ τίποτε από τα παιδιά μου. Μου αρκεί που υπάρχουν στη ζωή μου και έγιναν αυτόνομα ( από μικρά) , μου αρκεί που έχουν ψυχικά χαρίσματα, που σκέφτονται ανθρωπιστικά.
Ας ζήσουν σε οποίο το μέρος του κόσμου επιλέξουν, με οποίο τρόπο τους κάνει να νιώθουν χαρούμενα.
Παρακάμπτω το παραμύθι περι ολοκλήρωσης της σχέσης και της ίδιας της γυναικείας ύπαρξης ( δε δίνω δεκάρα στα στερεότυπα με τα οποία μας μεγάλωσαν / Κανεις δεν ολοκληρώνει κανένα, είμαστε υποκείμενα σε εξέλιξη δια βίου( είναι ατομική υπόθεση) ..
Γιατί λοιπόν η επιθυμία για διαιώνιση του είδους ; γιατί για μένα είναι συναρπαστικό να βλέπω μια ύπαρξη καθολα εξαρτώμενη σε πρώτη φάση να ανθίζει ,να παίρνει μορφή , να διαμορφώνει πρόσωπο, ιδέες, χαρακτήρα και να είσαι εσυ ο συνοδοιπόρος σε όλο αυτό. Γιατί μέσω αυτού παίρνεις μαθήματα ζωής, γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όρια σου, διευρύνεις σε βάθος το συναισθηματικό σου κόσμο, συμβάλλεις και στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης του παιδιού και παλεύεις να εξελιχθεί σε υγιή ψυχοσυναισθηματικα ενήλικα.. Για όλο αυτό το ταξίδι και μόνο αξίζει.
Δεν προσδοκώ τίποτε από τα παιδιά μου. Μου αρκεί που υπάρχουν στη ζωή μου και έγιναν αυτόνομα ( από μικρά) , μου αρκεί που έχουν ψυχικά χαρίσματα, που σκέφτονται ανθρωπιστικά.
Ας ζήσουν σε οποίο το μέρος του κόσμου επιλέξουν, με οποίο τρόπο τους κάνει να νιώθουν χαρούμενα.