fandago
Διακεκριμένο μέλος
Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
15-08-08
04:05
Κανονικά θα έπρεπε να υποστηρίξω περισσότερο τον αθλητισμό, απλά πάνε χρόνια που όντως δεν είναι τόσο υγιής και αυτό με στεναχωρεί.
Απλά δεν θέλω να συγχέονται τα χρήματα που παίρνουν οι αθλητές για τις νίκες τους με οτιδήποτε παίρνουν οι δεν παίρνουν οι μαθητές που βγάζουν 20άρια. Στην τελική ο καλός δεν χάνεται πουθενά. Και εκτός αυτού αν αυτοί που βγάζουν τα 20άρια περνάνε εκεί που πραγματικά θέλουν και αυτοί κάποτε θα ανταμειφθούν για αυτό που κατάφεραν. Απλά όλο αυτό μου θυμίζει το ανέκδοτο με τους Έλληνες που δεν χρειάζεται να τους φυλάει κάποιος μην το σκάσουν γιατί μόνοι τους κόβουν τα φτερά σε όποιον το τολμήσει...
Απλά δεν θέλω να συγχέονται τα χρήματα που παίρνουν οι αθλητές για τις νίκες τους με οτιδήποτε παίρνουν οι δεν παίρνουν οι μαθητές που βγάζουν 20άρια. Στην τελική ο καλός δεν χάνεται πουθενά. Και εκτός αυτού αν αυτοί που βγάζουν τα 20άρια περνάνε εκεί που πραγματικά θέλουν και αυτοί κάποτε θα ανταμειφθούν για αυτό που κατάφεραν. Απλά όλο αυτό μου θυμίζει το ανέκδοτο με τους Έλληνες που δεν χρειάζεται να τους φυλάει κάποιος μην το σκάσουν γιατί μόνοι τους κόβουν τα φτερά σε όποιον το τολμήσει...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fandago
Διακεκριμένο μέλος
Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
15-08-08
03:21
Έλα τώρα, δηλαδή αυτός που διαβάζει στις πανελλήνιες το κάνει για να προσφέρει στην ανθρωπότητα; Γιαυτό παίρνει 20άρια; Τι άλλο θα ακούσωSo what?
Στην τσέπη του προσφέρει, όχι στην ανθρωπότητα.
Κι ο διπλωματούχος με ντοκτορά παίρνει τρεις και πενήντα εννέα (άλλαξε με το νέο ασφαλιστικό ).
Και οι δύο σας μάλλον δεν έχετε καταλάβει γιατί έφερα αυτό το παράδειγμα. Το έφερα γιατί κάποιοι είπαν ότι το να κάνεις πρωταθλητισμό είναι σα να πηγαίνεις για καφέ.Μην εξισώνουμε όμως την απόκτηση της γνώσης και την προσφορά στο κοινωνικό σύνολο με την άσκηση ενός φαντεζί επαγγέλματος το οποίο απλά προσφέρει τέρψη στις μάζες. Επίσης, αυτό να το πεις σε ένα 17χρονο του οποίου βράζει το αίμα του για το αν είναι εύκολο να διαβάσει για τις κ*λοπανελλήνιες (τι μου θύμησες τώρα) ως προς τις θυσίες. Είναι διαφορετικό να έχεις σα στόχο ένα μύριο $ νικώντας σε ένα αγώνα και διαφορετικό να διαβάσεις για να προσφέρεις στη κοινωνία και για να κάνεις κάτι σωστό στη ζωή σου αργότερα (αρκετά αργότερα)...
Δεν συγκρίνουμε επαγγέλματα εδώ αλλά διακρίσεις. Αυτός είναι και ο σκοπός του θέματος νομίζω. Κατά πόσον δηλαδή μπορεί να συγκριθεί η διάκριση ενός Ολυμπιονίκη με τα 20άρια ενός μαθητή, η οποία είναι σαφώς ατυχής. Για να γίνεις Ολυμπιονίκης συγκρίνεσαι παγκόσμια, για να πάρεις 20άρια πανελλήνια και μόνο η κλίμακα είναι εκτός σύγκρισης.
Όσο για τα μύρια που αναφέρθηκαν, νομίζω ότι ένας αθλητής την στιγμή που τερματίζει πρώτος στο νήμα δεν σκέφτεται "αυτά είναι από αύριο εκατομμυριούχος", αλλά μάλλον κάτι του στυλ "είμαι ο καλύτερος του κόσμου και το όνομα μου θα μείνει στην ιστορία", οπότε ξεκολλήστε από αυτό. Τα λεφτά έρχονται μετά
Τώρα για το ποιος προσφέρει περισσότερα και άρα θα έπρεπε να αμείβεται πιο πολλά δεν νομίζω ότι μπορεί κανείς μας να κάνει κάτι, είναι καθαρά θέμα προσφοράς-ζήτησης.
Τέλος, ακόμα και οι αθλητές προσφέρουν στην κοινωνία. Δημιουργούν είδωλα και γίνονται έμπνευση για κάποιους. Είναι διαφορετική η κάθε προσφορά και όπως θέλει ο καθένας τις ταξινομεί. Φυσικά δεν συγκρίνω τον αθλητή με τον γιατρό χωρίς σύνορα, αλλά μην τα ισοπεδώνετε όλα λες και οι αθλητές είναι οι γλίτσες της κοινωνίας με μοναδικό στόχο το κέρδος...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fandago
Διακεκριμένο μέλος
Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
14-08-08
23:56
Λοιπόν ο γνωστός σε όλους μας κολυμβητής Michael Phelps αποκάλυψε τι ήταν αυτό που τον έφτασε μέχρι εκεί. Αν και το άρθρο εστιάζει στην διατροφή του, εγώ θα εστιάσω στον χρόνο που αφιέρωνε για την άθληση του:
Έχω ξαναπεί ότι η σύγκριση είναι ατυχής...
6 ημέρες την εβδομάδα 5 ώρες την ημέρα λοιπόν χρειάστηκαν για να φτάσει να πάρει τα 11 έως τώρα χρυσά μετάλλια του. Είναι λίγο ή λιγότερο κουραστικό και απαιτητικό από το διάβασμα και δη των πανελληνίων;US swimmer Michael Phelps made history yesterday when he scooped a record-breaking 11th Olympic gold medal. He has now topped the podium five times in Beijing. After his latest victory, he revealed the secret behind his six-days-a-week, five-hours-a-day training regime: an extraordinary 12,000-calorie daily diet, six times the intake of a normal adult male.
πλήρες άρθρο
Έχω ξαναπεί ότι η σύγκριση είναι ατυχής...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fandago
Διακεκριμένο μέλος
Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
04-08-08
14:50
Με αυτή τη λογική μήπως να μην υπάρχουν διαφημίσεις στην τηλεόραση; Πάλι ο πολίτης δεν θα τις πληρώσει και αυτές;Αλλά και λάθος να κάνω, και να τα πληρώνουν τελικά οι εταιρίες όπως λες ως ανταλλαγή προϊόντων, εννοείς μέσω της διαφήμισης?
Το buget όμως για να καλυφθούν αυτά τα έξοδα από που βγαίνει? απ τον "μισθό" του προέδρου της εταιρίας? Απ το ίδιο το προϊόν δεν βγαίνουν?
Στην τιμή του προϊόντος, που πληρώνει και πάλι ο πολίτης δεν μπαίνει αυτή η τιμή?
Δε θα μπορούσε το προϊόν να είναι πιο φτηνό αν δεν έπρεπε να βγουν αυτά τα έξοδα?
Αρα τελικά και πάλι εμείς οι πολίτες τα πληρώνουμε όλα
Και γιατί να μην επιβραβεύσεις λοιπόν κάποιον που κάνει αυτό που πραγματικά αγαπά και διακρίθηκε; Δες το και σαν κίνητρο για να το κάνουν όλοι αυτό. Ο αθλητής, παίρνει το ρίσκο για να κάνει κάτι τέτοιο ενώ ο καλός μαθητής που λες εσύ προχωράει εκ του ασφαλούς.Για μένα το βασικό που ''μειώνει'' την δυσκολία των αθλητών σε σχέση με τους κοινούς θνητούς είναι ότι αυτοί ασχολούνται με αυτό που γουστάρουν. Δε νομίζω να συγκρίνεται το κέφι κάποιου που μοχθεί κάνοντας κάτι που τον κάνει χαρούμενο με αυτόν που παπαγαλίζει στείρα γνώση για να μπει με αβέβαια αποτελέσματα στην σχολή που αγαπά. Ναι, κι οι 2 κουράζονται αλλά ο πρώτος ταυτόχρονα χαίρεται.
Κρίνεις δυστυχώς από ένα άτομο και κρίνεις λάθος.Για μένα θα έπρεπε να υπήρχε κατάργηση μέρους των προνομίων, όχι όλων, επειδή, ρεαλιστικά μιλώντας, η καριέρα του αθλητή τελειώνει νωρίς και πολλοί από αυτούς δεν έχουν ουσιαστικά προσόντα ή καλλιέργεια για να κάνουν κάτι άλλο μετά. Το να δημιουργηθεί οριοθέτηση πάντως και να δω τους αθλητές να ξεκαβαλήσουν και να έχουν σεμνότητα όπως αρμόζει στο ''αρχαίο πνεύμα'' θα με έκανε χαρούμενη.
Υπερβάλλεις λίγο. Σου έχει κάτσει τόσο εκείνη η αθλήτρια στο λαιμό που θυμάσαι ακόμα και τα ωραία οπίσθια τηςΌσον αφορά τα media, αν εξαιρέσουμε τις αναφορές στους ''φωτισμένους επιστήμονες'' που ζουν στο εξωτερικό επειδή το κράτος δεν τους θεωρούσε τόσο καλούς για να τους εντάξει στο πανεπιστήμιο, δεν αναφέρεται κάτι και δε νομίζω να αναφερθεί. Και στην κοινωνία της εικόνας οι τρελές ταχύτητες και τα ωραία οπίσθια των αθλητών κερδίζουν στην μάχη!
Η αλήθεια είναι ότι δεν μου άρεσε αυτό που διάβασα. Αδικείς μια ολόκληρη ομάδα και δείχνεις σα να ζηλεύεις (τα ωραία οπίσθια ). Και στον αθλητισμό πάντως ισχύει ο νόμος της αγοράς και της ζήτησης. Όση περισσότερη πέραση έχει ένας αθλητής τόσο περισσότερα βγάζει από τις χορηγίες. Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον ίδιο για αυτό...
Αυτό όμως δεν είναι πρωταθλητισμός έτσι;Θα ΄ήθελα να 'ξερα με ποιά λογική το σκέφτηκε και το δήλωσε αυτό... Όταν πήγαινα καράτε και προπονούμουν τις περιόδους πριν απ' τα τουρνουά, προπονούμουν 4 ώρες, τις 3 από τις 7 μέρες της εβδομάδας (2 ώρες στο dojo, 2 ώρες στο σπίτι), δεν χρειαζόταν περισσότερο. Στην 3η Λυκείου το τρίπτυχο σχολείο-φροντιστήρια-διάβασμα μου έτρωγε 16 ώρες τις καθημερινές και 7 ώρες το Σάββατο και την Κυριακή...
Θα ήθελα να ρωτήσω τι άποψη έχετε για αυτούς που επειδή βγήκαν στην τριάδα της μαθηματικής Βαλκανιάδας πχ, μπορούν να μπουν σε όποια σχολή θέλουν. Αυτοί το αξίζουν περισσότερο δηλαδή;
Στην τελική, μπορεί ο αθλητής που διακρίθηκε να μπει σε όποια σχολή θέλει, αλλά θα μπορέσει να τη βγάλει;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
fandago
Διακεκριμένο μέλος
Ο Ә□⌂щяңš αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Είναι 40 ετών και μας γράφει απο Αθήνα (Αττική). Έχει γράψει 6,876 μηνύματα.
03-08-08
05:29
Έχω συγκλονιστεί! Συμφωνώ περισσότερο με τον Παναγιώτη από οποιαδήποτε άλλη φορά
Όσο για τη σύγκριση με το αρχαίο ελληνικό ολυμπιακό πνεύμα, έχω την εντύπωση ότι ακόμα και τότε δεν ήταν μόνο τα στεφάνια και η δόξα που έπαιρναν οι νικητές, αλλά υπήρχαν ακόμα και τότε χορηγίες με πιθάρια λάδι κτλ καθώς και συνεχής αναγνώριση. Εδώ συνηθίζεται να δίνουν το όνομα τους σε κάνα ταχύπλοο να τους χαιρετάνε στο δρόμο και αυτό ήταν όλο.
Άλλωστε ξεχνάτε μάλλον το ρητό "νους υγιής εν σώματι υγιεί".
Την σύγκριση του αρθρογράφου λοιπόν την θεωρώ τουλάχιστον ατυχή, γιατί ο ολυμπιονίκης είναι καλύτερος του κόσμου, ενώ ένας μαθητής με 20άρια συγκρίνεται καθαρά σε εθνικό επίπεδο.
Δεν λαμβάνεις υπόψιν σου όμως ότι για να φτάσεις να γίνεις Ολυμπιονίκης πρέπει πραγματικά να έχεις αφιερώσει την ζωή σου στον αθλητισμό. Δεν έχεις άλλο εισόδημα και κάπως πρέπει να ζήσεις. Από εκεί και πέρα όσα δίνει το κράτος στους διακριθέντες αθλητές, μπορεί να είναι αρκετά για να ζήσεις σίγουρα, αλλά τα εκατομμύρια δεν τα παίρνουν από το κράτος, αλλά από χορηγίες οι οποίες δεν είναι επιβράβευση, αλλά ανταλλαγή "προϊόντων".Είναι ίσως παρανοϊκό αυτό που θα πω αλλά... δεν χρειάζονται επιβράβευση οι μαθητές...
Αυτό που χρειάζεται είναι να σταματήσει αυτού του είδους η επιβράβευση απ τους αθλητές!
Που είναι το δάφνινο στεφάνι της τιμής και της δόξας?
Αντικαταστάθηκε από μερικά εκατομμύρια
Αν υπήρχε η υποδομή, θα έπρεπε να υπάρχει ένα κράτος που θα πλήρωνε κανονικά και τους αριστούχους και τους αθλητές, ώστε να μπορούν χωρίς να τους απασχολεί το προς το ζειν να συνεχίζουν το έργο τους και να μπορούν να αμείβονται μετά με δάφνινα στεφάνια
Όσο για τη σύγκριση με το αρχαίο ελληνικό ολυμπιακό πνεύμα, έχω την εντύπωση ότι ακόμα και τότε δεν ήταν μόνο τα στεφάνια και η δόξα που έπαιρναν οι νικητές, αλλά υπήρχαν ακόμα και τότε χορηγίες με πιθάρια λάδι κτλ καθώς και συνεχής αναγνώριση. Εδώ συνηθίζεται να δίνουν το όνομα τους σε κάνα ταχύπλοο να τους χαιρετάνε στο δρόμο και αυτό ήταν όλο.
Κάποιος αντίστοιχα θα μπορούσε να πει ότι έχουμε δώσει πολλή βάση στο πνεύμα παραμελώντας τον αθλητισμό. Ξαναλέω ότι κάποιος που κάνει πρωταθλητισμό αφιερώνει τόσο χρόνο για αυτό όσο κάποιος που πάει για 20άρια. Αν δεν υπήρχαν αυτές οι διευκολύνσεις κανείς δεν θα είχε κίνητρο να ασχοληθεί με πρωταθλητισμό. Καλή είναι η δόξα αλλά δεν σου φέρνει φαί στο σπίτιΣυμφωνώ απόλυτα με τον αρθρογράφο.
Και πέραν αυτού, θυμάμαι όταν ήμουν 18 πόσο με ενοχλούσε το γεγονός ότι όσοι έχουν διακριθεί στον αθλητισμό, ακόμα και μόνο σε πανελλήνιο επίπεδο μπορούσαν να μπουν σε όποια σχολή ήθελαν, ενώ όσοι διακρίθηκαν πχ σε μαθηματικούς διαγωνισμούς έπρεπε η διάκριση να είναι τουλάχιστον βαλκανική ώστε να μπουν χωρίς εξετάσεις απλώς σε συναφείς με τα μαθηματικά σχολές. Έλεος!
Θεωρώ ότι σε αυτή τη χώρα παραέχουμε δώσει βάση στον αθλητισμό, παραμελώντας το πνεύμα. Το γιατί, το αφήνω στην κρίση του αναγνώστη, για να μην γίνω (πάλι) κακιά...
Άλλωστε ξεχνάτε μάλλον το ρητό "νους υγιής εν σώματι υγιεί".
Την σύγκριση του αρθρογράφου λοιπόν την θεωρώ τουλάχιστον ατυχή, γιατί ο ολυμπιονίκης είναι καλύτερος του κόσμου, ενώ ένας μαθητής με 20άρια συγκρίνεται καθαρά σε εθνικό επίπεδο.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.