21-02-24
13:49
Ας πούμε πως ενα παιδί έχει πατέρα αλκοολικό ή τοξικομανή που όπως λες δεν εχουν τον θεό μέσα τους και κάθε μέρα τον σαπίζει στο ξύλο ή τον βιάζει, αυτό το παιδί λοιπόν ευθύνεται οπως λες για το κακό που του συνέβη και είναι επειδή δεν είχε τον θεό μέσα του;ευθύνεται ο άνθρωπος που έχει Θεό μέσα του!
21-02-24
13:45
Για όλα ευθύνονται οι ίδιοι οι άνθρωποι. Απλά όταν σου έχουν τελειώσει οι ελπίδες και δεν σε στηρίζει πια κάνεις από τους δικούς σου ανθρώπους, απευθύνεσαι στο θεό . Ο θεός βοηθάει αλλά πρέπει ο άνθρωπος να πιστεύει για να μπορεί να ακολουθήσει τα σημάδια που του στέλνει.
Εν ολίγοις αν συμβαίνουν μαλακίες ευθύνονται για όλα οι άνθρωποι αλλά αν συμβεί κάτι καλό σε βοήθησε ο θεός επειδή επέλεξε εσένα ανάμεσα σε άλλους και άλλους τους άφησε σαν κομμάτια κρέατα να κείτονται στην άσφαλτο, απο πρέζα, απο αλκοόλ, απο σφαίρα, νέους και παιδιά.
Whatever floats your boat.
21-02-24
12:41
Τι κρίμα που απο όσα έγραψα δεν κατάλαβες τίποτα.γιατί είναι επιλογή όσο και αν θες πιστεύεις το αντίθετο.
Αυτό είναι επιλογή
21-02-24
12:06
Highly Debatable το πόσo είναι ή δεν είναι επιλογή κάποιου ο εθισμός.Είναι επιλογή και αυτό amarelia, όπως το κάπνισμα και το ποτό
Ξέρεις η επιλογή είναι το μόνο εύκολο πράγμα να πεί κανείς για να ρίξει ευθύνες και να "κλείσει" στο μυαλό του αυτό το κεφάλαιο τσουβαλιάζοντας αυτούς τους ανθρώπους ως "παράσιτα" ή outsiders ή δεν ξέρω κι εγώ τι μπορεί να σκεφτεί κανείς.
Βέβαια πάρα πολλοί παράγοντες οδηγούν ή καλλιεργούν τον εθισμό, όπως το οικογενειακό περιβάλλον, η φτώχεια, η βία στην εργασία και στην κοινωνία, η αποξένωση και η περιθωριοποίηση και φυσικά στο μετέπειτα στάδιο που κάποιος να θέλει να απεξαρτηθεί κατά πόσο μπορεί να ενταχθεί ξανά στην ζωή χωρίς εξάρτηση και κατ'επέκταση σε μια κοινωνία που τον δέχεται ξανά και τον αντιμετωπίζει ως ίσο χωρίς στίγμα για το ποιος ήταν στο παρελθόν.
Εσύ μπορεί να είχες ενα περιβάλλον οικογενειακό το οποίο ήταν υποστηρικτικό και σου έδειχνε αγάπη, να μεγάλωσες με αξίες και εφόδια που να σε οδήγησαν στο να ακολουθήσεις μια ζωή με ξεκάθαρους στόχους και να είχες την ηρεμία να τους κυνηγήσεις. όλο αυτό δεν ήταν επιλογή σου, απλά είχες το προνόμιο να το ζήσεις.
Κάποιος άλλος μπορεί να ζούσε κάθε μέρα τον χειρότερό του εφιάλτη στο σπίτι, στην εργασία, στην κοινωνία ευρύτερα, απο παιδί μέχρι σήμερα, να είδε να του γυρίζουν πλάτες και να μην έχει καμιά στήριξη και βοήθεια οπότε να μην άντεχε την πραγματικότητα και να μούδιασε στο αλκοόλ για να μην θυμάται κάθε μέρα εναν ψυχικό ή σωματικό βιασμό που υπέστη. Είναι λοιπόν καθαρή επιλογή του αυτό; Δεν το νομίζω.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα κάνετε label κάποιον ως πρεζάκι ή σάπιο αλκοολικό ή παράσιτο της κοινωνίας ή δεν ξέρω κι εγώ τι, αναλογιστείτε το πως αυτός ο άνθρωπος μπορεί να έχει περάσει μια κόλαση δίχως αύριο που εσείς είχατε το προνόμιο να μην το περάσετε και να ζήσετε μια ζωή που το κεφάλι σας δεν κουβαλούσε ανελέητα παιδικά τραύματα σωματικά και ψυχικά και πολλά ακόμη που δεν τα χωράει το μυαλό σας.
Άνθρωποι είναι και αυτοί και δεν στάθηκαν στην ίδια γραμμή με εσάς στην αφετηρία τους, ίσως κι εσείς στην θέση τους να καταλήγατε το ίδιο, ή και χειρότερα.