Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
05-03-24
16:41
Ναι, ακόμα και εαν νομίζεις οτι είσαι εντάξει σε αυτό το θέμα σε τρώει η αδικία κατά βάθος. Το ζήτημα δεν είναι να έχεις τον γονιό δίπλα σου μόνο επειδή τον χρειάζεσαι αλλά και επειδή τον θες. Αυτό είναι το δύσκολο κομμάτι θεωρώ. Δυστυχώς κάποιοι δεν καταφέρνουν καν το πρώτο και βασικό.Το ξέρω καλά αυτό που λες. Μου το έχουν εκφράσει άλλωστε. Η απουσία του ενός είναι τραυματική και το τραύμα παιδικής ηλικίας σε ακολουθεί και στην ενήλικη ζωή. Προς στιγμή δείχνουν κάποιες ισορροπίες, πετυχαίνουν τους στόχους τους κλπ.
Ωστόσο έστω και ένας γονιός μπορεί να κάνει την διαφορά, οπότε συγχαρητήρια για την προσπάθεια σου, και είμαι σίγουρος οτι την εκτιμούν και τα παιδιά σου, και θα την εκτιμήσουν ακόμα παραπάνω στο μέλλον ! Δυστυχώς τίποτα δεν είναι αυτονόητο στον κόσμο που ζούμε οπότε πρέπει να λέμε πάλι καλά για οτιδήποτε μπορούμε να έχουμε, γιατί πάντα υπάρχει κάποιος άλλος που δεν έχει ούτε αυτά που έχουμε εμείς.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
05-03-24
16:06
Για εμένα η μονομερής γονεϊκή συμμετοχή θα είναι πάντα καταδικαστέα διότι ακόμα και εαν τα καταφέρει το παιδί και είναι ανεξάρτητο, πάντα θα έχει συναισθηματικά κενά σε αυτό το θέμα. Προφανώς η ζωή συνεχίζεται, και μπορεί να βγει μια χαρά δυνατό, απλώς πάντα θα έχει λύπη μέσα του διότι δεν έλαβε την αγάπη που χρειαζόταν, και δικαιούταν και απο τους δύο γονείς.Τις "αγαθές" δηλώσεις τις έζησα στην πράξη. Μηδενική βοήθεια, απύθμενη κούραση, όταν τα παιδιά (4) ήταν μικρά. Εξου και επέμενα στην αυτονομία από νωρίς . Τελικά ο απολογισμός εστεφθη με επιτυχία και ας ήταν μονομερής η γονεικη συμμετοχή .
Ακριβώς όλα ξεκινάνε απο τον σεβασμό στις ανθρώπινες συναναστροφές.Σαφώς πολλές φορές το λένε αυτό χωρίς να σκέφτονται σοβαρά. προσωπικά πιστεύω αν δεν σέβονται ο ένας τον άλλον ,και τον κόπο του καθενός, τότε είναι τελειωμένη υπόθεση
Εαν δεν υπάρχει αυτό εξαρχής, είναι huge red flag και πρέπει να φεύγεις όσο πιο μακριά γίνεται, διότι απλά θα χειροτερεύει με τα χρόνια και όσο αυξάνεται το άγχος και η πίεση. Εαν δεν μπορεί να κάνει commitment ο άλλος οτι θα κάνει το καλύτερο που μπορεί όσο δύσκολα και εαν γίνουν τα πράγματα, καλύτερα να μην κάνει καν οικογένεια, δεν είναι υποχρεωτικό ούτως η άλλως. Ούτε είναι ντροπή να μην μπορείς να ανταπεξέλθεις σε έναν ρόλο.
Samael
Τιμώμενο Μέλος
Ο Samael αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Η.Μ.Μ.Υ. και μας γράφει απο Πειραιάς (Αττική). Έχει γράψει 10,402 μηνύματα.
05-03-24
15:48
Σε όλα υπάρχουν trade-off στην ζωή δυστυχώς(ή και ευτυχώς).Σκληρή αλήθεια.
Για αυτό ο καθένας πρέπει να προσδιορίζει τι είναι σημαντικό για εκείνον και να βρίσκει την χρυσή τομή.
Μεγάλη συζήτηση αλλά ναι οι συνθήκες που επικρατούν είναι εντελώς απαγορευτικές για δημιουργία οικογένειας.Έλα όμως που στην Ελλάδα ο μέσος ενήλικας δεν έχει τίποτε από τα τρία!
Ο μόνος τρόπος που βλέπω να δουλεύει κάπως το πράγμα είναι εαν ένας απο τους δύο γονείς δουλεύει part-time ή κάνει δουλειά που του επιτρέπει παραπάνω ευελιξία και χαλαρότητα(π.χ. remote).