MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
22-12-05
00:47
Εσύ δηλαδή πως το βλέπεις το θέμα; Εγώ νομίζω ότι είναι καιρός να λυθεί επιτέλους. Και φυσικά επίγει! Εκτός αν υπονοείς ότι πρώτα θα πρέπει να λυθουν πιο "απλά" προβλήματα καθημερινά... Αν το σκεπτικό είναι πρώτα να μειώσουμε την ανεργία στο 5%,να είμαστε μία από τις 5 πλουσιότερες χώρες της Ε.Ε. κτλ κτλ κτλ, τότε ναι, δεν επίγει... Αλλά παρόλα αυτά είναι μια τεράστια δαπάνη για το κράτος εκτός των άλλων...
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
MonaXoS
Διάσημο μέλος
Ο Δημήτρης Αγοραστός αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Ψυχολόγος. Έχει γράψει 2,470 μηνύματα.
18-12-05
11:56
Φυσικά έπρεπε να περάσουν πολλά χρόνια για να αρχίσει να συζητείται και στη χώρα μας αυτό που στις χώρες που θέλουν να λέγονται "πολιτισμένες" θεωρείται αυτονόητο. Έτσι συμβαίνει πάντα όμως, οπότε δεν εκπλήσσομαι! Επιτέλους καταλάβαμε ότι οι έννοιες «εκκλησία» και «κράτος» είναι εντελώς διαφορετικές μεταξύ τους!
Το μεν κράτος, όπως είπαμε ήδη είναι υπεύθυνο για όλους του πολίτες μιας χώρας, ανεξαρτήτου θρησκείας, χρώματος, πολιτικών πεποιθήσεων, φύλου και όποιων άλλων κοινωνικών ομάδων στις οποίες ανήκει ο καθένας. Οι πολίτες επομένως αναμένουν ότι το κράτος θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που έχει απέναντί τους.
Η Εκκλησία από την άλλη, όπως είπαμε είναι υπεύθυνη για την πνευματική ζωή και θρησκευτική ανάπτυξη των πιστών της. Εννοείται πως η κάθε Εκκλησία δεν μπορεί να αναμειγνύεται στις υποθέσεις των άλλων Εκκλησιών, αλλά ούτε να ζητάει προνομιακή μετυαχείρηση, λες και έχει κάποια ιδιαίτερα δικαιώματα.
Με απλά λόγια δηλαδή το κράτος είναι υπεύθυνο για τα πρακτικά ζητήματα αυτής της ζωής, ενώ η Εκκλησία είναι υπεύθυνη για την πνευματική κατεύθυνση με απώτερους στόχους σε ένα άλλο επίπεδο, πέρα από το πρακτικό.
Τώρα ας εξηγήσουμε και μια άλλη έννοια πολύ σημαντική στην περίπτωσή μας. Ας μιλήσουμε για την αρχή της ισότητας. Τι ορίζουμε λέγοντας ότι επιθυμούμε ισότητα; Ισότητα υπάρχει όταν όλα τα άτομα μέσα σε μια κοινωνία απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις, αλλά και έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Δηλαδή, όταν η γυναίκα θέλει να αμείβεται, για την ίδια δουλειά, με το ίδιο ποσό με έναν άνδρα, τότε μιλάμε για αίτημα ισότητας. Όταν μια μειονότητα απαιτεί η πολιτεία να τους συμπεριφέρεται το ίδιο, όπως και στους υπόλοιπους πολίτες, τότε μιλάμε για αίτημα ισότητας. Μια ομάδα, ανεξάρτητα από τον αριθμό της, οφείλει να έχει την ίδια μεταχείριση από το κράτος (που όπως είπαμε είναι υπεύθυνο για όλους τους πολίτες μιας χώρας και όχι μόνο για τους πολίτες της πλειονότητας). Διαφορετικά μιλάμε για ανισότητα. Αρκετά απλό και αυτό νομίζω.
Τώρα, βάσει των πιο πάνω, μπορούμε να εξάγουμε εύκολα το συμπέρασμα ότι εφόσον η κάθε Εκκλησία αποτελεί κοινωνική ομάδα, όπως ακριβώς και όλες οι άλλες (φύλο, φυλή, χρώμα κτλ), το κράτος (= Πολιτεία) οφείλει να έχει την ίδια συμπεριφορά απέναντι στην κοινωνική αυτή ομάδα, όπως ακριβώς έχει και στις υπόλοιπες. Δεν νοείται μια ομάδα ατόμων να απολαμβάνουν προνόμια έναντι άλλων ομάδων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, μία από τις θρησκευτικές ομάδες απολαμβάνει πολλά προνόμια έναντι των άλλων θρησκειών. Το κράτος δηλαδή την στηρίζει περισσότερο από τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι την στηρίζει βασιζόμενο στο σύνολο του πληθυσμού, σαν να ανήκουν όλοι σε αυτή την ομάδα. Παίρνει τα λεφτά όλων μας και τα δίνει στην εν λόγω Εκκλησία, σαν ακριβώς όλοι μας να συμφωνούμε σε αυτό!
Για να διορθωθεί αυτή η κοινωνική αδικία το κράτος έχει δύο λύσεις:
Με αυτόν τον τρόπο δεν επιβαρύνονται όλοι για την ικανοποίηση κοινωνικών ομάδων στις οποίες δεν ανήκουν. Αν μια θρησκευτική ομάδα έχει μεγάλη βάση πιστών, τότε αναμένεται ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα, καθώς όσοι θέλουν να συμμετέχουν στα θρησκευτικά δρώμενα, μπορούν να στηρίξουν την ομάδα αυτή.
Αλλά, όλα τα πιο πάνω ισχύουν αν οι στόχοι των δύο κοινωνικών ομάδων είναι διαφορετικοί (πνευματικοί VS υλιστικοί στα πιο πάνω). Αν μία θρησκευτική ομάδα έχει στην ουσία υλιστικούς στόχους και όχι πνευματικούς, τότε είναι λογικό να διαμαρτύρονται για την αποκοπή της προνομιακής σχέσης που έχει με το κράτος ως τώρα.
Αν μια θρησκευτική ομάδα βγαίνει και μιλάει για έθνη, πολιτικές και κρατικές τακτικές, τότε μάλλον μιλάμε για πολιτική και όχι θρησκευτική ομάδα. Επιτέλους, ας αποφασίσουν μερικοί τι θέλουν να είναι, για να μην μπερδευόμαστε!
- Κράτος είναι μια οντότητα που έχει ως σκοπό την διαχείριση μιας γεωγραφικής περιοχής της Γης και των κατοίκων της. Μέσα στις αρμοδιότητες του κράτους εννοείται πως είναι η νομοθεσία, η διαχείριση των οικονομικών εσόδων και εξόδων, η επίλυση των προβλημάτων των πολιτών αλλά και η ανάπτυξη πολιτικών, με όλες τις προεκτάσεις που μπορεί να έχει αυτό (συμμαχίες, εξωτερική πολιτική, ύπαρξη πολιτικών κομμάτων).
- Εκκλησία είναι η κοινότητα των πιστών μιας θρησκείας οι οποίοι μαζεύονται και λατρεύουν τον Θεό τους. Η Εκκλησία είναι υπεύθυνη για την πνευματική καθοδήγηση του λαού και την επίτευξη των πνευματικών στόχων που έχει θέσει η εκάστοτε θρησκευτική ομάδα.
Το μεν κράτος, όπως είπαμε ήδη είναι υπεύθυνο για όλους του πολίτες μιας χώρας, ανεξαρτήτου θρησκείας, χρώματος, πολιτικών πεποιθήσεων, φύλου και όποιων άλλων κοινωνικών ομάδων στις οποίες ανήκει ο καθένας. Οι πολίτες επομένως αναμένουν ότι το κράτος θα ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις που έχει απέναντί τους.
Η Εκκλησία από την άλλη, όπως είπαμε είναι υπεύθυνη για την πνευματική ζωή και θρησκευτική ανάπτυξη των πιστών της. Εννοείται πως η κάθε Εκκλησία δεν μπορεί να αναμειγνύεται στις υποθέσεις των άλλων Εκκλησιών, αλλά ούτε να ζητάει προνομιακή μετυαχείρηση, λες και έχει κάποια ιδιαίτερα δικαιώματα.
Με απλά λόγια δηλαδή το κράτος είναι υπεύθυνο για τα πρακτικά ζητήματα αυτής της ζωής, ενώ η Εκκλησία είναι υπεύθυνη για την πνευματική κατεύθυνση με απώτερους στόχους σε ένα άλλο επίπεδο, πέρα από το πρακτικό.
Τώρα ας εξηγήσουμε και μια άλλη έννοια πολύ σημαντική στην περίπτωσή μας. Ας μιλήσουμε για την αρχή της ισότητας. Τι ορίζουμε λέγοντας ότι επιθυμούμε ισότητα; Ισότητα υπάρχει όταν όλα τα άτομα μέσα σε μια κοινωνία απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα, έχουν τις ίδιες υποχρεώσεις, αλλά και έχουν την ίδια αντιμετώπιση από τα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας. Δηλαδή, όταν η γυναίκα θέλει να αμείβεται, για την ίδια δουλειά, με το ίδιο ποσό με έναν άνδρα, τότε μιλάμε για αίτημα ισότητας. Όταν μια μειονότητα απαιτεί η πολιτεία να τους συμπεριφέρεται το ίδιο, όπως και στους υπόλοιπους πολίτες, τότε μιλάμε για αίτημα ισότητας. Μια ομάδα, ανεξάρτητα από τον αριθμό της, οφείλει να έχει την ίδια μεταχείριση από το κράτος (που όπως είπαμε είναι υπεύθυνο για όλους τους πολίτες μιας χώρας και όχι μόνο για τους πολίτες της πλειονότητας). Διαφορετικά μιλάμε για ανισότητα. Αρκετά απλό και αυτό νομίζω.
Τώρα, βάσει των πιο πάνω, μπορούμε να εξάγουμε εύκολα το συμπέρασμα ότι εφόσον η κάθε Εκκλησία αποτελεί κοινωνική ομάδα, όπως ακριβώς και όλες οι άλλες (φύλο, φυλή, χρώμα κτλ), το κράτος (= Πολιτεία) οφείλει να έχει την ίδια συμπεριφορά απέναντι στην κοινωνική αυτή ομάδα, όπως ακριβώς έχει και στις υπόλοιπες. Δεν νοείται μια ομάδα ατόμων να απολαμβάνουν προνόμια έναντι άλλων ομάδων.
Στην περίπτωση της Ελλάδας, μία από τις θρησκευτικές ομάδες απολαμβάνει πολλά προνόμια έναντι των άλλων θρησκειών. Το κράτος δηλαδή την στηρίζει περισσότερο από τις άλλες κοινωνικές ομάδες. Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι την στηρίζει βασιζόμενο στο σύνολο του πληθυσμού, σαν να ανήκουν όλοι σε αυτή την ομάδα. Παίρνει τα λεφτά όλων μας και τα δίνει στην εν λόγω Εκκλησία, σαν ακριβώς όλοι μας να συμφωνούμε σε αυτό!
Για να διορθωθεί αυτή η κοινωνική αδικία το κράτος έχει δύο λύσεις:
- Να ενισχύσει οικονομικά όλες τις υπόλοιπες θρησκευτικές και μη ομάδες (βουδιστές, ινδουιστές, μουσουλμάνους, αθεϊστές, αγνωστικιστές κτλ)
- Να κόψει ή να μειώσει τις παροχές προς όλες τις θρησκευτικές κοινωνικές ομάδες.
Με αυτόν τον τρόπο δεν επιβαρύνονται όλοι για την ικανοποίηση κοινωνικών ομάδων στις οποίες δεν ανήκουν. Αν μια θρησκευτική ομάδα έχει μεγάλη βάση πιστών, τότε αναμένεται ότι δεν θα υπάρξει πρόβλημα, καθώς όσοι θέλουν να συμμετέχουν στα θρησκευτικά δρώμενα, μπορούν να στηρίξουν την ομάδα αυτή.
Αλλά, όλα τα πιο πάνω ισχύουν αν οι στόχοι των δύο κοινωνικών ομάδων είναι διαφορετικοί (πνευματικοί VS υλιστικοί στα πιο πάνω). Αν μία θρησκευτική ομάδα έχει στην ουσία υλιστικούς στόχους και όχι πνευματικούς, τότε είναι λογικό να διαμαρτύρονται για την αποκοπή της προνομιακής σχέσης που έχει με το κράτος ως τώρα.
Αν μια θρησκευτική ομάδα βγαίνει και μιλάει για έθνη, πολιτικές και κρατικές τακτικές, τότε μάλλον μιλάμε για πολιτική και όχι θρησκευτική ομάδα. Επιτέλους, ας αποφασίσουν μερικοί τι θέλουν να είναι, για να μην μπερδευόμαστε!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 18 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.