ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,190 μηνύματα.
22-04-24
10:20
Δεν κατανοείς πως ο μοναχισμός μπορεί να σε βοηθήσει να συνδεθείς με τον πνευματικό κόσμο γιατί έχεις άλλη αντίληψη περί του πνευματικού κόσμου. Για όσους ασχολούνται με το θέμα από υπερβατικής ή/και θρησκευτικής σκοπιάς, ο πνευματικός κόσμος ταυτίζεται με την απομάκρυνση από τα υλικά αγαθά, τις απολαύσεις κοκ. Οπότε το να απομονωθείς, για ένα συγκεκριμένο διάστημα, σου προσφέρει αυτό το πράγμα, γιατί είσαι μακριά από περισπασμούς. Όπως επίσης σε βοηθάει να έρθεις κοντά με τον πραγματικό εαυτό (όχι με την έννοια της ψυχολογίας), επειδή, ακριβώς, βρίσκεσαι σε μια πολύ πιο ήρεμη κατάσταση, που ευνοεί κάτι τέτοιο.εγώ διαφωνώ κυρίως με το ότι θα συνδεθείς με τον "πνευματικό κόσμο". τι είδους πνευματικότητα να βρεις στο μοναχισμό; βιβλία; ταινίες; μουσική; μέχρι εκεί.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,190 μηνύματα.
21-04-24
10:58
Κοίτα, έχω πει πολλές φορές ότι πιστεύω στο υπερβατικό, σε επίπεδα αντίληψης πέρα από αυτά του αισθητού κόσμου, τα οποία προφανώς και δεν προσεγγίζονται μέσω των αισθήσεων ή ακόμα και της λογικής. Κατά τη γνώμη μου, η Αλήθεια είναι μία περίεργη μείξη αντικειμενικού και υποκειμενικού. Υπάρχει μεν μία Αλήθεια (Θεός/αντικειμενική μεριά) η οποία εκδηλώνεται στον καθένα με διαφορετικό τρόπο (υποκειμενική μεριά.) Αυτό εξαρτάται από τα πιστεύω και τα βιώματα του καθενός. Δηλαδή σε εμένα ένα σημάδι θα εκδηλωθεί με τη μορφή ενός Αγίου, σε έναν Ινδουϊστή με τη μορφή ενός Ντέβα κοκ.Μην ορκίζεσαι οτι ειναι συμβολικά. Διάβασε και Ινδουισμό ή εστω καταπιάσου επιφανειακά με τα Lokas (νομιζω ο κατω Κόσμος ειναι το Πατάλ Λόκα) που πάει μονο η ψυχή αφού πεθάνουμε μονάχα. Κάποιοι έχουν πάει και με το σώμα λένε, αλλα ειναι τελείως άλλα planes of existence από τη Γη.Υπαρκτά αλλά δε μπορούν να πάνε όλοι με το σώμα.
Και οταν λεμε οτι η Κόλαση ειναι κατω απο τη Γη, δεν εννοούμε κατω απο το έδαφος αλλα το πλάνο της Κόλασης ειναι κατω απο το πλάνο της Γης, και το πλάνο του Παραδείσου ειναι πάνω από της Γης. Σαν κοσμικά πατώματα σκέψου το.
Επειδή έχω μελετήσει καταγραφές παραφυσικών/οριακών φαινομένων, αυτό που έχω καταλήξει είναι ότι αυτά παίρνουν τη μορφή του πνεύματος της εκάστοτε εποχής (συλλογικό ασυνείδητο) με κάποιες διαφοροποιήσεις στον καθένα (ατομικό ασυνείδητο.) Για παράδειγμα, στον Μεσαίωνα μπορεί να εμφανίζονταν Άγγελοι και Δαίμονες στους ανθρώπους, πριν 30-40 χρόνια, με τη μορφή ιπτάμενων δίσκων κ.λπ. Χωρίς να λέω ότι τα μεν ή τα δε δεν υφίστανται αυτούσια, νομίζω πιάνεις τι θέλω να πω. Πάντως προϋποθέσεις για τέτοιου είδους εμπειρίες αποτελούν η πίστη (που οδηγεί σε προδιάθεση) και η απομάκρυνση από τα γήινα, ώστε να ανοίξει η εσωτερική όραση. Ακόμα όμως κι αυτά, δεν είναι απόλυτα.
Το χειρότερο όλων όσων αναφέρεις είναι η αλαζονεία. Η ταπεινοφροσύνη που δίδαξε ο Χριστός δεν είχε να κάνει με το να είμαστε «ταπεινά χαμομηλάκια», αλλά να υποβαθμίσουμε το Εγώ μας και να αντιληφθούμε ότι η ίδια η ανθρωπότητα αποτελεί έναν Μεγάλο, ενιαίο άνθρωπο. Οι διαφοροποιήσεις σε πολιτικές, θρησκευτικές και λοιπές κατηγοριοποιήσεις οδηγούν σε διάσπαση. Πόσο μάλλον ο ατομικισμός της σύγχρονης εποχής. Ενωμένοι είμαστε δυνατοί, ο καθένας μόνος του μια θλιβερή μονάδα.Εξυπηρετούν ακριβώς αυτό οι πόλεις, να μη σκέφτεσαι, να μην έχεις χρόνο για το Θεο αλλά και για την θρέψη της ψυχής σου. Να σου τραβάει ο μαμωνάς τη ζωική δύναμη, το χρήμα να κυβερνάει. Δουλευε για το χρήμα, πλήρωνε με αυτο το χρήμα τη σαρκική αμαρτία, πλήρωνε τις απολαυσεις, τη βουλιμία, τα φαγητά εν αφθονία αλλά όχι υγιώς κατασκευασμένα που θα σε αρρωστησουν κι όλας στο τέλος, τα ταξίδια, τον καταναλωτισμό και ζήσε μες το κλουβί σου το χρυσό και μην αφήνεις χώρο για σένα, για το Θεο.
ilias90
Διάσημο μέλος
Ο White Privilege αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 34 ετών. Έχει γράψει 2,190 μηνύματα.
20-04-24
12:17
Ώρες ώρες, όλοι οι Χριστιανοί σκεφτόμαστε τον μοναχισμό, όταν βλέπουμε τη σαπίλα του κόσμου.
Και δεν εννοώ απαραίτητα τη θρησκευτική έννοια και το μοναστήρι, αλλά την απομάκρυνση από την τσιμεντούπολη, ένα ήσυχο σπιτάκι κοντά στη φύση. Όσο πιο κοντά στη φύση και μακριά από το χάος της σύγχρονης κοινωνίας, τόσο πιο κοντά στον Θεό.
Και δεν εννοώ απαραίτητα τη θρησκευτική έννοια και το μοναστήρι, αλλά την απομάκρυνση από την τσιμεντούπολη, ένα ήσυχο σπιτάκι κοντά στη φύση. Όσο πιο κοντά στη φύση και μακριά από το χάος της σύγχρονης κοινωνίας, τόσο πιο κοντά στον Θεό.