@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Αν υποθέσουμε ότι αυτό συμβαίνει σε τί νομίζεις οτι οφείλεται;
Το σίγουρο για μένα είναι ότι δεν οφείλεται σε μία μόνο αιτία – οι αιτίες μπορεί να είναι πολλές και να περιπλέκονται. Και δεν είναι απλώς θέμα προθέσεων κτλ, αλλά, γενικότερα, είναι θέμα εντυπώσεων πολλών ατόμων που συμμετέχουν σε ένα forum για να περνάνε καλά, να μάθουν, να ψυχαγωγηθούν κτλ, κι όχι να βρίσκονται κάθε λίγο και λιγάκι αντιμέτωποι με δυσάρεστους συνειρμούς. Όταν μια οποιαδήποτε δυσάρεστη μνήμη ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, διεγείρεται από πληθώρα λέξεων και διατυπώσεων, τότε, απ’ τη στιγμή που είναι αδύνατον κανείς να μεριμνά ώστε να τις αποφεύγει σε κάθε μήνυμα και σε κάθε θέμα, είναι χαμένος επικοινωνιακά. Αυτό με βάζει σε σκέψεις. Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Καλώς ή κακώς ο καταθέτης μιας άποψης λαμβάνεται πάντα υπόψη. Όπως και να’ χει, μου φαίνεται σωστότερο να αποφεύγουμε να οδηγούμαστε στα άκρα. Το ένα άκρο είναι να μη λαμβάνουμε καθόλου υπόψη τον καταθέτη της άποψης και το άλλο είναι ακριβώς το αντίθετο. Αυτό που υφίσταται είναι μάλλον μια γκρίζα περιοχή ανάμεσα στα δύο αυτά άκρα. Εγώ, πάντως, δεν μπορώ να μπω εύκολα σε μια διαδικασία του τύπου: μη γράψεις εκείνη ή την άλλη λέξη, γιατί δημιουργεί συνειρμούς, μην αναφερθείς σ’ αυτό κάνει τζιζ, μην ασχοληθείς μ’ αυτό το θέμα, πρόσεξε με τι θ’ ασχοληθείς…!!! Βέβαια, καταλαβαίνω ότι μια τέτοια διαδικασία είναι απαραίτητη σε κάποιο βαθμό. Φοβάμαι όμως – και θέλω να το τονίσω αυτό - ότι υπάρχουν καταστάσεις στις οποίες το 90% αυτών που θα γράψεις για το 90% των θεμάτων που υπάρχουν σε ένα forum, θα παρεξηγείται.Πρώτα από όλα θεωρώ ότι πρέπει κανείς να επικεντρώνεται σε αυτό που λέγεται και όχι στο πρόσωπο που το λέει. Στην Ελλάδα αυτό είναι το κύριο πρόβλημα κάθε διαλόγου. «Ποιος το είπε;» Αν αυτός που το είπε είναι για μας αναξιόπιστος (καθότι Δεξιός, Αριστερός, Γαύρος, κλπ.) δεν εξετάζουμε καν το περιεχόμενο των λόγων του. Το απορρίπτουμε a priori.
Επαναλαμβάνω, τέλος, ότι οι προηγούμενες απόψεις μου ίσως σε αρκετά σημεία να δίνουν την εντύπωση μιας αφ’ υψηλού κριτικής ή ότι αντανακλούν κάποιες άκαμπτες θέσεις. Όπως και να’ χει, αφ’ υψηλού κριτική δεν έχω δικαίωμα να κάνω εφόσον σπάνια για ένα πρόβλημα ευθύνεται μονάχα ο ένας. Εκτός, βέβαια, κι αν τσαντιζόμαστε με τους εαυτούς μας οπότε τα ρίχνουμε στον άλλο… Και η τελευταία διατύπωση δεν αποτελεί μια αφ’ υψηλού κριτική – αγγίζει κι έμενα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια, αν και κάπως…λιτά
Όπως είπες κι εσύ Χάος "οι λέξεις χρησιμοποιούνται με πολυσήμαντο τρόπο, επενδύονται με διαφορετική συναισθηματική φόρτιση", ενώ "οι ίδιοι οι ορισμοί των λέξεων πολύ συχνά αδυνατούν να συμπεριλάβουν όλο το φάσμα των εννοιών με τις λεπτές αποχρώσεις τους, που συνδέονται με τη συγκεκριμένη λέξη." Γιʼ αυτό οι λέξεις δύναται να αποτελέσουν μια θολή, αποσπασματική, ενίοτε και παραμορφωτική αντανάκλαση σκέψεων και συναισθημάτων – αυτό φυσικά δε συμβαίνει πάντα.
Αρχική Δημοσίευση από Buggs:υπάρχουν δυο ακόμη ισχυρότατοι παράγοντες που προάγουν στην διερεύνηση του χαρακτήρα του γράφοντος, έναντι της δια ζώσης επικοινωνίας. Πρώτον είναι γραπτά, οπότε μπορείς να τα ξαναδείς πολλές φορές αναλλοίωτα,
Κάποιες φορές μπορεί να είναι εύκολο να διαπιστώσουμε εάν αυτά τα γραπτά αντανακλούν σταθερά και αντικειμενικά χαρακτηριστικά μιας προσωπικότητας – κάποιες άλλες φορές όμως όχι. Μην ξεχνάμε ότι η ανθρώπινη προσωπικότητα, εκτός του ότι δεν είναι στατική, είναι και πολυσύνθετη.
Εκ πρώτης όψεως, για μένα ο αποκλεισμός της γλώσσας τους σώματος και των εκφράσεων του προσώπου δεν θα έλεγα ότι προάγει πάντα την διερεύνηση του χαρακτήρα του γραφόντος – μπορεί και να την περιορίζει.και δεύτερον, ο αποκλεισμός της σκέψης απο αλλους εξωτερικούς παράγοντες οι οποίοι, σε μία δια ζώσης επικοινωνία μιλανε ίσως περισσότερο, όπως γλώσσα του σώματος, γλώσσα του προσώπου, σωματικοκοινωνική σύγκριση
Οπωσδήποτε, σημαντικό ρόλο παίζει και η ικανότητα κάποιου να αναλύσει ένα κείμενο.
Πάντως, δε διαφωνώ εντελώς μαζί σου, αλλά το θέμα είναι το κατά πόσο συμφωνώ. Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν περιπτώσεις που να επιβεβαιώνουν τις δικές σου θέσεις, όπως υπάρχουν και περιπτώσεις που να επιβεβαιώνουν όλες τις άλλες. Δηλαδή όποιος αναφέρει τα περισσότερα και πειστικότερα παραδείγματα έχει και δίκιο; Σʼ αυτό το σημείο θα κάνω μια γενική παρατήρηση. Η επικέντρωση των συμμετεχόντων σε παραδείγματα οδηγεί μερικές φορές σε μια ατέρμονη περιπτωσιολογία, η οποία συνιστά, σε πολλές θεματικές νομίζω, ανεπαρκή μέθοδο για να θεμελιωθεί ένα συμπέρασμα γενικής ισχύος. Δεν αναφέρομαι αυστηρά στο θέμα που συζητάμε, αλλά μιλάω γενικότερα, εφόσον οι συντριπτική πλειοψηφία των μελών δεν αποτελείται από ειδικούς, επικοινωνιολόγους, ακαδημαϊκούς ή κάτι παρόμοιο τέλος πάντων, που συλλαμβάνουν απευθείας ορισμούς και ολιστικές θεωρήσεις.
Χάος
όπως είπες κι εσύ, είναι δύσκολο να υπάρξουν απόλυτοι ορισμοί. Σε γενικές γραμμές αποδέχομαι τις θέσεις σου στο τελευταίο σου ποστ…. Όπως είπες, ο Buggs ανέφερε με θάρρος κάποια παραδείγματα/κατηγορίες συμμετεχόντων με κίνδυνο ίσως να χτυπήσει κάποιες ευαίσθητες φλέβες. Εντούτοις, δεν ξεπέρασε κάποια όρια – είπε απλώς την άποψή του. Τι θέλω να πω: Δε λέω ότι δεν πρέπει να υπολογίζουμε καθόλου τους άλλους, αλλά φαντάζεσαι - εάν μάλιστα περιέγραφε περισσότερες κατηγορίες μελών - να δεχόταν επίθεση από σμήνη εντόμων πάσης φύσεως, επειδή ο ένας έχει τη μύγα και μυγιάζεται, ο άλλος τη μέλισσα και «μελισσιάζεται»..κ.ο.κ…; Δε θα ήθελα να παρεξηγηθώ και ούτε να προσβάλλω κανέναν - μιλαώ γενικά. Βέβαια, ο κάθε άνθρωπος έχει μέσα του μια κυψέλη από έντομα, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο επικίνδυνα. Και δεν ξέρω σε ποιο βαθμό μπορούμε να αξιώνουμε απʼ τον καθένα να γνωρίζει το περιεχόμενο της κυψέλης του άλλου. Χώρια που δεν ξέρω και κατά πόσο ο καθένας μας γνωρίζει το περιεχόμενο της δικής του κυψέλης!
Βέβαια, είναι αδύνατον να προσδιορισθεί επ ακριβώς και εξ αρχής το πόσο μπορεί κανείς να αντέξει μια αντίθετη άποψη, ωστόσο θα πρέπει να είναι προετοιμασμένος σε τέτοιο βαθμό ώστε οι όποιες συναισθηματικές αποκλίσεις να διατηρούνται σε κάποια πλαίσια ασφαλείας, γεγονός που συμβάλλει στην αποφυγή δυσάρεστων καταστάσεων ή τουλάχιστον στην εξομάλυνσή τους όταν αυτές προκύπτουν. Είναι σημαντικό ζήτημα, λοιπόν, το εάν και κατά πόσο μας ενοχλούν κάποια θέματα που θίγονται σʼ ένα διάλογο πριν αποφασίσουμε να συμμετάσχουμε σʼ αυτόν. Τούτο ισχύει, για παράδειγμα, όταν θίγονται ευαίσθητα θέματα όπως αυτά της θρησκείας και των ανθρώπινων σχέσεων. Όσο περισσότερο τα ξεκαθαρίζουμε μέσα μας, τόσο πιο ανώδυνη γίνεται η αντίθετη άποψη, γεγονός που επηρεάζει και την ελευθεριά του άλλου να την εκφράσει. Κοντολογίς, η ελευθερία του άλλου εξαρτάται κι απʼ το βαθμό της εσωτερικής μας ελευθερίας.
Διευκρινίζω ότι δεν έκανα μια αφ υψηλού ανάλυση. Εννοείται ότι και η δικιά μου η κυψέλη, όπως και του καθενός, δεν είναι άδεια…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ένα άτομο μπορεί να είναι πιο εσωστρεφές από κάποιο άλλο και να μην ανοίγεται εύκολα σε ορισμένους διαλόγους.
Ένας άλλος, φοβούμενος μήπως δυσαρεστήσει και χάσει την ευμένεια των άλλων, να μην εκφράζει πάντα τις πραγματικές του προθέσεις και να κρατάει πολλές απόψεις για τον εαυτό του.
Για κάποιους η επιμονή πάνω σε μια άποψη ή ιδεολογία μπορεί να αντανακλά μια έντιμη, θαρραλέα και αντικομφορμιστική στάση, ενώ για άλλους μπορεί να αποτελεί εμμονή ή μια μονολιθική και δογματική στάση.
Η μη λήψη συγκεκριμένης θέσης σε κάποιο θέμα μπορεί για κάποιους να υποδηλώνει υπεκφυγή, διπλωματικότητα ή ακόμα και δειλία, ενώ για άλλους να αντανακλά μία ανοιχτόμυαλη αντιμετώπιση και μια επιθυμία για πολύπλευρη εξέταση του θέματος…
Η αποδοχή των απόψεων των άλλων έναντι των δικών μας μπορεί άλλοτε να φανερώνει μια διαλλακτική στάση και άλλοτε μια στάση Ο.Φ.Α (Όπου Φυσάει ο Άνεμος)
Είναι δυνατόν να υπάρξουν κάποια αντικειμενικά και κοινώς αποδεκτά κριτήρια για να καταλαβαίνουμε κάθε φορά πότε ισχύει το ένα και πότε το άλλο;; Χώρια που φαντάζομαι ότι ενίοτε θα υπάρχουν συνδυασμοί και κυμαινόμενες γκρίζες περιοχές…
Και δε θέλω να οδηγηθώ σε κάποιον άκρατο σχετικισμό, απλώς θέλω να πω ότι, ναι μεν θα υπάρξουν κοινά σημεία που το είναι συμπίπτει με το φαίνεσθαι, απλώς αυτά άλλοτε θα είναι περισσότερο ορατά και άλλοτε λιγότερο. Τούτο φαντάζομαι ότι ισχύει λίγο πολύ και για τους μακροχρόνιους συνομιλητές με τη διαφορά ότι, σ’ αυτή την περίπτωση, υπάρχει η εξοικείωση μαζί τους και έχουμε στα χέρια μας σαφέστερα δεδομένα στα οποία μπορούμε να βασιστούμε.
Επίσης τα θέματα υπό συζήτηση δεν έχουν όλα τον ίδιο βαθμό δυσκολίας – για μένα αυτό που συζητάμε τώρα έχει μεγάλο βαθμό δυσκολίας. Σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είναι λίγες οι φορές που δεν αποτυπώνουμε στην οθόνη κάποιες αποκρυσταλλωμένες απόψεις που απλώς περιμένουν διατύπωση, αλλά κατά τη διάρκεια του γραψίματος είναι που προσπαθούμε να ξεκαθαρίσουμε αυτό που σκεφτόμαστε ώστε να το αποδώσουμε όσο γίνεται καλύτερα. Μέσα από το γράψιμο προσπαθούμε, κατά κάποιον τρόπο, να "ξεθολώσουμε" και να βάλουμε σε τάξη τις σκέψεις που έχουμε στο μυαλό μας. Αυτό είναι μια διαδικασία αυτοέκφρασης, αλλά δεν αντανακλά κάποιο στατικό είναι - ο εαυτός μας είναι υπό διαμόρφωση… Μπορεί να κάνουμε και λάθος. Αύριο μεθαύριο μπορεί να κοιτάξω προγενέστερα μηνύματά μου και να πω: «να, εδώ έκανα λάθος» ή «αυτό δεν έπρεπε να το διατυπώσω έτσι» κτλ… Ήδη έχω κάνει τέτοιες σκέψεις.
Πιστεύω ότι οι δικές σου απόψεις, όπως άλλωστε και τους καθενός, δεν αποτελούν αποτέλεσμα κάποιας θεωρητικής μελέτης, αλλά προσωπικών εμπειριών. Θέλω, λοιπόν, απ’ την πλευρά μου, να τις ξεκαθαρίσω μέσα μου διατυπώνοντας παράλληλα τεκμηριωμένες απόψεις, των οποίων η παρουσίαση προσπαθώ - όπως τουλάχιστον ξέρω και μπορώ - να μην αποτελούν τόσο μια στείρα τάση επιβεβαίωσης, όσο μια επιδίωξη να εμπλουτιστούν κι από τις απόψεις των άλλων, κι έτσι να εμβαθύνω σε κάποια επικοινωνιακά ζητήματα κοινού ενδιαφέροντος θέλω να πιστεύω, γεγονός που θα με βοηθήσει μακροπρόθεσμα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
ΒuggsΗ εντυπωση που παίρνω απο τις συζητήσεις, σ'αυτό εδώ το φορουμ τουλάχιστον δεν ξέρω τί γίνεται σε άλλα, είναι μάλλον η αντίθετη απο αυτο που λές. Ο κάθε ένας λέει πολλά περισσότερα και πολύ εντονότερα απο όσα θα έλεγε δια ζώσης
εξαρτάται και τι θα σου τύχει! Γιʼ αυτό κάθομαι και γράφω ότι πολλά προβλήματα είναι θέμα διατύπωσης και λέξεων. Καμιά φορά γράφουμε κάτι κι ο άλλος δεν αντιδρά έτσι όπως θα περιμέναμε…
Η διατύπωση μιας άποψης μπορεί να εκληφθεί ως προσωπική επίθεση
Η έκφραση αγανάκτησης και αδικίας μπορεί να εκληφθεί ως μικροψυχία και εκδίκηση
Και το γεγονός ότι δεν πρόκειται για δια ζώσης επικοινωνία, αλλά για διαδικτυακή, δεν είπα ότι είναι ασήμαντο. Δεν έχεις μπροστά σου πρόσωπα… όταν ο άλλος θυμώνει δε βλέπεις την έκφραση του θυμού στο πρόσωπό του, παρά μονάχα λέξεις… Και κάποιες φορές μπορεί να είσαι τόσο πολύ απορροφημένος στη διατύπωση των απόψεών σου ώστε να σου διαφεύγουν οι πιθανές παρεξηγήσιμες ερμηνείες. Τώρα που το σκέφτομαι, μου έχει τύχει να γράψω ένα κείμενο και, τελειώνοντάς το, να νιώσω μια αδιόρατη υποψία ότι μπορεί να πειράξει το συνομιλητή, αλλά επειδή έκανα τόσο κόπο και η υποψία ήταν ελάχιστη είπα "δε βαριέσαι, ας το βάλω"… Σε γενικές γραμμές, με λίγη δόση επιπολαιότητας, βιασύνης και παρορμητισμού…το κακό μπορεί να γίνει.
Ένα άλλο σημαντικό στοιχείο, όπως ανέφερα κάπου, είναι και τα κίνητρα του καθενός…. Εάν συμμετέχει κάποιος σε ένα forum με απώτερο σκοπό να υπερασπίσει και να διαδώσει μια συγκεκριμένη ιδεολογία, τότε πόσο διαλλακτικός περιμένεις να είναι;; Ένας άλλος μπορεί απλώς να θέλει να κάνει τα καπρίτσια του για λίγο, να σου σπάσει τα νεύρα και μετά να φύγει…. Ένας τρίτος όμως μπορεί απλώς να θέλει να περνάει καλά με μια περιστασιακή συμμετοχή που δεν υποδηλώνει καμία περίεργη φιλοδοξία. Λίγη μουσική, λίγη πλάκα, κάνα δυο κειμενάκια …κι αυτό είναι όλο! Δε θα είχε κανένα συμφέρον να επιδιώξει σκόπιμα έναν τσακωμό, αφού το μόνο που θα κέρδιζε θα ήταν και τη δικιά του διάθεση να χαλάσει και δυσάρεστη εντύπωση να προκαλέσει στους άλλους.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Αγαπητέ Χάος
Απαντώντας στις δικές σου τοποθετήσεις θα ξεκινήσω από ένα ερώτημα που είχα θέσει: "Κι αν θεωρείς μια άποψη πολύ σημαντική, αλλά ταυτόχρονα ενοχλητική για τον άλλο, τότε τι θα κάνεις; Μπορείς άραγε και την άποψή σου να διατυπώσεις αυτούσια και το συνομιλητή να μην ενοχλήσεις;" Με τη δική σου απάντηση επιβεβαιώνεται πιστεύω ότι κάτι τέτοιο είναι εφικτό. Οι απόψεις σου, αν και αντιτίθενται στις δικές μου, είναι εμφανώς καλοπροαίρετες κατά τη γνώμη μου. Χώρια που αν θεωρούσα ότι δε θα άντεχα μια αντίθετη άποψη όπως η δική σου, δε θα συμμετείχα στο θέμα. Γενικότερα, πάντως, θα μπορούσαμε να πούμε ότι ο βαθμός που αντέχουμε μια αντίθετη άποψη δε γίνεται να διαπιστωθεί και να προσδιορισθεί απόλυτα εξ αρχής – τον ανακαλύπτουμε και στην πορεία. Εγώ, πάντως, χαίρομαι που απάντησες και σε διαβεβαιώνω ότι είμαι έτοιμος να δεχτώ την οποιαδήποτε άποψη.
Όσον αφορά το τελευταίο απόσπασμα της δημοσίευσής μου που παρέθεσες, θα μπορούσε ομολογουμένως να αποτελέσει παράδειγμα ασαφούς διατύπωσης, γιʼ αυτό δεν έχω να πω και πάρα πολλά. Πάντως, σε καμία περίπτωση δεν εννοώ να επιδιώκουμε να σκάβουμε μόνοι μας δαιδαλώδεις διαδρόμους αβεβαιότητας και καχυποψίας μέχρι να χαθούμε σʼ αυτούς. Η πνευματώδης πολυεπίπεδη γραφή είναι θεμιτή και αλίμονο εάν ενοχοποιηθεί.
Το βασικότερο που θέλω να πω για τα κίνητρα και τις προθέσεις είναι το εξής:
Έχουμε μπροστά μας μια οθόνη και λέξεις. Οι λέξεις από μόνες τους αντικατοπτρίζουν το φαίνεσθαι εφόσον δεν μπορούμε να εισέλθουμε μέσα στο μυαλό του άλλου. Όταν, λοιπόν, κάποιος συμμετέχει μακροχρόνια σε ένα διαδικτυακό διάλογο, τότε δε γίνεται το είναι να καλύπτεται συνεχώς πίσω από τις λέξεις. Μοιραία θα αρχίσει δειλά δειλά να προβάλει με τον καιρό έστω και σε κάποιο βαθμό. Αυτό δε θα αποτελεί μονάχα μια ατομική εμπειρία, εφόσον ο καθένας διαβάζει λίγο πολύ τα μηνύματα του άλλου ακόμα και όταν δεν απαντάει σε αυτά.
Τους παράγοντες της αβεβαιότητας τον θεωρώ σημαντικό, χωρίς να του προσδίδω κάποια απόλυτη σημασία. Θα έλεγα όμως πως ένα καινούριο μέλος είναι πιο ευεπίφορο να υιοθετήσει απόψεις περί «ασάφειας δεδομένων» και «απροσδιοριστίας», διότι εκ των πραγμάτων κινείται σε ένα άγνωστο περιβάλλον. Για ένα παλαιότερο μέλος τα δεδομένα είναι περισσότερο σαφή: ξέρει καλύτερα τους συνομιλητές του, τα υπέρ και τα κατά τους, τα «χούγια» τους, ίσως να μπορεί ακόμα και να μαντέψει κάποια πιθανή τους αντίδραση. Αλλά ακόμα κι αν ανακύψουν προβλήματα, μπορεί να τʼ αντιμετωπίσει πιο αποτελεσματικά (εννοείται ότι συνυπολογίζεται πάντα και η ικανότητα επικοινωνίας). Για παράδειγμα, απʼ τη στιγμή που ένα άτομο συμμετέχει πολύ καιρό σε ένα φόρουμ, έχει αναπτύξει φιλίες και είναι γνωστός σε πολλούς ο χαρακτήρας του και ο τρόπος που συμπεριφέρεται, ακόμα κι αν υποπέσει σε κάποιο ατόπημα, κάνει κάποιο λάθος κτλ, υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να κριθεί σωστά ή και να διαχειριστούν επιτυχώς οι όποιες επιπτώσεις, διότι η εξοικείωσή του με τους άλλους όπως και η πιθανή αμοιβαία χιουμοριστική διάθεση μπορεί να βοηθήσουν τα μάλα. Εντούτοις, δεν ισχύει ακριβώς το ίδιο για ένα νεότερο μέλος, αν και εν τέλει θα συμφωνήσω μαζί σου ότι οι προηγούμενες τοποθετήσεις μου είχαν κάποια δόση υπερβολής.
Απλώς, πιστεύω ότι οι συμμετέχοντες σε μια συζήτηση, όταν συναντάνε ένα υπέρ του δέοντος αιχμηρό κείμενο ή κάποια εν θερμώ συμπεριφορά, χωρίς συγχρόνως να έχουν στοιχεία ώστε να αισθάνονται επαρκώς ασφαλείς για την οποιαδήποτε πιθανή απάντηση που θα δώσουν, τότε είναι καλύτερα να μην απαντάνε. Κυρίως σε κάτι τέτοιες ακραίες περιπτώσεις θεωρώ την τακτική του «δεν αγγίζω τίποτα» προτιμότερη.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Τα κακά κίνητρα είναι αθέμιτα, ωστόσο μια άστοχη, ατυχής ή και ανερμάτιστη διατύπωση της σκέψης μας, ακόμα κι όταν αυτή είναι καλοπροαίρετη, μπορεί να κάνει κακό. Έχω διαπιστώσει ότι πολλά προβλήματα που προκύπτουν σε έναν διάλογο δεν είναι μονάχα θέμα προθέσεων, αλλά και διατύπωσης θέσεων.
Το πόσο ηθελημένο ή αθέλητο μπορεί να είναι ένα οποιοδήποτε υπονοούμενο –προσβλητικό ή μη - δεν είναι εμφανές πάντα. Εάν κάποιο άτομο παίζει παιχνίδια πάνω σ’ αυτή τη λογική θέλοντας ίσως να κάνει επίδειξη ευφυΐας και αρέσκεται συνεχώς σε διατυπώσεις με πολυεπίπεδες αναγνώσεις και ενίοτε με ύποπτα υπονοούμενα που άλλοτε είναι εμφανή, άλλοτε όχι ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, τότε δεν γίνεται να αθωώνεται συνεχώς λόγω ασάφειας και έλλειψης αποδείξεων. Μοιραία κάποτε θα συναντήσει την επιφυλακτική στάση των άλλων οι οποίοι δεν θα έχουν και άδικο.
Εάν τώρα βιαζόμαστε εξ αρχής να καταλογίσουμε κακές προθέσεις και κίνητρα σε κάποιον, χωρίς να είμαστε βέβαιοι ότι τον χαρακτηρίζουν, τότε στην περίπτωση που πράγματι κάνουμε λάθος μπορεί να χειροτερέψουμε τα πράγματα προκαλώντας με τη στάση μας τον «φερόμενο ως δράστη». Χώρια δηλαδή που αν αυτός με τον καιρό αποδείξει ότι δεν είναι έτσι όπως τον φανταζόμασταν τότε ενδέχεται να νιώσουμε αρκετά άβολα, γιατί θα πρέπει να διαψεύσουμε τους εαυτούς μας παίρνοντας πίσω τους προηγούμενους άδικους χαρακτηρισμούς μας. Εάν δεν αντέχουμε κάτι τέτοιο τότε ενδέχεται η συνεχιζόμενη αρνητική στάση μας να προκαλέσει συμπεριφορές που θα μας οδηγήσουν ακόμα και σε αυτοεκπληρούμενες προφητείες που πιθανόν να μην ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα.
Όπως και να’ χει δεν αμφισβητούμε τις προθέσεις του άλλου, ωστόσο ο καθένας έχει δικαίωμα να κρατήσει μια επιφυλακτική – αλλά καλύτερα όχι εχθρική - στάση απέναντί του μέχρι να σιγουρευτεί γι’ αυτόν. Ίσως και έτσι να πρέπει δηλαδή, γιατί απ’ ό, τι κατάλαβα όταν τα δεδομένα είναι ασαφή και η κατάσταση περίεργη τότε είναι καλύτερα να μην επεμβαίνεις και πολύ. Δυστυχώς καμιά φορά μπορεί να μην είναι εμφανές το πότε πρέπει να επεμβαίνεις και πότε να αφήνεις τα πράγματα να εξελιχθούν μόνα τους, αλλά τελικά έχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι αν δεν είσαι σίγουρος τότε είναι καλύτερα να μην απαντάς και να μην αγγίζεις τίποτα ιδιαίτερα όταν οι ζέστες έχουν σφίξει για τα καλά.
Όσον αφορά στην έκβαση ενός διαλόγου θα έλεγα πως υπάρχει ακόμα ένας σημαντικός παράγοντας που θα τον διατυπώσω εν είδει ευχής
Καλή τύχη…
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
@nt¤wnis|~|¤e
Δραστήριο μέλος
Ένα άλλο ερώτημα που προκύπτει είναι εάν σε ένα διάλογο πρέπει να εκφράζουμε πάντα οτιδήποτε σκεφτόμαστε. Βέβαια, είθισται να λέμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του. Ναι, αλλά αυτό το "ελεύθερα"… υπόκειται ενίοτε σε υποκειμενικούς περιορισμούς. Το τι θα πεις, το πότε θα το πεις, αλλά και το πώς θα το πεις εξαρτάται από σένα. Τα κίνητρα συμμετοχής, οι γνώσεις, η ικανότητα επικοινωνίας των μελών είναι βασικοί παράγοντες που καθορίζουν την τροπή που θα πάρει μια συζήτηση. Οι παράγοντες αυτοί δεν είναι ούτε απόλυτα προσδιορίσιμοι ούτε γνωστοί εξ αρχής. Και οι όποιοι κανονισμοί έχουν ισχύ μέχρι ενός σημείου. Από κει και πέρα το πόσο θετική ή αρνητική θα είναι η έκβαση της συζήτησης εξαρτάται καθαρά απ’ τα ίδια τα μέλη και απ’ τις πρωτοβουλίες που θα κρίνουν ότι πρέπει να πάρουν μερικές φορές.
Κάποιες απόψεις τις δημοσιεύουμε και κάποιες άλλες μπορεί να τις κρατάμε για τον εαυτό μας εφόσον κρίνουμε ότι θα ενοχλήσουν το συνομιλητή. Ακόμα και αν είσαι «μάστορας» στη γλώσσα και την επικοινωνία, μπορείς άραγε και τις απόψεις σου να διατυπώσεις αυτούσιες και το συνομιλητή να μην ενοχλήσεις;; Όχι πάντα… Κι αν θεωρείς μια άποψη πολύ σημαντική, αλλά ταυτόχρονα ενοχλητική για τον άλλο, τότε τι θα κάνεις; Χώρια που πολλές φορές δεν υπάρχουν σαφή κριτήρια για το εάν και κατά πόσο μια άποψη θα ενοχλήσει τον άλλο. Συχνά ο καθένας έχει στα χέρια του ένα σύνολο σαφών και ασαφών δεδομένων και ισορροπεί όπως ξέρει και μπορεί…
Οι λέξεις είναι ένας άλλος καθοριστικός παράγοντας..
Οι λέξεις είναι συχνά ένας αδύναμος ήχος της σκέψης, ο οποίος ούτε καν αυτούσιος προσλαμβάνεται απ’ τους άλλους - φιλτράρεται μέσα απ’ τη δική τους αντίληψη. Κι επειδή κανένας δεν μπορεί να περάσει πίσω απ’ τους βολβούς των ματιών του άλλου για να βιώσει την εσωτερική του πραγματικότητα, ο μόνος τρόπος που έχει για να τον κρίνει και να τον αξιολογήσει είναι οι λέξεις. Έτσι μπορούν να υπάρξουν πολλές παρανοήσεις των γραπτών μας - άλλα να θες εσύ να πεις και άλλα να καταλάβει ο άλλος. Ένα μήνυμα, π.χ, που γράφεται βιαστικά ή εν θερμώ μπορεί κάλλιστα να σε φέρει σε πολύ δύσκολη θέση στο μέλλον ή ακόμα να χάσεις και το δίκιο σου. Και δεν υπάρχει κάποια σαφής και κοινή αίσθηση του τι καταλαβαίνει ο κάθε αναγνώστης από αυτό. Συνυπολογίζοντας τώρα ότι τα μηνύματα τίθενται σε κοινή θεά, μπορεί να συμβούν οι πιο απρόσμενες αλληλεπιδράσεις.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
-
Το forum μας χρησιμοποιεί cookies για να βελτιστοποιήσει την εμπειρία σας.
Συνεχίζοντας την περιήγησή σας, συναινείτε στη χρήση cookies στον περιηγητή σας.