DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
27-07-07
22:44
Δεν θέλω πολλές σκέψεις, ούτε πολλά λόγια σ'αυτή τη φάση. Τα πολλά λόγια είναι φτώχια. Για μένα τα πράγματα είναι απλά, μόνο που σέβομαι τις ιδιωτικές ζωές και τις ψυχοσυνθέσεις των "παικτών", γι'αυτό από σεβασμό σιωπώ. Φοβάμαι ότι ζούμε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία και τίποτα παραπάνω. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που η Ιsi αρνείται την ύπαρξη της μοίρας επηρρεασμένη προφανώς από την Νέα Μεταφυσική του "φτιάξτο μόνος σου". Προτιμάτε την αυτοεκπλήρωση, κάτι που έχω επιχειρήσει παλιότερα και είχε ολέθρια αποτελέσματα. Προσοχή, μην παίζετε με φωτιές και σκοτάδια.
Αν αυτός ο ρεαλισμός μου με κάνει να φαντάζω ότι ανήκω στην Αδελφότητα της Θλίψης ή Ιούδας, τί να πω. Τι να πω. Αν πράγματι νοιώθω τόσο νεκρός όπως με περιγράφει το ποίημα του Χάους, τότε είμαι πράγματι στην αναπηρική καρέκλα που καθόταν και ο DrStrangelove στην ταινία και δεν μπορώ να σηκωθώ παρά μόνο λίγο πριν το ολοκαύτωμα. Μόνο που το ψευδώνυμό μου το διάλεξα για οποιονδήποτε άλλο λόγο απ'αυτόν που δείχνει ότι σημαίνει, και μόνο ολοκαύτωμα δεν έχω σκοπό να προκαλέσω. Χθες εκβιαστής, σήμερα Ιούδας. Ο Ιούδας τουλάχιστον φιλούσε υπέροχα κατά μία εκδοχή.
Αν αυτός ο ρεαλισμός μου με κάνει να φαντάζω ότι ανήκω στην Αδελφότητα της Θλίψης ή Ιούδας, τί να πω. Τι να πω. Αν πράγματι νοιώθω τόσο νεκρός όπως με περιγράφει το ποίημα του Χάους, τότε είμαι πράγματι στην αναπηρική καρέκλα που καθόταν και ο DrStrangelove στην ταινία και δεν μπορώ να σηκωθώ παρά μόνο λίγο πριν το ολοκαύτωμα. Μόνο που το ψευδώνυμό μου το διάλεξα για οποιονδήποτε άλλο λόγο απ'αυτόν που δείχνει ότι σημαίνει, και μόνο ολοκαύτωμα δεν έχω σκοπό να προκαλέσω. Χθες εκβιαστής, σήμερα Ιούδας. Ο Ιούδας τουλάχιστον φιλούσε υπέροχα κατά μία εκδοχή.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
27-07-07
16:59
Λοιπόν, εγώ θα πω κάτι, και όποιος πάρει το μήνυμα το πήρε. 'Ολοι είναι πολύ έξυπνοι (εκτός ύπνου) πιστεύω, γι'αυτό ίσως και λίγο ''διαολάκια''. Οι κάρτες Ταρό μπορούν να διαβαστούν και ανεστραμένες κι ας λέτε. 'Εχουμε φτάσει στους ''Εραστές''. Είχα προβλέψει ότι αυτό το εμπόδιο θα εμφανίζονταν αλλά όχι με τα ταρό αλλά από εμπειρία και διαίσθηση κι ας με θεωρείτε πεσιμιστή. Κοιτάξτε πώς δικαιώνει η ερμηνεία της αναστραμένης κάρτας των Εραστών : H κάρτα σημαίνει ''Αναπαφασιστικότητα (δεν έχω πειστεί ποιός απ όλους μας την έχει), και σημαντικά προβλήματα σχέσεων (σε μια ομάδα ή μεταξύ δυο ή τριών ή περισσότερων ανθρώπων). Η κάρτα αντιστοιχεί στο ζώδιο των Διδύμων. Η αρνητική εκδήλωσή του είναι η επιπολαιότητα και ο διχασμός. Κάποιοι έχουν διχαστεί. Το νοιώθω έντονα, και εγώ δεν θέλω να είμαι αυτός που θα διχάσει το topic που άνοιξε η Isiliel. Οπότε σιωπώ μέχρι να είναι η ώρα που να έχει νόημα να πω κάτι (αν έχει τελικά). Τυχαία χθες έγραψα κάτι στο site μου για το θηλυκό στοιχείο στην τέχνη και κάπου αναφέρω για έναν θαμένο άντρα και μια γυναίκα που τον εμπνέει καθώς και για τους Εσκιμώους και κάποια έθιμά τους. Σήμερα διαπίστωσα ότι τα έγραψα χωρίς να ξέρω ότι η επόμενη κάρτα έχει άμεση σχέση με αυτό, εφόσον αν δεν απατώμαι είναι ''Το 'Αρμα''.
Ο νοών νοείται...και οι ψαγμένοι. Εγώ σας αφήνω για λίγο γιατί χρειάζομαι την ηρεμία μου μακρυά από παρεξηγήσεις. Θα τα ξαναπούμε αν και όταν έρθει η ώρα.
Ο νοών νοείται...και οι ψαγμένοι. Εγώ σας αφήνω για λίγο γιατί χρειάζομαι την ηρεμία μου μακρυά από παρεξηγήσεις. Θα τα ξαναπούμε αν και όταν έρθει η ώρα.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
DrStrangelove
Περιβόητο μέλος
Ο DrStrangelove αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένος. Επαγγέλεται Μοντέλο. Έχει γράψει 5,311 μηνύματα.
25-07-07
15:58
Πριν αρχίσω να γράφω αυτά που έχω να πω γι' αυτήν την κάρτα, θα ήθελα ν' αναφερθώ σε κάτι διαδικαστικό. Η αναφορά μου για εγκατάλειψη του καραβιού στην τελευταία στάση αφορούσε οποιονδήποτε άλλον εκτός από τον Δόκτωρα!! Ο Δόκτωρ δεν έχει το δικαίωμα ν' αποχωρήσει. Φυσικά δεν είμαι εγώ που παραχωρεί ή αφαιρεί δικαιώματα. Ο Δόκτωρ έχει εμπλακεί συναισθηματικά σε αυτό το ταξίδι σε σημείο που να έχει γεμίσει το blog του με στίχους απελπισίας και το κατάστρωμα του πλοίου με δάκρια. Θεωρώ ότι ακόμη κι αν παραμείνει σιωπηλός θα βρίσκεται πάντα κλεισμένος στ' αμπάρια του πλοίου, καταδικασμένος από τον εαυτό του κι όχι από τον καπετάνιο. Αν το πλοίο βουλιάξει θα είναι και ο πρώτος που θα πνιγεί. Αργά ή γρήγορα οι κάρτες θα τον υποχρεώσουν να ξαναμιλήσει. Η εγκατάλειψη των φίλων στη μέση του ταξιδιού είναι βαρύτατο αμάρτημα και πληρώνεται με προσφορά γεύματος στους καρχαρίες. Η εγκατάλειψη του εαυτού μας όμως, όταν ο Δρόμος μας υπόσχεται την κάθαρση είναι το βαρύτερο απ' όλα τ' αμαρτήματα κι έχει ανυπολόγιστες συνέπειες. Αγαπητέ Δόκτωρα δεν διαλέγουμε εμείς τη στιγμή της μύησής μας. Σε καλώ να ξανανέβεις στο κατάστρωμα, αφού το σφουγγαρίσουμε καλά προηγουμένως.
EDIT: Θα ήθελα να συμπληρώσω κάτι ακόμη, μιας και αναφερθήκαμε στο Ζαρατούστρα. Ο Νίτσε, αν και είναι ένας φιλόσοφος που σέβομαι πάρα πολύ, έγινε η αιτία να αμφισβητήσω την ίδια την έννοια της φιλοσοφίας. Αυτό επειδή, παρά το γεγονός ότι σε όλη του τη ζωή φιλοσοφούσε, ο Νίτσε ήταν ένας πολύ δυστυχισμένος άνθρωπος, για τον οποίον μάλιστα λέγεται ότι πέθανε παρθένος, ή στην καλύτερη περίπτωση είχε ερωτικές εμπειρίες μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού. Έτσι λοιπόν σκέφτηκα πως αν η φιλοσοφία δεν βοηθά τον άνθρωπο να γίνει ευτυχέστερος αλλά αντίθετα προάγει απλά και μόνο την υπαρξιακή αγωνία και προκαλεί αισθήματα απόγνωσης, τότε είναι παντελώς άχρηστη κι επιζήμια. Έναντι αυτού του είδους της φιλοσοφίας, προτιμώ τη βαρβαρότητα, όπως την έχει οριοθετήσει ο Ρόμπερτ Χάουαρντ, συγγραφέας των περιπετειών του Κόναν. Κάποιος μυημένος αναγνώστης του Χάουαρντ θα είχε εδώ να παρατηρήσει ότι κι αυτό που λέω είναι εξόχως φιλοσοφικό κι εγώ δεν θα διαφωνούσα. Προτιμώ την έξαψη της Μάχης από την κλεισούρα των μοναχικών φιλοσοφικών εργαστηρίων. Αν είναι να μουχλιάσω, ας γίνει καλύτερα μετά θάνατον.
Κάνω ένα μικρό διάλειμα, έχω αποδράσει από κάπου που φαίνεται ότι ούτε κει με πήγαινε να είμαι γιατί κι εκεί μόνο ψέμμα και απάτη επικρατεί (μερικοί ξέρουν τι εννοώ - χωρίς δόντι δεν κάνεις πολλά σήμερα αλλά καλύτερα ίσως που ήρθαν έτσι τα πράγματα για να βρω χρόνο να τελειώσω το βιβλίο μου και να κάνω κάτι πιο δημιουργικά και δικά μου πράγματα), και ήρθα για να γράψω τις σκέψεις μου και τα αισθήμαστά μου που ποτέ δεν κρύβω.
Πρώτον, εκφράζω τη δυσαρέσκειά μου όταν βλέπω να γράφεις ότι έχω γεμίσει το blog μου με στίχους απελπισίας και το κατάστρωμα με δάκρυα. Το βρίσκω κάπως ειρωνικό, σε κάθε περίπτωση όμως ναι, εγώ δεν ντρέπομαι να παραδεχτώ ότι είμαι ένας άντρας που κλαίει όταν νοιώθει πράγματα. Δεύτερον, απορώ πώς έχεις ειδικά εσύ μια τέτοια άποψη για τη φιλοσοφία Νίτσε. Ο Νίτσε ως άτομο μπορεί να ήταν όλα αυτά που λες, αλλά η φιλοσοφία του ενδιαφέρει, όχι ο ίδιος ως άτομο. Δεν μου καίγεται καρφί αν ήταν παρθένος ή τρελλός ή ό,τι άλλο. Με ενδιαφέρει μόνο η φιλοσοφία του και απ'αυτήν κρατάω κυρίως το μάθημα της αυτουπερνίκησης. Είναι η φιλοσοφία της δράσης ! Τινάζει το κατεστημένο στον αέρα, όπως λίγοι το έχουν τολμήσει (ίσως και λόγω της τρέλλας του). Τόσο πολύ δύναμη βγάζει, ώστε εκεί πάνω στηρίχθηκε ο Χίτλερ παραποιώντας τον. Εκπλήσσομαι που εσύ ειδικά απογοητεύθηκες απ'την νιτσεική φιλοσοφία ! Αν το έγραφε οποιοσδήποτε άλλος από εδώ θα το καταλάβαινα αλλά εσύ !!
Τρίτον, παρέθεσα ένα απόσπασμα μόνο από το έργο του . 'Ενα απόσπασμα μόνο, που έτυχε να με εκφράζει αυτή την εποχή, οι σελίδες του βιβλίου του δεν σταματάνε εκεί ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΟΙ ΔΙΚΕΣ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΝΕ ΕΔΩ !! Το έργο του είναι ένα κήρυγμα δύναμης και αυτουπερνίκησης.
Τέταρτον, δεν βλέπω καθόλου να επιβεβαιώνεται η θέση σου ότι το ταξίδι αυτό το οποίο ξεκινήσαμε όλοι μαζί αρχίζει να αποκτά υλική υπόσταση. Το αντίθετο έχω δει ως τώρα. Καλή η φαντασία, αλλά αντί για αγάπη, υψηλά μηνύματα και ανυψώσεις, μόνο πόνο και έχω εισπράξει από όλο αυτό. Τα ερωτηματικά μου παραμένουν αναπάντητα. Από τότε που γράφαμε πολλά πριβέ τα θεώρησα κάπως... Φοβάμαι ότι οι δυνάμεις μας δεν χρησιμοποιούνται στην σωστή κατεύθυνση και χρειαζόμαστε έργα και όχι λόγια. Εσύ μπορεί να με φαντάζεσαι κλεισμένο στα αμπάρια του πλοίου ή να κωπηλατώ δυστυχισμένος, αλλά εγώ ακούω πολύ καλά από κει κάτω και γι'αυτό ήρθα να γράψω γι'αυτά που ήθελα τώρα. Το καράβι το θέλω να πάει στην Ιθάκη, στο'χω ξαναγράψει. Αν χρειαστεί για να φτάσω εκεί θα κάνω ανταρσία και αν δεν πετύχει, ας με φάνε κι οι καρχαρίες. Θα το φτάσω όμως, είτε συνεχίσω εδώ είτε όχι. Σέβομαι την Αθηνά και λαχταράω την Πηνελόπη μου (την ψυχή συμβολίζει η Πηνελόπη), να την βρω θέλω, όχι να την χάσω ούτε να τρελλαθώ. Δεν συμβιβάζομαι με καμμιά ενδιάμεση λύση ανάγκης και αν είναι για να μην μουχλιάσω να ξεδιψάω από δω κι από κει πίνοντας βρώμικα νερά, τότε χίλιες φορές προτιμώ την μούχλα και τον θάνατο.
Φτάσαμε μέχρι τους "Εραστές" και ο θησαυρός είναι άνθρακες. Και μακάρι να βγω ψεύτης καπετάνιο αλλά ένας ήταν ο Χριστόφορος Κολόμβος κι άλλος ένας ο Οδυσσέας. Βλέπω πολύ μακρυά καπετάνιε, και μου το είχες επιβεβαιώσει και συ πριν από εβδομάδες. ''Ξέρω ότι βλέπεις μπροστά'' μου'χες γράψει. Μήπως τώρα που διαμαρτύρομαι ότι δεν βλέπω στεριά πουθενά αυτή τη φορά έχω δίκιο ; Μήπως η πείνα μου και η δίψα μου έχουν τη μεγαλύτερη λογική αυτή τη στιγμή από το συνειδητοποιήσω, να πραγματώσω και να ανυψωθώ ; Και αν όχι με ποιούς ανθρώπους νομίζεις ότι μπορώ να ξεδιψάσω ; Με όποιον να'ναι ; Μερικοί άνθρωποι είμαστε απόλυτοι, όταν νοιώθουμε κάτι, το νοιώθουμε για τα καλά. 'Επειτα έχουμε μια μεγάλη ιστορία που μας διαμόρφωσε. Οι ανάγκες μας είναι διαφορετικές. 'Αλλοι ονειρεύονται τον Κόναν τον Βάρβαρο κι άλλοι το χάδι, την τρυφερότητα και το ρομαντισμό. 'Αλλοι πορεύονται με την Λίλιθ οδηγό κι άλλοι με την Αθηνά. Επαναλαμβάνομαι : Με ενδιαφέρει μόνο η Ιθάκη και μόνο η Πηνελόπη ! Και η ψυχή μου είναι εκτεθειμένη και ξεσκισμένη και είμαι χωρίς συντρόφους, τι θες να κάνω ; Να το παίζω ''χαζό παιδί χαρά γεμάτο'' ;
Δεν μου λέει τίποτα καμμιά συνειδητοποίηση και καμμιά ανύψωση αν δεν έχω το ψωμί της ζωής που λέγεται αγάπη. 'Οπως δεν με νοιάζει και κανένα καλό κρεββάτι αν δεν κρύβεται από πίσω κάτι πιο βαθύ γι'αυτό και λέω ΟΧΙ. Αντ'αυτού βλέπω κάθε μέρα φόβο στα μάτια των συνταξιδιωτών μου. 'Ολοι είναι εξίσου αδύναμοι όπως εγώ και κρύβονται πίσω από μια μάσκα επίπλαστης δύναμης και μεγάλα λόγια και το βάζουν στα πόδια αφού πρώτα εκείνοι με καλέσουν να έρθω κοντά τους.
Εγώ παρά τις αδυναμίες μου ξέρω τί ζητάω και ποιός είναι ο δρόμος μου. Για μένα δεν έχει επιστροφή, γιατί δεν έχω να χάσω και τίποτα πια, γι'αυτούς έχει, κι αυτό είναι που τους φοβίζει πάνω μου. Καλό θα ήταν να ξεκαθαρίζει ο κάθε συνταξιδιώτης μας το στόχο του και τον προορισμό του πριν ανεβαίνει με τόση ευκολία σε τέτοια καράβια.
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 16 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.