glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,984 μηνύματα.
26-01-24
15:45
Μα δεν είναι το ίδιο. Στην περίπτωση γονέων και συντρόφου, φίλων έχεις μπροστά σου ενήλικες ανθρώπους, διαμορφωμένες προσωπικότητες . Κανείς δε σε έχει ανάγκη στον ίδιο βαθμό όσο ενα εξαρτώμενο πχ νήπιο..όποιος δεν θέλει να φέρει στον κόσμο παιδί νοιάζεται μόνο για τον εαυτό του;
Δηλαδή δεν μπορεί να φροντίζει γονείς, κατοικίδια, συντρόφους, φίλους κ.ο.κ; Δεν υπάρχουν άλλες καταστάσεις που απαιτούν όλα οσα ανέφερες (ξεβολεμα, φροντίδα,έξοδα , δια βίου υποχρεώσεις, ευθύνη, αλλαγή στη σχέση και την καθημερινότητα ενός ζευγαριού και πολλά άλλα...);
Με ποια λογική βγαίνει αυτό το-αυθαίρετο-συμπέρασμα;
Ακόμη και στην περίπτωση σοβαρού θέματος υγείας γονέα, έχεις τη δυνατότητα να ελαφρυνεις την καθημερινότητα σου αναθέτοντας την πρακτική φροντίδα σε αμειβόμενο άτομο. Μπορείς να μπεις στο σπίτι σου και να μη χρειάζεται να μιλήσεις σε κανένα.Δε συζητώ για τον οικονομικό παράγοντα. Όσο δύσκολα και αν είναι τα οικονομικά σου ,έχεις να στερήσεις μόνο την πάρτη σου από αγαθά .
Παίρνω παράδειγμα από τον εαυτό μου. Μετά την έλευση των παιδιών τίποτε δεν ξανάγινε ίδιο. Ποτέ δε μπορείς να είσαι τελείως ξέγνοιαστος. Ακόμη και τώρα που είναι μεγάλα και μπορώ να λείπω, να ταξιδεύω κλπ πάντα η αίσθηση ευθύνης είναι και εκεί και σου υπενθυμίζει πως δεν τελείωσες.
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,984 μηνύματα.
26-01-24
14:55
Παιδιά =ξεβολεμα, φροντίδα,έξοδα , δια βίου υποχρεώσεις, ευθύνη, αλλαγή στη σχέση και την καθημερινότητα ενός ζευγαριού και πολλά άλλα...
Όποτε για κάποιον που θέτει ως στόχο αποκλειστικά και μόνο την προσωπική του εξέλιξη , που δεν θέλει να έχει ευθύνες παρα μόνο του εαυτου του, καμιά εποχή δεν θα είναι κατάλληλη.
Όποτε για κάποιον που θέτει ως στόχο αποκλειστικά και μόνο την προσωπική του εξέλιξη , που δεν θέλει να έχει ευθύνες παρα μόνο του εαυτου του, καμιά εποχή δεν θα είναι κατάλληλη.
glayki
Διάσημο μέλος
Η Ευα αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Επαγγέλεται Εκπαιδευτικός. Έχει γράψει 3,984 μηνύματα.
24-01-24
08:45
Επειδή παραπάνω αναρωτηθήκατε γιατί συνεχίζει ο κόσμος να φέρνει παιδιά στον κόσμο σε μια θλιβερή πραγματικότητα με δυσοίωνες προοπτικές...
Παρακάμπτω το παραμύθι περι ολοκλήρωσης της σχέσης και της ίδιας της γυναικείας ύπαρξης ( δε δίνω δεκάρα στα στερεότυπα με τα οποία μας μεγάλωσαν / Κανεις δεν ολοκληρώνει κανένα, είμαστε υποκείμενα σε εξέλιξη δια βίου( είναι ατομική υπόθεση) ..
Γιατί λοιπόν η επιθυμία για διαιώνιση του είδους ; γιατί για μένα είναι συναρπαστικό να βλέπω μια ύπαρξη καθολα εξαρτώμενη σε πρώτη φάση να ανθίζει ,να παίρνει μορφή , να διαμορφώνει πρόσωπο, ιδέες, χαρακτήρα και να είσαι εσυ ο συνοδοιπόρος σε όλο αυτό. Γιατί μέσω αυτού παίρνεις μαθήματα ζωής, γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όρια σου, διευρύνεις σε βάθος το συναισθηματικό σου κόσμο, συμβάλλεις και στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης του παιδιού και παλεύεις να εξελιχθεί σε υγιή ψυχοσυναισθηματικα ενήλικα.. Για όλο αυτό το ταξίδι και μόνο αξίζει.
Δεν προσδοκώ τίποτε από τα παιδιά μου. Μου αρκεί που υπάρχουν στη ζωή μου και έγιναν αυτόνομα ( από μικρά) , μου αρκεί που έχουν ψυχικά χαρίσματα, που σκέφτονται ανθρωπιστικά.
Ας ζήσουν σε οποίο το μέρος του κόσμου επιλέξουν, με οποίο τρόπο τους κάνει να νιώθουν χαρούμενα.
Παρακάμπτω το παραμύθι περι ολοκλήρωσης της σχέσης και της ίδιας της γυναικείας ύπαρξης ( δε δίνω δεκάρα στα στερεότυπα με τα οποία μας μεγάλωσαν / Κανεις δεν ολοκληρώνει κανένα, είμαστε υποκείμενα σε εξέλιξη δια βίου( είναι ατομική υπόθεση) ..
Γιατί λοιπόν η επιθυμία για διαιώνιση του είδους ; γιατί για μένα είναι συναρπαστικό να βλέπω μια ύπαρξη καθολα εξαρτώμενη σε πρώτη φάση να ανθίζει ,να παίρνει μορφή , να διαμορφώνει πρόσωπο, ιδέες, χαρακτήρα και να είσαι εσυ ο συνοδοιπόρος σε όλο αυτό. Γιατί μέσω αυτού παίρνεις μαθήματα ζωής, γνωρίζεις τον εαυτό σου και τα όρια σου, διευρύνεις σε βάθος το συναισθηματικό σου κόσμο, συμβάλλεις και στη διαμόρφωση της ψυχοσύνθεσης του παιδιού και παλεύεις να εξελιχθεί σε υγιή ψυχοσυναισθηματικα ενήλικα.. Για όλο αυτό το ταξίδι και μόνο αξίζει.
Δεν προσδοκώ τίποτε από τα παιδιά μου. Μου αρκεί που υπάρχουν στη ζωή μου και έγιναν αυτόνομα ( από μικρά) , μου αρκεί που έχουν ψυχικά χαρίσματα, που σκέφτονται ανθρωπιστικά.
Ας ζήσουν σε οποίο το μέρος του κόσμου επιλέξουν, με οποίο τρόπο τους κάνει να νιώθουν χαρούμενα.