Εριφύλη
Περιβόητο μέλος
Η Εριφύλη αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 4,491 μηνύματα.
03-05-24
17:12
Μέχρι και το 2021, λίγους μήνες πριν περάσω στη σχολή μου, ήμουν ένα άδειο σώμα. Ένα τίποτα. Δεν με ένοιαζε τίποτα, δεν έκανα τίποτα, ήθελα όλη την ημέρα να την περνάω στα σκοτάδια κουκουλωμένη, να κλαίω την μοίρα μου και να μένω νηστική για έναν μήνα.
Απ' όταν πέρασα στην σχολή των ονείρων μου (θεάτρου όπως ξέρετε οι περισσότεροι) ταρακουνήθηκα πολύ απότομα. Άρχισα να αισθάνομαι σημαντική, πως κάπου ανήκω επιτέλους, πως βρήκα τον σκοπό μου. Γνώρισα ηθοποιούς που περνάνε τα ίδια με εμένα, σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου που τραβάνε τον δικό τους προσωπικό Γολγοθά.. κατάλαβα πως δεν είμαι μόνη μου και επιπλέον βρήκα αυτό που θέλω να κάνω, αυτό που σκοπεύω να φέρω εις πέρας σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Είναι το μαγικό κομμάτι της τέχνης αυτό.. αν επέλεγα κάτι άλλο εκτός του θεάτρου θα συνέχιζα να είμαι ένα κουφάρι.
Απ' όταν πέρασα στην σχολή των ονείρων μου (θεάτρου όπως ξέρετε οι περισσότεροι) ταρακουνήθηκα πολύ απότομα. Άρχισα να αισθάνομαι σημαντική, πως κάπου ανήκω επιτέλους, πως βρήκα τον σκοπό μου. Γνώρισα ηθοποιούς που περνάνε τα ίδια με εμένα, σημαντικούς ανθρώπους του θεάτρου που τραβάνε τον δικό τους προσωπικό Γολγοθά.. κατάλαβα πως δεν είμαι μόνη μου και επιπλέον βρήκα αυτό που θέλω να κάνω, αυτό που σκοπεύω να φέρω εις πέρας σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
Είναι το μαγικό κομμάτι της τέχνης αυτό.. αν επέλεγα κάτι άλλο εκτός του θεάτρου θα συνέχιζα να είμαι ένα κουφάρι.