ioanna283
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ιωάννα... :) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 345 μηνύματα.
11-02-09
21:33
το να το συζητούσες με τους γονείς του ίσως αλάφρυνε λίγο και το δικό σου φορτίο...δες το έτσι..γιατί το να ξέρεις ότι είσαι η μόνη στην οποία το έχει πει,σίγουρα σε φορτίζει συναισθηματικά.και το βάρος είναι μεγάλο για να το σηκώσεις μόνη σου,δεν είναι έτσι?κι έλεγα να το πεις στους δικούς του,με την έννοια ότι και αυτοί πιο υπεύθυνοι για το πως θα το διαχειριστούν είναι,μεγαλύτερη εμπειρία από τη ζωή έχουν,και στο κάτω κάτω είναι γονείς και το παιδί τους-κακά τα ψέματα-το ξέρουν καλύτερα από όλους...γι'αυτό σου το λέω.οι γονείς του Τάσου μου είπαν ότι θα ήθελαν κάποιος να τους το έχει πει,θα ήταν πιο εύκολο και για αυτούς να το προσεγγίσουν,θα ήξεραν τι τρέχει...απλά μια ιδέα έδωσα..δεν ξέρω
κι όντως,νιώθω απόλυτα αυτό που λες.ότι σου είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις μόνη...κι ακριβώς επειδή ψυχολόγοι δεν είμαστε,δεν ξέρουμε τι να πούμε...
πάντως για μια ακόμη φορά μπράβο σου που στάθηκες δίπλα του έτσι,έστω και σε ένα τηλεφώνημα.συνέχισε να του δίνεις κουράγιο δύναμη κι όρεξη να συνεχίσει.δείξτε του ότι είστε εκεί για ότι χρειάζεται.απλά και μόνο να μην νιώθει μόνος.αυτό είναι το σημαντικό.αν νιώθει ότι έχει έστω κι έναν άνθρωπο στον κόσμο που τον νιώθει και τον νοιάζεται,δεν προχωράει αυτή η δουλειά είμαι σίγουρη γι'αυτό...
και μιας και μας είπες χτες ότι με την κοπέλα του είναι καλά και πολύ ερωτευμένοι,υπενθύμιζέ του ότι κι εκείνη τον αγαπάει κλπ...είναι ωραίο συναίσθημα ο έρωτας.εφόσον το αισθάνονται κι οι δύο γιατί να θέλει να το σταματήσει κάνοντας τέτοιες σκέψεις?
κι όντως,νιώθω απόλυτα αυτό που λες.ότι σου είναι δύσκολο να το αντιμετωπίσεις μόνη...κι ακριβώς επειδή ψυχολόγοι δεν είμαστε,δεν ξέρουμε τι να πούμε...
πάντως για μια ακόμη φορά μπράβο σου που στάθηκες δίπλα του έτσι,έστω και σε ένα τηλεφώνημα.συνέχισε να του δίνεις κουράγιο δύναμη κι όρεξη να συνεχίσει.δείξτε του ότι είστε εκεί για ότι χρειάζεται.απλά και μόνο να μην νιώθει μόνος.αυτό είναι το σημαντικό.αν νιώθει ότι έχει έστω κι έναν άνθρωπο στον κόσμο που τον νιώθει και τον νοιάζεται,δεν προχωράει αυτή η δουλειά είμαι σίγουρη γι'αυτό...
και μιας και μας είπες χτες ότι με την κοπέλα του είναι καλά και πολύ ερωτευμένοι,υπενθύμιζέ του ότι κι εκείνη τον αγαπάει κλπ...είναι ωραίο συναίσθημα ο έρωτας.εφόσον το αισθάνονται κι οι δύο γιατί να θέλει να το σταματήσει κάνοντας τέτοιες σκέψεις?
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ioanna283
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ιωάννα... :) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 345 μηνύματα.
10-02-09
22:59
δεν πιστεύω ότι το να του πεις χρειάζεσαι ψυχιατρική βοήθεια τον άλλο τον βοηθάει...μόνο χειρότερα μπορεί να τον κάνει.
με ένα βήξιμο πάντως ή ένα "εεε.." δεν του κάνεις την ψυχολογία σμπαράλια...
όπως και να'χει πιστεύω ότι στάθηκες καλά απέναντί του.μείνε εκεί και δείχνε του ότι τον νοιάζεσαι.γιατί δεν λες και σε άλλους κοινούς σας φίλους να του κάνετε μια έκπληξη ή να του δείξετε με κάποιον τρόπο ότι τον νοιάζεστε?αν πλησιάζει η γιορτή ή τα γενέθλιά του είναι πολύ καλή ιδέα ένα πάρτυ έκπληξη.ακόμη και μια έκπληξη του τύπου πάμε για καμιά μπύρα και ξαφνικά εμφανίζονται όλοι,πιστεύω ότι θα τον κάνει να νιώσει όμορφα.τι λες και συ?δεν τον ξέρω προσωπικά και μου είναι δύσκολο,αλλά ΟΚ,πιστεύω θα βοηθούσε χιχιχι πάντως να μην πεις τίποτα στους άλλους ούτε να τον αφήσεις να πιστεψει έστω και για μια στιγμή ότι το συζήτησες με άλλους,γιατί θα νιώσει χάλια...
τώρα..
γιατι σου είπα να του πεις να πλησιάσει τους δικούς του? ο Τάσος δεν το έκανε.οι δικοί του ήταν εκεί,προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν και δεν τους άφηνε.μπορεί λοιπόν να μην είναι αδιάφοροι όπως αυτός τους βλέπει και τους παρουσιάζει.κατάλαβες τι εννοώ?
Πάντως ότι ο Τάσος είναι κοντά μου και τον αισθάνομαι,είναι αλήθεια.ίσως αυτό είναι που με κάνει να το ξεπερνάω λίγο λίγο.άλλωστε ξέρω ότι είναι καλά όπου και όπως είναι τώρα.είμαι σίγουρη.το αισθάνομαι...είναι τραγικό να το σκέφτεσαι και να το λες..αλλά τι να κάνουμε..όπως ήρθαν τα πράγματα..
με ένα βήξιμο πάντως ή ένα "εεε.." δεν του κάνεις την ψυχολογία σμπαράλια...
όπως και να'χει πιστεύω ότι στάθηκες καλά απέναντί του.μείνε εκεί και δείχνε του ότι τον νοιάζεσαι.γιατί δεν λες και σε άλλους κοινούς σας φίλους να του κάνετε μια έκπληξη ή να του δείξετε με κάποιον τρόπο ότι τον νοιάζεστε?αν πλησιάζει η γιορτή ή τα γενέθλιά του είναι πολύ καλή ιδέα ένα πάρτυ έκπληξη.ακόμη και μια έκπληξη του τύπου πάμε για καμιά μπύρα και ξαφνικά εμφανίζονται όλοι,πιστεύω ότι θα τον κάνει να νιώσει όμορφα.τι λες και συ?δεν τον ξέρω προσωπικά και μου είναι δύσκολο,αλλά ΟΚ,πιστεύω θα βοηθούσε χιχιχι πάντως να μην πεις τίποτα στους άλλους ούτε να τον αφήσεις να πιστεψει έστω και για μια στιγμή ότι το συζήτησες με άλλους,γιατί θα νιώσει χάλια...
τώρα..
γιατι σου είπα να του πεις να πλησιάσει τους δικούς του? ο Τάσος δεν το έκανε.οι δικοί του ήταν εκεί,προσπαθούσαν να τον πλησιάσουν και δεν τους άφηνε.μπορεί λοιπόν να μην είναι αδιάφοροι όπως αυτός τους βλέπει και τους παρουσιάζει.κατάλαβες τι εννοώ?
Πάντως ότι ο Τάσος είναι κοντά μου και τον αισθάνομαι,είναι αλήθεια.ίσως αυτό είναι που με κάνει να το ξεπερνάω λίγο λίγο.άλλωστε ξέρω ότι είναι καλά όπου και όπως είναι τώρα.είμαι σίγουρη.το αισθάνομαι...είναι τραγικό να το σκέφτεσαι και να το λες..αλλά τι να κάνουμε..όπως ήρθαν τα πράγματα..
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.
ioanna283
Εκκολαπτόμενο μέλος
Η Ιωάννα... :) αυτή τη στιγμή δεν είναι συνδεδεμένη. Είναι 35 ετών και επαγγέλεται Φοιτητής/τρια. Έχει γράψει 345 μηνύματα.
10-02-09
04:16
για μένα και μόνο που σου το λέει ο άλλος,πρέπει να σε κινητοποιεί.
για να σου το λέει,σημαίνει ότι είσαι άτομο που εμπιστεύεται και μπορείς να βοηθήσεις.και μόνο που είχε το θάρρος να εκφράσει προβληματισμό σημαίνει ότι η ιδέα τριβελίζει το μυαλό του σε ανησυχητικό βαθμό(σε περίπτωση που δεν είναι βέβαιος ότι θέλει αλλά το επεξεργάζεται ως πιθανό γεγονός). ψυχολόγος δεν είμαι.και δεν ξέρω τι είναι το ιδανικό.άλλωστε κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως διαφορετική ψυχοσύνθεση και οντότητα.
πριν ένα χρόνο περίπου ο κολλητός μου αυτοκτόνησε.δεν μου είχε πει τίποτε.ούτε φανταζόμουν ποτέ ότι θα έφτανε ποτέ σε αυτό το σημείο.πέρασα απελπισμένη νύχτες και νύχτες να κλαίω και να λέω γιατί?γιατί δεν μου το είπε νωρίτερα?αν είχα την παραμικρή υπόνοια ότι υπήρχε τέτοια περίπτωση θα αντιδρούσα...δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να σου πει θέλω να αυτοκτονήσω και να το πάρεις στην πλάκα...αυτό δεν υπαρχει σαν περίπτωση...
για να φτάσει ο άλλος στο σημείο να περνάει έστω η σκέψη αυτή από το κεφαλάκι του σημαίνει ότι χρειάζεται βοήθεια και στήριξη.δεν μιλώ για ιατρική οπωσδήποτε βοήθεια.η στήριξη μπορεί να είναι ένας φίλος,κάποιος που εμπιστεύεται....
αν λοιπόν κάποιος έρθει και σας πει ότι περνά η ιδέα της αυτοκτονίας από το μυαλό του,ακούστε τον.δεν το λέει για πλάκα,όπως κι άν το παρουσιάζει...
για να φτάσει στο σημείο να σκέφτεται έτσι κάτι σημαντικό τον βασανίζει.ακούστε το προβλημά του και προσπαθήστε να τον βοηθήσετε.πείστε τον να μιλήσει σε οικογένεια και ανθρώπους που μπορούν να τον βοηθήσουν.είναι σημαντική και αυτή η βοήθεια.μπορεί να του σώσετε τη ζωή...
μην πείτε απλά ένα φίλε χρειάζεσαι ψυχολογική βοήθεια,πάνε σε έναν ψυχολόγο,εγώ τι θες να κάνω?έτσι γυρνάς την πλάτη στο πρόβλημά του.αν τον ακούσεις αυτός το εκτιμά.βλέπει ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον νοιάζονται.παίρνει δύναμη να συνεχίσει στη ζωή....
η αυτοκτονία είναι μονόδρομος.για να φτάσει εκεί κάποιος έχει υπερεκτιμήσει τη σοβαρότητα μιας κατάστασης ή νιώθει πολύ μπερδεμένος.για να φτάσει όμως εκεί,για μένα,πάνω από όλα αισθάνεται ΜΟΝΟΣ.ότι δεν υπάρχει κάποιος να του κρατήσει το χέρι,να ακούσει το πρόβλημά του...
λυπάμαι που δεν μου μίλησες Τάσο.θα φέρω πάντα ένα βάρος στην ψυχή μου που δεν ήμουν εκεί να σε ακούσω,που δεν σε πίεσα να μου πεις τι σε βασανίζει...άργησα να καταλάβω ότι αυτό που σε οδήγησε εκεί ήταν ακριβώς αυτό...φοβόσουν ότι ήσουν μονος στον κόσμο...Λυπάμαι
για να σου το λέει,σημαίνει ότι είσαι άτομο που εμπιστεύεται και μπορείς να βοηθήσεις.και μόνο που είχε το θάρρος να εκφράσει προβληματισμό σημαίνει ότι η ιδέα τριβελίζει το μυαλό του σε ανησυχητικό βαθμό(σε περίπτωση που δεν είναι βέβαιος ότι θέλει αλλά το επεξεργάζεται ως πιθανό γεγονός). ψυχολόγος δεν είμαι.και δεν ξέρω τι είναι το ιδανικό.άλλωστε κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως διαφορετική ψυχοσύνθεση και οντότητα.
πριν ένα χρόνο περίπου ο κολλητός μου αυτοκτόνησε.δεν μου είχε πει τίποτε.ούτε φανταζόμουν ποτέ ότι θα έφτανε ποτέ σε αυτό το σημείο.πέρασα απελπισμένη νύχτες και νύχτες να κλαίω και να λέω γιατί?γιατί δεν μου το είπε νωρίτερα?αν είχα την παραμικρή υπόνοια ότι υπήρχε τέτοια περίπτωση θα αντιδρούσα...δεν πιστεύω ότι μπορεί κάποιος να σου πει θέλω να αυτοκτονήσω και να το πάρεις στην πλάκα...αυτό δεν υπαρχει σαν περίπτωση...
για να φτάσει ο άλλος στο σημείο να περνάει έστω η σκέψη αυτή από το κεφαλάκι του σημαίνει ότι χρειάζεται βοήθεια και στήριξη.δεν μιλώ για ιατρική οπωσδήποτε βοήθεια.η στήριξη μπορεί να είναι ένας φίλος,κάποιος που εμπιστεύεται....
αν λοιπόν κάποιος έρθει και σας πει ότι περνά η ιδέα της αυτοκτονίας από το μυαλό του,ακούστε τον.δεν το λέει για πλάκα,όπως κι άν το παρουσιάζει...
για να φτάσει στο σημείο να σκέφτεται έτσι κάτι σημαντικό τον βασανίζει.ακούστε το προβλημά του και προσπαθήστε να τον βοηθήσετε.πείστε τον να μιλήσει σε οικογένεια και ανθρώπους που μπορούν να τον βοηθήσουν.είναι σημαντική και αυτή η βοήθεια.μπορεί να του σώσετε τη ζωή...
μην πείτε απλά ένα φίλε χρειάζεσαι ψυχολογική βοήθεια,πάνε σε έναν ψυχολόγο,εγώ τι θες να κάνω?έτσι γυρνάς την πλάτη στο πρόβλημά του.αν τον ακούσεις αυτός το εκτιμά.βλέπει ότι υπάρχουν άνθρωποι που τον νοιάζονται.παίρνει δύναμη να συνεχίσει στη ζωή....
η αυτοκτονία είναι μονόδρομος.για να φτάσει εκεί κάποιος έχει υπερεκτιμήσει τη σοβαρότητα μιας κατάστασης ή νιώθει πολύ μπερδεμένος.για να φτάσει όμως εκεί,για μένα,πάνω από όλα αισθάνεται ΜΟΝΟΣ.ότι δεν υπάρχει κάποιος να του κρατήσει το χέρι,να ακούσει το πρόβλημά του...
λυπάμαι που δεν μου μίλησες Τάσο.θα φέρω πάντα ένα βάρος στην ψυχή μου που δεν ήμουν εκεί να σε ακούσω,που δεν σε πίεσα να μου πεις τι σε βασανίζει...άργησα να καταλάβω ότι αυτό που σε οδήγησε εκεί ήταν ακριβώς αυτό...φοβόσουν ότι ήσουν μονος στον κόσμο...Λυπάμαι
Σημείωση: Το μήνυμα αυτό γράφτηκε 15 χρόνια πριν. Ο συντάκτης του πιθανόν να έχει αλλάξει απόψεις έκτοτε.