Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
18-11-08
08:32
Nα διευκρινίσω ότι δεν σου έκανα την ερώτηση... δεν θα το έκανα ποτέ αυτό
Για μένα ήταν ρητορικό το ερώτημα τη στιγμή που το έγραφα και ζητώ συγγνώμη που δεν το διευκρίνισα
Δεν περιμένω από κανέναν να ικανοποιήσει στα δικά μου μάτια μια τόσο δύσκολη απάντηση
Θεωρώ ότι αρκεί ο καθένας για λογαριασμό του να μπορεί να απαντήσει χωρίς να πρέπει να μας γνωστοποιήσει τα αποτελέσματα
κι επιμένω ότι δεν μιλάμε για σαδισμό σε καμία περίπτωση
ας μην συγχέουμε τα πράγματα
εντελώς άλλο πράγμα να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο αγαπημένους σου όπως τα παιδιά σου κι εντελώς άλλο πράγμα να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ και σε κάποιον άλλον
Σαδισμός θα ήταν αν έπρεπε να σκίσεις την καρδιά σου στα δύο για να διαλέξεις ένα απ τα δύο άτομα που αγαπάς επίσης ανιδιοτελώς
Οταν όμως αγαπάς ανιδιοτελώς, αγαπάς πάνω απ τον εαυτό σου και την ίδια σου την ύπαρξη - για μενα-
Κι άρα - για μένα πάλι- η απάντηση είναι εύκολη κι απλούστατη και καθόλου σαδιστική
Πεθαίνω ΕΓΩ για να ζήσει το παιδί μου
Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στα δύο μου παιδιά, φυσικά και είναι σαδισμός
Εκτός αν εννοείς, ότι αγαπάς τον εαυτό σου τόσο όσο το παιδί σου, ώστε τελικά να είναι δύσκολο να διαλέξεις ποιος θα πεθάνει
(όχι εσύ προσωπικά, μην μπερδευτούμε πάλι, δεν το προσωποποιώ σε καμία περίπτωση)
Για μένα ήταν ρητορικό το ερώτημα τη στιγμή που το έγραφα και ζητώ συγγνώμη που δεν το διευκρίνισα
Δεν περιμένω από κανέναν να ικανοποιήσει στα δικά μου μάτια μια τόσο δύσκολη απάντηση
Θεωρώ ότι αρκεί ο καθένας για λογαριασμό του να μπορεί να απαντήσει χωρίς να πρέπει να μας γνωστοποιήσει τα αποτελέσματα
κι επιμένω ότι δεν μιλάμε για σαδισμό σε καμία περίπτωση
ας μην συγχέουμε τα πράγματα
εντελώς άλλο πράγμα να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα σε δύο αγαπημένους σου όπως τα παιδιά σου κι εντελώς άλλο πράγμα να πρέπει να διαλέξεις ανάμεσα στον ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ και σε κάποιον άλλον
Σαδισμός θα ήταν αν έπρεπε να σκίσεις την καρδιά σου στα δύο για να διαλέξεις ένα απ τα δύο άτομα που αγαπάς επίσης ανιδιοτελώς
Οταν όμως αγαπάς ανιδιοτελώς, αγαπάς πάνω απ τον εαυτό σου και την ίδια σου την ύπαρξη - για μενα-
Κι άρα - για μένα πάλι- η απάντηση είναι εύκολη κι απλούστατη και καθόλου σαδιστική
Πεθαίνω ΕΓΩ για να ζήσει το παιδί μου
Αν έπρεπε να διαλέξω ανάμεσα στα δύο μου παιδιά, φυσικά και είναι σαδισμός
Εκτός αν εννοείς, ότι αγαπάς τον εαυτό σου τόσο όσο το παιδί σου, ώστε τελικά να είναι δύσκολο να διαλέξεις ποιος θα πεθάνει
(όχι εσύ προσωπικά, μην μπερδευτούμε πάλι, δεν το προσωποποιώ σε καμία περίπτωση)
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
17-11-08
17:44
απάντησα μόνο σε πράγματα που ερωτήθηκα....
δεν ρώτησα κανέναν πως αγαπάει ή ποιος αγαπάει καλύτερα....
κάπου κάτι έχασα...
συγγνώμη αν σας έβγαλα κι εκτός! ξέρω γω? τι να πω!
δεν ρώτησα κανέναν πως αγαπάει ή ποιος αγαπάει καλύτερα....
κάπου κάτι έχασα...
συγγνώμη αν σας έβγαλα κι εκτός! ξέρω γω? τι να πω!
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
17-11-08
17:16
Για ποιο λόγο είναι σαδιστικό?
πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, δεν το παίζω έξυπνη, αλήθεια δεν το βρίσκω σαδιστικό
Όσο για το ερώτημα σου περί του ποιον θα διάλεγα να πεθάνει με γνώμονα τον πιθανό πόνο του παιδιού μου, υποψιάζομαι ότι η απάντηση βρίσκεται στο με ποιον είναι δεμένο περισσότερο το παιδί τη χρονική στιγμή που ζητάει ο κακός να διαλέξω
Αυτή τη στιγμή πάντως, είναι αυτοκόλλητος με τον πατέρα του
πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω, δεν το παίζω έξυπνη, αλήθεια δεν το βρίσκω σαδιστικό
Όσο για το ερώτημα σου περί του ποιον θα διάλεγα να πεθάνει με γνώμονα τον πιθανό πόνο του παιδιού μου, υποψιάζομαι ότι η απάντηση βρίσκεται στο με ποιον είναι δεμένο περισσότερο το παιδί τη χρονική στιγμή που ζητάει ο κακός να διαλέξω
Αυτή τη στιγμή πάντως, είναι αυτοκόλλητος με τον πατέρα του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
15-11-08
14:09
Οπότε αυτό που περιγράφεις ισχύει όσο το παιδί σου δεν το θεωρείς "εκπαιδευμένο". Όταν αρχίσει να έχει συνείδηση του τι κάνεις για αυτό, δεν θα ήθελες και εσύ μια αναγνώριση αυτών; Δεν θα ήθελες να βγει το παιδί που τόσο καιρό φαντάζεσαι και "εκπαιδεύεις"; Απλά όταν είναι μικρό οι προσδοκίες σου δεν υπάρχουν γιατί ξέρεις ότι δεν πρόκειται να πάρεις κάτι. Αργότερα όμως;
δε μπορώ να ξέρω για αργότερα
μπορώ μόνο να υποθέτω και να ελπίζω βάση του πόσο με ξέρω ότι δεν θα θελήσω αναγνώριση απ το παιδί μου
θεωρώ δε ότι η "όποια αναγνώριση" έρχεται μέσα από την προσωπικότητα του ίδιου του παιδιού
Δλδ δεν θα περιμένω να μου πει ποτέ "μπράβο μάνα" ή "σε ευχαριστώ που με έκανες τέτοιο άνθρωπο μάνα" -ούτε εγώ το είπα ποτέ στη μάνα μου κάτι τέτοιο άλλωστε- αλλά ο άνθρωπος που έγινα εγώ ΕΙΝΑΙ η αναγνώριση των προσπαθειών της μάνας μου
Δε χρειάζεται κάτι περισσότερο απ αυτό μια μάνα - νομίζω-
Δήμητρα, δεν ξέρω αν έχω κουμπάκι αν και κάποιες φορές όντως διαπιστώνω ότι έχω μικρά κουμπάκια αυτοματισμούς
Πιθανά κάποιος θα μου πει ότι δεν είναι κουμπάκια αλλά ότι δεν αγάπησα ποτέ
Δεν μπορώ φυσικά να πείσω για το αντίθετο κάποιον ο οποίος θεωρεί ως δεδομένο ότι η Αγάπη δεν τελειώνει ποτέ.
Κάποιοι άνθρωποι πιστεύουν ότι αν αγαπήσεις κάποιον, θα τον αγαπάς για πάντα.
Εγώ πάλι είμαι από αυτούς - βάση της εμπειρίας μου πάντα φυσικά- που λένε ότι μπορείς να αγαπάς κάποιον αλλά όχι πάντα. Εχεις πάντα το δικαίωμα να "αλλάξεις γνώμη/αισθήματα" όταν κάποιες καταστάσεις αλλάζουν. Οταν τα δεδομένα παύουν να είναι ίδια με αυτά που ίσχυαν τη στιγμή που αγάπησες
Αρα πιθανά υπό αυτή τη συνθήκη να διαφωνώ πάντα με κάποιους ανθρώπους
Οταν ήμουν πιο μικρή αναρωτιόμουν πως μπορώ να ξέρω ότι αγαπώ κάποιον και δεν είναι ενθουσιασμός
Σκέφτηκα λοιπόν ότι μπορώ να διαχωρίσω το τι αισθάνομαι με το τι θα ήμουν ικανή να κάνω για αυτόν τον άνθρωπο
Το ερώτημα που έθετα στον εαυτό μου ήταν ένα μικρό σενάριο
"Ερχεται ένας κακός και μου λέει, διάλεξε ποιον θα σκοτώσω, Αυτόν ή Εσένα"
Ποιόν διαλέγω?
Και κυρίως γιατί διαλέγω αυτόν?
Ανάμεσα σε μένα και τη μάνα μου... διαλέγω να σκοτώσει τη μάνα μου γιατί δεν θέλω η μάνα μου να βιώσει τον πόνο της απώλειας του παιδιού της!
Ανάμεσα σε μένα και στον πρώην άντρα μου, ΤΟΤΕ, διάλεγα εμένα... και ήθελα να ζήσει ευτυχισμένος... ΤΩΡΑ, φυσικά και θα πω ΕΚΕΙΝΟΝ και κακό ψόφο να έχει
Ποσώς με αφορά αν θα ζήσει ή θα πεθάνει το σκυλί
Δλδ θα έρθει και θα μου πει κάποιος... αααα δεν τον αγάπησες τότε αληθινά τον πρώην άντρα σου ποτέ!
Ε σορρυ αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω γιατί εγώ ξέρω τι ένοιωθα
Μπορώ λοιπόν να αγαπώ ΣΗΜΕΡΑ υπό συγκεκριμένες συνθήκες, κι ΑΥΡΙΟ επειδή οι συνθήκες δεν υπάρχουν, ή κάτι έχει μεσολαβήσει να αλλάξω γνώμη
Επίσης δεν είναι αυτό που περιέγραψα, για μένα η συνθήκη για συμβίωση γάμο κλπ... Αλλά η συνθήκη για να Αγαπήσω έναν άνθρωπο που θα μας οδηγήσει σε γάμο συμβίωση κλπ
Αν τώρα αυτό, θεωρείται ΜΗ αγάπη τι να πω... δεν ξέρω πραγματικά
Εγώ πάντως, καλώς ή κακώς, με αυτόν τον τρόπο αγαπώ.. για το σήμερα και το τώρα
Το πάντα, δεν υπάρχει σε ερωτική σχέση
Στο παιδί μου, αυτή τη στιγμή που συζητάμε, πιστεύω - δεν γνωρίζω- πως ισχύει
Αν θέλετε θα σας πω σε 50 χρόνια απο τώρα αν ισχύει
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
15-11-08
11:15
Διαφωνώ μαζί σου"Θα σ' αγαπώ, ΑΛΛΑ μόνο αν δε με απατήσεις, μόνο αν κάνεις τις μισές δουλειές στο σπίτι, αν φροντίζεις το μωρό, αν...αν...αν...τελικά θα σ' αγαπώ μόνο αν πληροίς την εικόνα που σου έφτιαξα, αν είσαι αυτός που θέλω ΕΓΩ να είσαι, εγώ, που σου προσφέρω την πολύτιμη αγάπη μου και θα κατανοώ τη δική σου αγάπη, μόνο μέσα από αυτά που μου προσφέρεις".
Δεν είναι ότι θα σε αγαπώ αν πληροίς την εικόνα που ΕΓΩ έφτιαξα για σένα
Είναι θα σε αγαπώ όσο πληροίς την εικόνα που ΕΣΥ μου είπες ότι είσαι
Για παράδειγμα, εγώ προσωπικά, δεν θα έκανα ποτέ μου σχέση με κάποιον ο οποίος θα μου προεξοφλούσε ότι θα με απατάει ή ότι δεν θα φροντίζει το παιδί ή ότι δε θα κάνει τις μισές δουλειές του σπιτιού
Με τον άντρα μου -και με κάθε σύντροφο που είχα στο παρελθόν- τέτοια πράγματα τα οποία ήταν σημαντικά για μένα συζητήθηκαν ΠΡΙΝ φτάσω στο σημείο να πω "αγαπώ"
Οταν λοιπόν αυτός ο άνθρωπος μου είπε "Θα σε φροντίζω, θα κάνω κι εγώ δουλειές, θα φροντίζω το παιδί μας, δεν θα σε απατήσω αλλά θα σε χωρίσω αν συμβεί κάτι, κι όλα αυτά θα τα κάνω όχι γιατί μου τα ζητάς ή τα θες αλλά γιατί εγώ είμαι ΑΥΤΟΣ!" αν δεν τα κάνει, θα είναι κάποιος άλλος απ ότι μου είπε κι όχι απ αυτό που προσδοκώ!
Το δε παιδί μου.... δεν μου είπε ποιο είναι πριν έρθει... ήρθε απλά ένας άνθρωπος στη ζωή μου
Και δεν είναι ένας τυχαίος άνθρωπος, είναι ένας άνθρωπος που μοιράστηκα το ίδιο μου το σώμα για 9 μήνες μαζί του
Που του έδωσα τροφή απ το ίδιο μου το σώμα κλπ κλπ κλπ
Απ το παιδί μου δεν έχω τις "προσδοκίες" που έχω απ τον άντρα μου γιατί τον άντρα μου τον βρήκα "εκπαιδευμένο" και μου είπε είμαι ΑΥΤΟΣ
Το δε παιδί μου, ανέλαβα εν γνώση μου εγώ το χρέος να το "εκπαιδεύσω" όσο καλύτερα πιστεύω/μπορώ/νομίζω
ο λόγος λοιπόν είναι ακριβώς παραπάνω...Edit: Έχω μια ερώτηση για την Αναστασία: Πως μπορείς να προεξοφλείς ότι δε θα αγαπάς τον άντρα σου αν γίνει πρεζάκι ενώ θα συνεχίσεις να αγαπάς το παιδί σου αν πέσει στο ίδιο παράπτωμα; Ποιος πιστεύεις είναι ο μηχανισμός που σου δίνει αυτή τη βεβαιότητα;
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
Κακή Επιρροή
Επιφανές μέλος
Η Αναστασία αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 53 ετών και μας γράφει απο Περιστέρι (Αττική). Έχει γράψει 17,438 μηνύματα.
14-11-08
18:59
Ο γονιός δεν απαιτεί να τον αγάπει το παιδί του πίσω, απλά το ελπίζει. Ο εραστής συνήθως "απαιτεί" να αγαπιέται με τον τρόπο που αγαπάει
Δεν θεωρώ ότι το να έχει προσδοκίες ένας γονιός για το παιδί του, να ελπίδες για το μέλλον του, να έχει αξιώσεις βάσει των δυνατοτήτων του, κάνει την αγάπη του μη ανιδιοτελή.
Κάνει απλά υψηλές τις απαιτήσεις του για το καλό του παιδιού του
Εγώ που θέλω το παιδί μου παράδειγμα να σπουδάσει, δεν το θέλω για να φανώ εγώ στις φιλενάδες μου ότι έχω μορφωμένο παιδί... γιατί εγώ το παιδί μου θα το αγαπάω ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ακόμα κι αν καταλήξει πρεζάκιας στη φυλακή
Το να μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι εκφάνσεις της προσωπικότητας του, για μένα, είναι ανιδιοτέλεια.
Απ την στιγμή που θα τον αγαπάω ΟΠΟΙΟΣ κι αν είναι, και θα τον αγαπάω, θεωρώ ότι τον αγαπώ ανιδιοτελώς
Απ την άλλη, τον άντρα μου δεν θα τον αγαπάω αν ξαφνικά γίνει πρεζόνι ή κλέφτης... το παιδί μου όμως... ναι
Νομίζω ότι είναι οφθαλμοφανής η διαφορά
Και είμαι σίγουρη ότι θα το αγαπάω ακόμα κι αν αυτό θα με μισεί (άλλωστε νομίζω ότι το 99% των εφήβων μισεί τους γονείς του )
Και θα το αγαπάω το παιδί μου όταν θα σκέφτεται να με βάλει σε γηροκομείο και δε θα ξέρει πως να μου το πει
Αυτό είναι ανιδιοτελής αγάπη για μένα
Ανιδιοτελής αγάπη είναι να γίνεσαι δότης καρδιάς στο παιδί σου ενώ είσαι εν ζωή
Και αυτό είναι κάτι που αυτή τη στιγμή που το γράφω, ξέρω, ότι θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη
Δεν θεωρώ ότι το να έχει προσδοκίες ένας γονιός για το παιδί του, να ελπίδες για το μέλλον του, να έχει αξιώσεις βάσει των δυνατοτήτων του, κάνει την αγάπη του μη ανιδιοτελή.
Κάνει απλά υψηλές τις απαιτήσεις του για το καλό του παιδιού του
Εγώ που θέλω το παιδί μου παράδειγμα να σπουδάσει, δεν το θέλω για να φανώ εγώ στις φιλενάδες μου ότι έχω μορφωμένο παιδί... γιατί εγώ το παιδί μου θα το αγαπάω ΑΚΡΙΒΩΣ ΤΟ ΙΔΙΟ ακόμα κι αν καταλήξει πρεζάκιας στη φυλακή
Το να μπορείς να αγαπάς έναν άνθρωπο κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες κι εκφάνσεις της προσωπικότητας του, για μένα, είναι ανιδιοτέλεια.
Απ την στιγμή που θα τον αγαπάω ΟΠΟΙΟΣ κι αν είναι, και θα τον αγαπάω, θεωρώ ότι τον αγαπώ ανιδιοτελώς
Απ την άλλη, τον άντρα μου δεν θα τον αγαπάω αν ξαφνικά γίνει πρεζόνι ή κλέφτης... το παιδί μου όμως... ναι
Νομίζω ότι είναι οφθαλμοφανής η διαφορά
Και είμαι σίγουρη ότι θα το αγαπάω ακόμα κι αν αυτό θα με μισεί (άλλωστε νομίζω ότι το 99% των εφήβων μισεί τους γονείς του )
Και θα το αγαπάω το παιδί μου όταν θα σκέφτεται να με βάλει σε γηροκομείο και δε θα ξέρει πως να μου το πει
Αυτό είναι ανιδιοτελής αγάπη για μένα
Ανιδιοτελής αγάπη είναι να γίνεσαι δότης καρδιάς στο παιδί σου ενώ είσαι εν ζωή
Και αυτό είναι κάτι που αυτή τη στιγμή που το γράφω, ξέρω, ότι θα το έκανα χωρίς δεύτερη σκέψη
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.