ioanna283
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ιωάννα... :) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 345 μηνύματα.
11-02-09
21:33
το να το συζητούσες με τους γονείς του ίσως αλάφρυνε λίγο και το δικό σου φορτίο...δες το έτσι..γιατί το να ξέρεις ότι είσαι η μόνη στην οποία το έχει πει,σίγουρα σε φορτίζει συναισθηματικά.και το βάρος είναι μεγάλο για να το σηκώσεις μόνη σου,δεν είναι έτσι?κι έλεγα να το πεις στους δικούς του,με την έννοια ότι και αυτοί πιο υπεύθυνοι για το πως θα το διαχειριστούν είναι,μεγαλύτερη εμπειρία από τη ζωή έχουν,και στο κάτω κάτω είναι γονείς και το παιδί τους-κακά τα ψέματα-το ξέρουν καλύτερα από όλους...γι'αυτό σου το λέω.οι γονείς του Τάσου μου είπαν ότι θα ήθελαν κάποιος να τους το έχει πει,θα ήταν πιο εύκολο και για αυτούς να το προσεγγίσουν,θα ήξεραν τι τρέχει...απλά μια ιδέα έδωσα..δεν ξέρω
κι όντως,νιώθω απόλυτα αυτό που λες.ότι σου είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις μόνη...κι ακριβώς επειδή ψυχολόγοι δεν είμαστε,δεν ξέρουμε τι να πούμε...
πάντως για μια ακόμη φορά μπράβο σου που στάθηκες δίπλα του έτσι,έστω και σε ένα τηλεφώνημα.συνέχισε να του δίνεις κουράγιο δύναμη κι όρεξη να συνεχίσει.δείξτε του ότι είστε εκεί για ότι χρειάζεται.απλά και μόνο να μην νιώθει μόνος.αυτό είναι το σημαντικό.αν νιώθει ότι έχει έστω κι έναν άνθρωπο στον κόσμο που τον νιώθει και τον νοιάζεται,δεν προχωράει αυτή η δουλειά είμαι σίγουρη γι'αυτό...
και μιας και μας είπες χτες ότι με την κοπέλα του είναι καλά και πολύ ερωτευμένοι,υπενθύμιζέ του ότι κι εκείνη τον αγαπάει κλπ...είναι ωραίο συναίσθημα ο έρωτας.εφόσον το αισθάνονται κι οι δύο γιατί να θέλει να το σταματήσει κάνοντας τέτοιες σκέψεις?
κι όντως,νιώθω απόλυτα αυτό που λες.ότι σου είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις μόνη...κι ακριβώς επειδή ψυχολόγοι δεν είμαστε,δεν ξέρουμε τι να πούμε...
πάντως για μια ακόμη φορά μπράβο σου που στάθηκες δίπλα του έτσι,έστω και σε ένα τηλεφώνημα.συνέχισε να του δίνεις κουράγιο δύναμη κι όρεξη να συνεχίσει.δείξτε του ότι είστε εκεί για ότι χρειάζεται.απλά και μόνο να μην νιώθει μόνος.αυτό είναι το σημαντικό.αν νιώθει ότι έχει έστω κι έναν άνθρωπο στον κόσμο που τον νιώθει και τον νοιάζεται,δεν προχωράει αυτή η δουλειά είμαι σίγουρη γι'αυτό...
και μιας και μας είπες χτες ότι με την κοπέλα του είναι καλά και πολύ ερωτευμένοι,υπενθύμιζέ του ότι κι εκείνη τον αγαπάει κλπ...είναι ωραίο συναίσθημα ο έρωτας.εφόσον το αισθάνονται κι οι δύο γιατί να θέλει να το σταματήσει κάνοντας τέτοιες σκέψεις?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ioanna283
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ιωάννα... :) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 345 μηνύματα.
10-02-09
22:59
δεν πιστεύω ότι το να του πεις χρειάζεσαι ψυχιατρική βοήθεια τον άλλο τον βοηθάει...μόνο χειρότερα μπορεί να τον κάνει.
με ένα βήξιμο πάντως ή ένα "εεε.." δεν του κάνεις την ψυχολογία σμπαράλια...
όπως και να'χει πιστεύω ότι στάθηκες καλά απέναντί του.μείνε εκεί και δείχνε του ότι τον νοιάζεσαι.γιατί δεν λες και σε άλλους κοινούς σας φίλους να του κάνετε μια έκπληξη ή να του δείξετε με κάποιον τρόπο ότι τον νοιάζεστε?αν πλησιάζει η γιορτή ή τα γενέθλιά του είναι πολύ καλή ιδέα ένα πάρτυ έκπληξη.ακόμη και μια έκπληξη του τύπου πάμε για καμιά μπύρα και ξαφνικά εμφανίζονται όλοι,πιστεύω ότι θα τον κάνει να νιώσει όμορφα.τι λες και συ?δεν τον ξέρω προσωπικά και μου είναι δύσκολο,αλλά ΟΚ,πιστεύω θα βοηθούσε χιχιχι πάντως να μην πεις τίποτα στους άλλους ούτε να τον αφήσεις να πιστεψει έστω και για μια στιγμή ότι το συζήτησες με άλλους,γιατί θα νιώσει χάλια...
τώρα..
γιατι σου είπα να του πεις να πλησιάσει τους δικούς του? ο Τάσος δεν το έκανε.οι δικοί του ήταν εκεί,προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν και δεν τους άφηνε.μπορεί λοιπόν να μην είναι αδιάφοροι όπως αυτός τους βλέπει και τους παρουσιάζει.κατάλαβες τι εννοώ?
Πάντως ότι ο Τάσος είναι κοντά μου και τον αισθάνομαι,είναι αλήθεια.ίσως αυτό είναι που με κάνει να το ξεπερνάω λίγο λίγο.άλλωστε ξέρω ότι είναι καλά όπου και όπως είναι τώρα.είμαι σίγουρη.το αισθάνομαι...είναι τραγικό να το σκέφτεσαι και να το λες..αλλά τι να κάνουμε..όπως ήρθαν τα πράγματα..
με ένα βήξιμο πάντως ή ένα "εεε.." δεν του κάνεις την ψυχολογία σμπαράλια...
όπως και να'χει πιστεύω ότι στάθηκες καλά απέναντί του.μείνε εκεί και δείχνε του ότι τον νοιάζεσαι.γιατί δεν λες και σε άλλους κοινούς σας φίλους να του κάνετε μια έκπληξη ή να του δείξετε με κάποιον τρόπο ότι τον νοιάζεστε?αν πλησιάζει η γιορτή ή τα γενέθλιά του είναι πολύ καλή ιδέα ένα πάρτυ έκπληξη.ακόμη και μια έκπληξη του τύπου πάμε για καμιά μπύρα και ξαφνικά εμφανίζονται όλοι,πιστεύω ότι θα τον κάνει να νιώσει όμορφα.τι λες και συ?δεν τον ξέρω προσωπικά και μου είναι δύσκολο,αλλά ΟΚ,πιστεύω θα βοηθούσε χιχιχι πάντως να μην πεις τίποτα στους άλλους ούτε να τον αφήσεις να πιστεψει έστω και για μια στιγμή ότι το συζήτησες με άλλους,γιατί θα νιώσει χάλια...
τώρα..
γιατι σου είπα να του πεις να πλησιάσει τους δικούς του? ο Τάσος δεν το έκανε.οι δικοί του ήταν εκεί,προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν και δεν τους άφηνε.μπορεί λοιπόν να μην είναι αδιάφοροι όπως αυτός τους βλέπει και τους παρουσιάζει.κατάλαβες τι εννοώ?
Πάντως ότι ο Τάσος είναι κοντά μου και τον αισθάνομαι,είναι αλήθεια.ίσως αυτό είναι που με κάνει να το ξεπερνάω λίγο λίγο.άλλωστε ξέρω ότι είναι καλά όπου και όπως είναι τώρα.είμαι σίγουρη.το αισθάνομαι...είναι τραγικό να το σκέφτεσαι και να το λες..αλλά τι να κάνουμε..όπως ήρθαν τα πράγματα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ioanna283
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ιωάννα... :) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 345 μηνύματα.
10-02-09
04:27
thecure για μένα η αντιμετώπιση σου,έτσι περιληπτικά όπως τη διαβάζω μου φαίνεται παρόμοια με αυτά ίσως που θα έλεγα και γω σε κάποια σημεία...
μόνο που στην περίπτωση του κολλητού μου επρόκειτο για κάτι παραπάνω από ερωτική απογοήτευση και δεν ήταν ο τύπος ατόμου που περιέγραψες.Κάθε άλλο.
μετά το θάνατο του βγήκα πολλές φορές με τη μητέρα του κλπ και προσπαθούσαμε να βρούμε μια αιτία και μια λύση.αιτία,γιατί το έκανε.Λύση,πως θα μπορούσαμε να είχαμε βοηθήσει...μου εκμυστηρεύτηκε ότι ο γιος της είχε πει σε φίλους του πάνω στην πλάκα (ήταν ζαμάν φου τύπος και έκρυβε πάντα πολύ καλά τα οσα αισθανόταν) ότι περνάει η ιδέα από το μυαλό του να βάλει ένα τέλος στη ζωή του.κανείς δεν τον πίστεψε όμως.όλοι νόμιζαν ότι λέει ψέματα....αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.διότι ΚΑΠΩΣ πρέπει να αντιδράσεις ακούγοντάς το.και η αντίδραση σου νομίζω ήταν καλή...(ταπεινή μου άποψη)
καλά έκανες και προσπάθησες να του τονώσεις το ηθικό και πάνω από όλα που προσπάθησες να του δείξεις ότι δεν είναι μόνος.αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο τα παιδιά αυτά.ότι κανείς δεν είναι εκεί για αυτούς.ότι βυθίζονται μόνοι σε μια άβυσσο.και η τραγική ειρωνεία είναι ότι πρόβλημα μπορεί στην πραγματικότητα να μην υπάρχει να'χει λυθεί ή να μην υπήρξε και ποτέ...τον φόβο του ότι είναι μόνος εξέφρασε λέγοντας πως
κι όμως εσύ ήσουν δίπλα του όταν σε χρειάστηκε.του δείχνεις πως δεν είναι μόνος.στάσου κοντά του με τον τρόπο σου.κάντον να καταλάβει πως είσαι κει για ότι χρειαστεί.πείσε τον πως οι δικοί του είναι κει κι ότι κι αν έχει θα τον βοηθήσουν να το λύσει.ότι τον πονάν τον σκέφτνται και τον νοιάζονται πολλοί άνθρωποι....για να σου ανοιχθεί,σημαίνει ότι σε εμπιστεύτηκε.μπράβο σου που δεν του γύρισες την πλάτη και στέκεσαι δίπλα του
μόνο που στην περίπτωση του κολλητού μου επρόκειτο για κάτι παραπάνω από ερωτική απογοήτευση και δεν ήταν ο τύπος ατόμου που περιέγραψες.Κάθε άλλο.
μετά το θάνατο του βγήκα πολλές φορές με τη μητέρα του κλπ και προσπαθούσαμε να βρούμε μια αιτία και μια λύση.αιτία,γιατί το έκανε.Λύση,πως θα μπορούσαμε να είχαμε βοηθήσει...μου εκμυστηρεύτηκε ότι ο γιος της είχε πει σε φίλους του πάνω στην πλάκα (ήταν ζαμάν φου τύπος και έκρυβε πάντα πολύ καλά τα οσα αισθανόταν) ότι περνάει η ιδέα από το μυαλό του να βάλει ένα τέλος στη ζωή του.κανείς δεν τον πίστεψε όμως.όλοι νόμιζαν ότι λέει ψέματα....αυτό είναι κάτι που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε.διότι ΚΑΠΩΣ πρέπει να αντιδράσεις ακούγοντάς το.και η αντίδραση σου νομίζω ήταν καλή...(ταπεινή μου άποψη)
καλά έκανες και προσπάθησες να του τονώσεις το ηθικό και πάνω από όλα που προσπάθησες να του δείξεις ότι δεν είναι μόνος.αυτό είναι που φοβούνται περισσότερο τα παιδιά αυτά.ότι κανείς δεν είναι εκεί για αυτούς.ότι βυθίζονται μόνοι σε μια άβυσσο.και η τραγική ειρωνεία είναι ότι πρόβλημα μπορεί στην πραγματικότητα να μην υπάρχει να'χει λυθεί ή να μην υπήρξε και ποτέ...τον φόβο του ότι είναι μόνος εξέφρασε λέγοντας πως
στην κηδεία του δεν θα πάει κανείς.κανείς δεν θα πονέσει με τον χαμό του.ότι είναι μόνος του....δευτερον , του ειπα πως αν το κανει οντως το βημα αυτο , θα προκαλεσει πονο σε ανθρωπους που αγαπα - πραγμα για το οποιο αμφιβαλλει, αλλα φοβαται τρομερα , οπως επισης πιστευει οτι στη κηδεια του δε θα παει κανεις...
κι όμως εσύ ήσουν δίπλα του όταν σε χρειάστηκε.του δείχνεις πως δεν είναι μόνος.στάσου κοντά του με τον τρόπο σου.κάντον να καταλάβει πως είσαι κει για ότι χρειαστεί.πείσε τον πως οι δικοί του είναι κει κι ότι κι αν έχει θα τον βοηθήσουν να το λύσει.ότι τον πονάν τον σκέφτνται και τον νοιάζονται πολλοί άνθρωποι....για να σου ανοιχθεί,σημαίνει ότι σε εμπιστεύτηκε.μπράβο σου που δεν του γύρισες την πλάτη και στέκεσαι δίπλα του
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.