01-05-24
18:54
Εντάξει, μην το αναλύουμε και πολύ. Μη βλαστημήσει την ώρα και τη στιγμή που είπε και μια κουβέντα παραπάνω...
Απαλά
Απαλά
01-05-24
16:24
Λυπάμαι πολύ, αν έτσι γίνεται. Ειλικρινά.Κ όμως γίνεται... Και δεν είναι ότι δεν τους νοιάζει, αλλά όπως είπαν αρκετοί παραπάνω, θεωρούν ότι δεν είναι κτ σημαντικό, έχω βρεθεί στη θέση του @BlackPenBluePen κ βρίσκομαι ακόμα δλδ, αλλά το παλεύω με πράγματα που βρίσκω στο ίντερνετ κ με βοηθάνε όντως. Στο θέμα μας, δεν είναι εύκολο να συνειδητοποιήσει ένας γονιός και να παραδεχτεί στον εαυτό του ότι το παιδί του έχει ένα θέμα, ακόμα κ όχι σοβαρό, που σχετίζεται με τη ψυχική υγεία, κ επειδή έχει λάθος αντιλήψεις για αυτή σκέφτεται "αποκλείεται να είναι τρελό το παιδί μου, μια χαρά είναι"
Οπότε μαυρο-μπλε στυλέ (έμπνευση της στιγμής, γελοίο το ξέρω) προσπαθησε να τους πείσεις και παράλληλα ψάξου κ λίγο μόνος σου
Είναι κάπως λεπτά αυτά τα θέματα και δε θα ήθελα να επεκταθώ.
Φαίνεστε ώριμα παιδιά και οι δυο σας. Και αυτό είναι καλό. Σίγουρα θα βρείτε την άκρη. Και σας το εύχομαι...
01-05-24
13:54
Θα κάνω λίγο το δικηγόρο τού διαβόλου...Μήπως δεν το παίρνουν στα σοβαρά, γιατί και ο τρόπος που τους το λες είναι "κάπως" ; Πολύ χαλαρός, ας πούμε...Και αυτό τους δίνει την αίσθηση ότι μπορεί να είναι απλά μια φάση που θα περάσει. Κάτι της ηλικίας σου, για παράδειγμα...Μου είναι λίγο δύσκολο να πιστέψω (χωρίς να σε αμφισβητώ...), ότι μπορεί ένα παιδί να μιλήσει σοβαρά στους γονείς του, για κάτι που το απασχολεί, και αυτοί να το αγνοήσουν.Σε ψυχολογο ήθελα να πάω αλλά το θεωρούν άχρηστο λολ
Για μένα έχει μεγάλη σημασία και πώς λέμε το κάθε τί. Πώς το μεταφέρουμε...Αν, παρόλα αυτά, έκανες τις προσπάθειές σου και δε θες άλλο να το συζητήσεις μαζί τους, παραπάνω σου πρότειναν κάποιες εναλλακτικές...